1. rozwój zrównoważony
2. prawa rządzące rozwojem
- prawo koncentracji
- prawo minimalizacji wysiłku
- prawo otwartości systemu
- prawo nierównomierności rozwoju
podsystemów
- prawo dyfuzji zagospodarowania
- prawo sukcesji
ROZWÓJ PRZESTRZENNY
Rozwojem – nazywamy zachodzący w czasie proces przeobrażeń w formy
bardziej złożone i doskonalsze
W urbanistyce/planowaniu zajmujemy się przede wszystkim rozwojem
przestrzennym, czyli rozwojem zagospodarowania, które w wyniku tego
procesu uzyskuje określone walory – korzystniejsze z punktu widzenia
użytkownika
Rozwój przestrzenny
Efekty rozwojowe osiągamy zazwyczaj przez działania inwestycyjne.
ROZWÓJ
ilościowy
jakościowy
kreowany
kreowany
spontanicz
ny
spontanicz
ny
Efekty jakościowe –
w rozwoju uzyskujemy przez poprawę walorów
użytkowych, a więc: wyższy standard środowiska zamieszkania, lepsze
funkcjonowanie infrastruktury miejskiej, czy korzystniejsze parametry
gospodarcze.
Efekty
ilościowe
–
osiągamy
przez
wzrost
parametrów
charakteryzujących wielkość struktury rozwijanej, a więc: przyrost
liczby ludności, miejsc pracy, powierzchni terenów budowlanych, liczby
mieszkań, czy liczby samochodów. Rozwój ten jest łatwiej zmierzyć i
wyrazić liczbowo.
Przyrost liczby ludności miasta bez przyrostu liczby mieszkań lub usług
skutkuje obniżeniem standardu zamieszkania lub obsługi. Przyrost
powierzchni terenów budowlanych, bez przyrostu liczby mieszkańców,
podnosi średni koszt zagospodarowania miasta, a przede wszystkim
wyposażenia go w infrastrukturę.
Rozwój zrównoważony – polega na takim gospodarowaniu zasobami
środowiska i wprowadzaniu takich technologii i instytucjonalnych
organizacji, aby zaspokoić potrzeby obecnych społeczności, jak i
przyszłych pokoleń.
Osiągnięcie trwałego i zrównoważonego rozwoju powinno zapewnić
łączenie procesów rozwoju gospodarczego i społecznego z ochroną
środowiska przyrodniczego, którego ochrona nie powinna być traktowana
jako bariera rozwojowa.
Rozwój zrównoważony
W krajach wysoko rozwiniętych zrównoważony rozwój realizuje się przez:
- ograniczanie rozrostu terytorialnego miast,
- uzyskiwanie równowagi pomiędzy przestrzeniami zabudowanymi i
niezabudowanymi,
- utrzymywanie ciągłych systemów terenów otwartych,
- zabezpieczanie istniejącej zabudowy i zagospodarowania terenu,
- redukcję ruchu samochodowego i promocję transportu zbiorowego,
- kreowanie większej ilości powierzchni dla pieszych,
- redukowanie zanieczyszczeń u źródeł ich powstawania oraz stałą
kontrolę poziomów ich występowania,
- prowadzenie gospodarki odpadami,
- stosowanie trwałych i wysokiej jakości oraz przyjaznych środowisku
materiałów budowlanych,
- prowadzenie gospodarki wodnej,
- restrykcyjną oszczędność energii.
Prawa rządzące rozwojem
prawo
koncentracji
prawo
minimalizacji
wysiłku
prawo otwartości
systemu
prawo
nierównomiernośc
i rozwoju
podsystemów
prawo dyfuzji
zagospodarowani
a
prawo sukcesji
prawo
koncentracji
Można stwierdzić, że przy swobodnym wyborze lokalizacji inwestycji
zawsze decydującą rolę odgrywa zagospodarowanie istniejące, czyli to, że
podmiot inwestujący będzie mógł korzystać z wartości wcześniej
wytworzonych.
prawo otwartości
systemu
System jest skoordynowanym układem elementów, których zbiór tworzy
pewną całość uwarunkowaną stałym, logicznym uporządkowaniem jego
części składowych.
Najistotniejszymi więc cechami systemu są relacje zachodzące między
jego elementami oraz między ich właściwościami. Każdy system stanowi
składnik systemu szerszego i jednocześnie każdy system może być
dzielony na podsystemy.
otoczenie
miasto
Każdy zachodzący w mieście proces rozwojowy odbija się poza jego
granicami, a rozwój otoczenia ma wpływ na rozwój miasta. Te wzajemne
relacje zachodzą zwykle w sposób niekontrolowany, a ich korygowanie
jest trudne i zawodne. Badanie procesów rozwojowych w mieście nie
może więc być ograniczone do jeo terytorialnego zasięgu, ale powinno
obejmować sferę bliższego i dalszego oddziaływania.
prawo
nierównomiernośc
i rozwoju
podsystemów
Rozwój miasta wiąże się z procesami urbanizacyjnymi. Urbanizacja
obejmuje całokształt życia i działalności ludzi. W jej wyniku
przekształcane jest zagospodarowanie przestrzeni, zmiany zachodzą w
strukturach
społecznych,
aspiracjach,
modach,
potrzebach
i
przyzwyczajeniach ludzi, podejmowane są nowe działania, tworzona jest
aktualna baz informacyjna o tym procesie. Charakterystyczne jest jednak
to, , że poszczególne przeobrażenia nie zachodzą z równą szybkością.
Najwcześniej docierają do nas informacje, wolniej zachodzą zmiany w
sposobie
zagospodarowania,
a
najdłużej
postępuje
adaptacja
społeczeństw do nowych warunków.
prawo dyfuzji
zagospodarowani
a
Prawo to mówi o
rozprzestrzenianiu się
zjawisk społecznych i
ekonomicznych. O sile
dyfuzji decyduje czynnik
losowy, głównie zależny
od cech fizycznych
środowiska przyjmującego
zjawiska
rozprzestrzeniające się,
takie jak:
-nowa formy
zagospodarowania,
- wzrost atrakcyjności
określonych miejsc
- pojawienie się nowych
barier i progów
rozwojowych
Dyfuzja zjawisk urbanizacji
przyrost naturalny ludności
migracja ludności
wzrost miast największych
tworzenie się aglomeracji
miejskich
koncentracja funkcji
zmiana struktury zatrudnienia
przyjmowanie miejskiego stylu
życia
inne
Proces urbanizacji wyraża się zmianami w zagospodarowaniu. Schemat
wskazuje na te zjawiska, które w obecnej fazie urbanizacji są najbardziej
charakterystyczne i mają tendencje dyfuzyjne
prawo sukcesji
Prawo sukcesji informuje o serii zdarzeń
które są związane z zastępowaniem jednego
sposobu
zasiedlenia
lub
użytkowania
przestrzeni, innym.
Sukcesja
funkcjonalna
polega
na
prawidłowości
wypierania
form
ekstensywnego zagospodarowania przez
intensywniejsze.
Sukcesja
dominacja grupowa
cykle wiekowe
klasy społeczne
zagospodarowanie i
zabudowa
intensyfikacja użytkownika
zasiedlanie
adaptacja do potrzeb
przebudowa dla nowych
potrzeb
społeczna
funkcjonal
na
krajobrazo
wa
Prawo sukcesji opiera
się na zasadzie
kierunkowości, w
związku z którą
umacnia się
dominacja struktur
mocniejszych nad
słabszymi, zarówno w
kategoriach
społecznych,
funkcjonalnych jak i
krajobrazowych.