INHIBITORY KONWERTAZY
ANGIOTENSYNY.
KININY. SARTANY.

INHIBITORY KONWERTAZY
ANGIOTENSYNY



Inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE)
nazywamy leki wpływające hamująco na
przemianę angiotensyny I w angiotensynę II.

PRZEMIANA ANGIOTENSYNY

Powstawanie i rola

angiotensyny



angiotensyna II jest oktapeptydem mającym silne

działanie kurczące na naczynia krwionośne



należy do α

2

globulin,



angiotensynogen jest nieczynny biologicznie, pod

wpływem reniny powstaje angiotensyna I, i ta pod

wpływem konwertazy angiotensyny zostaje przekształcona

do angiotensyny II, a ta jest metabolizowana do

angiotensyny III



angiotensyna II stymuluje swoiste receptory i kurczy tym

samym naczynia krwionośne



w warunkach patologicznych aktywacja układu RAA

(renina – angiotensyna – aldosteron) wiąże się z

nadciśnieniem tętniczym, w związku z tym

zahamowanie aktywności angiotensyny prowadzi do

spadku ciśnienia krwi



analog angiotensyny II – salarazyn blokuje receptory

angiotensynowe

WYDZIELANIE RENINY, A ZARAZEM
WZROST WYDZIELANIA
ANGIOTENSYNY, JEST
STYMULOWANE PRZEZ :



obniżenie ciśnienia tętniczego krwi



spadek poziomu sodu w surowicy



pobudzenie receptorów 

W wyniku swojego działania, angiotensyna II przyczynia

się do utrzymywania ciśnienia tętniczego na

odpowiednim poziomie. Efekt ten uzyskiwany jest

przez:



bezpośrednie działanie na receptory 



zwiększenie wydzielania aldosteronu, co powoduje

wzrost zatrzymywania sodu i wody w organizmie



pobudzenie układu współczulnego

W konsekwencji następuje :



zwiększenie powrotu żylnego



wzrost pojemności wyrzutowej



podniesienie ciśnienia tętniczego krwi

INHIBITORY KONWERTAZY ANGIOTENSYNY



zmniejszają stężenie angiotensyny we krwi, powoduje
to obniżenie całkowitego oporu obwodowego oraz
zmniejszenie średniego, rozkurczowego
i skurczowego ciśnienia krwi



zwiększa się przepływ krwi, głównie w nerkach,
towarzyszy temu zwiększenie wydalania Na

+



wzrasta objętość wyrzutowa serca



leki tej grupy są stosowane w schorzeniach naczyń
obwodowych, chorobie niedokrwiennej serca czy też
nefropatiach



Działanie plejotropowe (działanie inne niż
podstawowe działanie leku): wpływa na remodeling
naczyń, u chorych z zawałem serca zapobiega
powiększeniu LK

LEKI:



Do inhibitorów konwertazy zalicza się :



Ramipril (Tritace, Piramil, Polpril)



Kaptopril (Captopril)



Enalapril (Enarenal)



Lizynopril (Lisinoratio)



Perindopril (Prestarium)



Trandolapril (Gopten)



Benazepril



Cilazapril



Fozynopril

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
INHIBITORÓW KONWERTAZY

1.

działania niepożądane wynikające z działania

farmakologicznego tych leków :



niewydolność nerek – jest ona spowodowana tym,

iż skurcz i rozkurcz naczyń doprowadzających

kłębuszków jest zależny od angiotensyny II ;

niewydolność nerek występuje u pacjentów z

ograniczonym, np. w obustronnym zwężeniu

tętnic nerkowych, dopływem krwi do nerki



niedociśnienie – z powodu możliwości wystąpienia

tego objawu ubocznego, leczenie inhibitorami

konwertazy rozpoczynamy od podawania tych

leków na noc



hiperkaliemia – jest ona spowodowana

zmniejszeniem wydzielania aldosteronu, co

powoduje nagromadzenie jonów potasu

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
INHIBITORÓW KONWERTAZY

2. działania niepożądane cd:



kaszel – ma on charakter suchy, uciążliwy, narasta w nocy,

pojawia się u 10% pacjentów leczonych inhibitorami konwertazy,

ustępuje powoli po odstawieniu leków ; prawdopodobnie kaszel

ten jest zależny od prostaglandyn i kinin ; w jego leczeniu stosuje

się sulindac lub nifedypinę



obrzęk naczynioruchowy – jest prawdopodobnie spowodowany

nagromadzeniem kinin po zablokowaniu konwertazy

angiotensyny ; jest to objaw występujący rzadko, ale zawsze

zagrażający poważnymi komplikacjami



uszkodzenie płodu u ciężarnych, stąd inhibitory konwertazy są

przeciwwskazane w ciąży



anemia – przejściowy spadek poziomu hemoglobiny, nawet do 5 g

% ; występuje u mniej niż 1‰ pacjentów ; rzadziej pojawiają się

neutropenia i agranulocytoza, których występowanie jest łączone

z nieobecnością grup -SH (uzupełniają one niedobory glutationu);

w leczeniu anemii wywołanej stosowaniem inhibitorów konwertazy

stosuje się filgastim (czynnik stymulujący kolonie granulocytów)



bóle i zawroty głowy



biegunka, nudności, wymioty



hiperkaliemia

ZASTOSOWANIE INHIBITORÓW
KONWERTAZY



Inhibitory konwertazy stosuje się w leczeniu :



nadciśnienia tętniczego, nawet od początku
jego leczenia



niewydolności krążenia, gdzie leki te
wypierają nawet glikozydy nasercowe ;
inhibitory konwertazy stosowane u pacjentów
po zawale mięśnia sercowego przedłużają
tym pacjentom życie; natomiast glikozydy
wprowadzane są do leczenia niewydolności
krążenia dopiero u pacjentów, u których
pojawia się duszność

Kaptopryl



zawiera ugrupowanie –SH, dzięki niemu

zmniejsza zawartość w ustroju wolnych rodników



powoduje również rozkład bradykininy i zwiększa

stężenie kinin (a ten dodatkowo wpływa na

rozszerzenie naczyń i obniżenie ciśnienia)



spada wydzielanie aldosteronu z nadnerczy

(rośnie zawartość K

+

we krwi ze wzmożonym

wydalaniem Na

+

, działanie p/arytmiczne)



dobrze się wchłania z p. pok., t

1/2

wynosi 2 h



u osób z nadciśnieniem zmniejsza przede

wszystkim opór obwodowy



efekty niepożądane: białkomocz, zaczerwienienie

skóry, świąd, bóle stawowe, eozynofilia,

zaburzenia smaku, niebezpieczny wzrost stężenia

K

+

przy jednoczesnym stosowaniu leków

oszczędzających potas

Enalapryl



aktywny jest jego metabolit – enalaprylat



działa do 24 godzin



w nadciśnieniu jest podawany przez kilka
tygodni

KININY



powstają z kininogenu



2 podstawowe to bradykinina i kalidyna



ich powstawanie jest uzależnione od kalikrein
(z trzustki)



w lecznictwie jest używana kalidynogenaza,
powoduje ona zwiększone wytwarzanie
endogennej bradykininy, jest używana w celu
rozszerzenia naczyń krwionośnych i poprawy
ukrwienia kończyn

KININY



działania niepożądane: zaczerwienienie
twarzy, nudności, wymioty, biegunki, objawy
uczulenia



bradykinina jest rozkładana przez kinazy do
nieaktywnych peptydów o krótszym łańcuchu



leki z grupy IKA zwiększają stężenie
bradykininy



bradykinina przenosi bodźce bólowe w
rdzeniu kręgowym, stymuluje zakończenia
nerwowe wrażliwe na bodźce nocyceptywne,
podana śródskórnie wywołuje ból

KININY



kininy odgrywają dużą rolę w procesie
zapalnym, silniej od histaminy rozszerzają
naczynia i zwiększają ich przepuszczalność,
powodują skurcz oskrzeli



rozróżniamy receptory kininowe B

1

i B

2

(przekazywanie pobudzenia jest związane z
IP

3

/DAG), a w przypadku BK

1

także kanały

wapniowe



w lecznictwie stosuje się inhibitory kalikreiny –
aprotyninę (w stanach patologicznego
wzmożenia aktywności enzymów
proteolitycznych w OZT, zapaleniu otrzewnej i
wstrząsie)

SARTANY



Antagoniści receptora angiotensyny II



grupa leków o wspólnym mechanizmie działania,
polegającym na blokowaniu receptora
angiotensynowego typu 1 (AT1), co uniemożliwia
działanie angiotensyny II uwalnianej przez układ
renina-angiotensyna-aldosteron, co doprowadza
do uniemożliwienia rozwoju objawów
uzależnionych od biologicznego działania
angiotensyny, polegające na skurczu naczyń
krwionośnych, retencji sodu i płynów w
organizmie (zależnego od aldosteronu), co z
kolei powoduje wzrost oporu następczego i
przerost lewej komory serca.

SARTANY



W odróżnieniu od inhibitorów enzymu
konwertującego, nie wykazują wpływu na
stężenia bradykininy (co przejawia się
chociażby brakiem kaszlu po stosowaniu
leków tej grupy), powodują także zwiększenie
poziomu angiotensyny II w surowicy krwi.

SARTANY



losartan,



walsartan,



kandesartan,



telmisartan,



irbesartan,



eprosartan,



olmesartan.

WSKAZANIA:



Wskazaniem do stosowania sartanów jest
nadciśnienie tętnicze, zwłaszcza
współistniejące z:



niewydolnością serca,



cukrzycą,



mikroalbuminurią lub białkomoczem,



przerostem lewej komory serca,



oraz w przypadku działań ubocznych podczas
stosowania inhibitorów enzymu
konwertującego.