Slajd 1

WOLIŃSKI PARK NARODOWY



Położenie: woj. zachodnio-pomorskie



Data utworzenia: 3 marca 1960



Powierzchnia: 109,37 km

- leśne 46,49 km

- nieleśne 16,07 km

- woda 46,81 km



Powierzchnia ochrony:

- ścisłej 2,24 km

- częściowej 107,13 km



Długość szlaków turystycznych: 44 km



Liczba odwiedzających rocznie: 1500

tys.



Siedziba: Międzyzdroje

Flora

Na wyspie Wolin stwierdzono występowanie ponad 1300

gatunków roślin naczyniowych, w tym wielu gatunków

chronionych i rzadkich, z tej liczby około 600 żyje na terenie

Parku.

Zbocza stromych klifów porastają gęste zarośla rokitnika

zwyczajnego. Płytkie piaszczyste dno Morza Bałtyckiego

zajmują makroglony:

zielenice, brunatnice i krasnorosty,

wśród których najliczniejszymi są morszczyn i zielenica

wśród których najliczniejszymi są morszczyn i zielenica.

Tereny lądowe pokryte są dominującymi tutaj lasami

bukowymi, bukowo-dębowymi i sosnowymi. Głównym

gatunkiem w lasach jest jednak sosna, która zajmuje, buk, dąb

oraz inne gatunki (świerk, modrzew, daglezja, brzoza). Średni

wiek lasów parku wynosi aż 106 lat. Wśród zespołów leśnych

szczególnie dobrze zachowały się lasy bukowe, których

struktura zbliżona jest do lasów naturalnych.

Bardzo cennym

gatunkiem rosnącym w lasach jest okazała paproć -

długosz królewski.

Ekosystemy Leśne

Większą część terenów Wolińskiego Parku Narodowego na

wyspie Wolin, zajmują aktualnie leśne zbiorowiska roślinne

(ok.4600ha).

Wśród drzew dominują w nich trzy gatunki:



sosna pospolita

(Pinus silvestris)

- głównie w borach

sosnowych



buk zwyczajny

buk zwyczajny (Fagus silvatica)

(Fagus silvatica)

– głównie w buczynach



dąb bezszypułkowy

(Quercus petraea)

– głównie w

lasach acidofilnych z pomorskim lasem brzozowo -

dębowym na czele

Roślinność nieleśna

Specyficzne zbiorowiska roślinności nieleśnej

spotykamy na obszarze wstecznej delty Świny –

rośnie tu wiele gatunków roślin rzadkich tj.

woskownica europejska, kłoć wiechowata, turówka

wonna oraz szczególnie rzadkie rośliny solnisk-

hallofity: świbka nadmorska, mlecznik nadmorski,

czosnek kątowaty, muchotrzew solniskowy.

Rośliny plaży nadmorskiej reprezentują

: honkenia

piaskowa, wydmuchrzyca piaskowa, rukwiel

nadmorska i solanka kolczysta.

Bardzo rzadkim w Polsce gatunkiem jest

występująca w ciepłolubnych murawach w

południowej części parku

pajęcznica liliowata

Fauna- Ptaki

Dotychczas w granicach Parku stwierdzono występowanie ponad

220 gatunków ptaków, w tym około 140 gatunków lęgowych. Np



Bielika



Wodniczki



Biegusa zmiennego



Muchołówki małej



Myszołowów



Licznych gatunków sów



traczy

Występowanie w Parku tak wielu gatunków ptaków świadczy o jego

bardzo dużej roli, jaką odgrywa w ochronie ptaków w całym regionie.

Znalazło to potwierdzenie m.in. we włączeniu jego obszarów w sieć

NATURA 2000 (wraz z Zatoka Pomorską, Zalewem Szczecińskim,

wyspą Wolin i częścią wyspy Uznam) czy do sieci Ostoi Ptaków o

znaczeniu Europejskim.

Ssaki Wolisńkiego Parku

Narodowego

Na stosunkowo niewielkim obszarze, w bliskim

sąsiedztwie, żyje wiele gatunków, w tym niektóre

zagrożone wyginięciem, tak w skali europejskiej jak i

krajowej.

W rezerwacie zamkniętym Wolińskiego Parku Narodowego

spotkać można

Żubra

Żubra , to również świat ssaków żyjących

, to również świat ssaków żyjących

na wolności jest bogaty i obejmuje dla przykładu takie

gatunki jak np.:

Foka szara, Morświn, Rzęsorek

rzeczek, gatunki nietoperzy (Mroczek posrebrzony,

Borowiaczek, Nocek rudy, Karlik malutki, Gacek

wielkouchy, Borowiec wielki).

Oprócz gatunków rzadkich, wolińskie lasy obfitują również

w mnogość popularnych w całym kraju gatunków ssaków,

takich jak choćby:

Jeleń europejski, Sarna, Dzik, a

także Lis, Borsuk, Kuna leśna, Jeż, Dziki królik, Kret,

a także wiewiórka, łasica, wydra, i dwa gatunki

Ryjówek: aksamitna i malutka.

Fauna

Z bogatego świata owadów

zachowały się m.in.

stanowiska

chrząszcza

jelonka oraz kozioroga

dębosza.

Na terenie parku

oznaczono 3 nowe dla

nauki gatunki: chrząszcza

Teredus opacus i 2

gatunki skoczogonków

(Collembola).

Wody Zatoki Pomorskiej to

biotop wielu gatunków

zwłaszcza ryb oraz

rzadszych ssaków morskich

–

foki szarej i morświna.

Geologia i geomorfologia

Obszar lądowy Parku jest silnie zróżnicowany. Wyspa Wolin

generalnie ukształtowana przez ostatni lodowiec wciąż zmienia

się. Stale działały wody Bałtyku i Odry tworząc m.in. wydmowe

mierzeje jak również klify.

Dominującym krajobrazem jest pasmo wzniesień moreny

czołowej graniczące na odcinku ok.15 km z morzem

czołowej graniczące na odcinku ok.15 km z morzem. Najwyższe

. Najwyższe

aktywne klify osiągają wysokość 95m. Abrazja klifowego

wybrzeża corocznie przesuwa linię brzegu o około 80 cm.

Wzgórza morenowe, które zajmują około 75% powierzchni

parku najwyższą wysokość - 115 m n.p.m., osiągają w

kulminacji Grzywacza.

Drugim, pod względem zajmowanego obszaru jest krajobraz

delty Świny z kilkudziesięcioma bagnistymi wysepkami

delty Świny z kilkudziesięcioma bagnistymi wysepkami, które

, które

rozdzielone są licznymi kanałami cieśniny Świny. Na tym terenie

proces jego formowania jest również stale aktywny – corocznie

zmienia się konfiguracja dna, powstają nowe płycizny, wysepki.

Trzecim typem krajobrazu jest pojezierze

Trzecim typem krajobrazu jest pojezierze z polodowcowymi

z polodowcowymi

jeziorami, ozami i kemami (okolice Warnowa). Niewielką część

Parku zajmuje rozległy obszar sandru (Wapnica-Karnocice).

Document Outline