Nauki o człowieku
Wykład nr 10
Filogeneza człowieka, cz. 2
Najstarsze człowiekowate
(Hominidae)
pojawiły się między 7 a 5 milionami lat
temu; trudności w datowaniu
Ardipithecus ramidus znaleziony w Etiopii,
ok. 5.5–4.4 mln lat temu
Australopithecus anamensis znaleziony w
Kenii, ok. 4.2–3.9 mln lat temu
Ardipithecus ramidus
Australopithecus afarensis,
4–2.9 mln lat temu
czaszka małpia, szkielet postkranialny bardziej
ludzki
pojemność puszki mózgowej 380 – 450 cm
3
u samców wyraźny grzebień strzałkowy
dolna część twarzy duża i wystająca (prognatyzm)
niepełne przystosowanie do chodu dwunożnego,
częściowa nadrzewność
kły zredukowane w porównaniu z małpami
człekokształtnymi
zęby trzonowe bardziej ludzkiego niż małpiego typu
Wczesne człowiekowate
Wczesne człowiekowate
Australopiteki
Australopiteki
otwór potyliczny wielki umiejscowiony centralnie,
co wskazuje na wyprostowaną postawę ciała
kły zredukowane w porównaniu z małpami
człekokształtnymi
zęby trzonowe bardziej ludzkiego typu
budowa miednicy umożliwiająca chód dwunożny
kontrowersje: może być także przystosowanie do
nadrzewnego trybu życia
relatywnie krótkie nogi wskazują na nadrzewność
Australopiteki
Australopithecus africanus, dziecko z Taung
(Raymond Dart, 1924)
RPA, Etiopia, Kenia, Tanzania i Czad
gracylny Australopithecus boisei, Olduvai w
Tanzanii (Mary Leakey, 1959), wydatowany
metodą potasowo–argonową na 1.75 mln. lat
dziesięć lat później Richard Leakey rozpoczął
badania na wschód od jez. Turkana w Kenii;
liczne znaleziska różnych australopiteków
Dziecko z Taung
Australopiteki
Sahelanthropus tchadensis (Czad), 7–6 mln lat
temu; prawie kompletna czaszka (rok 2002)
w Kenii Orrorin tugenensis, 6.2–5.6 mln. lat
rozgałęziona radiacja adaptacyjną, znajdowane
są różne formy australopiteków i związki
filogenetyczne między nimi trudne do ustalenia
niektórzy wyróżniają liczne gatunki, inni z kolei
uznają, że istniały tylko dwa: masywny
(parantrop) i gracylny
Masywne i gracylne
australopiteki
masywność dotyczy przede wszystkim głowy,
wielkość ciała była zbliżona
u masywnych bardziej rozwinięty aparat żucia
występowanie grzebienia strzałkowego będącego
przyczepem mięśni żuchwy
samce ważyły 40–50 kg, samice 30–35 kg
wzrost wynosił odpowiednio 130–140 i 110–125
cm
objętość mózgu ok. 400–450 cm
3
Australopiteki masywne
Lucy: najbardziej kompletny
szkielet australopiteka
A. afarensis & A. africanus
Środowisko australopiteków
inne środowisko niż małpy człekokształtne – sawanna z
nielicznymi drzewami i obficie występującymi krzewami
kończyny górne masywniejsze niż u ludzi współczesnych,
lepiej przystosowane do wchodzenia na drzewa
pokarm wymagający intensywnego rozcierania
australopiteki masywne korzystały z twardszego pokarmu
niż gracylne
obie grupy mają mocno rozwinięty aparat żucia,
grzebienie strzałkowe: przyczep mięśni odpowiedzialnych
za żucie
mimo dwunożnego chodu nie były w stanie szybko biegać
główka i szyjka uda dłuższe i smuklejsze niż u ludzi
Homo habilis i H. rudolfensis
najstarsze znaleziska w wąwozie Olduvai
Richard Leakey, pocz. lat 60.
pojemność mózgu 500–700 cm
3
duże zróżnicowanie morfologiczne, od
1992 podział na dwa gatunki
H. habilis z mniejszą pojemnością czaszki
H. rudolfensis z bardziej płaską twarzą i
grubszym szkliwem zębów
Różnice
między
Homo habilis
a H.
rudolfensis
Znaleziska wczesnych Homo
Początki rodzaju Homo
Homo habilis i Homo rudolfensis: KNM–ER
1470, KNM–ER 1813, OH 62
najstarszy fragment czaszki z Kenii
datowany na 2.4 mln lat
fragment żuchwy Homo rudolfensis
znaleziony w pobliżu jez. Malawi, 2.5–2.3
mln lat temu
możliwy związek z oziębieniem się klimatu
OH 62
w roku 1986 w Olduvai został znaleziony
niekompletny szkielet OH 62
datowany na 1.85–1.75 mln lat
inne proporcje kończyn niż Australopithecus
afarensis
dłuższe ręce i krótsze nogi, a zatem większe
podobieństwo do małp człekokształtnych
niż w przypadku australopiteka!
przebieg ewolucji od form małpich do
ludzkich nie musiał być wcale linearny
Różnice między Homo a
Australopithecinae
puszka mózgowa jest większa i bardziej
grubościenna
redukcja wcięcia pozaoczodołowego, zmniejszenie
wielkości twarzy
szczęka i uzębienie są znacznie mniej masywne
ślady na zębach wskazują na to, że wczesny Homo
był niewyspecjalizowanym owocożercą
budowa dłoni świadczy o możliwości wytwarzania
narzędzi
coraz mniejsza masa ciała w stosunku do wzrostu
Najstarsze narzędzia: technika
olduwajska
datowane na 1.9–1.6 mln lat
narzędzia (skrobacze, czopery, dyskoidy)
duże odłupki z ostrymi krawędziami
małe odłupki, które były niezdatne do
użytku
używane, ale nie poddane obróbce
kamienie
brak jednolitej technologii wykonania
Technika olduwajska
pierwsze narzędzia wykonane z lawy, więc
nie można było dokonać analizy śladów
udało się to w przypadku zespołu z Koobi
Fara znad jez. Turkana
1.5 mln lat, w 9 przypadkach ślady użycia
cztery do ćwiartowania mięsa, 3 do
obróbki drewna, 2 do rozdrabniania roślin
eksperymenty przeprowadzone na
szympansie Kanzim wykazały, że nie był
on w stanie wykonać podobnych narzędzi