NIEDROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH

background image

DR HAB. N. MED.

GRZEGORZ MAZUR

background image

Drogi oddechowe
i wentylacja

Podstawowe sposoby

udrażniania dróg oddechowych

i wentylacji

Maska krtaniowa i Combitube

Specjalistyczne sposoby

udrażniania dróg oddechowych

Wentylacja mechaniczna

background image

Drogi oddechowe
i wentylacja

Cel i zakres informacji

Przyczyny niedrożności dróg
oddechowych

Rozpoznawanie niedrożności dróg
oddechowych

Podstawowe rękoczyny

Podstawowe przyrządy do udrażniania
dróg oddechowych i wentylacji

background image

OBJAWY NIEDROŻNOŚCI
DRÓG ODDECHOWYCH

Chrapliwy oddech

Świst krtaniowy

Osłabienie lub brak szmerów
oddechowych

Zaangażowanie dodatkowych mięśni
oddechowych

Nieprawidłowe ruchy oddechowe

Brak wydechu, brak CO2 w powietrzu
wydechowym – całkowita niedrożność

background image

DROŻNOŚĆ

W warunkach fizjologicznych drożność
dróg oddechowych zapewniana jest
przez napięcie mięśni znajdujących
się pod kontrolą ośrodkowego układu
nerwowego

Zniesienie wpływu nerwowego, zwykle
na skutek utraty przytomności ,
powoduje zmniejszenie napięcia
mięśni i zatkanie dróg oddechowych
przez nasadę języka i nagłośnię

background image

Kansas Airway Supplement

Kansas BEMS EMS Educator Task Force

6

GÓRNE DROGI ODDECHOWE

język

głośnia

nagłośnia

background image

Przyczyny niedrożności dróg
oddechowych

Górne drogi oddechowe

język

obrzęk tkanek miękkich, ciało obce

krew, wymiociny

Krtań

skurcz, ciało obce

Dolne drogi oddechowe

wydzielina, obrzęk, krew

skurcz

aspiracja treści pokarmowej

background image

Dolne drogi

oddechowe

background image

Rozpoznanie niedrożności

dróg oddechowych

PATRZ

ruchy klatki piersiowej / brzucha

SŁUCHAJ

szmery oddechowe, chrapanie,

bulgotanie


CZUJ

powiew wydychanego powietrza

background image

DROŻNOŚĆ DRÓG
ODDECHOWYCH

Po urazie należy zapewnić drożność dróg
oddechowych, w przeciwnym razie pozostałe
czynności będą mało efektywne

Udrożnienie należy wykonać szybko, ponieważ
chory może nie tolerować niedotlenienia
przedłużającego się ponad kilka minut

Niedotlenienie sieje ogromne zniszczenie u
chorych po urazie, w połączeniu z
zaburzeniami perfuzji może znacznie
pogorszyć rokowanie

background image

u chorych po urazie czaszkowo-
mózgowym do uszkodzenia mózgu
wywołanego niedotlenieniem w
wyniku niedrożności dróg
oddechowych dołącza się na
nagromadzenie dwutlenku węgla,
które powoduje zwiększenie
przepływu mózgowego, obrzęk
mózgu i wzrost ciśnienia
śródczaszkowego

DROŻNOŚĆ DRÓG
ODDECHOWYCH

background image

Zapewnienie drożności dróg oddechowych w ramach
pomocy przedszpitalnej może być dużym wyzwaniem

Uraz – zaburzenie anatomii twarzy i dróg oddechowych

Krwawienie – niedrożność i trudność w uwidocznieniu
krtani

Ryzyko uszkodzenia kręgosłupa szyjnego

Niektóre zabiegi : odsysanie, zakładanie rurki nosowo-
gardłowej, mogą stymulować odruchy obronne,
zwiększać ryzyko wymiotów i zachłyśnięcia, stymulacji
układu krążenia i wzrost ciśnienia śródczaszkowego

DROŻNOŚĆ DRÓG
ODDECHOWYCH

background image

Pierwszy krok w udrażnianiu u nieprzytomnego –
uniesienie języka i nagłośni i utrzymanie ich w tej
pozycji

Można to osiągnąć poprzez zmodyfikowane
wysunięcie żuchwy lub jej uniesienie

Rękoczyny te zapobiegają opadaniu języka i jego
opieraniu się o podniebienie miękkie lub tylną ścianę
gardła oraz unoszą kość gnykową oraz nagłośnię

Jeśli wykonane prawidłowo , pozwolą udrożnić drogi
oddechowe bez odchylania głowy do tyłu i poruszania
szyją

DROŻNOŚĆ DRÓG
ODDECHOWYCH

background image

Udrożnienie dróg
oddechowych

Odgięcie głowy

Pociągnięcie brody

Wyciągnięcie żuchwy

Uwaga! – uraz kręgosłupa szyjnego

Ale, zgon z powodu

niedotlenienia jest częstszy niż z

powodu urazu kręgosłupa

szyjnego

background image

RĘKOCZYNY

CZOŁO-ŻUCHWA - odgięcie głowy ku tyłowi
i uniesienie żuchwy

RĘKOCZYN ESMARCHA - wysunięcie
żuchwy – przesunięcie żuchwy ku przodowi
i górze palcami obu rąk, umieszczonymi za
kątami żuchwy, przy czym kciuki wywierają
ucisk na brodę w celu otwarcia ust.

Ostrożnie, należy stabilizować szyję w osi
długiej ciała !

background image
background image

Odgięcie głowy

i pociągnięcie żuchwy

background image

Wyciągnięcie żuchwy

background image
background image

UDRAŻNIANIE

Zalecane zabiegi wykonujemy u chorego leżącego
na plecach, gdy istnieje możliwość oczyszczenia
dróg oddechowych z wydzieliny i krwi

Jeśli nie można zastosować ssania, należy ułożyć
chorego w pozycji bezpiecznej lub przewrócić
częściowo na lewy bok

Wykonuje się to podtrzymując kołnierz
unieruchamiający szyję, a kilku ratowników
zabezpiecza pozostałe części kręgosłupa, ważne, by
utrzymać głowę, szyję i kręgosłup w jednej linii, a
nie stosować wyciągu za głowę

background image

NADZÓR NAD DROGAMI
ODDECHOWYMI

Ciągła obserwacja chorego

Sprawne i wydolne urządzenie
ssące

Pomoce służące do udrożnienia
dróg oddechowych

background image

OBSERWACJA

Chory po urazie jest narażony na
niedrożność dróg oddechowych, nawet
jeśli jest przytomny (pełny żołądek,
stres, skłonność do wymiotów,
krwawienie do gardła, połykanie krwi)

Konieczna ciągła obserwacja przez
jednego członka zespołu

Wygląd chorego, częstość oddechów,
zgłaszane dolegliwości

background image

Kontrola objętości oddechowej poprzez wyczuwanie
ruchu powietrza przy nosie i ustach chorego oraz
obserwacja ruchów klatki piersiowej

Kontrola drenu doprowadzającego tlen

Dźwięki zwiastujące zaburzenia oddychania

Głośne oddychanie – częściowa niedrożność

Chory zaintubowany – kontrola podatności klatki
piersiowej i jej zmian

Chorzy pobudzeni – należy ich uznać za
niedotlenionych, aż do wykluczenia niedotlenienia
(gazometria)

OBSERWACJA

background image

SSANIE

Zwłaszcza u chorych po obfitych
posiłkach, pod wpływem alkoholu
istnieje ryzyko niedrożności,
wymiotów i zachłyśnięcia

W wyposażeniu zespołu powinny
znajdować się podręczne
urządzenia ssące

background image

Odsysanie

background image
background image

URZĄDZENIA SSĄCE

Należy je nosić razem z butlą z tlenem i z
innym sprzętem do udrażniania dróg
oddechowych

Raczej ssaki ręczne lub zasilane z baterii
elektrycznej , niż zasilane tlenem z butli

Powinny mieć wystarczającą moc, by odessać
resztki pożywienia, skrzepy krwi, gęstą
wydzielinę

Wyposażone w rurkę odpowiedniej grubości
0.8-1 cm

background image

PRZYRZĄDY DO
UDRAŻNIANIA

Różnego typu rurki :

Nosowo-gardłowa

Ustno-gardłowa

Do zakładania „na ślepo” (blind insertion airway
devices
– BIAD)

Rurka dotchawicza

Należy je stosować raczej u chorych, u których odruchy

obronne są osłabione lub zniesione

Istotne, by nie sprowokować wymiotów i zachłyśnięcia

się chorego

background image

RURKA NOSOWO – GARDŁOWA
(Wendla)

Miękka, o odpowiedniej długości, do wprowadzania
przez jedno drożne nozdrze do tylnej jamy nosowo-
gardłowej

Zapobiega opadaniu języka i nagłośni do tyłu na
ścianę gardła

W razie potrzeby można po obcięciu wykorzystać
rurkę dotchawiczą o wymiarze 6-6.5 mm

Podczas delikatnego zakładania nie powinny
wystąpić problemy

Powikłania – urazy i krwawienia z błony śluzowej nosa
(niewielkie nie stanowi wskazania do jej usunięcia)

Lepsza tolerancja niż ustno-gardłowej – można
stosować przy zachowanym odruchu kaszlu

background image
background image

Zakładanie rurki nosowo-
gardłowej

background image

wykonana ze sztywnego tworzywa, dopasowana do
krzywizny języka, z jednej strony zakonczona kołnierzem

Ma podtrzymywać język, by nie opierał się o tylną ścianę
gardła

U chorych, którzy dobrze tolerują rurkę, należy rozważyć
intubację dotchawiczą – ich odruchy są tak stłumione,
że nie chronią przed zachłyśnięciem

Niektóre rurki są tak zaprojektowane, że mogą służyć
jako prowadnica dla rurki intubacyjnej , inne mają
wystający na zewnątrz koniec, przystosowany do użycia
z maskami twarzowymi

Rurka ustno-gardłowa
(Guedela)

background image

Rozmiar rurki ustno-
gardłowej

background image

Zakładanie rurki ustno-
gardłowej

background image
background image

ZAKŁADANIE RURKI

USTNO-GARDŁOWEJ

background image
background image
background image

Proste przyrządy do
udrażniania dróg oddechowych

background image

Wentylacja usta - maska

Zalety:

Ogranicza bezpośredni
kontakt

Zmniejsza ryzyko
zakażenia

Umożliwia podanie tlenu

Wady:

Uszczelnienie maski

Nadmuchanie żołądka

background image
background image

Maska – worek samorozprężalny,
wentylacja w 2 osoby

background image

Wentylacja workiem
samorozprężalnym

Zalety

Ogranicza bezpośredni

kontakt

Umożliwia podanie

tlenu w wysokich

stężeniach – do 85%

Może być użyty z

maską twarzową,

maską krtaniową,

Combitube, rurką

intubacyjną

Wady

Kiedy stosowany z

maską twarzową:

Ryzyka

niewystarczającej

wentylacji

Ryzyko wentylacji

żołądka

Potrzeba 2 osób aby

optymalnie wentylować

background image
background image

INNE PRZYRZĄDY - BIAD

Obturator przełykowy, rurkę gardłowo-
tchawiczą, przełykowo-tchawiczą
(combitube) oraz maskę krtaniową zalicza
się do przyrządów zakładanych na ślepo

Nie są tak skuteczne w zapobieganiu
zachłyśnięciu i zapewnieniu wydolnej
wentylacji jak rurka dotchawicza

Zastosowanie – gdy ratownikowi nie uda się
założyć rurki intubacyjnej do tchawicy

background image

Maska krtaniowa i
Combitube

Cel i zakres informacji

Wyjaśnić:

Zastosowanie maski
krtaniowej
i Combitube w trakcie
resuscytacji

background image

MASKA KRTANIOWA

LMA - laryngeal mask airway

– szeroka

rurka zakończona owalną maską z
mankietem uszczelniającym,
wprowadzany do jamy ustnej i
umieszczany przed wejściem do krtani

Zakłada się „na ślepo” i po uszczelnieniu
mankietu określoną objętością powietrza
można prowadzić wentylację zastępczą
lub umożliwić pacjentowi oddychanie
spontaniczne

background image

Technika zakładania jest łatwiejsza
niż wykonanie intubacji
dotchawiczej

Możliwe wykorzystanie maski do
wprowadzenia rurki intubacyjnej do
tchawicy w przypadku trudnej
intubacji

Wielokrotne użycie po sterylizacji

MASKA KRTANIOWA

background image

Maska krtaniowa

Zalety

Szybkie i łatwe

zakładanie

Różnorodność

rozmiarów

Bardziej efektywna

wentylacja niż przy

zastosowanie maski

twarzowej

Brak konieczności

stosowania

laryngoskopu

Wady

Nie zabezpiecza w

pełni przed aspiracją

treści żołądkowej

Nie nadaje się

podczas wentylacji

wysokimi ciśnieniami

Niemożność

odessania dróg

oddechowych

background image

Zakładanie maski
krtaniowej

background image

COMBITUBE

Rurka o podwójnym świetle wprowadzana na ślepo

Konstrukcja umożliwia wentylację płuc bez względu na
to, czy rurka znajduje się w przełyku czy w tchawicy

Wykorzystano zasadę, że rurka intubacyjna
wprowadzana na ślepo trafia w 95% przypadków do
przełyku

Dzięki podwójnym kanałom oraz specjalnej budowie,
zarówno pozycja przełykowa i tchawicza rurki
umożliwiają wentylację płuc za pomocą worka
samorozprężalnego z zastawką

Jeśli wentylacja płuc nie jest możliwa przez żaden z
kanałów – rurkę należy usunąć

background image

Combitube

Zalety

Łatwe i szybkie

zakładanie

Bez konieczności

laryngoskopii

Zabezpieczenie

przed aspiracją

Można stosować

wysokie ciśnienia

wdechowe

Wady

Tylko w 2 rozmiarach

Niebezpieczeństwo

wentylacji niewłaściwym

kanałem

Uszkodzenia balonu

podczas zakładania

Wymaga szerokiego

otwarcia ust pacjenta i

pełnego zniesienia

przytomności

Urazy w czasie

zakładania

Uszkodzenie przełyku

Sprzęt jednorazowego

użytku – wysoka cena

background image

Wentylacja z zastosowaniem
Combitube

background image

Specjalistyczne sposoby
udrażniania dróg
oddechowych

Cel i zakres informacji

Wyjaśnić:

Zalety i ograniczenia intubacji tchawicy

podczas NZK

Technikę intubacji tchawicy

Metody potwierdzenia prawidłowego

położenia rurki intubacyjnej

Wskazania do wykonania konikopunkcji

background image

Intubacja tchawicy

Zalety

Umożliwia wentylację

100% O

2

Zabezpiecza przed

aspiracją treści

żołądkowej

Umożliwia odsysanie

wydzieliny z dróg

oddechowych

Alternatywna droga

podawania leków

Wady

Szkolenie i

umiejętności są

niezbędne

Niewłaściwe położenie

rurki – intubacja

przełyku

Możliwe komplikacje

przy urazie kręgosłupa

szyjnego albo głowy

background image

INTUBACJA

Jakąkolwiek technikę intubacji będzie się
stosować, należy zacząć od przygotowania
chorego i ratownika do zabiegu

PRZYGOTOWAĆ:

Rękawiczki (nie muszą być jałowe)

Ochrona oczu (okulary)

Natlenianie – każdemu choremu należy podać
tlen w dużym przepływie (12 l/min) przez kilka
minut przed każdą próba intubacji

background image

Wyposażenie – utrzymywać w
gotowości i porządku

Przed intubacją rurka dotchawicza
powinna mieć kształt „otwartej litery
J”, można to zrobić, wprowadzając do
niej nawilżoną prowadnicę, tak by
kończyła się tuż przed końcem rurki

Należy sprawdzić balon
uszczelniający , wstrzykując 10 ml
powietrza

INTUBACJA

background image

Całkowicie opróżnić balon, strzykawkę pozostawić
podłączoną do przewodu uszczelniającego

Obficie nawilżyć balon uszczelniający i końcówkę rurki

Ssak gotowy do użytku

Asystent – gotowy do pomocy i wykonania rękoczynu
Sellicka podczas wentylacji i próby intubacji

Wstrzymanie „swojego oddechu” przy intubacji – kiedy
intubujący musi ponownie nabrać powietrza, chory
KONIECZNIE potrzebuje powietrza

INTUBACJA

background image

Lidokaina –

podana dożylnie 4-5

min przed próbą intubacji ma
zmniejszyć szkodliwy wpływ samej
intubacji na układ krążenia i
ciśnienie śródczaszkowe

Jeśli pozwala na to czas, każdemu
dorosłemu choremu minutę przed
intubacją czy odsysaniem podać 1-
1.5 mg/kg mc lidokainy dożylnie

INTUBACJA

background image

TECHNIKI INTUBACJI

INTUBACJA PRZEZ USTA POD KONTROLĄ WZROKU
(LARYNGOSKOPOWA)

Uwidacznia się górne drogi oddechowe i wejście do
głośni, a następnie wprowadza rurkę dotchawiczą
pomiędzy strunami głosowymi

Zaletą jest uwidocznienie ewentualnych przeszkód
oraz prawidłowego wprowadzania rurki pod kontrolą
wzroku

Chory musi być stosunkowo wiotki

Nie może być zniekształceń anatomicznych,
znacznego krwawienia czy dużej ilości wydzieliny

background image

Intubacja tchawicy

Technika wykonania:

Natleń pacjenta

Maksymalny czas procedury - 30 sekund

Wprowadź rurkę do tchawicy pod kontrolą wzroku

Jeżeli masz jakiekolwiek trudności albo wątpliwości

natleń pacjenta przed kolejnymi próbami

Pacjent ginie dlatego że jest niedotleniony

a nie dlatego że jest niezaintubowany !

background image
background image
background image

Technika intubacji
tchawicy

background image
background image

INTUBACJA PRZEZ NOS

Można wykorzystać w warunkach
przedszpitalnych, jeśli nie udaje się otworzyć
ust dorosłego chorego z powodu szczękościsku
i nie ma możliwości wentylacji inną metodą

Największa wada – trudna technicznie i zależy
od prawidłowej oceny szmerów oddechowych
chorego

Procedura wykonywana na ślepo, bez
laryngoskopu

background image

Przeprowadzenie rurki przez głośnię zależy od
odpowiedniej oceny szmerów oddechowych
przy spontanicznym wydechu

Należy prowadzić rurkę aż do momentu
największego nasilenia szmerów oddechowych i
szybkim ruchem prowadzić ją przez szparę
głośni

Powodzenie intubacji zależy od odpowiedniego
wygięcia rurki do przodu, umożliwiającego
wprowadzenie jej do krtani a nie do przełyku

INTUBACJA PRZEZ NOS

background image

Przesunięcie języka i żuchwy do
przodu ułatwia wprowadzenie rurki

Manewr ten unosi nagłośnię do
przodu , usuwając ja z drogi
wsuwanej rurki

INTUBACJA PRZEZ NOS

background image

INTUBACJA PRZEZ NOS

Nawilżyć końcówkę i balon rurki o
wymiarze 7-7.5 mm, skierować ściętą
końcówką rurki do przegrody nosa,
wsunąć do nosa przez szersze nozdrze

Rurkę wprowadzać wzdłuż dna jamy
nosowej, pod kątem prostym do
twarzy

Kiedy osiągnie tylną ścianę gardła,
wykonać ostrożnie ruchy obrotowe, by
skierować ją do krtani

background image

Uwypuklenie i przesunięcie do przodu
wyniosłości krtaniowej świadczy o dobrej
pozycji rurki

Chory może zacząć kaszleć i napinać się -
może się to wydać alarmujące, ale nie należy
wyciągać rurki, nawet jeśli chory nie zaczął
oddychać

Należy zbliżyć rękę do końca rurki aby
potwierdzić ruch powietrza, napompować
balon uszczelniający i rozpocząć wentylację

INTUBACJA PRZEZ NOS

background image

Nierozpoznana intubacja przełyku
stanowi śmiertelne powikłanie
zabiegu intubacji

Jest niedopuszczalna nawet w
warunkach przedszpitalnych

Gdy na podstawie samego
osłuchiwania brak całkowitej pewności
umiejscowienia rurki, należy
obserwować następujące objawy

Potwierdzenie
prawidłowego położenia
rurki intubacyjnej

background image

Potwierdzenie prawidłowego
położenia rurki intubacyjnej

Kontrola wzrokowa podczas intubacji

Osłuchiwanie:

Obustronnie w linii środkowo-pachowej

W nadbrzuszu

Symetryczne ruch klatki piersiowej podczas

wentylacji

Kapnometria

„Oesophageal detector device”

background image

PRAWIDŁOWE POŁOŻENIE

RURKI PODEJRZEWAMY,

GDY:

background image

Osłuchać 3 miejsca:

Nadbrzusze – najważniejsze, nie

powinno się słyszeć żadnych dźwięków

W prawej i lewej linii pachowej

środkowej

Potwierdzić prawidłowe ruchy klatki
piersiowej przy każdym wdechu

Potwierdzenie
prawidłowego położenia
rurki intubacyjnej

background image

Należy zwrócić uwagę na zmianę koloru skóry
chorego i zmiany odczytu pulsoksymetru

Potwierdzenie prawidłowego

położenia rurki intubacyjnej

background image

NIEWIARYGODNY ODCZYT Z

PULSOKSYMETRU

Zatrucie tlenkiem węgla – pulsoksymetr poda
fałszywie zawyżone wartości saturacji, gdyż czujnik nie
odróżnia hemoglobiny utlenowanej (oksyhemoglobiny)
od tlenkowęglowej (karboksyhemoglobiny)

hipotermia

Znaczne ruchy chorego

Silne oświetlenie czujnika (światło słoneczne, silna
lampa)

Lakier do paznokci lub duże zabrudzenie paznokci –
oczyścić paznokcie acetonem

background image

Gdy nadal wątpliwości co
do umiejscowienia rurki:

Osłuchać 6 punktów:

Nadbrzusze

Prawy i lewy szczyt płuca

Prawa i lewa środkowa linia pachowa

Wcięcie szyjne mostka - szmer tchawiczy

2. Ruchy klatki piersiowej
3. Obmacać balon uszczelniający we wcięciu mostka

podczas uciskania balonu kontrolnego – wyczuwa się
delikatne zmiany napięcia balonu uszczelniającego

4. Detektor CO2 czy balon zasysający

background image
background image

Ucisk na chrząstkę
pierścieniowatą

Ucisk wykonany
przez asystenta
w celu zciśnięcia
przełyku pomiędzy
chrząstką
pierścieniowatą
a kręgosłupem

background image

UMOCOWANIE RURKI –

bardzo ważne !!!

background image
background image

MANEWR SELLICKA

background image

Ucisk na chrząstkę
pierścieniowatą

Zalety

Zmniejsza ryzyko

aspiracji treści

pokarmowej

Przydatne w trakcie

intubacji czy

wentylacji z

użyciem maski

twarzowej lub

krtaniowej

Wady

Może utrudnić

intubację

Może uniemożliwić

wentylację przy

użyciu maski

krtaniowej

Przeciwwskazana

przy wymiotach

background image

INWAZYJNE METODY UDRAŻNIANIA

KONIKOPUNKCJA I KONIKOTOMIA metody
zabiegowe udrożnienia dróg oddechowych
wykonywane przez nakłucie
(konikopunkcja) lub nacięcie (konikotomia)
więzadła pierścienno-tarczowego krtani

Przed podjęciem decyzji o
konikopunkcji/konikotomii należy upewnić
się, że wyczerpano wszystkie dostępne
sposoby udrożnienia dróg oddechowych

background image

Powikłania – asfiksja, odma,
krwawienie

Zasadniczo powinny być stosowane
jako zabiegi doraźne, umożliwiające
przygotowanie warunków dla
założenia pewnej drogi oddechowej

Przezskórne nakłucie wykonuje się w
linii pośrodkowej ciała, w dolnej części
więzadła, między chrząstką
tarczowatą a pierścieniowatą krtani

INWAZYJNE METODY UDRAŻNIANIA

background image

Po wykonaniu nakłucia w otworze umieszcza się
odpowiednią kaniulę o jak największym świetle

Należy ją odpowiednio zabezpieczyć i
unieruchomić

Przemieszczenie kaniuli grozi wystąpieniem
odmy podskórnej

Nacięcie więzadła umożliwia wprowadzeni rurki
tracheotomijnej lub intubacyjnej, co pozwala na
wentylację dodatnim ciśnieniem

INWAZYJNE METODY
UDRAŻNIANIA

background image

Zabieg chirurgiczny – wycięcie

otworu w II lub III chrząstce tchawicy
celem założenia rurki tracheotomijnej

Jest metodą z wyboru, gdy przewiduje się
długotrwałą wentylację (ponad 7-14 dni) i
częstą toaletę dróg oddechowych (obfita
wydzielina, osłabiony odruch kaszlowy)

Pacjenci lepiej tolerują tracheostomię niż rurkę
dotchawiczą

Pozwala to na szybsze odzwyczajenie od
respiratora

TRACHEOSTOMIA

background image

Wybór techniki udrażniania zależy od nagłości sytuacji i
doświadczenia lekarza

zapewnienie drożności dróg oddechowych stanowi podstawę
leczenia ratunkowego

Rozpoczyna się od metod bezprzyrządowych, a w razie
nieskuteczności wprowadza się techniki bardziej zaawansowane

Intubacja tchawicy jest definitywnym sposobem udrożnienia i
zabezpieczenia dróg oddechowych, wymaga dużej praktyki i
stałego treningu

Dobrą alternatywę stanowią maska krtaniowa i rurka
Combitube, mogą być stosowane przez personel mniej
doświadczony, zwłaszcza w warunkach przedszpitalnych

INWAZYJNE METODY UDRAŻNIANIA

background image

Konikopunkcja

Wskazania

Niemożność udrożnienia dróg

oddechowych w jakikolwiek

inny sposób

Powikłania

Przesunięcie się igły

Odma podskórna

Krwawienie

Perforacja przełyku

Niewystarczająca wentylacja

Uraz ciśnieniowy

background image

Podsumowanie

Rozpoznanie i usunięcie przyczyny

niedrożności dróg oddechowych

Tlen

Miejsce maski krtaniowej,

Combitube i intubacji tchawicy w

resuscytacji

Techniki wentylacji w tarkcie

resuscytacji

background image

DZIĘKUJĘ ZA

UWAGĘ


Document Outline


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
NIEDROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH
NIEDROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH, Laryngologia
Niedrożność dróg oddechowych(1), Laryngologia
Niedrożność dróg oddechowych
Niedrożność dróg oddechowych
niedrożność dróg oddechowych
Jeśli niedrożność dróg oddechowych jest jedynie częściowa
krwawienia z dróg oddechowych
6 Zapewnienie drożności dróg oddechowych i wentylacja płuc
Podział sprzętu ochrony dróg oddechowych 2
LECZENIE OBJAWOWE ZAKA—EN DRÓG ODDECHOWYCH W MEDYCYNIE RODZINNEJ, INTERNA, Pulmonologia
Aspiracja wydzieliny z dróg oddechowych u noworodka i wcześniaka., pielęgniarstwo, PODSTAWY PIELEGNI
Diagnostyka dróg oddechowych

więcej podobnych podstron