SOCJOLOGIA
Struktura społeczna. Inteligencja
Koncepcje inteligencji jako zbiorowości
ludzi:
1.
wyróżniających się walorami intelektualnymi, artystycznymi
czy moralnymi, niezależnie od ich kondycji społecznej
Kryterium: wybitne cechy i zasługi
2. trudniących się zawodowo pracą umysłową lub artystyczną
Kryterium:
typ
zajęć
zawodowych
i
niezbędny
poziom
wykształcenia
3. którzy opierają egzystencję na pracy umysłowej i w związku z
tym znajdują się w określonym miejscu struktury społecznej
Kryterium: usytuowanie między klasami wyższymi i niższymi
4. wyróżniona ze względu na szczególny typ orientacji
aksjologicznych a nie z uwagi na posiadane wykształcenie czy
wykonywany zawód
Kryterium: kompetencje intelektualne
Rodowód terminu „inteligencja”
Rodowód pojęcia
niejasny: myśl rosyjska albo polska XIX w
Pochodzenie terminu
od rosyjskiego pisarza P.Boborykina (1860)
Początki inteligencji wschodnio- i środkowoeuropejskiej
- okres
przeobrażeń społecznych między feudalizmem i kapitalizmem.
Inteligencja nie ma odpowiednika w strukturach społecznych
społeczeństw zachodnioeuropejskich
Inteligencja jest wytworem regionalnych procesów historycznych
:
zacofanie cywilizacyjne,
słabe mieszczaństwo,
brak suwerenności narodowej
Funkcje inteligencji wschodnio- i
środkowoeuropejskiej
Inteligencja jako twórca i nosiciel idei:
łączyła dany kraj ze światem
ustalała wzory wpływów i ochrony rodzimości
Inteligencja jako przywódca emancypacyjnych ruchów
społecznych i
narodowych
:
miała
świadomość
położenia
cywilizacyjnego
i
narodowościowego
potrafiła przekształcić ją w kwestię społeczną i narodową
Inteligencja jako reprezentant innych grup i warstw
społecznych:
szlachta ziemiańska już nie mogła, a klasa średnia jeszcze nie
mogła przewodzić stąd „ zastępcza rola inteligencji” w XIX w.
Społeczna genealogia inteligencji
polskiej
Dwa stanowiska:
1.
Szlachecka genealogia inteligencji
Szlachta i ziemiaństwo jako baza rekrutacyjna
Wartości inteligenckie wywodzą się z kultury szlacheckiej czy
ziemiańskiej
2.
Zróżnicowana genealogia inteligencji:
Średnie i niższe warstwy miejskie jako baza rekrutacyjna
lekarze i inżynierowie – pochodzenie mieszczańskie;
literaci i prawnicy – pochodzenie ze zubożałej szlachty;
w zaborze pruskim i austriackim wyższy odsetek inteligencji
pochodzenia chłopskiego
3.
Tendencja do autoreprodukcji inteligencji
Kształtowanie się inteligencji
polskiej.
Stara inteligencja XIX w - 1945
Początki – rozwój instytucji biurokratycznych, profesjonalnych struktur,
przemysłu i
kapitalistycznego rynku pracy XVIII-XIX wiek
Kształtowanie się poczucia odrębności inteligencji po powstaniu
styczniowym
ideologia określającą jej rolę w życiu publicznym,
organizacje zawodowe podtrzymujące spoistość zawodową
kultura narodowa, oświata i działalność społeczna
Liczebność warstwy inteligenckiej w latach 60. XIX w:
w Polsce – 0,73% ogółu ludności
we Francji – 8,2% ogółu ludności
Sposoby wejścia do warstwy inteligenckiej:
cenzus wykształcenia - ukończenie szkoły elementarnej (1860 r – 2,7%
ludności Królestwa Polskiego)
komisje egzaminacyjne (jak we Francji, Anglii, czy Niemczech) –
lekarze, aptekarze, nauczyciele
Tradycyjny etos inteligencji polskiej
Orientacja prospołeczna
: działanie na rzecz dobra wspólnego
W sferze wartości:
rola superarbitra, przywódcy uniwersalnego czy lokalnego
reprezentanta innych grup czy wartości
Styl życia
: utrzymywanie odrębności kulturalnej i towarzyskiej –
„dobre towarzystwo” jako ideologia uprzywilejowanego stanu
Mentalność ekonomiczna
: niechęć do zajęć produkcyjno-
utylitarnych
Poczucie wyższości wobec zawodów klasy średniej
Poczucie misji:
świadomość własnej roli kulturotwórczej,
mniejsze
znaczenie zadań wynikających z pełnienia ról zawodowych
Nowa inteligencja polska 1945 -
Sposoby wejścia do warstwy inteligenckiej:
1. w wyniku masowych przekształceń strukturalnych
Straty w II wojnie światowej ok.35% liczebności
Masowy napływ ze środowisk
robotniczych
i
chłopskich
.
Mężczyźni
35%
35%
Kobiety
60%
15%
ogółu pracowników umysłowych w latach 1950-4.
2. z „nadania” za działalność polityczną, za pochodzenie, z
woli władz
Zmiany etosu inteligencji:
Poczucie wykorzenienia, brak ciągłości pokoleniowej, brak
wzorców
sprawowania roli, konieczność wypracowania własnego etosu
Inteligencja wschodnio- i
środkoweuropejska po 1989 roku
Proces różnicowania się inteligencji na:
1.
specjalistów (professions)
zorientowanych na
indywidualny sukces, efektywność i modernizację.
2.
inteligencję humanistyczną
, która podtrzymuje
kulturową narodową tradycję i jest pośrednikiem
pomiędzy polską kulturą narodową a innymi kulturami.