Podstawowe wytyczne
przeprowadzania testów
wysiłkowych
Anna Nowakowska
Dariusz Stelmasiak
WYDOLNOŚĆ
FIZYCZNA
zdolność do wykonywania ciężkiego
lub długotrwałego wysiłku
fizycznego z udziałem dużych grup
mięśniowych bez większych zmian
homeostazy ustroju po zakończeniu
którego następuje szybki powrót do
wartości spoczynkowych.
Cele przeprowadzania testów
wysiłkowych:
charakteryzuje przygotowanie
czynnościowe organizmu do podjęcia
wysiłku,
kontroluje skuteczności metod
treningowych
ocenia tolerancji wysiłku
fizycznego.
Jest testem prowokacyjnym dla
układu krążenia
pozwala scharakteryzować objawy
kliniczne pojawiające się pod
wpływem wysiłku fizycznego, określić
rezerwy wieńcowe serca
Testy powinny być
przeprowadzane o tej samej porze
dnia najczęściej w warunkach
laboratoryjnych na:
ergometrze rowerowym
bieżni mechanicznej
ergometr ręczny (u osób
niepełnosprawnych)
Testy stosowane do oceny wydolności
muszą spełniać odpowiednie kryteria:
trafności, tzn. powinna umożliwić pomiar badanej cechy,
inaczej mówiąc, badać to co chcemy;
rzetelność, tj. precyzyjnego odzwierciedlania zmian
zachodzących w poziomie badanej cechy; wyniki uzyskane w
kolejnych próbach (wykonywane w tych samych
warunkach)muszą być powtarzalne
specyficzność zastosowanego protokołu badań; aby uzyskać
największą przydatność testów,
obiektywności; tzn. uzyskane przez różnych badających
wyniki tej samej próby powinny być jednakowe
standaryzacji procedur przeprowadzania testu pod
względem sprzętowym, warunków zewnętrznych,
przygotowania osób badanych oraz opracowania wyników
Bezwzględne i względne
przeciwwskazania do
przeprowadzania testów
wysiłkowych
Bezwzględne:
ostry zawał serca albo jakiekolwiek świeże
zmiany w spoczynkowym EKG
niestabilna choroba wieńcowa
poważne zaburzenia rytmu serca
ostre zapalenie osierdzia albo mięśnia
sercowego
zapalenie wsierdzia
ciasne zwężenie zastawki aortalnej
ciężka dysfunkcja lewej komory
ostry zator płucny lub zawał płuca
każde ostre lub poważne zaburzenie
pochodzenia poza sercowego
ciężkie upośledzenie fizyczne
Względne:
każda lekka nieprawidłowość
pochodzenia poza sercowego
zaburzenia przewodzenia
śródkomorowego
ewidentne nadciśnienie tętnicze lub
płucne
umiarkowane zaburzenia rytmu typu
tachykardii lub bradykardii
umiarkowane wady zastawkowe lub
choroby mięśnia sercowego
nieprawidłowości wywołane
działaniem leków
sztuczny rozrusznik serca o stałej
częstotliwości rytmu
- zwężenie pnia lewej tętnicy
wieńcowej
Do nieprawidłowych
klinicznych objawów w czasie
testu wysiłkowego należą:
ból dławicowy
duszność
ból lub zawroty głowy
zaburzenia równowagi
zaburzenia widzenia
trudność w koncentracji
nadmierne zmęczenie w stosunku do
wykonywanego wysiłku
sinica
zimny, lepki pot
zasłabnięcie, omdlenie
POWIKŁANIA
Powikłania próby wysiłkowej ze
strony układu krążenia:
zwolnienie częstotliwości rytmu serca
zaburzenia rytmu serca utrzymujące się
dłużej niż 5 min po wysiłku
cechy niedokrwienia utrzymujące się dłużej
niż 5 min po wysiłku
świeży zawał mięśnia sercowego
nadmierny wzrost ciśnienia tętniczego w
stosunku do intensywności wysiłku
niewydolność zastoinowa serca
hipotermia z objawami klinicznymi
wstrząs kardiogenny
nagła śmierć sercowa
Powikłanie próby wysiłkowej ze
strony ośrodkowego układu
nerwowego:
bóle i zawroty głowy
zaburzenia widzenia
zaburzenia równowagi, ataksja
Powikłania próby wysiłkowej ze
strony narządu ruchu:
uraz narządu ruchu
Inne powikłania o
niewyjaśnionej etiologii:
omdlenie
nadmierne zmęczenie nieadekwatne
do wysiłku
utrzymywanie się zmęczenia przez
wiele godzin lub dni
Badani wysiłkowe:
dzieci
kobiet
osób starszych
osób niepełnosprawnych
BADANIA WYSIŁKOWE
DZIECI
Reakcje dzieci na stosowanie wysiłki jest podobna do reakcji osób
dorosłych. Występują u dzieci tylko różnice ilościowe, wynikające z
mniejszej masy mięśniowej dzieci. Ma to ogromne znaczenie dla
interpretacji osiągniętych wyników. Większość dziecięcych
parametrów wyrażanych na kg masy ciała nie odbiega od parametrów
dorosłych (np. VO2max), a u dziewcząt w wieku 10-13lat mogą one
być znacznie wyższe niż u starszych dziewcząt i dorosłych kobiet. W
badaniach wysiłkowych zaleca się stosowanie bieżni mechanicznej.
Jest to spowodowane niedostatecznych rozwojem mięśni ud
(szczególnie kolan) i w konsekwencji szybkim zmęczeniem oraz
trudnością w utrzymaniu właściwego rytmu pracy na ergometrze
rowerowym lub podczas step-up testu. Próba takiego dziecka powinna
trwać 6-10 minut.
BADANIA WYSIŁKOWE
KOBIET
Różnice w badaniach wysiłkowych kobiet dotyczą głównie
interpretacji uzyskanych wyników. Do okresu dojrzewania między
dziewczętami a chłopcami nie występują znaczące różnice w
parametrach fizjologicznych wyrażanych na kg masy ciała. Po
zakończeniu dojrzewania kobiety osiągają max wartość większości
parametrów na poziomie od 70 do 75% wartości parametrów
mężczyzn. Należy uwzględniać różnice, które mogą u kobiet
występować w zależności od okresu cyklu menstruacyjnego.
Badania wykazują, że zdolności wysiłkowe kobiet są
najkorzystniejsze w okresie od 1do 14dnia cyklu.
BADANIA WYSIŁKOWE
OSÓB STARSZYCH
Ogólnie cele stosowania testów u osób starszych są podobne jak u innych
dorosłych. Wiek jest jednak znaczącym czynnikiem ryzyka w rozwoju wielu
schorzeń. W związku z tym testy powinny uwzględniać wiele zmian, które następują
wraz z wiekiem, jak np. mniejsza siłę badanych, niższe max HR, wyższe ciśnienie
tętnicze krwi itp. Powinno wprowadzać próby o intensywności submaksymalnej (nie
maksymalnej!!!), gdyż wykonanie takich prób stanowi mniejsze ryzyko dla
badanych. Należy pamiętać także o tym że osoby starsze wymagają dłuższej
rozgrzewki, początkowe obciążenie powinno wynosić 2-3 METS, a przyrost w
kolejnych fazach 0,5 – 1 METS, czas trwania każdej fazy nie powinien przekraczać 2
– 3 minut, konieczne jest ciągłe monitorowanie częstotliwości skurczów serca i
ciśnienia tętniczego krwi. Najbardziej odpowiednimi testami dla osób starszych są
testy na ergometrze rowerowym, jak chodzi o testy na bieżni to raczej przy stałej
prędkości tylko intensywność zwiększa się zwiększając kąt nachylenia bieżni.
BADANIE CZYNNOŚCIOWE
OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH
Próby te są podobne do prób przeprowadzanych na osobach
zdrowych z tą jednak różnicą iż często polegają na
zmniejszeniu intensywności, czasu trwania lub sposobu
wykonania wysiłku, jak np. ergometr ręczny zamiast nożnego.
Próby te są przydatne w wyznaczeniu obciążenia w trakcie
rehabilitacji. Można więc wyznaczyć obciążenia progowe dla
danej osoby rehabilitowanej. Podobnie jak u sportowców
powinno się stosować zasadę indywidualizacji treningu, czyli
każdemu pacjentowi należy wyznaczyć jego obciążenie
progowe.