FIZJOTERAPIA W GNEKOLOGII I

POŁOŻNICTWIE

1.Nietrzymanie moczu u kobiet
2.Osteoporoza
3. Uśmierzanie bólu porodowego
4. Blizny pooperacyjne

NIETRZYMANIE MOCZU U KOBIET:

Jest to stan w którym brak kontroli oddawania

moczu powoduje problemy higieniczne i utrudnia

kontakty międzyludzkie.

Patogenetycznie nietrzymanie moczu nie jest

odrębną jednostką chorobową ale jedynie

objawem w przypadkach zaburzeń

czynnościowych i patologii dróg moczowych a

także układu nerwowego ( przepuklina oponowo-

rdzeniowa, stwardnienie rozsiane, guzy i urazy

rdzenia kręgowego

Kłopoty z kontrolowaniem oddawania

moczu u kobiet mogą pojawić się w
wieku rozrodczym, lecz częstość ich
występowania wzrasta w okresie
pomenopauzalnym.

30-39 lat-12% kobiet
w wieku rozrodczym ogółem-36%
W okresie menopauzalnym- 60%



Czynniki ryzyka:

-

starszy wiek

-

liczne porody

-

przebyte zabiegi ginekologiczne

-

otyłość

-

choroby przewlekłe przebiegające z

kaszlem

-

przewlekłe zaparcia

KLASYFIKACJA:
I. Wysiłkowe nietrzymanie moczu
- nadmierna ruchomość szyi pęcherza
- niewydolność mechanizmu zwieraczowego
II. Naglące nietrzymanie moczu
- nadreaktywność mięśnia wypieracza
- mała podatność ścian pęcherza
III. Nietrzymanie moczu z przepełnienia
- niedoczynność mięśnia wypieracza
- przeszkoda w odpływie
IV. Nietrzymanie moczu pozazwieraczowe
- przetoki
- wady rozwojowe

LECZENIE:

A.

Zachowawcze

-trening pęcherza moczowego(terapia

behawioralna)

-kinezyterapia
-leczenie farmakologiczne
B. Chirurgiczne



Trening pęcherza - polega na wykształceniu u
pacjentki przyzwyczajeń i odruchów, które
umożliwiają kontrolowane oddawanie moczu o
wyznaczonych godzinach z wydłużeniem
odstępów między mikcjami. Prowadzi to do
wykształcenia zdolności hamowania skurczu
mięśnia wypieracza.

Całkowite ustąpienie dolegliwości po zastosowniu

tej metody uzyskano u 12% kobiet, a u 75%
nastąpiło ich zmniejszenie



Kinezyterapia:

1. Ćwiczenia mięśni dna miednicy

stosowane według programu Kegela-

celem ćwiczeń jest zwiększenie siły,

wytrzymałości oraz reaktywności mięśni

krocza i dna miednicy, co prowadzi do

korekty ciśnienia śródcewkowego i

wyeliminowania bezwiednego

oddawania moczu.

Ćwiczenia polegają na świadomym wielokrotnie

powtarzanym rozluźnianiu i napinaniu mięśnia
dźwigacza odbytu. Powinno się je powtarzać
100 razy dziennie przez 3 miesiące.

54-95% zmniejszenie dolegliwości.
Można w modyfikacji zastosować stożki

dopochwowe( o masie 20-100g) w celu
zwiększonego wzmocnienia siły mięśni
przepony miednicy.

2. Ćwiczenia typu myofeedback
Pomagają w opanowaniu umiejętności

świadomego uruchamiania właściwej grupy

mięśni oraz obiektywnie rejestrują siłę ich

skurczu. Ćwiczenia można wykonywać używając

specjalnego aparatu z sondami dopochwowymi

na bazie aparatu do badań urodynamicznych

lub perineometru. Dostępne urządzenia

elektroniczne przetwarzają aktywność

elektryczną mięśni w formę graficzną liczbową

lub dźwiękową, umożliwiając pacjentce

samodzielną obserwację postępów leczenia

3. Elektrostymulacja
Wywołuje skurcze mięśni dna miednicy

przez działanie impulsów elektrycznych.
Cykl takich zabiegów daje efekt
biernego wzmocnienia mięśni.

OSTEOPOROZA
Jest to układowa choroba kośca przebiegająca

ze zmniejszeniem masy kostnej i zaburzeniami

architektury tkanki kostnej charakteryzująca

się zwiększonym ryzykiem złamań.

Szczytowa masa kostna jest uwarunkowana

genetycznie w 60-80% 20-40% uwarunkowane

przez czynniki na które mamy wpływ:

Stan odżywienia, aktywność fizyczna i poziom

hormonów płciowych

OSTEOPOROZA:
1.Miejscowa
2. Uogólniona:
a. pierwotna 70%
-idiopatyczna
-inwolucyjna zaburzeniom ulegają procesy metabolizmu kości,

powodując przyspieszenie fizjologicznej osteopenii.

I. Typu I (pomenopauzalna) dotyczy głównie kobiet od 5-7

dekady życia. Obejmuje głównie kość beleczkową. Przyczyną

jest ustanie endokrynnej funkcji jajnika związane z

fizjologiczną menopauzą. W patogenezie zwraca uwagę

niedoczynność przytarczyc, zmniejszone wchłaniane wapnia.

Złamania dotyczą głównie kręgów oraz dystalnej części kości

promieniowej

II. Typu II- starcza dotyczy zarówno mężczyzn jak

i kobiet powyżej 70 roku życia. Choroba
obejmuje kość zbitą i beleczkową. Przyczyną
osteoporozy starczej jest zaawansowany wiek i
związane z nim procesy starzenia: zmniejszona
synteza 1,25-dihydroksycholokarcyferolu,
zmniejszone wchłanianie wapnia a wtórnie
nadczynność przytarczyc. Złamania dotyczą
kręgów i szyjki kości udowej.

b. Osteoporozy wtórne:

-

przyczyny hormonalne( hiperkortyzolemia,
nadczynność tarczycy)

-

zaburzenia wchłaniania i niedobór wapnia

-

unieruchomienie

-

przyczyny jatrogenne ( podawanie
glikokortykosterydów)



Leczenie:

-

z czynnikami ryzyka i obniżoną masą
kostną

-

ze złamaniami przebytymi i obecnymi

-

z wysokimi wskaźnikami przebudowy kości

-

kobiety z przedwczesną menopauzą

-

osoby z obciążonym wywiadem rodzinnym



Zasadą leczenia jest: eliminacja czynników

ryzyka wzmożona aktywność fizyczna

suplementacja wapnia i witaminy D3,

stosowanie leków (HTZ, bifosfoniany,

kalcytonina)

Celem codziennych ćwiczeń fizycznych jest

podniesienie ogólnej sprawności ruchowej, gdyż

złamania powstają najczęściej podczas urazu.

Wysiłek fizyczny wymusza tworzenie kości. W

czasie leżenia następuje utrata wapnia

ustrojowego około 0,2% na dobę.



Uśmierzanie bólu porodowego:

Ból porodowy jest intensywnym bólem,

który zwiększa się w miarę rozwierania
się szyjki macicy, czasu trwania skurczu
i napinania dna miednicy. Ból może być
przyczyną przedłużonego, powikłanego
porodu.



Gimnastyka ciężarnych

Znaczenia mają przede wszystkim

ćwiczenia rozluźniające podczas całej
ciąży. Celem jest wyrobienie kontroli
nad mięśniami, aby łatwo doprowadzić
do rozluźnienia. Przeciwwskazane są u
kobiet z ciążą powikłaną ze skłonnością
do poronień i porodów przedwczesnych

1.

Ćwiczenia rozluźniające oparte na zasadach treningu

autogennego z metodyką ukierunkowana na poród.

2.

Nauka techniki oddychania w okresie rozwierania

3.

Akupunktura

4.

Przezskórna elektryczna stymulacja nerwów. Jest to

nieinwazyjna metoda aparaturowa podczas której

czuciowe receptory skóry drażni się przez

elektrostymulację. Natężenie impulsów może być

regulowane przez samą rodzącą. Są doniesienia o

skuteczności tej metody we wczesnym okresie

rozwierania.