Nauki o człowieku
Wykład nr 9
Filogeneza człowieka, cz. 1
Rząd naczelnych (Primates)
rozbudowane zachowania społeczne
cztery grupy: małpiatki, małpy szerokonose
Nowego Świata, małpy wąskonose Starego
Świata, małpy człekokształtne
zamieszkują głównie tropiki
przystosowania do nadrzewnego trybu życia:
chwytne kończyny, często pazury zastąpione
paznokciami, rozwinięty wzrok, często osłabiony
węch
zwiększenie wielkości mózgu
Skąd się wzięły naczelne?
hipoteza nadrzewnego trybu życia (pocz.
XX wieku, Grafton Smith i Frederic Jones)
hipoteza wzrokowego drapieżnictwa (1972,
Matt Cartmill)
powrót do hipotezy nadrzewnego trybu
życia (1991, Robert Sussman)
liczne naczelne owadożerne posługują się
węchem i słuchem, zaś naczelne były
pierwotnie przystosowane do zbierania owoców
Naczelne
współczesne naczelne są zarówno
roślinożerne, jak i owadożerne, a w
pewnym stopniu także mięsożerne
najmniejsze potrzebują pokarmu
wysokokalorycznego, więc są owadożerne
większe owocożerne, największe (goryle)
mogą korzystać z pokarmu o najgorszej
jakości
Ewolucja naczelnych
rząd pojawił się na początku trzeciorzędu
około 50 mln lat temu nastąpiła radiacja
adaptacyjna
najwcześniejsze plezjadapidy
przed ok. 50 mln lat Omomyidae –
niewielkie, owocożerne, nocny tryb życia
uważane za przodków wyraków (czyli tarsjuszy)
małpy pojawiły się około 35 mln lat temu
małpy człekokształtne pojawiły się ok. 20
mln lat temu w Afryce
Omomyidae
Ewolucja
naczelnyc
h i klimat
Struktura społeczna
naczelnych
naczelne są zwierzętami
społecznymi, natomiast
ich behawior społeczny
jest bardzo zróżnicowany
grupy naczelnych liczą
od 2 (para) do nawet 200
osobników
u małp człekokształtnych
zdarza się monogamia,
poliginia jednosamcowa I
poliginia wielosamcowa
Organizacja społeczna:
korzyści i koszty
skuteczniejsza obrona przed drapieżnikami
łatwiej można znaleźć pożywienie i
skuteczniej je obronić
według hipotezy Richarda Wranghama o
systemie społecznym decyduje strategia
reprodukcyjna samic, dla których kluczowy
jest dostęp do pożywienia
dla samców najważniejszy jest dostęp do samic
samce u naczelnych najczęściej nie opiekują
się potomstwem
Organizacja społeczna:
korzyści i koszty
jeśli pożywienie występuje w niewielkich
skupieniach, samice żerują osobno ze swoim
potomstwem, ewentualnie, jeśli jest potrzebna
opieka samca, tworzą rodziny monogamiczne
jeśli pożywienia jest dużo, opłaca się utworzenie
grupy
społeczny tryb życia może spowodować
dymorfizm wielkości ciała, jeśli samce muszą
konkurować o samice (u gibbonów brak
dymorfizmu, u goryli samiec jest dwa razy
większy od samicy)
Pierwsze małpy
najwcześniejsza małpa w ogóle to
Algeripithecus minutus sprzed 50 mln lat
w oazie Fajum znaleziono szczątki 11
gatunków małp zaliczanych do
parapiteków i propliopiteków, ok. 37–31
mln lat temu
największy rodzaj propliopiteków to
Aegyptopithecus, do 6 kilogramów
Pierwsze małpy
w przeszłości małpy człekokształtne były
bardziej zróżnicowane niż zwierzokształtne
obecnie na 65 gatunków zwierzokształtnych
przypada 20 gatunków człekokształtnych, z
których większość to gibbony
parapiteki liściożerne i podobne jeszcze do
małpiatek
propliopiteki większe i owocożerne, ich
samce większe od samic
Parapithecus fraasi
Pierwsze małpy i małpy
człekokształtne
Małpy mioceńskie
Proconsul africanus
najstarsza małpa człekokształtna to Proconsul
africanus, ok. 22 mln lat temu
najpewniej człekokształtne pojawiły się w Afryce,
szybko zróżnicowały się i w rodzaju Proconsul liczne
gatunki
oziębienie klimatu w późnym miocenie
spowodowało ograniczenie ich liczebności i zasięgu,
jednocześnie wzrósł zasięg zwierzokształtnych
Proconsul był raczej owocożerny, nie posiadał
ogona, miał duży przeciwstawny kciuk, ale w
dużym stopniu przypominał małpy zwierzokształtne
Proconsul africanus, ok. 22 mln lat
temu
Małpy człekokształtne
w Azji Sivapithecus (Indie, 13–8 mln)
w Europie Dryopithecus, odnaleziony już w 1856 roku,
podobnie datowany
wiele innych gatunków, w tym Gigantopithecus, który
zamiesz-kiwał południowo-wschodnią Azję między 8.6 a 0.2
mln. lat
jego wzrost dochodził do 275 cm
Dryopithecus oraz nieliczne inne kopalne hominidy z tego
okresu mają bardziej współczesną budowę anatomiczną
Oreopithecus znaleziony we Włoszech miał już w większym
stopniu dwunożną lokomocję, krótki i szeroki tułów
spośród tych wszystkich licznych form tylko niektóre
przetrwały i dały początek współczesnym hominidom
Sivapithecus,
13–8 mln lat
temu
Dryopithecus
Gigantopithecus, 8.6–0.2 mln lat temu
Gigantopithecus
Człowiek i małpy człekokształtne
Człowiek i małpy człekokształtne
Genetyka i filogeneza człowieka
lata 60. XX w.: reakcje obronne białek krwi
Allan Wilson i Vincent Sarich: rozdzielenie człowieka i
małp człekokształtnych nastąpiło ok. 5 mln lat temu,
nie wcześniej niż 6 mln
wspólny przodek afrykańskich małp
człekokształtnych i człowieka nie jest znany z
zapisów kopalnych
niewiele jest szczątków datowanych na okres od 8
do 4.5 mln lat
rekonstrukcja na podstawie morfologii porównawczej
nieco mniejszy od szympansa, żył przede wszystkim
na drzewach i poruszał się głównie na nogach,
prognatyzm i grube szkliwo
Ewolucja człowieka: najważniejsze
przystosowania
chód dwunożny w postawie
wyprostowanej
zmniejszenie przednich zębów i
powiększenie trzonowców
wzrost wielkości mózgu prowadzący do
pojawienia się kultury
Chód dwunożny
szympansy nie potrafią wyprostować nóg w stawie
kolanowym
u ludzi stopy są umieszczone blisko osi ciała, dzięki
czemu środek ciężkości ciała nie przemieszcza się z
boku na bok, tylko z tyłu do przodu
dwunożność jest przystosowaniem do naziemnego
trybu życia
dwunożny chód jest mało wydajny przy szybkim
tempie, ale za to bardziej wydajny przy wolnym
tempie
zwolnione są przednie kończyny, które można
wykorzystać w większym stopniu, na przykład do
transportowania żywności
Najważniejsze przystosowania
według Petera Rodmana i Henry'ego McHenry
(1980) dwunożność powstała jako wynik zmiany
w rozmieszczeniu zasobów pokarmowych, które
wymusiły przyjęcie skuteczniejszego sposobu
lokomocji; ludzie zarówno chodząc, jak i biegnąc
są bardziej wydajni od szympansów (choć
wydajność biegu jest mniejsza niż wydajność
biegu czworonogów)
w porównaniu z małpami człekokształtnymi
człowiek ma bardziej łukowate szczęki i
zredukowane kły, trzonowce są większe i mają
niższe guzki, szkliwo jest grubsze