Nauki o człowieku
Wykład nr 11
Filogeneza człowieka, cz. 3
Homo ergaster,
około 1.9 mln lat temu
był w większym stopniu mięsożercą
jako pierwszy człowiekowaty przeniósł się
poza Afrykę
z niego na terenie Azji (?) powstał Homo
erectus, rozpowszechniony także w Afryce
i prawdopodobnie także w Europie
znaleziska H. ergaster/H. erectus
datowane na 1.8 – 0.13 mln. lat temu
H. ergaster/erectus
H. ergaster/erectus
Homo ergaster/erectus
pierwsze znaleziska na Jawie, 1891
Eugène Dubois, wyprawa w celu znalezienia
"brakującego ogniwa"
sklepienie czaszki i kompletna kość udowa
pierwotna nazwa to Pithecanthropus erectus
1927: Davidson Black opisał człowieka z
Czukutien (Chiny)
pierwotna nazwa to Sinanthropus pekinensis
w roku 1951 obie formy zostały nazwane
Homo erectus
H. ergaster/erectus
H. erectus - rekonstrukcja
Homo ergaster
znaleziska po obu stronach jez. Turkana
1975: Koobi Fora niemal kompletna czaszka
KNM–ER 3733
pojemność 850 cm
3
, datowana na 1.8 mln.
lat
1985: „chłopiec z Nariokotome”, 1.6 mln. lat
dziewięcioletni osobnik miał 160 cm,
pojemność czaszki 880 cm
3
mógł osiągnąć 180 cm wzrostu
„Chłopiec z Nariokotome”
Zróżnicowanie H.
ergaster/erectus
Dmanisi
żuchwa z Dmanisi (Gruzja), wiek
określony na 1.8–1.6 mln lat
później szkielety sześciu osobników
H. ergaster/erectus
wzrost rozmiarów ciała i zmniejszenie
dymorfizmu płciowego
mężczyźni do 180 cm wzrostu, kobiety 155
cm
szkielet postkranialny podobny do
współczesnego, tylko bardziej masywny
podstawowa różnica to stosunkowo długa
szyjka i duża głowa kości udowej
kanał rodny prawie taki sam, jak u ludzi
współczesnych; wydłużone dzieciństwo
nadal dość duże zróżnicowanie morfologiczne
H. ergaster/erectus
mięsożerny lub padlinożerny tryb życia?
Lewis Binford i koncepcja padlinożerstwa
na kościach zwierząt widoczne są ślady
rozczłonkowywania i oddzielania mięsa
znaleziska skupisk kości i narzędzi jako miejsca,
w których ludzie żerowali, przenosząc tam
upolowane zwierzęta i padlinę
pierwsze drewniane włócznie znalezione w roku
1997 w Schöningen w Niemczech; datowane na
400 tys. lat; wtedy już na pewno łowiectwo
Kultura aszelska
kultura aszelska, po raz pierwszy
poświadczona około 1.4 mln. lat temu
zespół aszelski z Konso-Gardula w Etiopii
duże pięściaki o kształcie kropli, narzędzie
tnące, prototyp siekiery
świadectwo przekazu kulturowego
brak większych zmian aż do środkowego
paleolitu
najstarszy zespół aszelski poza Afryką to
Ubeidiya w Izraelu, ok. 1 mln. lat
Kultura aszelska
Kultura aszelska
Homo florensis (2003)
H. florensis
Homo florensis
rozpoznany jako odrębny
gatunek człowieka
zaburzony kontekst
archeologiczny
wyjaśnienie alternatywne:
osobnik patologiczny
mikrocefalia
syndrom Larona
Od H. erectus do H. sapiens
Homo antecessor z Atapuerca (1), co
najmniej 300 tys. lat temu
Homo heidelbergensis i inne znaleziska
europejskie (Steinheim, Swanscombe, 2),
300—200 tys. lat temu
Kabwe (Broken Hill, 3) w Zambii, 200 tys.
lat temu, czaszka o pojemności 1280 cm
3
Atapuerca
około 30 osobników datowanych na 300 tys.
lat, niektóre mogły być nawet sprzed 780 tys.
lat
nazwa Homo antecessor, raczej wywodzący
się od afrykańskiego Homo ergaster niż
azjatyckiego Homo erectus
związek z neandertalczykami i ludźmi
współczesnymi wciąż dyskutowany,
prawdopodobnie przodek obu form
nieco późniejsza żuchwa z Mauer znaleziona
w 1907: Homo heidelbergensis
Neandertalczycy
Europa, Bliski Wschód i Azja Centralna między
250 a 30 tys. lat temu
masywna budowa ciała, krótki tułów będący
przystowaniem do zimnego klimatu
przeciętny wzrost mężczyzn 170 cm, kobiet 160
cm; waga odpowiednio 65 i 50 kg
pojemność czaszki 1450 cm
3
, więcej niż u ludzi
współczesnych
możliwość posługiwania się mową artykułowaną
łowcy i zbieracze żyjący w małych ruchliwych
grupach
Neandertalczycy
pierwsze znalezisko w roku 1856 w dolinie
Neandra; nazwa gatunkowa nadana w roku
1864 przez Williama Kinga
w roku 1908 niemal kompletny szkielet z La
Chapelle-aux-Saints, na podstawie którego
stwierdzono, że neandertalczyk nie był
bezpośrednim przodkiem ludzi współczesnych
później gorąca dyskusja, brak jednoznacznej
odpowiedzi na pytanie o związki
neandertalczyków i ludzi współczesnych
Czy neandertalczycy to inny
gatunek niż Homo sapiens?
Czy neandertalczycy to inny
gatunek niż Homo sapiens?
Różnice między
neandertalczykami a ludźmi
współczesnymi
Neandertalczycy
technika mustierska,
narzędzia odłupkowe
pod koniec istnienia
neandertalczyków technika
szatelperońska, większa
liczba smukłych narzędzi
wiórowych
znacznie większe
zróżnicowanie narzędzi niż
w kulturze aszelskiej
celowe pochówki?
Zasięg występowania neandertalczyków
Szanidar
Amud
Teszik-Tasz
Neandertalczycy -- rekonstrukcje
Kuzyni czy przodkowie?
populacje obu gatunków mogły żyć między
120 a 40 tys. lat temu obok siebie
stanowiska Tabun, Amud i Kebara neandertal-
skie, Skhul i Qafzeh człowieka współczesnego
w Europie człowiek o współczesnej morfologii
pojawia się relatywnie późno, ok. 40 tys. lat
temu i stopniowo wypiera neandertalczyka ze
wschodu na zachód
najmłodszy znany neandertalczyk z Zafarraya
w Hiszpanii, 27 tys. lat temu
Pochodzenie człowieka
współczesnego
hipoteza multiregionalna
hipoteza „pożegnania z Afryką”
"mitochondrialna Ewa"
„Pożegnanie z Afryką”
„Pożegnanie z Afryką”
Dwie migracje?
„Mitochondrialna Ewa”
„Genetyczny Adam”
Wzrost wielkości mózgu
Wielkość mózgu a masa ciała
Wzrost wielkości mózgu
koszty wzrostu wielkości mózgu: wydłużenie
opieki nad dzieckiem i trudniejszy poród
hipoteza, że wzrost wielkości mózgu ma
związek z interakcjami społecznymi
małpy budują swoją pozycję w grupie
tworząc sojusze z innymi, do tego jest
potrzebna zwiększona inteligencja
osobniki o wyższej pozycji odnoszą większy
sukces rozrodczy
Mowa artykułowana
mowa artykułowana mogła pojawić się nie
wcześniej niż 300 tys. lat temu
neandertalczycy mieli budowę czaszki i
kości gnykowej umożliwiającą
posługiwanie się mową artykułowaną
rozwinięta sztuka pojawia się dopiero ok.
32 tys. lat temu, na taki okres zwykle
datuje się pojawienie rozwiniętej mowy
mowa mogła pojawić się jako sposób
nawiązy-wania interakcji społecznych
Modele filogenezy człowieka
Modele filogenezy człowieka