Metoda Lehnert-

Metoda Lehnert-

Schroth

Schroth

Metoda ta znana jest również pod nazwą

ortopedyczno-oddechowego systemu Schroth, z

trójpłaszczyznową korekcją skolioz. Oparta jest

ona o kilka elementów, wśród których

zasadniczym jest połączenie ćwiczeń

korygujących z oddechowymi. Ćwiczenia

oddechowe polegają przede wszystkim na

świadomym kierowaniu wdychanego powietrza

w określoną partię płuc, co koryguje wadę

postawy jak gdyby od wewnątrz.

Stałą zasadą metody jest trójpłaszczyznowe

oddziaływanie na skoliozę. Niezmiernie ważne

jest wobec tego ćwiczenie w odpowiednio

dobranej pozycji. Istotna jest również kolejność

korekcji.

Obok elementów o

walorach

terapeutycznych,

stałym elementem

systemu jest również
niezwykle oryginalny

sposób badania i

rozpatrywania

sylwetki osoby z

wadą postawy. Polega

on na rozpatrywaniu

układu ciała, jako

układu specyficznych

figur

geometrycznych.

Usprawnianie wg tej metody jest również

specyficzne. Zawsze obowiązuje indywidualne

podejście do każdego przypadku. Można nią

usprawniać zarówno dzieci i młodzież, jak i osoby

dorosłe ze strukturalnie utrwalonymi już wadami

postawy. Metoda ta wymaga jednak sporej

koncentracji dobrej koordynacji ruchowej, przez

co jest dość trudna do stosowania u dzieci

młodszych.

W przypadku skolioz, celem terapii dzieci i

młodzieży jest:

- korekcja skoliotycznej postawy ciała
- stabilizacja skorygowanej sylwetki
- poprawa „czucia” własnego ciała
- przeciwdziałanie progresji
- poprawa wydolności krążeniowo-oddechowej
- ”kosmetyczna” korekcja sylwetki
- psychiczna akceptacja swojej wady i

wyodrębnienie umiejętności życia z nią.

W terapii dorosłych cele te sformułowane są

nieco inaczej:

- ”kosmetyczna” korekcja sylwetki
- psychiczna akceptacja swojej wady i
wyodrębnienie umiejętności życia z nią.
- poprawa (względnie utrzymanie) optymalnej

wydolności krążeniowo-oddechowej

- poprawa funkcjonowania układu
oddechowego, poprzez specyficzną
gimnastykę oddechową oraz czynną
mobilizację żeber
- uśmierzanie (łagodzenie) dolegliwości
bólowych
- przeciwdziałanie dalszej ”mechanicznej”
progresji skrzywienia

Ćwiczenia stosowane w ramach tej metody bazują na

symetrycznych ruchach tułowia, co znajduje zastosowanie

w korygowaniu odchyleń w płaszczyźnie strzałkowej oraz

na ruchach raczej asymetrycznych, stosowanych w

korygowaniu bocznych skrzywień kręgosłupa. Podział

wykonywanych ćwiczeń nie jest ścisły ale ze względu na

ich rodzaj, w omawianej metodzie można wyróżnić:

-tzw. ćwiczenia wentylacyjne
-ćwiczenia mobilizacyjne
-ćwiczenia kształtujące
-rozciągające ćwiczenia siłowe
-ćwiczenia w zwisach

Dla wszystkich powyższych ćwiczeń konieczne jest

dobranie odpowiednich pozycji do ich wykonywania.

Zależy to od rodzaju, stopnia i lokalizacji wady. Podczas

niektórych ćwiczeń zapewnienie właściwej pozycji ułatwia

zastosowanie odpowiednich podkładek

Następnym istotnym elementem tej metody jest kolejność korekcji

lokalnych. W związku z charakterystyczną dla człowieka postawą

pionową założono, że korekcja następuje najpierw dystalnie i zmierz

dogłowowo. W związku z tym, w trakcie wykonywania ćwiczeń,

konieczna jest odpowiednia kolejność czynności. Kolejno wykonuje się

więc:

1.prostowanie tułowia w płaszczyźnie strzałkowej, powiązane
z korekcją ustawienia miednicy (tzw. 1 i 2 korekcja

ustawienia miednicy)

2.korygowanie przesunięć bocznych
(w płaszczyźnie czołowej). Powiązane jest
to z 3 korekcją ustawienia miednicy, a mianowicie
z takim jej przesunięciem aby barki i tułów znajdowały się
dokładnie nad miednicą;
3.przesunięcia ku przodowi trzech tzw. kifotycznych wzniesień
tułowia oraz przesunięcie ku tyłowi trzech tzw.
lordotycznych części. W tym czasie miednica zmienia swe
ułożenie w płaszczyźnie strzałkowej,
co odpowiada 4 korekcji jej ustawienia;

4.korygowanie poziomego ustawienia miednicy w

płaszczyźnie czołowej (5 korekcja ustawienia

miednicy);

5.”obrotowo-kątowy oddech” powiązany z kontrrotacją;
6.wstępna elongacja tułowia;
7.korygowanie ustawienia głowy;
8.stabilizowanie skorygowanej postawy, poprzez
izometryczne napięcie mięśni.
Przedstawiona powyżej kolejność czynności dotyczy
bocznych skrzywień kręgosłupa.

Kształtowanie nawyku prawidłowej postawy.

W całość metody wplecione są pewne ćwiczenia

bazujące na prostszych formach zastępczego

sprzężenia zwrotnego (wykonywane np. przy

użyciu luster). Dodatkowo więc, za pomocą

różnorodnych ćwiczeń, często w formie

zabawowej, dąży się do takiego przebudowania

statycznych i dynamicznych wzorców ruchowych,

by w działaniach dnia codziennego dziecko

potrafiło maksymalnie odciążyć swój kręgosłup.