Woliński Park Narodowy – polski park narodowy w woj. zachodniopomorskim, w środkowo-zachodniej części wyspy Wolin, pomiędzy Zatoką Pomorską i Zalewem Szczecińskim. Powierzchnia parku wynosi 10 937 ha.

Historia

Pomysłodawcą powstania Wolińskiego Parku Narodowego był zasłużony leśnik mgr inż. Mieczysław Tarchalski (w okresie II Wojny Światowej bohaterski dowódca oddziałów partyzanckich na kielecczyznie między innymi I Batalionu "LAS" 74 Pułku Piechoty AK) . Mieczysław Tarchalski opracował założenia powstania parku, sporządził dokumentację oraz przygotował projekt rozporządzenia. Miał zostać pierwszym dyrektorem, jednak ze względu na sytuację polityczną, było nie do pomyślenia aby "wróg ludu" pełnił taką funkcję. Park utworzony został w 1960 r.Wtedy zajmował obszar 4844 ha. Przez włączenie w 1996 r. do obszaru parku wód morskich i wód Zalewu Szczecińskiego oraz archipelagu przybrzeżnych wysp stał się pierwszym w Polsce parkiem morskim. Organizatorem i pierwszym dyrektorem parku (przez 12 lat) był Leon Niedzielski. Siedziba Dyrekcji Wolińskiego PN znajduje się w centrum Międzyzdrojów, przy ul. Niepodległości 3a. Symbolem Parku jest bielik, którego żywe okazy można obejrzeć w wolierach obok Muzeum Przyrodniczego WPN oraz w Zagrodzie Pokazowej Żubrów.

Symbolem parku jest: BIELIK

Położenie woj. zachodniopomorskie

Data utworzenia 15 marca 1960

Powierzchnia 109,37 km²

- leśna 46,49 km²

- nieleśna 16,07 km²

- wodna 46,81 km²

Pow. ochrony

- ścisłej 2,24 km²

- częściowej 107,13 km²

Powierzchnia otuliny 33,69 km²

Długość szlaków turystycznych 44 km

Odwiedzających rocznie ok. 1 500 tys. osób

Siedziba 72-500 Międzyzdroje ul. Niepodległości 3a