ALLOPLASTYKA

STAWU

KOLANOWEGO

Katarzyna Grzegorek

Katarzyna Misiak

Staw kolanowy

Staw kolanowy jest jednym z najbardziej złożonych
stawów. Składa się na niego dalszy koniec kości udowej,
który opiera się i ślizga bo bliższej powierzchni kości
piszczelowej. Całość stawu dopełnia rzepka, która ma
swój ślizg na przedniej powierzchni dalszego końca kości
udowej.



Endo- wewnątrz, wewnętrzny;



Proteza- sztuczne uzupełnienie brakującej części

narządu;



Endoproteza (ang. endoprosthesis) - wewnętrzna

proteza;



Endoprotezoplastyka stawu- plastyka stawu z

użyciem protezy wewnętrznej;



Allo- inny, odmienny obcy;



Plastyka stawu- artroplastyka (ang. arthroplasty,

łac. arthroplastica)- to operacyjna rekonstrukcja

przywracająca prawidłowy ruch i funkcję stawu;



Alloplastyka

Mały słowniczek pojęć

Co to jest alloplastyka?

Alloplastyka (łac. alloplastica) –

plastyka z użyciem materiału obcego

(nie tkanki ludzkiej), np. metal,

tworzywo sztuczne.

Wyróżniamy dwa główne typy:



Częściowa



Całkowita



Alloplastyka częściowa stawu kolanowego- w

tym zabiegu wymianie podlega zużyty

przedział kolana. Operację przeprowadza się

gdy tylko jeden przedział kolana został

zniszczony.



Alloplastyka całkowita stawu kolanowego-

polega na wymianie zranionych lub

uszkodzonych elementów stawu przez

sztuczne elementy. „Nowy” staw kolanowy

będzie się składał z metalowego elementu

mocowanego do dalszego końca kości udowej,

metalowo-plastikowej rozpórki osadzonej w

kości piszczelowej oraz jeśli będzie to

konieczne plastikowej nakładki na rzepkę.

Przewagą alloplastyki

stawu nad jego

usztywnieniem jest

zachowanie ruchomości,

dzięki czemu powraca jego

funkcja.

Endoprotezoplastyka całkowita

Co to jest endoproteza?

Endoproteza stawu kolanowego jest

implantem, mającym zastąpić

nieodwracalnie zniszczone powierzchnie

stawowe, pozwalającym na bezbolesny ruch

w zakresie od pełnego wyprostu do zgięcia

ok. 90-100 stopni (nieco ponad kąt prosty).

W przypadku zaburzeń osi kończyny

(szpotawość, koślawość) umożliwia jej

korekcję.

Protezy stawów są zazwyczaj zbudowane z

metalu i polietylenu o dużej gęstości i

wytrzymałości na duże naciski.

Powierzchnia sztucznego stawu jest gładka

celem zminimalizowania tarcia.

Endoprotezy

Dostępne aktualnie na rynku

światowym endoprotezy stawu

kolanowego można klasyfikować

uwzględniając:

1. obszar wymiany stawu

2. stopień swobody ruchu nowego stawu

3. sposób zamocowania elementów

protezy

4. dostosowanie do rozległości wycinania

więzadła krzyżowego tylnego

1. obszar wymiany stawu

a) jednoprzedziałowe

b) dwuprzedziałowe

c) trójprzedziałowe

2. stopień swobodnego

ruchu stawu

a) niezwiązane

b) częściowo związane

c) całkowicie związane

3. sposób zamocowania

elementów protezy

a) cementowe

b) bezcementowe

c) hybrydowe

4. rozległość wycinania

więzadła krzyżowego

tylnego

a) pozostawienie więzadła krzyżowego

tylnego

b) wycięcie więzadła krzyżowego

tylnego

c) substytucja więzadła krzyżowego

tylnego

Endoproteza

jednoprzedziałowa

Endoproteza

niezwiązana

Endoproteza związana

Endoproteza cementowa

Endoproteza

bezcementowa

System modularny protez

Obecnie istnieje bardzo wiele

różnych rodzajów i systemów

modularnych protez.

O wyborze rodzaju i typu zastosowanej protezy

decydują rozmaite czynniki, jak np.: rodzaj choroby

pacjenta, rozległość schorzenia, typ zniekształcenia

oraz inne czynniki.

Jakie są wskazania do

zabiegu?

Głównym wskazaniem do zabiegu

endoprotezoplastyki są zaawansowane zmiany

zwyrodnieniowe o różnej etiologii z dużymi

dolegliwościami bólowymi, ograniczeniem

ruchomości, przykurczami i zaburzeniami osi

nie poddające się leczeniu zachowawczemu.

Decyzja o zabiegu musi być podjęta z pełną

świadomością faktu, że jest to zabieg

nieodwracalny

- to znaczy wyciętego chorego

stawu w przypadku niepowodzenia zabiegu nic

już nie zastąpi! Możliwe jest ewentualne

wszczepienie nowej tzw. endoprotezy rewizyjnej

lub próba usztywnienia stawu. Niepowodzenia

zdarzają się rzadko - w ok. 3-4% dochodzi do

wczesnego lub późnego „odrzucania” protezy

spowodowanego infekcją lub tzw. obluzowaniem

(„odklejaniem”) protezy.

Jakie są przeciwwskazania

do endoprotezy?

Przeciwwskazania „internistyczne”

mogą

dotyczyć samego znieczulenia - to znaczy w

przypadku istnienia chorób stwarzających

duże ryzyko okołooperacyjne.

Przeciwwskazania „ortopedyczne”

bezwzględne

-zakażenia stawu lub skóry w okolicy

planowanego zabiegu

względne:

-znaczna osteoporoza

-otyłość

-żylaki

-młody wiek

Endoprotezoplastyka

Całkowita endoprotezoplastyka

●

Wskazania: ból, IV st., pogorszenie

jakości życia, p/wsk. do innych zabiegów,

wiek.

●

Przeciwwskazania: brak współpracy

chorego,

osteoporoza, zakażenia i infekcje,

niewydolność mm. i ukł. krążenia,

stanowisko pacjen-ta, wiek.

●

Dobór endoprotezy: wiek, stan

stabilizatorów stawu, rozległość i stopień

zaawansowania zmian.

Powikłania:

ograniczenie zakresu ruchu, ból (6 m-

cy!); infekcja, obluzowanie - mogą

prowadzić do

reoperacji!

Choroba zwyrodnieniowa

stawów (

osteoarthrosis)

Jest przewlekłą, niezapalną chorobą

stawów o etiologii wieloczynnikowej,

będącą następstwem zaburzenia

równowagi pomiędzy procesami

regeneracji oraz degradacji

chrząstki stawowej i warstwy

podchrzęstnej kości.



Pierwotna i wtórna

Leczenie zachowawcze

Cel: zmniejszenie dolegliwości bólowych,

utrzymanie zakresu ruchu i siły mm.



Fizjoterapia (ćwiczenia, fizykoterapia,

masaż,

prewencyjna aktywność ruchowa),



Edukacja (odżywianie, nawyki ruchowe),



Zaopatrzenie ortopedyczne,



Farmakoterapia i alternatywne metody

leczenia bólu

Leczenie operacyjne



Artroskopia,



Mikrozłamania chrząstki,



Przeszczepy chrząstki (chondrocyty

hodowane, kom.

omnipotencjalne szpiku - OATS, plastyka

mozaikowa),



Odbarczenie entezopatii przywodzicieli uda,



Synowektomia,



Osteotomie okołostawowe,



Artrodezy,

W przypadku nieustępujących dolegliwości bólowych i

znacznego ograniczenia ruchomości w przebiegu zmian

zwyrodnieniowych, jedynym zabiegiem powodującym

ustąpienie objawów jest endoprotezoplastyka, czyli

zabieg wszczepienia sztucznego stawu. Zabieg

operacyjny polega na oszczędnej, całkowitej resekcji

powierzchni stawowych chorego stawu i zastąpieniu ich

sztucznym stawem, wykonanym z materiałów bio-

przyswajalnych. Endoprotezoplastyka jest wciąż

dynamicznie rozwijająca się dziedziną ortopedii.

Produkowane są coraz nowsze, bardziej anatomiczne i

wytrzymalsze elementy sztucznego stawu. Jednak wciąż

występują problemy z zużyciem (ścieraniem) sztucznej

powierzchni, obluzowaniami (utrata połączenia z kością)

oraz rzadko występująca nietolerancja wszczepu przez

organizm.

Całkowita wymiana stawu (wszczepienie

endoprotezy)

Całkowita wymiana stawu

zarezerwowana jest zwykle dla pacjentów z bardzo

nasilonymi zmianami zwyrodnieniowymi w obrębie

stawów. Większość pacjentów, którym wszczepiono

endoprotezy stawów kolanowych, bądź biodrowych

ukończyło 55 lat, jednak dzięki postępowi

technologii w zakresie endoprotez, zabiegi te

wykonywane są obecnie u coraz młodszych osób.

Kryteria są zróżnicowane, ale ogólnie można

przyjąć, że przeprowadzenie całkowitej wymiany

stawu (wszczepienie endoprotezy stawu) należy

rozważyć u pacjenta w przypadku stwierdzenia:

Ograniczenia ruchomości w stopniu utrudniającym

nie tylko pracę, czy wypoczynek, ale wręcz

wykonywanie podstawowych czynności dnia

codziennego.

Utrzymywanie się dolegliwości bólowych, których nie

sposób złagodzić za pomocą bardziej zachowawczych

metod leczenia, utrzymujących się pomimo

korzystania z laski oraz ograniczenia aktywności.

Usztywnienie stawu znacznego stopnia.

Stwierdzenia w badaniu radiologicznym

zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych w obrębie

stawów lub innych nieprawidłowości.

Najczęściej stosowane są endoprotezy

cementowe.Zwykle wymianie ulegają całe obydwie

powierzchnie stawowe- udowa i piszczelowa.

Niektórzy wymieniają także powierzchnię stawową

rzepki-lecz nie musi być to stosowane gdyż wymiana

powierzchni stawowej uda i piszczeli zwykle wystarcza

dla całkowitego ustąpienia dolegliwości bólowych i

powrotu funkcji stawu.

Rzadziej stosowane są wkładki połowicze,

gdzie wymianie ulega tylko jeden przedział

st kolanowego- czyli jakby połowa kolana- a

druga połowa pozostaje własna pacjenta.

W endoprotezoplastyce stawu kolanowego

bardzo ważne jest precyzyjne osadzenie

elementów endoprotezy. Nawet niewielki

kilkustopniowy błąd w ustawieniu

implantów endoprotezy może skutkować

wczesnym jej obluzowaniem i koniecznością

wymiany. Ważne jest zatem aby zabieg

wykonał doświadczony chirurg-ortopeda.

Drugą możliwością zwiększenia precyzji

osadzenia implantów jest zastosowanie

nawigacji komputerowej.

Rehabilitacja:

●

Kompleksowa rehabilitacja obejmuje

współpracę

wszystkich członków zespołu rehabilitacyjnego

(rehabilitant, psycholog, dietetyk, terapeuta

zajęciowy,

asystent socjalny) jak również chirurga i

pacjenta (!).

●

Istotą jest spojrzenie na pacjenta jak na

człowieka (jedną całość) a nie jak na chory

narząd.

Cele rehabilitacji:

●

poprawa siły mm. kk.d. i kk.g.,

●

zwiększenie zakresu ruchu,

●

poprawa stabilności stawów operowanego i

sąsiednich,

●

nauka chodu o kulach,

●

ew. poprawa parametrów krążeniowo-

oddechowych,

●

symulacja sytuacji pooperacyjnej w ramach

edukacji i

informacji.

Rehabilitacja

pooperacyjna:

Jest bardzo ważnym elementem leczenia,

który umożliwia choremu powrót do

uzyskania prawidłowego zakresu ruchu

w sztucznym stawie. W celu uzyskania

długotrwałego, dobrego wyniku, trzeba

zwrócić uwagę na sposób korzystania ze

sztucznego stawu, unikając przeciążenia

operowanej kończyny. Pacjent po zabiegu

wszczepienia endoprotezy stawu

kolanowego wstaje w 4-5 dobie, jednak

już w 2 dobie po zabiegu zaczyna się

wykonywanie ćwiczeń ruchowych

operowanego stawu.

Cele rehabilitacji

pooperacyjnej:

●

Przywrócenie ruchomości operowanego stawu w

jak

największym zakresie oraz siły i kontroli

mięśniowej =>

odtworzenie funkcji statycznych i dynamicznych

stawu,

●

Umożliwienie pacjentowi samodzielnego

funkcjonowania (eliminacja bólu, poprawa komfortu

psychicznego i fizycznego, czynności życia

codziennego).

Etapy rehabilitacji:

●

Wczesny okres pooperacyjny

(szpitalny) - 10 dni do 3 tygodni po

operacji

●

Okres rehabilitacji poszpitalnej - od

3 do 6-8

tygodnia po operacji

●

Okres późny - do końca życia

Okres szpitalny – cele:

●

zakres ruchu: uzyskanie zgięcia min. 90° i

deficytu wyprostu maks. 5° w ruchu biernym,

●

poprawa siły mięśniowej: samodzielne napinanie

izometrycznie mięśnia czworogłowego,

prostowanie kolana w niepełnym zakresie,

podnoszenie wyprostowanej kończyny,

●

zdolność poruszania się: chód z dwoma kulami

łokciowymi, ew. poruszanie się po niewielkiej

pochyłości lub niskich schodach,

●

wykonywanie czynności: samodzielne

wchodzenie i wychodzenie z łóżka, zmiana

pozycji w leżeniu, siadanie i wstawanie z

wysokiego krzesła, korzystanie z toalety.

Okres szpitalny – środki:

●

Ćw. oddechowe i krążeniowe,

●

CPM, poprawa zakresu ruchu,

●

Chłodzenie ( Cold-Pack),

●

Ćw. siły mm. (izometryczne i czynne),

●

Pionizacja, nauka chodzenia,

●

Profilaktyka przeciwzakrzepowa i

przeciwobrzękowa,

●

Kontrola gojenia się rany,

●

Edukacja w zakresie ograniczeń itp

Okres pooperacyjny (do

chwili usunięcia szwów):

1. Ćwiczenia czynne stopy kończyny operowanej

(zginanie, prostowanie, ruchy okrężne),

2. Ćwiczenia izometryczne stawu kolanowego

kończyny operowanej (wciskanie kolana w

podłoże na ułożonym pod kolanem woreczku),

3. Ćwiczenia izometryczne mięśni pośladkowych w

pozycji leżącej, siadzie, później stojącej

(zaciskanie pośladków),

4. Ćwiczenia czynne stawu biodrowego kończyny

operowanej (zginanie, odwodzenie, krążenie na

zewn. i do wew.). Należy pamiętać, aby podczas

ćwiczeń napinać mięsieńczworogłowy uda.

Okres pooperacyjny (do

chwili usunięcia szwów):

5. Ćwiczenia czynne stawu kolanowego

operowanego poprzez przesuwanie pięta po

podłożu (zginanie i prostowanie kolana),

6. W pozycji stojącej czynne zginanie biodra

kończyny operowanej wraz ze zgięciem

kolana (unoszenie kończyny),

7. W pozycji stojącej czynne zginanie kolana

do granicy bólu (pięta do pośladka)

Uwagi:

- ćwiczenia czynne powtarzać od 15 do 20, ćwiczenia

izometryczne 50 razy z wytrzymaniem napięcia 2-3

sekundy,

- ćwiczenia powtarzać kilka razy dziennie (4-10) –

należy uwzględnić wiek i możliwości pacjenta,

- chód o dwóch kulach (czas obciążenia nogi należy

ustalić z lekarzem prowadzącym),

- po zdjęciu szwów należy rozpocząć rehabilitację w

Poradni Rehabilitacyjnej,

- chodzenie po schodach krokiem dostawnym z

zachowaniem następującej kolejności:

*schodzenie - kule, kończyna operowana, kończyna

zdrowa,

*wchodzenie - kończyna zdrowa, kule, kończyna chora

Kinezyterapia po

endoprotezoplastykach

(stawu biodrowego i

kolanowego)

1.Ćwiczenia czynne wolne, w pozycjach niskich

dzięki, którym pacjent bez dodatkowego

obciążenia wzmacnia grupy mięśniowe,

utrzymuje zakresy ruchów, starszych poprawia

koordynację ruchową

2.Ćwiczenia w odciążeniu bez oporu w różnych

płaszczyznach z wykorzystaniem zestawu

podwieszek w UGUL-u, dzięki nim pacjent

może bez dodatkowego obciążenia i w pozycji

bezbólowej rozluźnić przykurczone mięśnie,

zwiększając zakresy ruchu w stawie.

3.Ćwiczenia w odciążeniu z dodatkowym oporem

wykonywane są w podobnych warunkach, ich

celem jest zwiększenie siły mięśni, które w skali

Lovetta zostały ocenione na 2do3., głównie

prostowników i odwodzicieli uda.

4.Ćwiczenia izometryczne KKD, celem jest

wzmocnienie osłabionych mięśni. Ta forma ćwiczeń

jest bardzo popularna i dostępna także w

warunkach domowych.

5.Ćwiczenia wspomagane, głównie

samowspomagane wykonywane są także w UGUL-u

przy pomocy linki zestawu bloczków, lub jeżeli

potencjał pacjenta na to pozwala z wykorzystaniem

przyborów gimnastycznych (lasek, piłek, szarf ).

6.Ćwiczenia oraz pływanie w basenie, ta forma ćw.

jest szczególnie korzystna ze względu na

właściwość terapeutyczną środowiska wodnego.

7.Pozycje złożeniowe - profilaktyka przykurczy

8.Poizometryczna relaksacja- terapia już

istniejących przykurczy

Okres poszpitalny – cele:

●

powrót do aktywności fizycznej co najmniej do

poziomu sprzed operacji,

●

zmniejszenie dolegliwości bólowych,

●

uzyskanie zgięcia powyżej 100° i pełnego wyprostu,

●

uzyskanie siły mięśniowej na poziomie 4-5 w skali

Lovetta w

obrębie mięśni: kulszowo-goleniowych,

czworogłowego uda

i pośladkowych,

●

wykształcenie priopriocepcji w mięśniach stawu

kolanowego –

wzmocnienie stabilizacji mięśniowej sztucznego

stawu,

●

swobodne chodzenie po terenie płaskim, pochyłym i

po schodach, ew. po terenie nierównym lub

niestabilnym.

Okres poszpitalny -

ćwiczenia

●

rozciąganie przykurczonych mięśni,

zwiększanie zakresu ruchu

(CPM, rower)

●

ćwiczenia wzmacniające siłę

mięśniową -izometryczne i czynne z

oporem dawkowanym,

●

ćwiczenia priopriocepcji (piłki

szwajcarskie, platformy do ćwiczeń

równoważnych, miękkie materace,

poduszki),

Okres poszpitalny -

ćwiczenia

●

ćwiczenia w wodzie (w temp. 34°C):

wzmacnianie siły, poprawa ruchomości,

nauka chodu, ew. swobodne pływanie

wg określonych reguł,

●

ćwiczenia izokinetyczne, zwiększające

zakres ruchu i siłę mięśni (Biodex-

System, Cybex-Norm) - do 8 tygodnia po

operacji w zamkniętym łańcuchu

kinematycznym, w 6-8 tygodniu w

otwartym łańcuchu kinematycznym,

Okres poszpitalny –

ćwiczenia:

●

chód czterotaktowy i dwutaktowy naprzemienny,

o jednej kuli,

●

zwiększanie obciążenia: protezy bezcementowe

ok. 10 kg/tydz.

(połowa m.c. w 6. tyg i pełne obciążanie w 10-12

tyg po op.), protezy cementowe do pełnego

obciążania w ok. 4 tyg,

●

nauka chodu po zróżnicowanym podłożu,

pochyłościach, schodach,

●

fizykoterapia przeciwbólowo: krio, UD,

●

ręczny drenaż limfatyczny (jeśli jest potrzeba),

●

profilaktyka przeciwzakrzepowa,

ĆWICZENIA WZMACNIAJĄCE

MIĘŚNIE

przed i po wszczepieniu

endoprotezy:

wszystkim ćwiczeniom powinien

towarzyszyć świadomy i pełny

oddech, oddychanie jest również

ważnym elementem rehabilitacji,

róbmy przerwy między ćwiczeniami

mięśni na wykonanie ćwiczeń

oddechowych

grupa I – ćwiczenia przed

zabiegiem (ok. 1-2godz.

dziennie):

1. rozgrzewka na podwieszkach

· odwodzenie obu nóg w leżeniu na plecach (5min)

· j.w. z przytrzymaniem kilka sekund w pozycji

odwiedzenia (5min)

· wymachy do przodu i do tyłu w leżeniu na lewym

boku (5min)

· j.w. z przytrzymaniem kilka sekund w każdej z

pozycji (5min)

· wymachy do przodu i do tyłu w leżeniu na prawym

boku (5min)

· j.w. z przytrzymaniem kilka sekund w każdej z

pozycji (5min)

2. w leżeniu na plecach ( w zależności od kondycji po 20-60

ruchów)

· podnoszenie nóg ugiętych (lewa, prawa, razem)

· podnoszenie nóg prostych w kolanach (lewa, prawa, razem)

· krążenia nóg ugiętych w kolanie (na zmianę obie nogi )

· krążenia prostych nóg (na zmianę obie nogi )

· ruchy nóg jak do żabki (na zmianę i jednocześnie)

· odwodzenie nóg ugiętych w kolanach i opartych o podłoże

(rozciaganie)

· unoszenie bioder w górę, przy ugiętych i opartych nogach, z

przytrzymaniem

w pozycji uniesionej przez kilka sekund

· krążenie stóp przy wyprostowanych nogach

· ruchy odwodzenia stóp (po zabiegu dozwolone będzie

wyłącznie odwodzenie!)

· ruchy wyprostu i podciągania stóp

· izometryczne ćwiczenie mięśni (bardzo ważne po zabiegu,

bowiem można

zacząć je ćwiczyć już w łóżku)

- napinanie mięśni podudzi

- napinanie mięśni czworogłowych

- napinanie mięśni pośladkowych

- dociskanie odcinka lędźwiowego kręgosłupa do podłoża przy

prostych

nogach i przy ugiętych nogach

· przy ugiętych nogach przyciąganie do brzucha (na przemian

i o obu nóg)

· skręty tułowia: przechylanie ugiętych nóg z jednej strony na

drugą

3. w leżeniu na boku ( na zmianę – każde ćwiczenie na obie

strony)

· podnoszenie i opuszczanie prostej nogi

· podnoszenie i opuszczanie nogi zgiętej w kolanie

· podnoszenie i opuszczanie kolana ugiętej nogi (odwodzenie

kolana przy stopie opartej o drugą nogę)

4. w leżeniu na brzuchu

· podnoszenie i opuszczanie prostej nogi

· podnoszenie i opuszczanie nogi zgiętej w kolanie

· podnoszenie i opuszczanie obu nóg (jeśli to za trudne, to

przynajmniej

napinanie mięśni, jeśli możliwe do wykonania, to przy okazji

można

poćwiczyć unoszenie pleców – kręgosłup jest równie ważny,

jak nasze biodra)

5. w klęku podpartym

· unoszenie i opuszczanie prostej nogi

· unoszenie i opuszczanie nogi zgiętej w kolanie

· podnoszenie i opuszczanie prostej nogi i ręki ( po

przekątnej)

· podnoszenie i opuszczanie nogi zgiętej w kolanie i ręki ( po

przekątnej)

· „koci grzbiet”

· skłony z opadem na pięty (jeśli jest to wykonalne , jeśli nie –

to próba

wysilenia mięśni w tym kierunku)

grupa II – ćwiczenia po zabiegu

(od kilku minut kilka razy

dziennie na

początku, do 1-2godz. po

powrocie do większej

sprawności)

1. pierwsze ćwiczenia to oczywiście

ćwiczenia oddechowe (bardzo ważne!)

2. uczymy się pamiętać o takim ułożeniu

nogi, żeby kolano nie uciekało do

wewnątrz (jeśli ćwiczyliśmy solidnie

przed zabiegiem co najmniej 3

miesiące, to nie będzie to trudne)

3. na drugi dzień po zabiegu można zacząć ćwiczenia

izometryczne (nogi trzymamy jednak szeroko)

· napinanie mięśni podudzi

· napinanie mięśni czworogłowych

· napinanie mięśni pośladkowych

· dociskanie kręgosłupa do materaca

4. po pierwszej pionizacji (stopniowo dołączamy kolejne

ćwiczenia)

· w siedzeniu na łóżku naprzemiennie wyprost nogi w

kolanie (cały czas dbamy o to, by nogi były tak szeroko,

jak to jest możliwe)

· w leżeniu uginanie nogi w kolanie przez przesuwanie

stopy po materacu w stronę pośladków (czyli uginanie z

podparciem i asekuracją kolana, żeby nam nie„uciekało”

do wewnątrz)

· skręty stopy TYLKO NA ZEWNĄTRZ przy

wyprostowanych nogach

· i oczywiście w ciągu dnia ćwiczenia izometryczne z

punktu 3.

5. po kilku dniach stopniowa nauka

chodzenia o kulach

· świadome stawianie stopy

· świadome zostawianie nogi w

„zakroku” z tyłu

Po powrocie do domu kontynuujemy

ćwiczenia szpitalne, dodając

stopniowo ćwiczenia

sprzed operacji. Zwykle nasze mięśnie

same uświadamiają nam jakie

ćwiczenia możemy już

zacząć wykonywać.

Bibliografia:

• Widuchowski Jerzy: „Kolano:

Widuchowski Jerzy: „Kolano:

endoprotezoplastyka - całkowita wymiana

stawu”

DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50
Slide 51
Slide 52

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Ocena wpływu alloplastyki stawu biodrowego na jakość życia
System rewizyjnej endoprotezy stawu kolanowego
ZWYRODNIENIE STAWU KOLANOWEGO MASAŻ
ZGINACZE STAWU KOLANOWEGO (tumaczenie z Kapandji)
Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego, Wykłady(1)
Postępowanie z chorym po totalnej alloplastyce stawu biodrowego, Fizjoterapia
Postępowanie z chorym po totalnej alloplastyce stawu biodrow, Postępowanie z chorym po totalnej allo
Badanie radiologiczne w uszkodzeniach więzadeł krzyżoweych stawu kolanowego
ćwiczenia 1- urazy stawu kolanowego, FIZJOTERAPIA
Biomechanika stawu kolanowego do druku
Badanie stabilnosci stawu kolanowego po przeszczepie wiezadla krzyzowego przedniego z wiezadla wlasc
Kinezjologia stawu kolanowego, Kinezjologia stawu kolanowego
Fizjoterapia po operacjach chrząstki stawu kolanowego
biomechanika stawu kolanowego
ENDOPROTEZOPLASTYKA STAWU KOLANOWEGO, Fizjoterapia, . fizjoterapia
fizjoterapia po artroskopii stawu kolanowego

więcej podobnych podstron

ALLOPLASTYKA STAWU KOLANOWEGO prezentacja

Document Outline