Terapia strukturalna

Przedstawiciele

SALVADOR MINUCHIN,

Rosman, Walters,

Montalvo, Aponte,

Greenstein

główne pojęcia

– struktura rodziny: „Niewidoczna sieć

funkcjonalnych wymagań, które
warunkują sposób, w jaki członkowie
rodziny pozostają w interakcji”
(Minuchin, 1974)

• Strukturalna teoria systemów rodzinnych

(Minuchin, 1974) za szczególnie ważne

uważa pojęcie struktury rodziny

definiowaną poprzez określenie:

– Hierarchii w rodzinie (hierarchy)
– Spójności (cohesion)
– Granic w systemie rodzinnym (family

boundaries)

– Elastyczności systemu

Granice

W przypadku systemu jaki stanowi rodzina

wyróżnić możemy trzy rodzaje granic:

• granice wyodrębniające rodzinę
• granice wyodrębniające podsystemy
• granice wyodrębniające poszczególne

osoby,

z których każda może mieć charakter

sztywny, rozmyty lub najbardziej
funkcjonalny – półprzepuszczalny.

granice wyodrębniające

rodzinę

rozmyte

- brak spójności rodziny
- nie wykształcają się

struktury lojalności

- role w rodzinie nie są

jasno określone

- członkowie rodziny

pochodzenia są

włączeni do rodziny

nuklearnej

sztywne

- niewiele kontaktów z

otoczeniem (np. dzieci z

rówieśnikami)

- realizowane są głównie

cele rodzinne, a

bagatelizowane cele i

potrzeby indywidualne

osób

- trudności dzieci w

odseparowaniu się od

rodziny

- system nie wpuszcza

obcych (dzieci nie mogą

założyć własnych rodzin)

granice wyodrębniające

podsystemy

rozmyte

- pomieszanie ról
- mniejsze poczucie

bezpieczeństwa u
dzieci

- dzieci włączane w

aktywności dorosłych,
nieadekwatnie do fazy
rozwojowej

- rodzice twierdzą, że

wiedzą wszystko o
swoich dzieciach

sztywne

- brak porozumienia między

rodzicami i dziećmi

- rodzice autokratyczni

wobec dzieci

- dzieci radzą sobie z

problemami, pomagając
sobie nawzajem
(hierarchia w obrębie
rodzeństwa)

- dzieci mają mało okazji do

szukania wparcia i
pomocy u rodziców

granice wyodrębniające

poszczególne osoby

rozmyte

- trudność w wyodrębnieniu

własnych potrzeb

- brak intymności,

niemożność posiadania

własnych spraw, tajemnic

- wysoki poziom

rozprzestrzeniania się

lęku i stresu z jednego

członka rodziny na innych

- każdy odpowiada za

każdego, a nie każdy za

siebie

- może łączyć się ze sztywną

granicą zewnętrzną

sztywne

- przewaga planów

własnych nad wspólnymi

– każdy ma swoje życie

- samotność, brak oparcia,

słabe więzi

- role nakładają się, gdyż

brak jest

komplementarności;

dzieci nie uczą się ról

- dzieci mają

niezaspokojoną potrzebę

niezależności, gdyż nie

miały wykształconej

zależności

Cele terapii

 Zmiana struktury rodziny:
- Uelastycznienie granic zbyt sztywnych
- Usztywnienie granic zbyt płynnych

(zatartych)

[Rozwiązanie bieżącego problemu, bez

zmiany struktury rodziny – cel
niewystarczający]