Mózgowe porażenie dziecięce
paralisis cerebralis infantum
Strona główna > Zaburzenia rozwoju > Mózgowe porażenie dziecięce
Przez pojęcie mózgowe porażenie dziecięce rozumie się nie postępujące zaburzenia czynności będącego w rozwoju ośrodkowego układu nerwowego,
zwłaszcza ośrodkowego neuronu ruchowego, powstałe w czasie ciąży, porodu lub w okresie okołoporodowym.
Mózgowe porażenie dziecięce nie stanowi okre ślonej, odrębnej jednostki chorobowej, lecz jest różnorodnym etiologicznie i klinicznie zespołem
objawów chorobowych, a co się z tym łączy, także z różnym obrazem anatomopatologicznym.
Synonimy: zespół Little'a, paraliż dziecięcy; cerebral palsy, diplegia spastica infantilis
Czynniki etiologiczne
Do najczęściej notowanych należą m.in.: niedotlenienie ośrodkowego układu nerwowego, procesy zapalne, wylewy śródczaszkowe, wcześniactwo,
hiperbilirubinemia.
Mózgowe porażenie dziecięce może być wywołane wieloma różnorodnymi przyczynami uszkadzającymi układ nerwowy w różnych etapach jego rozwoju 
przed urodzeniem (prenatalnie), w okresie okołoporodowym (perinatalnie) a także po urodzeniu (postnatalnie). Im wcześniej nastąpi niekorzystne
działanie tym zaburzenia mogą być poważniejsze. Najgroz
niejsze są wszystkie czynniki szkodliwe, które działają w okresie życia płodowego. Maria
Borkowska (1989r.) przyjmuje, że nalezą do nich:
zły stan zdrowia matki, wszystkie, szczególnie przewlekłe choroby: serca, krwi, układu oddechowego, moczowego, nerwowego, pokarmowego
oraz zagrożenia takie, jak niezgodności grup krwi, czynnika Rh i inne.
zakażenia wirusowe, bakteryjne i pasożytnicze, które są najniebezpieczniejsze w pierwszych miesiącach trwania ciąży, przy czym zakażenie
przewlekłe są o wiele groz
niejsze niż ostre.
energia promienista wpływająca ujemnie na rozwój różnych narządów. Działanie jej może się nawet ujawnić w następnych pokoleniach, leki
i substancje o działaniu toksycznym. Wiele z nich pozornie nieszkodliwych może wp ływać na wystąpienie nieprawidłowości w rozwoju
a przewlekłe działanie jest bardziej niebezpieczne. Jako zasadę należy przyjąć, że wszystkie leki mają niekorzystne działanie i przyjmowanie
ich przez kobietę spodziewającą się dziecka może mieć miejsce tylko w razie bezwzględnych wskazań i z przepisu lekarza. Ze względu na
rozpowszechnienie należy podkreślić szkodliwy wpływ alkoholu, nikotyny i narkotyków.
działanie alkoholu może wywołać poronienie, wcześniactwo opóz
nienie fizyczne czy umysłowe.
ujemny wpływ na rozwój płodu ma również palenie tytoniu przez ciężarną. Nikotyna ma działanie szkodliwe a stężenie substancji toksycznych
jest wyższe u płodu niż u matki, co może prowadzić do niedotlenienia wewnątrzmacicznego i gorszego rozwoju płodu.
stany niedoborowe, powodujące brak pewnych składników niezbędnych do prawidłowego rozwoju mogą być związane z upośledzeniem czynności
łożyska, dzięki któremu następuje odżywianie się płodu, lub wypływać ze złego sposobu odżywiania się i złych warunków bytowych matki.
Najczęściej występuje: niedobór białkowy, witaminowy, składników mineralnych oraz tlenu.
wzrastające zatrucie naturalnego środowiska człowieka (powietrze, woda, gleba, żywność).
urazy psychiczne i mechaniczne, mogące wywołać stany niedotlenienia wewnątrzmacicznego.
Przyczyną uszkodzenia mózgu mogą być poza patologią ciąży, wszystkie nieprawidłowości okresu okołoporodowego (przed, w czasie i po porodzie)
oraz najwcześniejszego okresu życia. Przyczyny okołoporodowe to: niedotlenienie, uraz okołoporodowy, znacznie nasilona żółtaczka noworodkowa, a po
urodzeniu: niedotlenienie noworodka, krwawienie do mózgu czy zakażenie ośrodkowego układu nerwowego.
Mózgowe porażenie dziecięce jest więc zespołem ściśle związanym z przebiegiem ciąży, porodu oraz stanem noworodka i niemowlęcia w pierwszych
miesiącach życia.
Kliniczne postacie porażenia mózgowego
Podział Ingrama zawiera następujące postaci kliniczne mózgowego porażenia dziecięcego:
TETRAPLEGIA SPASTYCZNA  to uogólniona spastyczność.
PORAŻENIE KURCZOWE POA
OWICZE  HEMIPLEGIA SPASTICA  stały wzrost napięcia mięśniowego, skurcze zamierzone, spastyczne zaburzenia
chodu.
OBUSTRONNE PORAŻENIE KURCZOWE  DIPLEGIA SPASTICA
OBUSTRONNE PORAŻENIE POA
OWICZE  HEMIPLEGIA BILATERALIS
POSTAĆ MÓŻDŻKOWA (ATAKTYCZNA)
POSTAĆ POZAPIRAMIDOWA
 OBUSTRONNE PORAŻENIE KURCZOWE  DIPLEGIA SPASTICA
OBUSTRONNE PORAŻENIE POA
OWICZE  HEMIPLEGIA BILATERALIS
POSTAĆ MÓŻDŻKOWA (ATAKTYCZNA)
POSTAĆ POZAPIRAMIDOWA
POSTAĆ MONO lub TRIPARETYCZNA
POSTAĆ DYSKINETYCZNA
typ dyskinetyczno hiperkinetyczny z atetozą
l
typ dyskinetyczno hiperkinetyczny z choreoatetozą
l
typ dyskinetyczno hipokinetyczny  dyskinezje i stały, mimowolny niepokój ruchowy
l
dystonia torsyjna  powolne, skręcające ruchy przede wszystkim w obrębie tułowia i barku
l
POSTAĆ HIPOTONICZNO ASTATYCZNA
typ hipotoniczny  drżenia zamiarowe, ciężka niezborność chodu
l
balizm gwałtowne, wyrzucające ruchy
l
drżenie  mimowolne, rytmicznie naprzemienne występujące inerwacje agonistów i antagonistów.
l
PORAŻENIE KURCZOWE POA
OWICZE  HEMIPLEGIA SPASTICA  to porażenie jednostronne z przewagą najczęściej kończyny górnej, w 60%
z towarzyszącymi objawami atetozy. Rozwój umysłowy jest prawidłowy lub nieznacznie obniżony, zaburzenia sfery emocjonalnej zwraca uwagę
wyraz
nie mniejsza aktywność i ograniczenie ruchów kończyn niedowładnych w porównaniu z kończynami po stronie przeciwnej (nie obj ętej
niedowładem).
Niedowład połowiczy (hemiplegia) dotyczy kończyny górnej i dolnej po tej samej stronie. Może być prawo lub lewostronny w zależności od tego,
czy uszkodzenie zlokalizowane jest w prawej czy w lewej półkuli. Niedowład ko ńczyn występuje po przeciwnej stronie ciała od umiejscowienia
uszkodzenia (w przypadku uszkodzenia prawej półkuli mózgu porażenie obejmuje lewe kończyny i odwrotnie). W większym stopniu zaburzenie
występuje w kończynie górnej.
Najczęściej postać ta zdarza się u noworodków donoszonych z powodu niedotlenienia, krwawienia do mózgu lub zapalenia opon mózgowo rdzeniowych.
Najwcześniejszym objawem ułatwiającym rozpoznanie jest asymetria w ruchach i układaniu kończyn. W miarę wzrostu dziecka asymetrie w ruchach
i budowie ciała nasilają się. Niedowładne kończyny rosną wolniej, dziecko niechętnie wykonuje nimi ruchy. Czucie porażonej strony ciała jest gorsze,
co dodatkowo utrudnia rozwój ruchowy. W tej postaci m.p.dz. często występuje padaczka. Rozwój umysłowy i mowy w większości przypadków jest
prawidłowy.
Obustronny niedowład połowiczy (hemiplegia bilateralis) jest jedną z najczęstszych postaci m.p.dz.. Typowymi objawami są znaczne zaburzenia
wszystkich czynności ruchowych. Często współwystępuje niedorozwój umysłowy, zaburzenia wzroku, mowy i padaczka. Najczęstszą przyczyną jest
przewlekłe niedotlenienie i inne czynniki działające szkodliwie na płód w łonie matki. To one wywołują rozległe uszkodzenia w obrębie obu półkul
mózgowych. W tej postaci m.p.dz. nieprawidłowości objawiają się wkrótce po urodzeniu, a rozwój dzieci jest znacznie opóz
niony. Często nie osiągają
możliwości samodzielnego poruszania się, wymagają stałej opieki i przebywają na wózkach inwalidzkich.
OBUSTRONNE PORAŻENIE KURCZOWE  DIPLEGIA SPASTICA  to niedowład w kończynach dolnych przeważa nad niedowładem w kończynach
górnych. Szczególnie często występuje u wcześniaków. Cechuje ją duża różnorodność obrazu klinicznego zależna od lokalizacji zmian i nasilenia, jak
również innych towarzyszących zaburzeń (zaburzenia słuchu, wzroku, mowy). Rozwój umysłowy jest w dużym odsetku przypadków w granicach normy,
rzadziej występuje padaczka i zaburzenia sfery emocjonalnej. Obustronny niedowład kurczowy (diplegia) charakteryzujący się większym nasileniem
zmian w kończynach dolnych niż górnych., które często są prawie zupełnie sprawne.
Najczęstszą przyczyną wywołująca tę postać jest niedotlenienie mózgu w okresie okołoporodowym, szczególnie u wcześniaków i noworodków z niską
urodzeniową wagą ciała. Ta postać m.p.dz. jest jedną z najtrudniejszych do rozpoznania w pierwszych miesiącach życia. Zaobserwować jednak można
zmniejszoną ruchliwość kończyn dolnych przy prawidłowych ruchach głowy i kończyn górnych. Siadanie jest opóz
nione, pełzanie, czworakowanie
i chodzenie jest nieprawidłowe W czynnościach tych ujawnia się niedowład kończyn dolnych, a główna praca wykonywana jest z dużym zaangażowaniem
kończyn górnych. Dzieci postawione przywodzą, a często nawet krzyżują obie nogi ustawiając stopy na palcach. Często występują wady wzroku i zez,
jednak rozwój umysłowy u znacznej większości dzieci jest prawidłowy. Z powodu dużego napięcia mięśni kończyn dolnych mogą z czasem wystąpić
przykurcze przywodzicieli ud i ścięgien Achillesa oraz związane z tym deformacje kości stóp i stawów biodrowych.
PARAPLEGIA, DIPLEGIA: występuje niedowład tylko w kończynach dolnych.
OBUSTRONNE PORA ŻENIE PO A
OWICZE  HEMILEGIA BILATERALIS: zwi ązane jest w wi ększości z prenatalnym uszkodzeniem o.u.n.
lub zaburzeniami rozwojowymi. Również niektóre nabyte sprawy chorobowe mogą prowadzić do tej postaci m.p.dz. Cechuje ją większe nasilenie
objawów spastycznych w kończynach górnych niż dolnych. Większość dzieci wykazuje objawy upośledzenia umysłowego. W wieku niemowlęcym dzieci
z tą postacią m.p.dz. układają się odgięciowo. Kończyny górne utrzymują w zgięciu i przywiedzeniu, nadgarstki są stale zgięte z kciukiem schowanym
w dłoni. Objawy spastyczności kończyn dolnych są mniej widoczne. Niemowlę utrzymuje je zgięte, odwiedzione, jednak nie wykonuje nimi żadnych
ruchów. Postęp w rozwoju ruchowym jest bardzo wolny. Wiele dzieci nie wychodzi poza etap leżenia na plecach. Jeśli dziecko uzyska umiejętność
siedzenia z podparciem lub samodzielnie, siedzi wygięte łukowato. W związku z długo utrzymującymi się odruchami tonicznymi szyjnymi, każde
pochylenie głowy do przodu powoduje zgięcie kończyn górnych i wyprost dolnych. Odchylenie głowy do tyłu powoduje wyprost kończyn górnych przy
jednoczesnym zgięciu dolnych. Tylko nieliczne dzieci uzyskuj ą zdolność stania i chodzenia. Prawie stałym objawem stwierdzonym u dzieci
z obustronnym porażeniem połowiczym są zaburzenia rzekomoopuszkowe. W okresie niemowlęcym są one przyczyną trudności w karmieniu, póz
niej
rzutują na akt gryzienia i żucia. Są też przyczyną zaburzeń funkcji artykulacyjnych, powodujących upośledzenie rozwoju mowy. Rozwój umysłowy dzieci
jest znacznie zaburzony. U dużej liczby występuje padaczka. Często ma ona postać napadów zgięciowych (zespół Westa).
POSTAĆ MÓŻDŻKOWA (ATAKTYCZNA)
Postać ta związana jest z prenatalnym zaburzeniem. Jednak powstawać też może po urodzeniu jako następstwo uszkodzenia o.u.n. w przebiegu
wodogłowia o różnej etiologii. Głównym objawem są zaburzenia koordynacji ruchów. W wieku niemowlęcym, dzieci z ataktyczną postacią m.p.dz. są
wiotkie, wykazują znaczne opóz
nienie rozwoju reakcji prostowania. Gdy dziecko próbuje chwytać, ujawniają się zaburzenia koordynacji ruchów
w kończynach górnych. Zła koordynacja ruchów tułowia powoduje, że podczas siedzenia podpiera się kończynami górnymi, a gdy zaczynają stawać
i chodzić, robią to wyłącznie wtedy, gdy mogą się czegoś trzymać lub o coś opierać. Zdolność do samodzielnego chodzenia rozwija się z opóz
nieniem,
najczęściej mi ędzy drugim a pi ątym rokiem życia. Chód jest niepewny z kompensacyjnym szerokim rozstawieniem nóg. Mowa rozwija się
z opóz
nieniem i może wykazywać cechy mowy móżdżkowej. U dzieci z tą postacią m.p.dz. stwierdza się uogólnioną hipotonię, opóz
nienie rozwoju
postawy i lokomocji, drżenie o charakterze zamiarowym oraz zaburzenia koordynacji ruchów, napięcie mięśniowe obniżone.
Postaci mieszane, np. ataksja: poziom umysłowy najczęściej jest prawidłowy, ale zaburzenia koordynacji wzrokowo ruchowej, a także zaburzenia
POSTAĆ MÓŻDŻKOWA (ATAKTYCZNA)
Postać ta związana jest z prenatalnym zaburzeniem. Jednak powstawać też może po urodzeniu jako następstwo uszkodzenia o.u.n. w przebiegu
wodogłowia o różnej etiologii. Głównym objawem są zaburzenia koordynacji ruchów. W wieku niemowlęcym, dzieci z ataktyczną postacią m.p.dz. są
wiotkie, wykazują znaczne opóz
nienie rozwoju reakcji prostowania. Gdy dziecko próbuje chwytać, ujawniają się zaburzenia koordynacji ruchów
w kończynach górnych. Zła koordynacja ruchów tułowia powoduje, że podczas siedzenia podpiera się kończynami górnymi, a gdy zaczynają stawać
i chodzić, robią to wyłącznie wtedy, gdy mogą się czegoś trzymać lub o coś opierać. Zdolność do samodzielnego chodzenia rozwija się z opóz
nieniem,
najczęściej mi ędzy drugim a pi ątym rokiem życia. Chód jest niepewny z kompensacyjnym szerokim rozstawieniem nóg. Mowa rozwija się
z opóz
nieniem i może wykazywać cechy mowy móżdżkowej. U dzieci z tą postacią m.p.dz. stwierdza się uogólnioną hipotonię, opóz
nienie rozwoju
postawy i lokomocji, drżenie o charakterze zamiarowym oraz zaburzenia koordynacji ruchów, napięcie mięśniowe obniżone.
Postaci mieszane, np. ataksja: poziom umysłowy najczęściej jest prawidłowy, ale zaburzenia koordynacji wzrokowo ruchowej, a także zaburzenia
mowy (dysartia) utrudniają znacznie naukę w szkole.
POSTAĆ POZAPIRAMIDOWA: dystoniczna, dyskinetyczna, atetotyczna, pląsawicza, lub objawiająca si ę częstymi zmianami w napi ęciu
mięśniowym. Nierzadko występują ruchy mimowolne oraz leworęczność Na ogól dzieci są dobrze rozwinięte umysłowo, ale często występuje i nich
niedosłuch typu odbiorczego lub głuchota, porażenie spojrzenia ku górze, zez., zaburzenia mowy o charakterze dyskinetycznym, a u niemowląt
trudności w połykaniu i ssaniu. Postać pozapiramidowa charakteryzująca si ę występowaniem niekontrolowanych ruchów mimowolnych, które są
niezależne od woli i w znacznym stopniu utrudniają rozwój ruchowy, mowę i czynności rąk.
Przyczyną wywołującą tę postać m.p.dz. jest najczęściej wysoki poziom bilirubiny we krwi noworodka z powodu konfliktu serologicznego. Podwyższony
poziom bilirubiny  oprócz uszkodzenia czynności okolic mózgu, zwanych jądrami podkorowymi, regulującymi dowolne ruchy wykonywane przez
człowieka  może także wywołać niedosłuch.Tę postać m.p.dz. spotyka się ostatnio rzadziej, co jest spowodowane postępem w zakresie zapobiegania
i leczenia zaburzeń związanych z niezgodnościami w zakresie czynnika Rh i głównych grup krwi.
POSTAĆ MONO  dotyczy jednej kończyny górnej lub dolnej.
POSTAĆ TRIPARETYCZNA z zajęciem oby ko ńczyn dolnych oraz jednej kończyny górnej, przebiega z reguły z padaczką oraz zmianami
psychicznymi.
POSTAĆ TETRAPLEGICZNA z zajęciem symetrycznym czterech kończyn i dobrym stanem psychicznym, występuje uogólniona spastyczność.
POSTAĆ MIESZANA
Często u dzieci z zaburzeniami neurologicznymi występują objawy łączące cechy charakterystyczne dwóch lub większej liczby postaci mpdz. Dotyczyć
to może łączenia się postaci spastycznych  obustronnego porażenia kurczowego z objawami jedno lub obustronnego porażenia połowiczego.
W przypadkach takich porażenie dotyczy zazwyczaj wszystkich czterech kończyn lub daje zespół trój kończynowy z zaoszczędzeniem, zazwyczaj tylko
częściowym, kończyny górnej. Wśród tych mieszanych postaci skrajnie ciężka jest posta ć m.p.dz. ze sztywnością (rigitidas). U dzieci z tym
zaburzeniem od wczesnych miesięcy życia obserwuje się odgięciowe ułożenie głowy, znacznie wzmożone napięcie mięśni obejmujące w kończynach
dolnych prostowniki i przywodziciele, a w górnych zginacze. W rozwoju ruchowym dzieci nie osi ągają nowych umiejętności antygrawitacyjnego
ustawienia głowy i nie wychodzą poza stadium leżenia i uogólnionych niezależnych od woli ruchów. (za Jagną Czochańską, Zbigniewem A
osiowskim
1985r.)
Objawy współistniejące
NAPADY PADACZKOWE ( ok. 35%)
ZABURZENIA SA
UCHOWE (ok. 25%)
ZABURZENIA MOWY (ponad 50%)
ZABURZENIA WIDZENIA (ok. 50%). Mogą być: pierwotne albo wtórne.
NIEDOROZWÓJ UMYS A
OWY (ok.75%). Wyst ępuje przede wszystkim w postaciach spastycznych i hipotonicznych, najmniej w postaci
dyskinetycznej.
PSEUDODEBILIZM rzekomy niedorozwój umysłowy. Występuje w postaciach dyskinetycznych z powodu trudności w ocenie.
ZABURZENIA ZACHOWANIA (ponad 50%) na podłożu uszkodzeń motorycznych i psychicznych.
Objawy współistniejące (psychiczne)
W zespole mpdz zaburzenia ruchowe nie są jedynymi objawami wynikającymi z uszkodzenia mózgu. Współistnieć mogą również zaburzenia wzroku,
słuchu, mowy, padaczka, upo śledzenia umysłowe i zaburzenia zachowania. U większości dzieci z m.p.dz. rozwój umys łowy jest prawid łowy
lub nieznacznie obniżony, a upośledzenie umysłowe występuje w około 20% przypadków, przy czym stopień upośledzenia nie jest współmierny do
stopnia niesprawności ruchowej. Zależy to nie tylko od stopnia uszkodzenia mózgu, ale także sposobu usprawniania i nauczania dzieci z mpdz.
Każde dziecko, które ma zapewnioną właściwą opiekę może osi ągnąć optimum swoich możliwości, mimo występowania zaburzeń ruchowych.
Odpowiednia opieka domowa, medyczna i psychopedagogiczna, nie odrywaj ąca dziecka od rodziny, obejmuj ąca stymulację wszystkich sfer
rozwojowych powinna zapewnić zaspokojenie podstawowych potrzeb dziecka, to jest potrzeby miłości, bezpieczeństwa i ruchu. Nie dopuści ona do
powstania wtórnych zaburzeń dodatkowo upośledzających rozwój.
Objawy psychiczne w mózgowym porażeniu dziecięcym można podzielić na :
Objawy pierwotne  jako bezpośredni wynik wczesnodziecięcego uszkodzenia mózgu.
Zespół psychoorganiczny
Upośledzenie umysłowe
Zaburzenia w sferze emocjonalno popędowej, chwiejność afektywna, drażliwość, wybuchowość (u dzieci z obniżoną sprawnością umysłową). Brak
cierpliwości i wytrwałości, zachowania często agresywne i niewspółmierne do siły bodz
ca, mała wrażliwość na nagany i pochwały, upór, obniżony
krytycyzm w stosunku do swojego postępowania i wzmożona agresywność.
Napady padaczkowe
Objawy wtórne
Objawy psychiczne w mózgowym porażeniu dziecięcym są wywołane uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego i sytuacją psychospołeczną dziecka
niepełnosprawnego.
Zaburzenia adaptacyjne, przejściowe zaburzenia zachowania powstałe na skutek sytuacji traumatyzującej (hospitalizacja, rozpoczęcie nauki
szkolnej, rozwód rodziców, utrata osoby bliskiej).
Specyficzne odchylenia rozwojowe, zespoły objawów o wieloczynnikowej etiologii.
Opóz
nione dojrzewanie ośrodkowego układu nerwowego na skutek jego wcześniejszego, uszkodzenia.
Czynniki emocjonalne, takie jak moczenie mimowolne, tiki.
Zaburzenie zachowania i nieprawidłowy rozwój osobowości.
Zespoły nerwicowe, do występowania których szczególnie usposabia okres dojrzewania, a dodatkowym czynnikiem jest świadomość mniejszej
niepełnosprawnego.
Zaburzenia adaptacyjne, przejściowe zaburzenia zachowania powstałe na skutek sytuacji traumatyzującej (hospitalizacja, rozpoczęcie nauki
szkolnej, rozwód rodziców, utrata osoby bliskiej).
Specyficzne odchylenia rozwojowe, zespoły objawów o wieloczynnikowej etiologii.
Opóz
nione dojrzewanie ośrodkowego układu nerwowego na skutek jego wcześniejszego, uszkodzenia.
Czynniki emocjonalne, takie jak moczenie mimowolne, tiki.
Zaburzenie zachowania i nieprawidłowy rozwój osobowości.
Zespoły nerwicowe, do występowania których szczególnie usposabia okres dojrzewania, a dodatkowym czynnikiem jest świadomość mniejszej
atrakcyjności fizycznej, mniejszej wartości (nerwica lękowa, natręctw, histeryczna, neurastenia).
Zespoły psychotyczne, takie jak:
Zespoły psychotyczne reaktywne
l
Zespoły depresyjne
l
Autyzm wczesnodziecięcy
l
Psychozy symbiotyczne
l
Zaburzenia w sferze emocjonalno popędowej u dzieci bez istotnego obniżenia sprawności umysłowej.
W około połowie przypadków mózgowego porażenia dziecięcego proces rozwój intelektualny dzieci nie odbiega istotnie od normy, a niekiedy bywa
wyższy od przeciętnej. Zachowanie w większości wypadków odbiega wyraz
nie od zachowania dzieci nie wykazujących zaburzeń ze strony ośrodkowego
układu nerwowego.
Ewa Mazanek (1998) pisze, że uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego powoduje opóz
nienie bądz
upośledzenie umysłowe u znacznego procenta
dzieci z m.p.dz.. Za T. Gałkowskim (1972) przytacza pogląd, że pierwotne uszkodzenie ośrodków mózgowych i spowodowana tym blokada dróg
informacji oraz dodatkowo występujące zaburzenia ograniczają zdobywanie wczesnych doświadczeń sensoryczno motorycznych, przyczyniając się do
wolniejszego rozwoju umysłowego tych dzieci i mogą powodować opóz
nienie rozwoju, a nie umysłowe opóz
nienie.
W świetle nowszych badań dominuje pogląd, że tylko u 1/3 dzieci z m.p.dz. stwierdza się upośledzenie umysłowe a u większości z nich rozwój jest
przeciętny lub niższy niż przeciętny, aczkolwiek występuje też wyższy niż przeciętny. Opierając się na swoich badaniach E. Mazanek (1998) stwierdza
dużą różnorodność w poziomie rozwoju umysłowego między dziećmi z m.p.dz. oraz rozmaitość ich funkcjonowania psychicznego, a tym samym warunki
rozwoju. Inaczej przebiegają procesy poznawcze, takie jak: tempo i sposób uczenia się nowych umiejętności, przyswajanie wiadomości, wyrównywanie
deficytów u dzieci z m.p.dz. prawidłowo rozwijających się intelektualnie, inaczej z niedorozwojem umysłowym w stopniu lekkim, a jeszcze inaczej
w niższym stopniu upośledzenia. Inna jest również sfera emocjonalno motywacyjna dzieci z m.p.dz. o różnych poziomach sprawności intelektualnej,
powodująca bardzo odmienne reakcje w określonych sytuacjach.
Opracowanie  Marzena Mieszkowicz  neurologopeda
Strona główna > Zaburzenia rozwoju > Mózgowe porażenie dziecięce