Polityka jakości
Polityka jakości
przemysłu ciężkiego
przemysłu ciężkiego
Autor: Adrian Flak
III rok, Zarządzanie
Definicja Polityki jakości
Definicja Polityki jakości
Jest to proces w której za celem głównym jest dążenie
do realizacji określonych celów strategicznych, a więc
stawia przed nami wymagania dotyczące w tym
przypadku przemysłu ciężkiego:
• Poprawa efektywności produkcji,
• Poprawa jakości produkowanego asortymentu (dążenie do
perfekcji)
• Poszerzanie oferty produkcyjnej oraz usługowo-produkcyjnej,
• Pozyskiwanie nowych rynku zbytu,
• Doskonalenie obsługi klienta,
• Umacnianie pozycji firmy na rynku,
• Ciągłe doskonalenie warunkow pracy pracowników,
• Współpracę z wykwalifikowanymi dostawcami,
• Rozwój technologii przyjaznych dla środowiska,
• Utrzymywanie i tworzenie nowych miejsc pracy,
• Stosowanie systemu zarządzania jakością zgodnego z
norma
ISO-9001.
ISO-9001 jest to międzynarodowa norma określającą
wymagania które powinien spełniać system zarządzania
jakością w organizacji.
(PN:EN ISO 9001:2009 wydana 14 listopada 2008r.)
Polityka jakości jako sama w sobie jest zbiorem reguł gdzie polityka
jakości ciężkiego jedynie nawiązuje do niej, upraszczając te reguły do
własnych potrzeb.
Rys.1 Model budowy polityki jakości. (poniżej)
Polityka jakości, według wykresu wcześniej
wyświetlonego opisuje politykę jakości jako proces
który swoje źródło posiada w momencie powstania
samej idei, pomysłu a następnie rozwinięcia go jako
celu głównego.
Następnie poprzez określenie kluczowej strategii
będącej punktem wyjścia dla samej polityki jakości
uwzględnia się czynniki zewnętrzne:
• Normy,
• Akty prawne,
• Wymagania klientów,
• Oczekiwania interesariuszy
.
Polityka jakości pokazuje cele systemu zarządzania jakością,
natomiast
jego strukturę opisuje księga jakości (źródło: M. Wiśniewska
2000, s.40
Poniżej główne zadanie tej księgi:
• Opisanie systemu zarządzania jakością,
• Przedstawienie treści polityki jakości,
• Identyfikacje stosowanej normy oraz możliwych
zdarzeń,
• Pokazanie sposobu spełniania wymagan,
• Pomoc w nadzorze działań związanych jakością,
• Bycie przewodnikiem po systemie jakości organizacji,
• Wykazanie ze system spełnia wymagania,
• Informowanie zainteresowanych stron o systemie
jakości organizacji.
Historia przemysłu ciężkiego
obejmuje długi okres czasu począwszy od czasów
rewolucji przemysłowej, jednakże najważniejszym
okresem jest czas III Rzeszy, Związku Radzieckiego
gdzie w pierwszym przypadku stawiano jedynie na
jedynie kilka zadań polityki jakości przemysłu, w
drugim przypadku polityka jakości została
rozwinięta o kilkanaście zadań wyszczególniając
dodatkowo np. warunki pracy pracowników, jakość
produktów (teoretycznie) bądź warunki socjalne.
Jednakże prawdziwy rozwój pojęcia polityka jakości
przemysłu ciężkiego zaczął i jest nadal rozwijany na
przestrzeni XXIw.
•Zarządzanie jakością przemysłu ciężkiego obecnie
na przykładzie Polski i Świata:
Wiele polskich firm, stosuje politykę jakości w przemyśle
ciężkim,
na przykład:
• Zakłady przemysłu lotniczego w Mielcu,
• Comarch – systemy nadzoru produkcyjnego dla przemysłu ciężkiego,
• Huta Katowice,
• Konsorcjum Stali S.A,
• Huta im.T. Sendzimira – obecnie oddział ArcelorMittal Poland,
• ISPAT Polska Stal S.A,
• Lockheed & Martin,
• Boeing Inc.,
• Mercedes-Benz A.G.,
• Karcher Gmbh,
• Samsung,
• Mittal Steel Company.
Obecnie przemysł ciężki przechodzi gruntowną
restrukturyzację opierając się o politykę jakości;
mowa chodzi o państwa byłego bloku
komunistycznego oraz kraje w których przemysł
ciężki potrzebuje modernizacji, polityka jakości ma
za zadanie wyeliminować następujące problemy
jakimi są:
• Nadwyżki wydajności niektórych produktów,
• Niska produktywność,
• Strategia sprzedaży skierowana na produkcję zamiast
potrzeb rynku,
• Wysoki poziom kosztów produkcji (chodzi tu głównie o
wydajność energii).
Polityka jakości może się okazać pomocna dla tych
przedsiębiorstw jeżeli wprowadzą one podstawowe ustalenia
Polityki jakości dla przemysłu ciężkiego, czyli przykładowo:
• Zmian profilu produkcji na rzecz produktów o wyższej wartości
(np. trudno w Europie konkurować z gigantem przemysłu
ciężkiego jakim jest Comecon, główny producent stali),
• Przyjąć konkurencyjne ceny dla rynku oraz firm
międzynarodowych,
• Pozyskiwać wysoko wykwalifikowany personel zarządzający,
• Szkolić pracowników w zakresie produkcji,
• Przede wszystkim stawiać na jakość i wysoką wartość
produktów przemysłu ciężkiego niż na samą ilość,
• Skupić się na lepszej wydajności samej produkcji oraz
mniejszej energochłonności,
Z punktu widzenia skuteczności zastosowania i wielu
sukcesów Polityki Jakości zarówno w Polsce jak i za granicą, są
również przypadki kiedy na politykę jakości było już za późno
bądź okazała się nieskuteczna:
• W Polsce:
• Stocznia Szczecińska, gdzie:
• O upadku zadecydowało wiele czynników, chociaż
teoretycznie nadal istnieje co można uznać za ironię.
Przyczyn można szukać wiele, np.; konkurencja cen ze
stoczni Chin lub południowo-koreańskich które szybko uczą
się jakości a ich koszty są niższe, słabo wykwalifikowany
wyższa kadra zarządzająca, wysokie koszty produkcji w
stosunku do progu rentowności, słaba konkurencyjność pod
względem zróżnicowania produktów bądź brak stałych
kontraktów z dostawcami / klientami.
Podsumowując:
• Polityka jakości przemysłu ciężkiego musi przede wszystkim skupiać
się nie tylko na samej idei, pomyśle lecz powstających lub już
powstałych problemach i je rozwiązywać,
• Może się okazać w 100% skuteczna tylko wtedy gdy uwzględnimy
wszystkie jej aspekty oraz etapy działań,
• Brak któregokolwiek z etapów może spowodować nie odwracalne
skutki,
• Polityka jakości opiera się na normach i ustaleniach typu: ISO 9001-
2009, ISO 14001, TQM bądź FMEA (analiza przyczyn skutków i wad),
• Ważna jest również księga jakości która uwzględnia podstawowe
zagadnienia działań.
Dziękuję za uwagę
Bibliografia:
Adam Hamrol „Zarządzanie jakością z przykładami” PWN,
Warszawa 2005,
Maciej Urbaniak „Zarządzanie jakością, teoria i praktyka”
DIFIN , Warszawa 2004,
Red.nauk.Dennis Lock „Podręcznik zarządzania jakością” PWN,
Warszawa 2002,
Wawak S. „Zarządzanie jakością – teoria i praktyka” wyd.2
Onepress,
Gliwice 2004,