PĘDNIKI OKRĘTOWE
PĘDNIKI OKRĘTOWE
PĘDNIKI OKRĘTOWE
PĘDNIKI OKRĘTOWE
Pędnik okrętowy
jest to urządzenie przeznaczone do
wytwarzania siły naporu niezbędnej do pokonania
oporu okrętu w celu umożliwienia ruchu okrętu z
określoną prędkością. Pędnik wytwarza siłę naporu w
wyniku doprowadzenia do niego momentu od silnika
napędowego. Aby okręt mógł poruszać się z określoną
prędkością, opór okrętu musi być równoważony przez
sumę
sił
napędzających,
wytwarzanych
przez
wszystkie pędniki zamontowane na okręcie.
Na okrętach stosowane są:
pędniki hydrauliczne
( śruby okrętowe , pędniki
cykloidalne i pędniki wodnostrumieniowe , podowe,
azymutalne)
Pędniki powietrzne
( śmigła lotnicze i turbinowe
silniki odrzutowe )
ŚRUBY OKRĘTOWE
ŚRUBY OKRĘTOWE
ŚRUBY OKRĘTOWE
ŚRUBY OKRĘTOWE
Śruby okrętowe są najbardziej rozpowszechnionym rodzajem
pędników na statkach różnych klas oraz dla różnych prędkości
pływania. Elementem roboczym śruby okrętowej są jej skrzydła.
Śruba może posiadać 2 – 6 skrzydeł, przy czym najczęściej stosowane
są śruby 3 – 4 skrzydłowe.
Skrzydła śruby usytuowane są na obwodzie piasty w równej odległości
od siebie. Najczęściej skrzydła śruby i piasta wykonane są jako
jednolity odlew. Stosowane są też śruby, których skrzydła są
przykręcane do piasty oraz tzw. śruby nastawne, dla których istnieje
możliwość zmiany położenia skrzydeł.
Na statkach handlowych stosowana jest zwykle jedna śruba natomiast
na wojennych dwie a nawet trzy czy cztery śruby.
Śruby wykonywane są najczęściej z takich materiałów jak: stal,
mosiądz i brąz.
Najczęściej stosuje się śruby nie obudowane tzw. odkryte, ale niekiedy
szczególnie na holownikach, trałowcach, statkach rybackich śruby
umieszcza się w dyszach lub specjalnych tunelach.
Śruba w dyszy Korta
Śruba w dyszy Korta
Korzyści wynikające z zastosowania dyszy
Korta są duże w razie zainstalowania jej do
wysoko
obciążonych
śrub
statków
poruszających się z małymi prędkościami.
Dysze Korta dają zdecydowaną poprawę
sprawności napędowej przy prędkościach
statku mniejszych niż 10 węzłów. Wzrost
prędkości powoduje znaczny przyrost oporu
własnego dyszy, który niweluje wzrost
sprawności
napędowej.
Dla
małych
prędkości śruba w dyszy wytwarza większy
napór przy tej samej mocy, lub daje taki sam
napór jak śruba bez dyszy, ale przy znacznie
mniejszej mocy, która jest do tego potrzebna.
Zaletami śruby w dyszy Korta są:
- zapewnia stałą i równomierną wartość
naporu podczas holowania;
- zapewnia ochronę przed lodem;
- poprawia stateczność kursową w złych
warunkach hydrometeorologicznych;
- zapewnia stały kierunek dopływu wody do
śruby również w złych warunkach
hydrometeorologicznych, co zapobiega
spadkom sprawności śruby i
nierównomiernej pracy układu
napędowego;
- tłumi kołysanie wzdłużne, wskutek czego
unika się wzrostów oporu kadłuba;
Wady dyszy:
- gorsze właściwości przy ruchu
wstecz;
- gorsza zwrotność statku;
Zastosowanie dyszy obrotowej
zamiast steru znacznie poprawia
zwrotność statku.
Śruby okrętowe o skoku stałym stosowane są
w układach napędowych z silnikami
nawrotnymi, gdzie prędkość i kierunek
(naprzód/wstecz) poruszania się jednostki
regulowana jest prędkością obrotową i
kierunkiem obrotów głównego silnika
napędowego statku.
Śruba nastawna ma możliwość ustawienia kąta
skrzydeł, dzięki czemu zachowując jeden kierunek
obrotów i stałą wartość prędkości obrotowej
silnika głównego, poprzez zmianę jedynie kąta
wychylenia, można płynąć do przodu lub wstecz ze
zmienną prędkością, zaś w przypadku ustawienia
skrzydeł śruby nastawnej w położeniu neutralnym
(zerowym) nie wytwarzają one siły naporu.
Zalety śruby nastawnej
Zalety śruby nastawnej
Wykorzystanie pracy silnika w całym polu
pracy;
Wykorzystanie pełnej mocy silnika w różnych
warunkach pływania;
Możliwość optymalnego sterowania układem
napędowym ze względu na zużycie paliwa;
Możliwość zmiany kierunku siły naporu bez
konieczności zmian kierunku obrotów silnika
głównego;
Uzyskiwanie różnych prędkości statku przy
stałej prędkości obrotowej silnika głównego
Korzystnie wpływają na trwałość
silnika,
ponieważ
eliminują
konieczność
zmiany
kierunku
obrotów wału silnika, szczególnie
niekorzystną
z
powodu
występujących
wówczas
silnie
zmiennych obciążeń cieplnych i
mechanicznych
Pędniki wodnostrumieniowe
Pędniki wodnostrumieniowe
Pędniki wodnostrumieniowe
Pędniki wodnostrumieniowe
Pędnikami
wodnostrumieniowymi nazywa
się
pędniki,
które
zamontowane są wewnątrz
kadłuba okrętu i składają się z
kanałów wodnych oraz pompy i
dyszy
wylotowej.
Woda
zasysana jest przez otwór
usytuowany
w
dnie
i
doprowadzana
do
pomp
kanałem dolotowym. Pompa
zwiększa ciśnienie wody, która
z kolei wyrzucana jest poza
rufowa część kadłuba okrętu
przez
dyszę
(zwiekszenie
prędkości wypływu).
Reakcja strumienia wyrzucanej wody stanowi
siłę napędzającą
pędnika. Stosowane w dnie okrętu wloty wody są zabezpieczane
różnymi siatkami .
Dysza wylotowa pędnika jest z reguły obrotowa co umożliwia
sterowanie okrętu oraz zmianę jego kierunku ruchu z naprzód na
wstecz.
K=m(v
K=m(v
w
w
-v
-v
s
s
)
)
Pędniki cykloidalne "Voith
Pędniki cykloidalne "Voith
Schneider Propeller"
Schneider Propeller"
Pomysł tego niezwykłego układu napędowego
powstał w roku 1926, kiedy to austriacki inżynier
Ernst Schneider projektując turbinę wodną o
nastawnych łopatkach doszedł do wniosku, że
może ona służyć jako pędnik jednostki pływającej.
W dwa lata później zbudowano holownik z
prototypowym napędem, nie posiadający steru,
mogący poruszać się do przodu, do tyłu, na boki, a
nawet obracać się wokół własnej osi dzięki
odpowiedniemu sterowaniu kątem wychylenia
łopatek jego pędnika. Po wielu latach pracy nad tą
konstrukcją, została ona zaakceptowana przez
cały świat.
Do dnia dzisiejszego wyprodukowano
łącznie ok. 5 tysięcy pędników Voith
Schneider stanowiących idealne układy
napędowe dla wszystkich jednostek
pływających, od których wymaga się
najwyższych zdolności manewrowych,
niezawodności, szybkości, precyzji i
bezpieczeństwa w działaniu.
Cechy charakterystyczne
Cechy charakterystyczne
pędników Voith Schneider
pędników Voith Schneider
bezstopniowe sterowanie naporem zarówno pod względem
wielkości jak i kierunku w pełnym zakresie 360o
siła ciągu jest zawsze generowana od wartości zerowej
oraz zmiany w jej kierunku odbywają się zawsze poprzez
zero
dzięki prawie idealnej obrotowej symetrii hydraulicznej,
sprawność pędnika jest taka sama w całym zakresie 360o i
dlatego moc silnika głównego może być wykorzystana
maksymalnie natychmiast w dowolnym kierunku
kierunek siły ciągu zmienia się zgodnie z prostokątnym
układem współrzędnych X i Y - osie te pokrywają się z
głównymi osiami statku
Holownik z pędnikiem Voiht Schneider
Holownik z pędnikiem Voiht Schneider
silnik napędowy może pracować ze stałą lub zmienną
prędkością obrotową optymalnie przystosowaną do
warunków pracy i stałym kierunkiem obrotów w czasie
wszystkich manewrów
prędkość obrotowa pędnika jest bardzo mała, co sprawia,
że konstrukcja jest niezwykle solidna i wytrzymała, a to z
kolei sprawia, że układ napędowy działa niezawodnie i
pewnie nawet w ekstremalnie trudnych warunkach
układ napędowy i sterowanie stanowią jeden wspólny,
inteligentny, a zarazem prosty w obsłudze system
dzięki możliwości usytuowania pędników VSP w części
dziobowej holownika zmieniono rozkład sił działających
na niego w czasie operacji holowania, a tym samym
wyeliminowano niebezpieczeństwo wywrócenia do góry
dnem.
Obszar zastosowań pędników
Obszar zastosowań pędników
Voith Schneider Propeller:
Voith Schneider Propeller:
holowniki typu Voith Water Tractor
holowniki eskortujące
statki ratownicze
statki pożarnicze
jednostki służące do usuwania zanieczyszczeń w
postaci rozlewisk ropy naftowej
dźwigi pływające
stawiacze boi i jednostki przystosowane do
wykonywania szeregu innych prac przybrzeżnych
promy
jednostki do zadań specjalnych (trałowce i wykrywacze
min w służbie marynarki wojennej).
Jednostki z napędem Voiht
Jednostki z napędem Voiht
Schneider
Schneider
[
ŚMIGŁA LOTNICZE
ŚMIGŁA LOTNICZE
Śmigła lotnicze znalazły
zastosowanie na szybkich
okrętach
wojennych,
szczególnie
amfibijnych.
Pędniki te stosuje się
głównie
na
poduszkowcach
i
ekranoplanach.
Śmigła
lotnicze są pędnikiem, w
którym
czynnikiem
roboczym jest powietrze.
Ze względu na gęstość
powietrza
i
zapotrzebowaną
siłę
naporu średnice śmigieł
są duże ( nawet do 6m.).
Może to stwarzać dodatkowe niedogodności dla okrętu z
uwagi na zapewnienie bezpieczeństwa na pokładzie
okrętu oraz pogorszenia właściwości statecznościowych
jednostki. Śmigła są przeważnie czteroskrzydłowe oraz
umieszczone w dyszy, co pozwala na uzyskanie większej
siły naporu oraz sprawności.
Budowa pędnika gondolowego
Budowa pędnika gondolowego
Pędnik azymutalny
Pędnik azymutalny
Koncepcja
pędnika
podwieszanego nie jest nową
konstrukcją. Dużo wcześniej,
bo w roku 1960, na rynek
został wprowadzony pędnik
azymutalny (nazwa angielska
„Azimuth
thruster”
lub
„Azimuth propeller”). Główną
różnicą
pomiędzy
tymi
pędnikami jest lokalizacja
oraz
typ
silnika
napędzającego
śrubę
napędową,
w
pędniku
gondolowym silnik znajduje
się
wewnątrz
gondoli,
natomiast
w
pędniku
azymutalnym silnik napędowy
znajduje
się
w
obrębie
kadłuba i napędza śrubę
napędową przez linię wału i
przekładni o kształcie litery
„Z”
„
„
Azipod” i „Fixipod” firmy
Azipod” i „Fixipod” firmy
ABB
ABB
Firma
ABB
jest
najbardziej
doświadczonym
producentem napędów gondolowych na rynku,
można powiedzieć, że jest prekursorem napędów
gondolowych. Ich produkty „Azipod” i „Fixipod” są
dostępne na rynku już od ponad piętnastu lat.
Dwa pędniki
„Azipod” oraz
pędnik
„Fixipod”
znajdujący się
pośrodku.
Pędnik
Pędnik
„SSP” firm S
„SSP” firm S
iemens
iemens
i
i
Schottel
Schottel
Napęd gondolowy „SSP” firm Schottel i Siemens, w
przeciwieństwie do wyżej opisanych napędów
posiada dużo nowatorskich rozwiązań, które dość
znacznie wpłynęły na większą sprawność całego
układu. Jednym z tych rozwiązań jest zastosowanie
dwóch śrub napędowych, po jednej
na każdym końcu gondoli,
obracających się w tym
samym kierunku.
Pędnik
Pędnik
„DOLPHIN”
„DOLPHIN”
firm
firm
WÄRTSILÄ i SAM Electronics
WÄRTSILÄ i SAM Electronics
Ostatnim z seryjnie produkowanych napędów
gondolowych jest „DOLPHIN” wspólny produkt firm
WÄRTSILÄ i SAM Electronics (STN-ATLAS-Marine).
Budowa pędnika „Dolphin”
Budowa pędnika „Dolphin”
Pędnik „C
Pędnik „C
RPP
RPP
” instytutu
” instytutu
NMRI
NMRI
Typy gondoli oraz śrub
Typy gondoli oraz śrub
napędowych pędników
napędowych pędników
napędowych
napędowych
Gondole pędników produkowane są w trzech
podstawowych modelach:
- klasycznym,
- tandemowym,
- CRP.
ZASTOSOWANIE PĘDNIKÓW
ZASTOSOWANIE PĘDNIKÓW
GONDOLOWYCH
GONDOLOWYCH
Statki pasażerskie 43
jednostki
Statki obsługujące
platformy wiertnicze 4
jednostki
Szybkie promy typu Ro-Pax 2
jednostki
Statki naukowo badawcze 3
jednostki
Pędniki różnych typów można porównywać z
uwagi na szereg czynników, np.:
sprawność
masę całkowitą pędnika
rodzaj układu napędowego
hałas generowany przez pędnik
objętość zajmowana przez pędnik i elementy
go napędzające.
Zasada działania śruby
Zasada działania śruby
napędowej
napędowej
Śruba napędowa jest maszyną hydrauliczną, której zadaniem
jest wytworzenie naporu kosztem doprowadzonego momentu
obrotowego
Śruba nadaje masie wody przez nią przepływającej
przyspieszenie w kierunku osiowym i promienistym. Obracanie
strumienia zaśrubowego związane jest ze stratami energii.
Oddziaływanie skrzydeł śruby jest większe przy powierzchni
skrzydeł a mniejsze pomiędzy nimi. Skutkiem tego indukowane
prędkości osiowe i obwodowe nie są równomierne na
obwodzie.
Śruba umieszczona za rufą pracuje w strumieniu wody o
prędkości vp mniejszej niż prędkość kadłuba v. Poruszający się
kadłub powoduje znaczne zaburzenia w otaczającym go
obszarze wody, szczególnie za rufą gdzie znajduje się śruba. Z
kadłubem porusza się warstwa wody, która ma prędkość
największą przy poszyciu. Prędkość jej maleje wraz z
odległością ok. kadłuba.
Śruba okrętowa pracuje z poślizgiem hs i w czasie jednego
obrotu przesuwa się na odległość hp, czyli posuw, który jest
mniejszy od skoku śruby, wtedy śruba wytwarza napór.
ŚRUBA
ŚRUBA
OKRĘTOWA
OKRĘTOWA
GEOMETRIA ŚRUBY
GEOMETRIA ŚRUBY
Skrzydło śruby jest bryłą, utworzoną przez przenikanie się dwóch
powierzchni śrubowych, których linie przenikania wyznaczają
obrys skrzydła. Najbardziej oddalony od osi obrotu punkt nazywa
się wierzchołkiem. Odległość końca skrzydła od osi obrotu równa
jest promieniowi śruby R.
Skrzydło śruby osadzone jest na piaście, której średnica wynosi
d
p
=2r
p
. Różnica l = R – r
p ,
czyli odległość od piasty do
wierzchołka skrzydła nazywa się długością skrzydła. Krawędź
skrzydła, która atakuje wodę w czasie obrotu śruby, nazywa się
krawędzią natarcia, natomiast krawędź przeciwna, krawędzią
spływu.
Powierzchnia skrzydła śruby położona bliżej kadłuba okrętu, na
którą działa podciśnienie, nosi nazwę strony ssącej, zaś
powierzchnia przeciwna, na którą działa nadciśnienie, nosi nazwę
strony cisnącej skrzydła.
W czasie jednego pełnego obrotu śruby, bez uwzględnienia
poślizgu, skrzydło śruby przemieści się na odległość H, którą
nazywa się skokiem śruby.
Poza opisanymi wielkościami śrubę charakteryzują także
inne właściwości jak np.:
b - szerokość skrzydła ;
e – grubość skrzydła ;
S
p
- pole powierzchni rzutu normalnego skrzydeł ;
S
o
- pole powierzchni skrzydeł śruby –
powierzchnia ograniczona obrysem
skrzydła ;
S
o
/ S – współczynnik powierzchni skrzydeł śruby ;
S
p
/ S – współczynnik powierzchni rzutowanej
skrzydeł
H/D – współczynnik skoku ;
e/D – współczynnik grubości skrzydła ;
d
p
- średnica piasty
Profile i kształty
śrub są dość zróżnicowane i zależą głównie
od współczynnika obciążenia, czyli pośrednio od prędkości
okrętu.
Śrubę na rysunku przedstawia się zwykle w dwóch rzutach:
(normalnym, bocznym)
przy czym wykreśla się zawsze tylko
jedno jej skrzydło.
Na rzucie normalnym kreśli się obrys normalnego rzutu i
obrys rozwiniętej powierzchni skrzydła. Na rzucie tym lub
też na osobnym rzucie wykreśla się również obrys
wyprostowanej
powierzchni
skrzydła
i
odpowiednio
zwymiarowane profile skrzydła na różnych promieniach.
Zaznacza się także krzywą największych grubości profili
skrzydła i wymiaruje jej odgięcie na wierzchołku skrzydła.
Na rzucie bocznym, poza obrysem rzutu skrzydła, wykreśla
się tzw. Wzdłużny przekrój skrzydła; jest to przekrój umowny,
otrzymany przez odłożenia od osi skrzydła OC największych
grubości profili skrzydła na danych promieniach. Na rzucie
tym wymiaruje się piastę, największe grubości skrzydła „e”
na kolejnych promieniach, grubość skrzydła „e
w
”przy
wierzchołku, pozorną grubość skrzydła w osi śruby „e
o
” oraz
odchylenie skrzydła przy wierzchołku „m”.
Charakterystyka
Charakterystyka
hydrodynamiczna śruby
hydrodynamiczna śruby
Wpływ wymiarów geometrycznych śruby na jej
Wpływ wymiarów geometrycznych śruby na jej
charakterystyki
charakterystyki
Wpływ wymiarów geometrycznych śruby na jej
Wpływ wymiarów geometrycznych śruby na jej
charakterystyki
charakterystyki
1.Wpływ liczby skrzydeł
Śruby okrętowe w ogólnym przypadku mają od dwóch do
siedmiu skrzydeł. Najczęściej stosowane są śruby trzy lub
czteroskrzydłowe. Śruby dwuskrzydłowe stosowane są na
jachtach i motorówkach, natomiast sześcioskrzydłowe na
statkach ze względu na mniejszy poziom generowanych szumów
oraz duże obciążenie śrub.
Na wybór liczby skrzydeł śruby wpływa nie tylko jej sprawność,
ale także konieczność zapobiegania wibracji kadłuba. Na ilość
skrzydeł ma też wpływ liczba cylindrów silnika głównego.
Na okrętach jednośrubowych o prędkości obrotowej 70 – 150
min
-1
z reguły stosuje się śruby czteroskrzydłowe. Przy
prędkościach obrotowych powyżej 250 min
-1
można stosować
śruby trzyskrzydłowe.
Na okrętach dwu i więcej śrubowych różnica efektywności
pracy pomiędzy śrubami trzy i czteroskrzydłowymi jest
nieznaczna,
szczególnie
przy
małych
i
średnich
współczynnikach obciążenia.
Zastosowanie śrub dwuskrzydłowych na jachtach wynika z tego,
że przy ruchu pod żaglami opór stawiany przez śrubę
dwuskrzydłową jest najmniejszy.
2. Wpływ współczynnika skoku
2. Wpływ współczynnika skoku
Wpływ współczynnika skoku jest ważniejszym parametrem
śrub, mających największy wpływ na ich charakterystyki
hydrodynamiczne. Śruby okrętowe mają współczynnik
skoku H/D w zakresie 0,6 – 2,2. Zwiększenie współczynnika
skoku przy niezmienionych pozostałych charakterystykach
geometrycznych i dla danego współczynnika posuwu J
prowadzi do zwiększenia współczynników naporu K
T
i
momentu K
Q
, a także posuwu zerowego naporu.
Generalnie można powiedzieć, że w miarę wzrostu
współczynnika H/D sprawność maksymalna śruby rośnie i
przesuwa się w kierunku większych współczynników
posuwu. Na pośrednich zakresach większa sprawność mają
śruby o mniejszym współczynniku skoku.
Można wywnioskować z tego że:
Skok śruby należy dobrać dla zakresu pływania, w którym
okręt najczęściej pracuje,
Dla okrętów, które charakteryzują się częstą zmianą
zakresów pracy (
trałowce, holowniki
) należy dobrać śruby
nastawne, których sprawność dla każdych warunków pracy
będzie optymalna.
3. Wpływ współczynnika powierzchni skrzydeł
3. Wpływ współczynnika powierzchni skrzydeł
Wzrost współczynnika powierzchni skrzydeł przy danych
współczynnikach skoku H/D i posuwu J powoduje nieznaczny
wzrost współczynników naporu K i momentu K w wyniku
zwiększenia powierzchni skrzydeł śruby.
Wpływ współczynnika powierzchni skrzydeł na sprawność
śruby przedstawia się następująco:
Przy zwiększeniu S
0
/S w przedziałach 0,35 – 1,1 obniża
sprawność śruby z powodu zwiększenia się tarcia jej
skrzydeł o wodę. Wzrost S/S o 0,1 w przybliżeniu powoduje
spadek sprawności śruby o 1%
Dla dużych współczynników skoku H/D zmiana S
0
/S wpływa
w mniejszym stopniu na zmianę sprawności
Dla śrub czteroskrzydłowych wpływ S
0
/S na sprawność śruby
jest znaczniejszy niż dla śrub trzyskrzydłowych, których
przekroje charakteryzują się mniejszym oporem profilowym.
Niekorzystny wpływ wzrostu współczynnika powierzchni
skrzydeł na sprawność śruby powoduje, że z uwagi na
efektywność pracy śruby. Współczynnik S
0
/S należy dobierać
najmniejszy z tych, które zapewniają normalną pracę śruby.
4. Wpływ zanurzenia śruby.
4. Wpływ zanurzenia śruby.
Wpływ
zanurzenia
śruby
na
jej
charakterystyki
hydrodynamiczne jest szczególnie istotny w przypadku
szybkich okrętów wojennych.
Z uwagi na małe zanurzenia rufy okrętu położenie osi śruby
jest ograniczone kątem pochylenia linii wału, w związku z
czym śruba pracuje w pobliżu swobodnej powierzchni wody.
Pogorszenie charakterystyk hydrodynamicznych śruby przy
zmianie ich zanurzenia wynika z tego, że zmniejsza się pole
przekroju hydraulicznego, istnieje możliwość zasysania
powietrza oraz powstają straty energii na falowanie wody.
Badania modelowe śrub wykazały, że współczynniki naporu
K
T
i momentu K
Q
przy zmniejszeniu względnego zanurzenia
osi śruby h=h
S
/D są mniejsze niż dla nieograniczonej
głębokości wody.
Charakter zmian współczynnika naporu i sprawności dla
śruby o z = 4, H/d = 1,1 i S
o
/S = 0,33 w funkcji
współczynnika posuwu i dla różnych wartości zanurzenia
osi śruby ukazuje poniższy rysunek.
5. Wpływ średnicy śruby
5. Wpływ średnicy śruby
Zanurzenie kadłuba okrętu
ogranicza
możliwość
stosowania
śrub
o
optymalnych
średnicach.
Przyjmuje
się,
że
dla
współczesnych
okrętów
wojennych,
maksymalne
średnice
śrub
powinny
wynosić 0,875 T
( gdzie T – zanurzenie ) dla
jednostek wielośrubowych i
1,0T
dla
jednostek
jednośrubowych.
Dla
jednostek szybkich średnica
śruby
jest
ograniczona
zanurzeniem okrętu oraz
kątem pochylenia linii wału,
który nie powinien być większy niż 13 – 14
o
.
W miarę wzrostu prędkości okrętu zmniejszenie średnicy śruby ma bardzo istotny
wpływ na jej sprawność
Koniec
Koniec