KLASYFIKACJA KOSZTÓW
Koszt w powszechnym rozumieniu
oznacza:
Celowe zużycie składników majątkowych, takich jak
środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, materiały,
paliwo, energia, usługi, czas pracy pracowników,
Niektóre wydatki nieodzwierciedlające zużycia, a dotyczące
normalnej działalności danej jednostki gospodarczej, np.
opłaty skarbowe, notarialne, prenumerata itp.,
Wydawanie składników w związku ze sprzedażą
(wyksięgowanie kosztu wytworzenia, nabycia lub zakupu),
Przekazywane darowizny.
Koszty w świetle prawa bilansowego (art.
3,
ust.1,
pkt
31
UOR):
Są to uprawdopodobnione zmniejszenia w
okresie
sprawozdawczym
korzyści
ekonomicznych, o wiarygodnie określonej
wartości, w formie zmniejszenia wartości
aktywów
albo
zwiększenia
wartości
zobowiązań i rezerw, które doprowadzą do
zmniejszenia
kapitału
własnego
lub
zwiększenia jego niedoboru w inny sposób niż
wycofanie środków przez udziałowców lub
właścicieli.
Cechy kosztu:
1. wartościowe ujęcie
2. zużycie czynników produkcji
3. przypisanie do okresu
4. celowe zużycie (wystąpienie
efektu)
Nakład to wykorzystywane w toku prowadzonej
działalności gospodarczej jednostki zasoby wyrażone
w naturalnych jednostkach miary. W ramach tych
zasobów wyróżnia się:
zasoby trwałe (aktywa trwałe) – pomiar w skali
zużycia,
zasoby obrotowe (aktywa obrotowe) – pomiar
ilości zużytych składników,
aktywa pieniężne – pomiar kwoty środków
pieniężnych,
pracę ludzką – ilość przepracowanych roboczogodzin.
Strata wyraża nieekwiwalentne i niecelowe
zmniejszenia składników majątkowych, pomniejszające
wynik działalności jednostki gospodarczej.
W ramach strat wyróżniamy:
straty produkcyjne – pojawiające się w
momencie, gdy występuje zużycie czynników produkcji
związane z prowadzeniem działalności operacyjnej
jednostki lecz zużyciu temu nie towarzyszy
ekwiwalentny efekt przyjmujący postać użytecznego
rezultatu prowadzonej działalności (np. ubytki
naturalne, braki),
straty nadzwyczajne – utożsamiają skutki zdarzeń
trudnych do przewidzenia, poza zwykła działalnością
jednostki i niezwiązanych z ogólnym ryzykiem
prowadzenia tej działalności.
Wydatek – jest to każdy rozchód
środków pieniężnych (bez względu na
cel tego rozchodu). Nie każdy wydatek
jest kosztem (np. zapłata podatku
dochodowego, wypłata dywidend –
jest to element podziału
wytworzonego zysku), ale każdy koszt
musi pociągnąć za sobą wydatek
pieniężny.
Można rozpatrywać następujące sytuacje:
1) wydatek – koszt, np. zapłata za zakupione materiały jest
wydatkiem, lecz wydatek ten stanie się kosztem dopiero
wówczas, gdy materiały te zostaną zużyte w procesie
produkcyjnym,
2) koszt – wydatek, np. opłata czynszu za użytkowanie lokalu
„z dołu” , na koniec roku – przez cały rok ponosimy co miesiąc
koszt, który nie jest jednak wydatkiem, aż do momentu zapłaty
na koniec roku,
3) koszt = wydatek, np. zakup środków czystości.
KRYTERIA KLASYFIKACJI KOSZTÓW
ZWIĄZANYCH Z WYMOGAMI
EWIDENCYJNYMI I
SPRAWOZDAWCZYMI
Wyróżnić można trzy podstawowe układy
kosztów:
1) układ rodzajowy kosztów: jest to klasyfikacja
kosztów według rodzajów,
2) układ podmiotowy kosztów: inaczej zwany
funkcjonalnym, jest to układ ewidencyjny kosztów,
który odpowiada na pytania: gdzie zostały poniesione
koszty, w jakich fazach procesu produkcyjnego, w
których komórkach organizacyjnych jednostki?
3) układ przedmiotowy kosztów: inaczej zwany
kalkulacyjnym, odpowiada na pytanie: na jakie
produkty zostały koszty poniesione?(produkt A,B,C,
zlecenie X,Y,Z).
Układ rodzajowy kosztów: Ewidencja
kosztów według rodzajów polega na tym,
że wszystkie poniesione koszty proste
działalności operacyjnej księguje się na
bieżąco na podstawie dokumentów
źródłowych na kontach wynikowych
zespołu 4, a ich rozliczenie dokonywane
jest wprost na konto "Wynik finansowy",
gdzie są przeciwstawiane odpowiednim
przychodom.
Nie księguje się tu natomiast:
pozostałych kosztów operacyjnych;
kosztów pokrywanych z funduszy
specjalnych;
kosztów usług obcych dotyczących
przerobu własnych materiałów;
kosztów poniesionych w imieniu innych
jednostek;
kosztów usuwania skutków zdarzeń
losowych.
Układ rodzajowy obejmuje
następujące koszty:
Amortyzacja
Zużycie materiałów i energii
Wynagrodzenia
Ubezpieczenia społeczne i inne
świadczenia
Usługi obce
Podatki i opłaty
Pozostałe koszty rodzajowe
Układ funkcjonalny kosztów:
Obejmuje koszty związane z określoną sferą działalności (funkcją
gospodarczą) a mianowicie:
1) koszty fazy zakupu – koszty związane z zaopatrzeniem, a
więc dostarczeniem materiałów i surowców do przedsiębiorstwa,
np. transport, ubezpieczenie, wynagrodzenie pracowników
komórek zaopatrzeniowych,
2) koszty fazy produkcji – koszty dotyczące podstawowej
działalności firmy. Są to tzw. koszty bezpośrednie związane z
wytworzeniem produktu lub świadczonej usługi, resztę stanowią
koszty pośrednie powstające w wydziałach działalności
podstawowej (wynagrodzenia, energia, sprzątanie, remonty itp.),
3) koszty fazy sprzedaży – ponoszone w związku ze sprzedaż
produktów (transport, ubezpieczenie, reklama itp.),
4) koszty ogólnego zarządu – dotyczą organizacji i obsługi
działalności firmy jako całości.
Układ kalkulacyjny kosztów:
Wykorzystuje podział kosztów rodzajowych na
koszty bezpośrednie i pośrednie.
koszty bezpośrednie, które na podstawie
dokumentów źródłowych można zaliczyć na
produkty lub ich rodzaje;
koszty pośrednie (kontrolowane według
miejsc powstawania), które dotyczą kilku lub
wszystkich produkowanych wyrobów i usług,
podział tych kosztów wymaga posługiwania się
tzw. kluczami rozliczeniowymi kosztów.
Układ kalkulacyjny kosztów przedstawia następujące
zestawienie:
1. koszty bezpośrednie (materiały, robocizna, pozostałe
koszty bezpośrednie)
plus
2. koszty wydziałowe
równa się
3. techniczny koszt wytworzenia
plus
4. koszty ogólnego zarządu
równa się
5. zakładowy koszt wytworzenia
plus
6. koszty sprzedaży
równa się
7. koszt własny sprzedaży
KRYTERIA KLASYFIKACJI
KOSZTÓW DLA POTRZEB
PODEJMOWANIA DECYZJI
Sposób zachowania się kosztów
w zależności od wielkości
produkcji:
1) koszty zmienne
2) koszty stałe
Koszty z punktu widzenia wyboru przyszłego
wariantu działania:
koszty istotne – to takie, które z punktu widzenia
określonego wyboru są istotne i mające wpływ na ten
wybór. Pojęcie określa koszty ponoszone w przyszłości.
Tylko koszty różniące się od siebie co do charakteru i
wielkości w danych kilku wariantach działania mogą być
istotne,
koszty nieistotne – na ich podstawie nie można
wybrać najkorzystniejszego rozwiązania. Są to więc
kategorie (grupy) kosztów, których spodziewane
wartości są takie same, niezależnie od wybranej opcji
działania, i z tego powodu nie rzutują w żaden sposób
na decyzję co do wyboru wariantu działania.
Koszty z punktu widzenia możliwości
wpływu na ich podjęcie lub ich uniknięcia:
koszty zapadłe (przesądzone) – zwane
również nieodwracalnymi z tego powodu, że
zaistniały już w przeszłości i będą ponoszone w
przyszłości, ponieważ są skutkiem decyzji
nieodwracalnych, czyli takich, których nie
może zmienić żadne inne działanie,
koszty niezapadłe (przyszłe) – koszty,
których można uniknąć, gdyż nie są one
pochodną wcześniejszych decyzji. Są to koszty
zależne od podjętej decyzji w okresie
bieżącym.
Koszty z punktu widzenia
utraconych korzyści:
koszty utraconych korzyści – wartość
pieniężna, którą jednostka gospodarcza
straci w wyniku zaniechania w przyszłości
jednego rodzaju działania na rzecz
innego działania. Jeżeli jednostka nie
chce ponosić strat, wartość utraconych
korzyści powinna być wliczona jako
dodatkowa pozycja (koszt) przy
planowaniu nowej działalności.
PODZIAŁ KOSZTÓW DO
CELÓW KONTROLNYCH
koszty kontrolowane – te grupy kosztów bądź ich
rodzaje, na zarządzanie którymi ma wpływ kierownik
ośrodka odpowiedzialności, do którego te koszty są
przypisywane. Są one zależne od jego decyzji. Zarówno
ich występowanie wiąże się z funkcjonowaniem danego
ośrodka, jak i determinowanie ich wartości mieści się w
kompetencjach jego kierownika.
Koszty niekontrolowane – te grupy kosztów bądź
ich rodzaje, na zarządzanie którymi nie ma wpływu
kierownik ośrodka odpowiedzialności, do którego te
koszty są przypisywane. Są one niezależne od jego
decyzji. Ich występowanie wiąże się wprawdzie z
funkcjonowaniem danego ośrodka, ale determinowanie
ich wartości nie mieści się w kompetencjach jego
kierownika.
RACHUNEK KOSZTÓW
Część systemu informacyjnego rachunkowości. Stanowi
zbiór informacji o kosztach działalności jednostki,
opracowany według przyjętego modelu dostosowanego
do potrzeb informacyjnych wewnętrznych i
zewnętrznych odbiorców informacji. Jego celem jest
dostarczenie informacji dotyczących podejmowania
decyzji zarządczych oraz kontroli realizacji tych decyzji,
a także informacji dotyczących wyceny zapasów i
pomiaru wyniku finansowego w świetle unormowań
prawa bilansowego.
Zakres rachunku kosztów
obejmuje:
planowanie,
ewidencję,
kalkulację,
analizę kosztów jednostki.
Funkcje rachunku kosztów:
kalkulacyjna – wykorzystanie informacji kosztowej w
procesie wyceny zapasów wyrobów gotowych i
produkcji niezakończonej, ustalanie cen w przypadku
wykorzystania formuły kosztowej,
decyzyjna – wykorzystanie informacji kosztowej w
procesach decyzyjnych dotyczących np. oceny
opłacalności wytwarzania, struktury asortymentowej,
doboru reżimu technologicznego itp.,
kontrolna – narzędzie kontroli racjonalizacji zużycia
zasobów przez wewnętrzne podmioty
przedsiębiorstwa, poprzez wyznaczenie planów
kosztowych dla poszczególnych komórek i funkcji, a
docelowo budżetów kosztowych,
Funkcje rachunku kosztów cd.
analityczna – możliwość porównywania informacji
kosztowych tworzonych w warunkach ex – ante i ex –
post, co daje możliwość wyodrębnienia odchyleń i
dalszej ich analizy,
fiskalna – rozliczanie kosztów produkcji podstawowej i
pomocniczej celem ustalenia wyniku finansowego i
obciążeń podatkowych,
statystyczna – dostarczanie danych kosztowych do
organów statystyki kosztowej.
Modele rachunku kosztów:
1. rachunek kosztów pełnych,
2. rachunek kosztów zmiennych,
3. rachunek kosztów działań,
Dziękuję za uwagę!