Źródła i wchłanianie

ołowiu

Małgorzata Misiak

Katarzyna Pędrys

3b

Ołów jest pierwiastkiem szeroko

rozpowszechnionym w przyrodzie.

Zawartość jego w wodzie i glebie

wiąże się z występowaniem

naturalnych pokładów, a także

zastosowaniem jego związków

nieorganicznych i organicznych w

wielu dziedzinach przemysłu oraz

ochronie roślin.

Ołów jest jednak zaliczany do grupy

szczególnie niebezpiecznych

zanieczyszczeń chemicznych

Występowanie ołowiu w

przyrodzie:

Skały magmowe – zawierają ołów

Skały magmowe – zawierają ołów

w stężeniach 10-20mg/kg

w stężeniach 10-20mg/kg

Rudy ołowiu – galen , cerusyd,

Rudy ołowiu – galen , cerusyd,

anglezyd

anglezyd

Źródła ołowiu w

przemyśle:

Produkcja akumulatorów

Produkcja akumulatorów

Benzyna – zawierająca

Benzyna – zawierająca

tetra

tetra

etylek ołowiu

etylek ołowiu

Pokryć kabli elektrycznych i telefonicznych
Drutów
Łożysk
Czcionek drukarskich
Barwników
Osłon zabezpieczających przed

promieniowaniem radioaktywnym

Cięcie i spawanie konstrukcji

Cięcie i spawanie konstrukcji

Produkcja szkła i kryształów

Produkcja szkła i kryształów

Farby pokładowe i wykończeniowe

Farby pokładowe i wykończeniowe

(antykorozyjne)

(antykorozyjne)

Odlewnie metali niezależnych

Odlewnie metali niezależnych

Składy złomu

Składy złomu
Aparatura chemiczna
Do wyrobu stopów lutowniczych

Huty ołowiu

Huty ołowiu

Dymy, pyły, ścieki, odpady

przemysłowe i spaliny

samochodowe to obecnie główne

źródła przede wszystkim lokalnego

zanieczyszczenia powietrza,

powierzchniowych warstw gleby

oraz roślin.

Największe zatrucie roślin, zwierząt i

ludzi występuje w rejonach
wydobycia oraz przetwarzania rud
ołowiu.

Najbardziej powszechne zatrucie

ołowiem powstaje w dużych

aglomeracjach miejskich oraz w

rejonach o nasilonym ruchu

samochodowym z powodu zatrucia

spalinami samochodowymi.

Badania prowadzone na roślinach

wykazały, ze zawartość ołowiu w

roślinach rosnących w pobliżu

autostrad może być nawet ok. 30-

krotnie wyższa niż u roślin

rosnących w miejscach znacznie

oddalonych od dróg.

Zanieczyszczenia środków

spożywczych ołowiem może

pochodzić z kotłów bielonych cyną

zawierającą ołów oraz puszek do

konserw, a także z naczyń

ceramicznych o wielobarwnej

wewnętrznej powierzchni.

Szczególnie narażone na ołów ze

środowiska są małe dzieci, co

wynika ze skłonności do lizania,

żucia, czy zjadania ciał obcych, w

tym wypadku farb, kosmetyków..

Stężenia ołowiu

Dopuszczalne stężenie ołowiu w

Polsce

(NDS) =0,05 mg/m3

Dopuszczalne stężenie biologiczne
(DBS) :

krew : kobiety 40 mg%
mężczyźni 60 mg%
mocz : 0,080 mg/l

Drogi wchłaniania ołowiu:

Układ oddechowy (20%)

wchłania się do płuc, skąd przenika do krwi drogą
fagocytozy
około 40% ołowiu znajdującego się w powietrzu
osadza się w płucach
pyły ołowiu osadzają się też w górnych odcinkach
dróg oddechowych, z których mogą być usunięte lub
połknięte

Układ pokarmowy (80%)

z żołądka, jelita cienkiego do krwiobiegu ogólnego

Losy w organizmie:

Rozmieszczenie ołowiu w ustroju jest

niezależne od drogi wchłaniania .

Wchłonięty ołów najpierw dostaje się z

krwią do wątroby, płuc, serce i nerek

(pula szybkowymienna).

Następnie gromadzi się w skórze i

mięśniach (pula średniowymienna).

Ostatecznie kumuluje się w tkance kostnej.

Czas przebywania w tkankach

miękkich wynosi około 30 dni, a w

kościach 40-90 lat u dorosłego

człowieka.

Stężenie w kościach w przeciwieństwie

do tkanek miękkich zwiększa się

przez całe życie.

Kumulacja ołowiu rozpoczyna się już

w życiu płodowym, gdyż

pierwiastek ten bardzo łatwo

przechodzi przez barierę krew-

łożysko.

Bilans ołowiu w

organizmie:

dzienne średnie spożycie Pb: 0,4

mg/dobę

utrata Pb: 0,35 mg/dobę

odkładanie się Pb w kościach: 0,05

mg/dobę

Dziękujemy