Metody rehabilitacji u

Metody rehabilitacji u

dzieci metodą

dzieci metodą

Weroniki Sherborne

Weroniki Sherborne



Weronika Sherborne (1922 – 1990) – Angielka,

Weronika Sherborne (1922 – 1990) – Angielka,

pedagog. Z wykształcenia była nauczycielem

pedagog. Z wykształcenia była nauczycielem

wychowania fizycznego i fizjoterapeutką.

wychowania fizycznego i fizjoterapeutką.

Początkowo pracowała jako nauczycielka

Początkowo pracowała jako nauczycielka

wychowania fizycznego i tańca. Przez pewien czas

wychowania fizycznego i tańca. Przez pewien czas

wykonywała swą pracę w sposób tradycyjny, do

wykonywała swą pracę w sposób tradycyjny, do

momentu, kiedy została uczennicą Rudolfa

momentu, kiedy została uczennicą Rudolfa

Labana.

Labana.



Metoda W. Sherborne ze względu na

Metoda W. Sherborne ze względu na

swoją naturalność o prostotę jest

swoją naturalność o prostotę jest

metodą uniwersalną. Można ją stosować

metodą uniwersalną. Można ją stosować

zarówno w pracy z dziećmi, jak i

zarówno w pracy z dziećmi, jak i

osobami dorosłymi, z osobami o różnych

osobami dorosłymi, z osobami o różnych

zaburzeniach rozwojowych, a także z

zaburzeniach rozwojowych, a także z

osobami o prawidłowym rozwoju.

osobami o prawidłowym rozwoju.

Weronika Sherborne rozumie swoją

Weronika Sherborne rozumie swoją

metodę jako podejście pedagogiczne,

metodę jako podejście pedagogiczne,

umożliwiające doświadczenie ruchu i

umożliwiające doświadczenie ruchu i

kontaktu fizycznego, emocjonalnego

kontaktu fizycznego, emocjonalnego

i społecznego.

i społecznego.

Ruch jako czynnik rozwoju i

Ruch jako czynnik rozwoju i

środek terapii

środek terapii



W metodzie R. Labana i W. Sherborne

W metodzie R. Labana i W. Sherborne

wyróżnia się kilka kategorii ruchu:

wyróżnia się kilka kategorii ruchu:

1. ruch prowadzący do poznania

1. ruch prowadzący do poznania

własnego ciała,

własnego ciała,

2. ruch kształtujący związek jednostki z

2. ruch kształtujący związek jednostki z

otoczeniem fizycznym,

otoczeniem fizycznym,

3. ruch wiodący do wytworzenia się

3. ruch wiodący do wytworzenia się

związku z drugim człowiekiem,

związku z drugim człowiekiem,

4. ruch prowadzący do współdziałania w

4. ruch prowadzący do współdziałania w

grupie,

grupie,

5. ruch kreatywny.

5. ruch kreatywny.

Nie wyróżniono formy ruchu, która

Nie wyróżniono formy ruchu, która

sprzyja relaksowi, ponieważ wszystkie

sprzyja relaksowi, ponieważ wszystkie

zajęcia prowadzone metodą W.

zajęcia prowadzone metodą W.

Sherborne zawierają element relaksu, a

Sherborne zawierają element relaksu, a

podstawowym zadaniem wszystkich

podstawowym zadaniem wszystkich

ćwiczeń jest wykształcenie umiejętności

ćwiczeń jest wykształcenie umiejętności

osiągania stanu odprężenia.

osiągania stanu odprężenia.

Ruch prowadzący do poznania

Ruch prowadzący do poznania

własnego ciała:

własnego ciała:



Ruchy zaliczane do tej kategorii pozwalają na

Ruchy zaliczane do tej kategorii pozwalają na

stopniowe poznanie poszczególnych części

stopniowe poznanie poszczególnych części

ciała. Szczególną wagę przywiązuje się do

ciała. Szczególną wagę przywiązuje się do

stóp, kolan, nóg i bioder – na nich opiera się

stóp, kolan, nóg i bioder – na nich opiera się

ciężar ciała – stanowią one „bufor” lub

ciężar ciała – stanowią one „bufor” lub

łącznik pomiędzy człowiekiem i podłożem.

łącznik pomiędzy człowiekiem i podłożem.

Poznanie własnego ciała i kontrola nad jego

Poznanie własnego ciała i kontrola nad jego

ruchami prowadzi do ukształtowania się

ruchami prowadzi do ukształtowania się

własnej tożsamości: wyodrębnienia własnego

własnej tożsamości: wyodrębnienia własnego

„ja” od otoczenia („nie ja”).

„ja” od otoczenia („nie ja”).

Ruch kształtujący związek

Ruch kształtujący związek

jednostki z otoczeniem

jednostki z otoczeniem

fizycznym:

fizycznym:



Ta kategoria ruchu ma na celu wykształcenie

Ta kategoria ruchu ma na celu wykształcenie

orientacji w przestrzeni, by na tej podstawie mógł się

orientacji w przestrzeni, by na tej podstawie mógł się

wytworzyć związek miedzy człowiekiem i tym, co go

wytworzyć związek miedzy człowiekiem i tym, co go

otacza. Czynności ruchowe należące do tej kategorii

otacza. Czynności ruchowe należące do tej kategorii

pozostają w ścisłym związku z działaniami ruchowymi

pozostają w ścisłym związku z działaniami ruchowymi

poprzedniej kategorii. Obie te kategorie występują

poprzedniej kategorii. Obie te kategorie występują

równolegle w czasie sesji ruchowych. Zasadnicze

równolegle w czasie sesji ruchowych. Zasadnicze

działania ruchowe odbywają się jak najniżej, np. na

działania ruchowe odbywają się jak najniżej, np. na

podłodze, co prowadzi do wytworzenia kontaktu z

podłodze, co prowadzi do wytworzenia kontaktu z

podstawą i daje poczucie „ugruntowania”, stabilności.

podstawą i daje poczucie „ugruntowania”, stabilności.

Ćwiczenia mające na celu wytworzenie poczucia

Ćwiczenia mające na celu wytworzenie poczucia

ugruntowania, traktowane są jako fundamentalne dla

ugruntowania, traktowane są jako fundamentalne dla

uzyskania poprawy stanu psychicznego, by człowiek

uzyskania poprawy stanu psychicznego, by człowiek

nie obawiał się przestrzeni, by umiejętnie korzystał z

nie obawiał się przestrzeni, by umiejętnie korzystał z

„wolności w przestrzeni”.

„wolności w przestrzeni”.

Ruch wiodący do wytworzenia

Ruch wiodący do wytworzenia

się związku z drugim

się związku z drugim

człowiekiem:

człowiekiem:



Ta kategoria ruchu sprzyja wytworzeniu się

Ta kategoria ruchu sprzyja wytworzeniu się

zaufania do drugiego człowieka i na tej podstawie

zaufania do drugiego człowieka i na tej podstawie

budowania związku z drugim człowiekiem.

budowania związku z drugim człowiekiem.

Zasadniczym celem tej kategorii jest zachęcanie

Zasadniczym celem tej kategorii jest zachęcanie

uczestników zajęć do nawiązania pozytywnych i

uczestników zajęć do nawiązania pozytywnych i

znaczących kontaktów z innymi osobami,

znaczących kontaktów z innymi osobami,

opartych na wzajemnym poznaniu i zrozumieniu

opartych na wzajemnym poznaniu i zrozumieniu

potrzeb partnera oraz na wzajemnym zaufaniu.

potrzeb partnera oraz na wzajemnym zaufaniu.

Do wytworzenia się takiej więzi dochodzi w trakcie

Do wytworzenia się takiej więzi dochodzi w trakcie

wspólnych doświadczeń w przebiegu zabaw

wspólnych doświadczeń w przebiegu zabaw

ruchowych proponowanych w metodzie Ruchu

ruchowych proponowanych w metodzie Ruchu

Rozwijającego, które przypominają zabawy dzieci

Rozwijającego, które przypominają zabawy dzieci

i dorosłych zwane baraszkowaniem.

i dorosłych zwane baraszkowaniem.

Ze względu na typ ruchu R. Laban

Ze względu na typ ruchu R. Laban

klasyfikuje związki międzyludzkie

klasyfikuje związki międzyludzkie

jako:

jako:



1. ruch „z”- to takie ćwiczenia ruchowe, w których jeden z partnerów jest bierny, drugi

1. ruch „z”- to takie ćwiczenia ruchowe, w których jeden z partnerów jest bierny, drugi

zaś aktywny i opiekuńczy względem niego. Wymaga to ze strony partnera aktywnego

zaś aktywny i opiekuńczy względem niego. Wymaga to ze strony partnera aktywnego

zrozumienia potrzeb i możliwości drugiej osoby, a ze strony partnera pasywnego –

zrozumienia potrzeb i możliwości drugiej osoby, a ze strony partnera pasywnego –

całkowitego zaufania do osoby aktywnej,

całkowitego zaufania do osoby aktywnej,



2. ruch „przeciwko”- to ćwiczenia ruchowe, których celem jest uświadomienie

2. ruch „przeciwko”- to ćwiczenia ruchowe, których celem jest uświadomienie

uczestnikom ich własnej siły przy współdziałaniu z partnerem, powinny być one

uczestnikom ich własnej siły przy współdziałaniu z partnerem, powinny być one

pozbawione agresji. Najlepiej jest, aby osoby pracujące w parze na zmianę

pozbawione agresji. Najlepiej jest, aby osoby pracujące w parze na zmianę

przyjmowały rolę aktywną (atakującego) i bierną (broniącego się). Partner, który broni

przyjmowały rolę aktywną (atakującego) i bierną (broniącego się). Partner, który broni

się,daje osobie atakującej możliwość wypróbowania swojej siły, jego reakcja obronna

się,daje osobie atakującej możliwość wypróbowania swojej siły, jego reakcja obronna

uzależniona jest od natężenia ataku. W końcowej fazie ataku może ona pozwolić na

uzależniona jest od natężenia ataku. W końcowej fazie ataku może ona pozwolić na

zwycięstwo „atakującego” partnera. Ćwiczenia „przeciwko” mają charakter zabaw

zwycięstwo „atakującego” partnera. Ćwiczenia „przeciwko” mają charakter zabaw

pseudoagresywnych, dają dzieciom możliwość poznania własnych i cudzych sposobów

pseudoagresywnych, dają dzieciom możliwość poznania własnych i cudzych sposobów

reagowania, możliwości radzenia sobie w sytuacji konfliktu, uświadomienia emocji.

reagowania, możliwości radzenia sobie w sytuacji konfliktu, uświadomienia emocji.

Dziecko podczas tych zabaw „doskonali te same umiejętności, jakie są potrzebne

Dziecko podczas tych zabaw „doskonali te same umiejętności, jakie są potrzebne

podczas prawdziwej bójki, ale ćwiczy je w sposób kontrolowany, tak by partnerowi nie

podczas prawdziwej bójki, ale ćwiczy je w sposób kontrolowany, tak by partnerowi nie

zrobić krzywdy. Ta umiejętność pomoże mu, gdy sytuacja będzie tego wymagała,

zrobić krzywdy. Ta umiejętność pomoże mu, gdy sytuacja będzie tego wymagała,

kontrolować także prawdziwe impulsy agresywne” [H. Olechnowicz 1988],

kontrolować także prawdziwe impulsy agresywne” [H. Olechnowicz 1988],



3. ruch „razem”- to takie ćwiczenia ruchowe, które wymagają jednakowego

3. ruch „razem”- to takie ćwiczenia ruchowe, które wymagają jednakowego

zaangażowania partnerów. Ćwiczenia te prowadzą do wytworzenia harmonii i

zaangażowania partnerów. Ćwiczenia te prowadzą do wytworzenia harmonii i

równowagi.

równowagi.

Udział w nich wymaga wzajemnego zaufania,zrozumienia, współpracy i równego

Udział w nich wymaga wzajemnego zaufania,zrozumienia, współpracy i równego

wkładu wysiłku fizycznego, co jest warunkiem osiągnięcia sukcesu.

wkładu wysiłku fizycznego, co jest warunkiem osiągnięcia sukcesu.

Ruch prowadzący do

Ruch prowadzący do

współdziałania w grupie:

współdziałania w grupie:



W tej kategorii ruchu czynności ruchowe można

W tej kategorii ruchu czynności ruchowe można

zakwalifikować według tych samych kategorii ruchu co

zakwalifikować według tych samych kategorii ruchu co

poprzednio. Różnica w porównaniu z opisanymi

poprzednio. Różnica w porównaniu z opisanymi

wcześniej ćwiczeniami polega na liczbie uczestników.

wcześniej ćwiczeniami polega na liczbie uczestników.

W ćwiczeniach ruchowych „z” 2 osoby mogą

W ćwiczeniach ruchowych „z” 2 osoby mogą

zajmować się trzecią, opiekować się nią. W

zajmować się trzecią, opiekować się nią. W

ćwiczeniach „przeciwko” kilka osób jednocześnie

ćwiczeniach „przeciwko” kilka osób jednocześnie

atakuje jedną osobę, co stosuje się w sytuacjach, gdy

atakuje jedną osobę, co stosuje się w sytuacjach, gdy

jeden z członków grupy jest silniejszy lub cięższy niż

jeden z członków grupy jest silniejszy lub cięższy niż

pozostali.

pozostali.

W ćwiczeniach „razem” współdziała kilka osób. Celem

W ćwiczeniach „razem” współdziała kilka osób. Celem

ćwiczeń grupowych jest zaangażowanie wszystkich

ćwiczeń grupowych jest zaangażowanie wszystkich

uczestników w aktywność ruchową, we współdziałanie

uczestników w aktywność ruchową, we współdziałanie

ze sobą – można tu już mówić o współpracy.

ze sobą – można tu już mówić o współpracy.

Ruch kreatywny:

Ruch kreatywny:



Cechami charakterystycznymi

Cechami charakterystycznymi

tego typu ruchu jest

tego typu ruchu jest

spontaniczność, kreatywność i

spontaniczność, kreatywność i

swoboda – przykładem tego ruchu

swoboda – przykładem tego ruchu

jest taniec – szczególnie „taniec

jest taniec – szczególnie „taniec

wyzwolony”, który nie opiera na

wyzwolony”, który nie opiera na

ustalonych krokach tanecznych,

ustalonych krokach tanecznych,

lecz na pełnej swobodzie ruchów.

lecz na pełnej swobodzie ruchów.

Podstawowe założenia metody

Podstawowe założenia metody

to rozwijanie przez ruch:

to rozwijanie przez ruch:



1. świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego,

1. świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego,

2.świadomości przestrzeni i działania w niej,

2.świadomości przestrzeni i działania w niej,

3.dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu.

3.dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu.



Normalna aktywność człowieka, wykonywanie przez niego czynności ruchowych

Normalna aktywność człowieka, wykonywanie przez niego czynności ruchowych

o charakterze dowolnym – celowym jest uwarunkowana świadomością własnego

o charakterze dowolnym – celowym jest uwarunkowana świadomością własnego

ciała i własnej tożsamości. Człowiek zatem:

ciała i własnej tożsamości. Człowiek zatem:

- musi odczuwać i znać swoje ciało, jego części,

- musi odczuwać i znać swoje ciało, jego części,

- musi mieć poczucie wyodrębnienia się od tego, co go otacza, posiadania

- musi mieć poczucie wyodrębnienia się od tego, co go otacza, posiadania

poczucia własnego :ja”, istnienia jako jednostki.

poczucia własnego :ja”, istnienia jako jednostki.



Źródłami tej świadomości jest:

Źródłami tej świadomości jest:

1.kontakt naszego ciała z podstawą, czyli ziemią – podłogą,

1.kontakt naszego ciała z podstawą, czyli ziemią – podłogą,

2.wyczucie centralnej części ciała: brzucha i tułowia jako elementu integrującego

2.wyczucie centralnej części ciała: brzucha i tułowia jako elementu integrującego

ciało.

ciało.

Dzieci upośledzone umysłowo oraz dzieci nerwicowe nie mają tej świadomości i

Dzieci upośledzone umysłowo oraz dzieci nerwicowe nie mają tej świadomości i

„poczucia ugruntowania”, a dzieci autystyczne i psychotyczne – poczucia

„poczucia ugruntowania”, a dzieci autystyczne i psychotyczne – poczucia

tożsamości.

tożsamości.

Udział w ćwiczeniach metodą W. Sherborn ma na celu stworzyć dziecku okazję do

Udział w ćwiczeniach metodą W. Sherborn ma na celu stworzyć dziecku okazję do

poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły,

poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły,

sprawności i związku z tym możliwości ruchowych – dzięki temu dziecko zaczyna

sprawności i związku z tym możliwości ruchowych – dzięki temu dziecko zaczyna

mieć zaufanie do siebie, zyskuje poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń

mieć zaufanie do siebie, zyskuje poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń

poznaje ono przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego

poznaje ono przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego

groźna.

groźna.

Zasady charakterystyczne dla

Zasady charakterystyczne dla

metody

metody



Projektując zajęcia metodą W. Sherborne, warto pamiętać, że mają one pomóc dziecku w poznawaniu

Projektując zajęcia metodą W. Sherborne, warto pamiętać, że mają one pomóc dziecku w poznawaniu

siebie, w zdobywaniu do siebie zaufania, w poznawaniu innych i nauczeniu się ufania im, a dalej – poprzez

siebie, w zdobywaniu do siebie zaufania, w poznawaniu innych i nauczeniu się ufania im, a dalej – poprzez

nabranie pewności siebie i wiary we własne możliwości – w nauczeniu się aktywnego i twórczego życia.

nabranie pewności siebie i wiary we własne możliwości – w nauczeniu się aktywnego i twórczego życia.

Osoba projektująca i prowadząca zajęcia powinna pamiętać o ogólnych normach prowadzenia terapii:

Osoba projektująca i prowadząca zajęcia powinna pamiętać o ogólnych normach prowadzenia terapii:

•uczestniczenie w zajęciach jest dobrowolne (możemy zachęcić dziecko, dodać mu odwagi, ale nie

•uczestniczenie w zajęciach jest dobrowolne (możemy zachęcić dziecko, dodać mu odwagi, ale nie

zmuszać);

zmuszać);

•nawiązanie kontaktu z każdym dzieckiem (pamiętamy o nawiązaniu i utrzymaniu kontaktu wzrokowego);

•nawiązanie kontaktu z każdym dzieckiem (pamiętamy o nawiązaniu i utrzymaniu kontaktu wzrokowego);

•zajęcia powinny być dla każdego dziecka przyjemne i dawać możliwość przeżywania radości z aktywności

•zajęcia powinny być dla każdego dziecka przyjemne i dawać możliwość przeżywania radości z aktywności

ruchowej, kontaktu z innymi ludźmi, satysfakcji z pokonania własnych lęków;

ruchowej, kontaktu z innymi ludźmi, satysfakcji z pokonania własnych lęków;

•prowadzący bierze udział we wszystkich ćwiczeniach;

•prowadzący bierze udział we wszystkich ćwiczeniach;

•dziecko ma prawo do swojej decyzji, do mówienia "tak, nie"

•dziecko ma prawo do swojej decyzji, do mówienia "tak, nie"

•zauważanie i stymulowanie aktywności dziecka, danie szansy na twórcze działanie;

•zauważanie i stymulowanie aktywności dziecka, danie szansy na twórcze działanie;

•nie krytykowanie dziecka;

•nie krytykowanie dziecka;

•prowadzący ma poczucie humoru;

•prowadzący ma poczucie humoru;

•chwalenie dziecka nie tyle za efekt ile za starania i wysiłek;

•chwalenie dziecka nie tyle za efekt ile za starania i wysiłek;

•unikanie sytuacji rywalizacji;

•unikanie sytuacji rywalizacji;

•rozszerzanie kręgu doświadczeń społecznych (najpierw ćwiczenia w parach, potem w trójkach aż do

•rozszerzanie kręgu doświadczeń społecznych (najpierw ćwiczenia w parach, potem w trójkach aż do

ćwiczeń z całą grupą)

ćwiczeń z całą grupą)

•większość ćwiczeń, szczególnie początkowe prowadzimy na poziomie podłogi;

•większość ćwiczeń, szczególnie początkowe prowadzimy na poziomie podłogi;

•zaczynamy od ćwiczeń prostych, stopniowo je utrudniając;

•zaczynamy od ćwiczeń prostych, stopniowo je utrudniając;

•zmniejszanie swojego udziału na rzecz coraz aktywniejszego udziału dzieci w kształtowaniu programu;

•zmniejszanie swojego udziału na rzecz coraz aktywniejszego udziału dzieci w kształtowaniu programu;

•stosowanie na przemian ćwiczeń dynamicznych i relaksacyjnych;

•stosowanie na przemian ćwiczeń dynamicznych i relaksacyjnych;

•uczymy dziecko używania siły jak również delikatności i opiekuńczości w stosunku do drugiej osoby;

•uczymy dziecko używania siły jak również delikatności i opiekuńczości w stosunku do drugiej osoby;

•we wspólnych ćwiczeniach pamiętajmy, aby dziecko znalazło się także w pozycji dominującej; (poprzez

•we wspólnych ćwiczeniach pamiętajmy, aby dziecko znalazło się także w pozycji dominującej; (poprzez

zamianę ról).Rodzice biorący udział w sesji nie muszą dostosowywać się do prowadzącego;

zamianę ról).Rodzice biorący udział w sesji nie muszą dostosowywać się do prowadzącego;

•nie używajmy słów ćwiczenie, zabawa zastępujmy je słowami- aktywność ruchowa, doświadczenie;

•nie używajmy słów ćwiczenie, zabawa zastępujmy je słowami- aktywność ruchowa, doświadczenie;

•nazywamy, rozmawiamy z dziećmi zwykłym językiem- nie używamy metafor (nazywamy części ciała,

•nazywamy, rozmawiamy z dziećmi zwykłym językiem- nie używamy metafor (nazywamy części ciała,

kierunki);

kierunki);

•dziecko podczas tych zajęć uczy się własnego ciała i jego rytmu - nie używamy tu muzyki;

•dziecko podczas tych zajęć uczy się własnego ciała i jego rytmu - nie używamy tu muzyki;

•w czasie aktywności ruchowej może wystąpić rozmowa i nazywanie doświadczeń;

•w czasie aktywności ruchowej może wystąpić rozmowa i nazywanie doświadczeń;

•dajemy odpowiednią ilość czasu na doświadczenie (wyczuwamy, kiedy dziecko się zniechęca i

•dajemy odpowiednią ilość czasu na doświadczenie (wyczuwamy, kiedy dziecko się zniechęca i

przechodzimy do kolejnego etapu);

przechodzimy do kolejnego etapu);

•musi tu wystąpić rytualizacja początku i końca (na początku proponujemy ćwiczenia dające poczucie

•musi tu wystąpić rytualizacja początku i końca (na początku proponujemy ćwiczenia dające poczucie

bezpieczeństwa; na zakończenie zajęć proponujemy ćwiczenia wyciszające, uspokajające);

bezpieczeństwa; na zakończenie zajęć proponujemy ćwiczenia wyciszające, uspokajające);

Zakres zastosowań metody.

Zakres zastosowań metody.



Metoda jest wykorzystywana w Polsce w placówkach

Metoda jest wykorzystywana w Polsce w placówkach

oświatowych i służby zdrowia dla dzieci z różnymi zaburzeniami

oświatowych i służby zdrowia dla dzieci z różnymi zaburzeniami

rozwoju i różnorodnymi potrzebami edukacyjnymi:

rozwoju i różnorodnymi potrzebami edukacyjnymi:

- dzieci upośledzonych umysłowo,

- dzieci upośledzonych umysłowo,

- dzieci autystycznych,

- dzieci autystycznych,

- dzieci z wczesnym mózgowym porażeniem dziecięcym,

- dzieci z wczesnym mózgowym porażeniem dziecięcym,

- dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami

- dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami

zachowania,

zachowania,

- dzieci głuchych i niewidomych.

- dzieci głuchych i niewidomych.



Metoda Ruchu Rozwijającego jako metoda uniwersalna jest

Metoda Ruchu Rozwijającego jako metoda uniwersalna jest

skuteczna jako metoda:

skuteczna jako metoda:

-1. terapeutyczna

-1. terapeutyczna

-2. wspomagająca rozwój

-2. wspomagająca rozwój

-3. profilaktyczna

-3. profilaktyczna

-4. odprężająca

-4. odprężająca

-5. w pracy z dorosłymi jako prowadzenie tego typu zajęć w

-5. w pracy z dorosłymi jako prowadzenie tego typu zajęć w

celu stworzenia w grupie

celu stworzenia w grupie

Zastosowanie metody Ruchu

Zastosowanie metody Ruchu

Rozwijającego w pracy z

Rozwijającego w pracy z

dziećmi:

dziećmi:



upośledzonymi umysłowo: wykształcenia

upośledzonymi umysłowo: wykształcenia

obrazu samego siebie, nawiązania

obrazu samego siebie, nawiązania

kontaktów społecznych.

kontaktów społecznych.



jąkającymi się: usprawnienie ruchowe,

jąkającymi się: usprawnienie ruchowe,

poprawa stanu emocjonalnego dziecka,

poprawa stanu emocjonalnego dziecka,

poprawa funkcjonowania społecznego,

poprawa funkcjonowania społecznego,

poprawa komunikacji z osobami z

poprawa komunikacji z osobami z

otoczenia, szczególnie w rodzinie.

otoczenia, szczególnie w rodzinie.



z nadpobudliwością ruchową: dzieciom z

z nadpobudliwością ruchową: dzieciom z

nadpobudliwością psychoruchową trzeba

nadpobudliwością psychoruchową trzeba

pomóc w uświadomieniu sobie swojej

pomóc w uświadomieniu sobie swojej

nadmiernej energii i siły, tego, co robią

nadmiernej energii i siły, tego, co robią

spontanicznie.

spontanicznie.



I wiele innych

I wiele innych





KONIEC

KONIEC