Podstawy
przedsiębiorczości
Temat: Globalizacja
gospodarki
Globalizacja
Globalizacja ma wiele synonimów (internacjonalizacja,
umiędzynarodowienie) i jest to proces występujący w gospodarce
światowej charakteryzujący się przede wszystkim nasileniem się
mobilizacji i przepływu dóbr, kapitałów i siły roboczej w skali
ogólnoświatowej, rozwój transportu, komunikacji, telekomunikacji
oraz szybki przepływ informacji w mediach.
Tej ewolucji gospodarczej towarzyszą przeobrażenia w sferze
społecznej, kulturowej, ustrojowej, politycznej prowadzące do
konfrontacji i zbliżenia w tym zakresie między państwami, narodami,
ludźmi całego świata.
Globalizacja ma więc swój wymiar gospodarczy i społeczny,
polityczny i kulturowy.
Podmioty globalizacji
W procesie globalizacji uczestniczą następujące podmioty:
• państwa,
• organizacje międzynarodowe,
• przedsiębiorstwa.
Państwa dążą do podniesienia międzynarodowej konkurencyjności
narodowych przedsiębiorstw dbając przy tym o bezpieczeństwo
obrotu. Państwo tworzy dogodne warunki do prowadzenia biznesu w
kraju i poza jego granicami.
Do krajów najbardziej zaangażowanych w globalizację należą:
Singapur, Irlandia, Szwajcaria, USA i Holandia. Polska w tym
rankingu sklasyfikowana jest na 31 miejscu.
Podmioty globalizacji
Organizacje międzynarodowe promują wymianę
międzynarodową, tworzą międzynarodowe porozumienia,
współfinansują międzynarodowe projekty, rozstrzygają spory
handlowe między państwami. Najważniejszymi międzynarodowymi
organizacjami gospodarczymi są:
• WTO – Światowa Organizacja Handlu,
• OECD – Organizacja ds. Współpracy Gospodarczej i Rozwoju,
• Bank Światowy,
• Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
Przedsiębiorstwa działają w wielu krajach i chcą wykorzystywać
globalną skalę działalności do zmniejszania kosztów i zwiększania
przychodów. Przedsiębiorstwa te nazywamy korporacjami
transnarodowymi (KTN).
Początki globalizacji upatruje się na około
1500 roku w Europie. Ida ta jest zgodna z
Fernandem Braudelem, Immanuelem
Wallersteinem, Giovannim Arrighim i wieloma
innymi badaczami, którzy początków naszej
współczesności upatrywali w miastach
północnych Włoch pod koniec XV wieku.
W pierwszym okresie 1500-1750 za najważniejsze uznaje
się:
• handel dalekosiężny,
• rozwój politycznych imperiów Europy i Azji i religijnych
ekumen.
Historia globalizacji
Drugi okres globalizacji (1750-1880) stanowiły:
• rozwój europejskich imperiów kolonialnych,
• industrializacja świata oraz rozwijający sie tzw. „wolny handel”,
czyli ograniczenia barier celnych w wymianie międzynarodowej.
Kolejny okres (1880-1945) to rozwój globalnego kapitalizmu,
postępujący podział świata przez kolonialne potęgi i związana z tym
rywalizacja miedzy nimi a także pierwsze dwie światowe wojny i dwa
światowe kryzysy ekonomiczne.
Kolejny okres od zakończenia II wojny światowej do lat
siedemdziesiątych XX stulecia stanowią różne procesy: polityczne,
ekonomiczne i społeczno-kulturowe.
Historia globalizacji
Kształtowanie i rozpad dwubiegunowego porządku świata opartego na
istnieniu dwóch mocarstw (USA i ZSSR), a także rozprzestrzenianie sie
w rezultacie dekolonizacji systemu państw narodowych.
Historia globalizacji
Kształtuje sie również
ekonomiczny ład
międzynarodowy oparty zgodnie
z postanowieniami w Bretton
Woods na takich instytucjach
jak:
• Bank Światowy,
• Międzynarodowy Fundusz
Walutowy,
• i dotyczące wolnego handlu
porozumienia GATT.
Do procesów społeczno-kulturowych zalicza się z jednej strony
globalizacje masowej
produkcji, konsumpcji i środków przekazu informacji, z drugiej strony
selektywne
adaptacje, innowacyjne hybrydyzacje, które towarzyszą tym
pierwszym.
Historia globalizacji
Na ostatni okres globalizacji składają sie:
rozpad ZSRR, bloku radzieckiego i jego
międzynarodowe konsekwencje,
prowadzona przez wiele państw polityka
liberalizacji, ekspansja i intensyfikacja
międzynarodowego handlu i finansów,
rozwój opartej na procesorach,
komputerach, Internecie komunikacji oraz
mediów elektronicznych a także rozwój
międzynarodowej przestępczości.
Czynniki globalizacji
• poszukiwanie możliwości poszerzenia wymiany handlowej przez
europejskich kupców tysiące lat temu,
• odkrycia geograficzne i rozwój transportu morskiego,
• motywy ekonomiczne, takie jak np. wykorzystanie taniej siły
roboczej czy dostęp do cennych surowców,
• upadek komunizmu w Europie i rozpad Związku Radzieckiego,
• przemiany polityczne w Chinach, które doprowadzają do rozwoju
nowoczesnej gospodarki,
• korporacje transnarodowe,
• rewolucja informacyjna i informatyczna,
• upowszechnianie się Internetu i telewizji satelitarnej,
• stopniowe znoszenie barier celnych i liberalizacja obrotu
towarowego, i inne czynniki.
Globalny rynek jest najbardziej skomplikowanym zjawiskiem na ziemi
i tym samym najbardziej nieprzewidywalnym. Możliwość utrzymania
się przedsiębiorstwa na globalnym rynku zależy od zdolności do
przyjmowania w tym przedsiębiorstwie form działalności
zapewniających mu odpowiednią elastyczność i dynamikę.
Globalizacja gospodarki
Cechy te są niezbędne, jeśli się chce
często wdrażać innowacyjne produkty
i szybko wprowadzać je na rynek,
skutecznie reagować na potrzeby
klientów i zachowania konkurentów
oraz dostrzegać i efektywnie
wykorzystywać szanse rozwoju, które
pojawiają się często ale na krótko.
Z punktu widzenia typu strategii zarządzania można wyróżnić trzy
rodzaje procesów globalizacji działalności przedsiębiorstw:
• globalizacja jako kierunek rozwoju korporacji międzynarodowych,
• globalizacja jako rezultat fuzji i aliansów strategicznych
przedsiębiorstw,
• globalizacja jako forma kooperacji.
Pierwszy typ przypada na lata 50 i 60 i wiąże się z naturalnym
kierunkiem ewolucji wielu przedsiębiorstw w wielonarodowe
przedsiębiorstwa. Przekształcenie w przedsiębiorstwa
międzynarodowe polegało na tworzeniu filii zagranicznych lub
oddziałów funkcjonujących w oparciu o miejscową siłę roboczą
i zasoby surowcowe oraz sprzedających swoje produkty na
miejscowych rynkach.
Globalizacja gospodarki
Kolejny etap ewolucji, który przypada na lata 70 i 80 polegał na
wprowadzeniu form globalnej koordynacji w odniesieniu do
niektórych funkcji krajowych filii przedsiębiorstwa. Globalny
charakter tej koordynacji wynikał z uwzględnienia światowych
trendów i uwarunkowań w danej dziedzinie oraz podporządkowania
jej strategicznym celom ekspansji na rynki światowe.
Współczesnymi granicami organizacji stają się technologie, a nie
struktury i biurokratyczne procedury. Mamy więc do czynienia
z procesem przekształcenia wielkich przedsiębiorstw, koncentrujących
u siebie wszystkie potrzebne i procesy produkcyjne i usługowe
w zbiory tymczasowych, niewielkich i maksymalnie elastycznych
zespołów wchodzących w rozmaite układy kooperacyjne w światowym
otoczeniu. Powoduje to zacieranie się granic między
przedsiębiorstwami, których rozmaite części i zasoby uczestniczą
w realizacji wspólnych przedsięwzięć o bardzo zróżnicowanym czasie
trwania.
Globalizacja gospodarki
Cechy gospodarki światowej jako systemu:
1) ma charakter dynamiczny (ulega ciągłym zmianom i
przeobrażeniom),
2) ma charakter historyczny (powstała na pewnym etapie rozwoju,
3) ma charakter niejednorodny,
4) ma charakter zróżnicowany,
5) gospodarka światowa dąży do wzrostu.
Cechy współczesnej gospodarki światowej
Państwo
Wzrasta i rozszerza się wpływ rynku,
szczególnie kapitałowego. Globalizacja
upodabnia i osłabia wpływ administracji
państwowych w różnych krajach
kapitalistycznych. Maleje wpływ
instytucji i programów rządowych
kreujących politykę gospodarczą
państwa.
Cechy współczesnej gospodarki światowej
Rynki
Rynek, mający coraz większy wpływ na
funkcjonowanie państwa, jest coraz bardziej
nieprzewidywalny. Te warunki zewnętrzne
zmuszają urzędników państwowych i
menadżerów do podejmowania
ryzykownych decyzji. By uchwycić
różnorodne i zmieniające się otoczenie
politycy i menadżerowie posługują się
instrumentami myślenia i planowania
strategicznego.
Produkt
W trzech wielkich regionach ekonomicznych obserwuje się
podobieństwo zachowań klientów, zatem standaryzacje produktów.
Ryzyko wejścia w proces globalizacji maleje, gdy firma koncentruje się
na wybranej grupie produktów.
Olbrzymie farmy, duża skala
produkcji, przemysłowe
technologie hodowli,
intensywne wykorzystanie
chemii, transport po całym
kontynencie, pozwalają
wyeliminować tradycyjnych
rolników.
Cechy współczesnej gospodarki światowej
Rolnictwo
Tradycyjny model rolnictwa, gdzie lokalny, niezależny rolnik, sprzedaje
swoje produkty bezpośrednio konsumentowi, dla korporacji oznacza
duże pieniądze, bezproduktywnie leżące na „ulicy” – rynek, który
można przejąć.
Cechy współczesnej gospodarki światowej
Polityka
Wyraża się w dążeniu do politycznego ujednolicenia świata i integracji
poszczególnych społeczności narodowych oraz gospodarek
narodowych w jeden globalny system polityczny i ekonomiczny, a
także próbach zastępowania władzy publicznej przez firmy globalne w
kierowaniu gospodarką narodową i kontrolowaniu jej.
Autostrady
Autostrady buduje się zwykle z
pieniędzy podatników, pod
pretekstem wzmacniania rozwoju,
służącemu całemu społeczeństwu.
W rzeczywistości służą one dużym
korporacjom do przejmowania
rynków.
Z globalizacją związane są cztery ogólnoświatowe procesy, które
symulują integrację gospodarek narodowych, a zarazem są jej
następstwem:
- mobilność czynników produkcji, a zwłaszcza kapitału,
kwalifikowanych kadr oraz innowacji,
- równoczesność, polegająca na niemal jednoczesnym pojawianiu
się w wielu, nawet bardzo odległych miejscach globu ziemskiego,
produktów, usług, innowacji oraz informacji. W tym samym czasie
czyta się w gazetach o tych samych wydarzeniach, ogląda się te
same filmy, słucha tej samej muzyki, ma identyczne smutki, radości,
lęki i nadzieje.
Procesy gospodarki globalnej
- równoległości, sprawiające, że dzięki rosnącej liczbie
technologicznych możliwości innowacje mogą omijać istniejące
struktury i przyczyniać się do rozwoju zupełnie nowych, niezależnych
form działalności gospodarczej w nowych miejscach i w nowych
strukturach,
Procesy gospodarki globalnej
- pluralizmu, przejawiającego
się w powstawaniu oraz
istnieniu różnych ośrodków
produkcji, dyspozycji i
tworzenia innowacji.
Zalety globalizacji
Globalizacja zmniejszyła poczucie izolacji istniejące w wielu krajach
rozwijających się i zapewniła licznym ich mieszkańcom dostęp do
wiedzy nieosiągalny przed stuleciami nawet w najbogatszych krajach.
Wejście nowych firm zagranicznych może być niekorzystne dla
przedsiębiorstw państwowych, lecz firmy te przyczyniają się do
wprowadzenia nowych technologii, otwierania dostępu do nowych
rynków i powstania nowych gałęzi gospodarki.
Pomoc zagraniczna – aspekt zglobalizowanego świata – mimo wad
przynosi milionom ludzi dobroczynne skutki np. programy edukacyjne
doprowadziły do likwidacji analfabetyzmu na obszarach wiejskich.
Zalety globalizacji
Międzynarodowa pomoc humanitarna jest formą wspólnego działania.
Główną misją Banku Światowego jest umożliwienie krajom rozwoju
przyczynienie się do tego, by „stanęły na własnych nogach”.
Globalizacja, dzięki zwiększeniu
wzajemnych zależności między
ludźmi na świecie, wzmocniła
potrzebę wspólnych działań o zasięgu
globalnym i znaczenie globalnych
dóbr publicznych.
Spadek kosztów transportu i
telekomunikacji oraz obniżanie barier
ograniczających przepływ dóbr, usług
i kapitału.
Wady globalizacji
W wyniku powiększającej się przepaści między posiadającymi a
nieposiadającymi coraz większa liczba osób w Trzecim Świecie żyje w
skrajnej nędzy.
W Afryce ogromne aspiracje, jakie ludzie mieli po wyzwoleniu się spod
panowania kolonialnego, w dużej mierze się nie ziściły. Kontynent
pogrążył się w nędzy, duży wskaźnik zachorowalności na AIDS.
Kraje Zachodu nakłoniły biedne kraje do zniesienia barier handlowych,
ale własne bariery utrzymały na nie zmienionym poziomie,
uniemożliwiając krajom rozwijającym się potrzebnych dochodów z
eksportu.
Pozostają nadal poważne bariery dla swobodnego przepływu siły
roboczej.
Konkluzja
Globalizacja sama w sobie nie jest ani czymś dobrym, ani czymś
złym. Przynosi korzyści mimo wielkich kryzysów.
W wielu przypadkach interesy i walory komercyjne wyparły troskę o
środowisko naturalne, demokrację, prawa człowieka i sprawiedliwość
społeczną.
Nie mamy rządu światowego, który by
odpowiadał przed ludźmi z każdego kraju
i nadzorował proces globalizacji w sposób
porównywalny ze sposobem, w jaki rządy
poszczególnych krajów kierują procesem
nacjonalizacji.
Mamy system, w którym kilka instytucji –
Bank Światowy, MFW i WTO, a także –
ministrowie finansów, gospodarki i
handlu – zdominowało scenę.
Literatura
1. Budnikowski A., Kawecka-Wyrzykowska E.: Międzynarodowe
stosunki gospodarcze. Warszawa 1997,
2. Herbut R., Antoszewski A.: Leksykon politologii. Wrocław 1999,
3. Kamecki Z.: Uwagi na temat pojęcia integracji gospodarczej.
Instytut Zachodni, Poznań 1973,
4. Komosa A.: Szkolny słownik ekonomiczny. Ekonomik 2002,
5. Biernacka M., Korba J., Smutek Z.: Podstawy przedsiębiorczości.
Podręcznik do liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i
technikum. Wyd. II. Operon, Gdynia 2009,
6. Gregorczyk S., Romanowska M., Sopińska A., Wachowiak P.:
Przedsiębiorczość bez tajemnic. Podręcznik do nauczania
podstaw przedsiębiorczości dla liceum
i technikum. WSiP 2009,
7. Adelson I.: Formy prawno – organizacyjne przedsiębiorstwa a
strategia jego rozwoju. Szkoła Główna Handlowa, Warszawa
2000,
8. Stiglitz J.E., Globalizacja. PWN, Warszawa 2007.