Aktywa operacyjne – wybrane
zagadnienia
Wartości niematerialne i prawne:
Franszyza
–
zorganizowany
system
kooperacyjnych powiązań pionowych między
samodzielnymi
w
sensie
prawnym
przedsiębiorstwami
na
bazie
umowy
o
charakterze ciągłym. System ten występuje na
rynku w sposób jednolity i charakteryzuje się
opartym
na
podziale
pracy,
programem
świadczeń, w którym uczestniczą partnerzy
działający w tym systemie oraz system
wytycznych i działań kontrolnych, które mają na
celu zapewnić działania zgodnie z celami
systemu.
• Franszyza jest umową cywilno prawną, na
podstawie której, farnszyzodawca za
ustaloną
odpłatnością,
przekazuje
franszyzobiorcy prawa do prowadzenia
działalności gospodarczej pod nazwą
firmową. Jednocześnie mając obowiązek
otoczyć franszyzobiorcę opieką i pomocą
w prowadzeniu tej działalności w sposób
zorganizowany i funkcjonujący w jego
firmie macierzystej.
• Pomoc ta sprowadza się do:
• 1) przeprowadzenia szkoleń fanszyzobiorcy i
jego pracowników,
• 2) konsultacji i doradztwa w prowadzeniu
działalności objętej franszyzą
• 3) kontrolowania przebiegu przedsięwzięcia
objętego umową franszyzy,
• 4) promowania i reklamowania działalności
związanej z marką farnszyzodawcy,
• 4) ciągłego doskonalenia działalności
prowadzonej pod firmową marką
• 5) wspierania farnszyzobiorcy w organizowaniu
sieci zakupów i sprzedaży na lokalnym rynku.
• Istnieją trzy główne typy współpracy
franchasingowych:
1) franchaising produkcyjny
2) franchaising dystrybucyjny
3) franchaising usługowy
W rachunkowości franszyza zaliczana jest do
aktywów operacyjnych, ponieważ spełnia
warunki kwalifikowania jej do tej grupy,
czyli wartości niematerialnych i prawnych,
ponieważ stanowi nabyte prawo.
• Wycena franszyzy na datę jego
nabycia oparta jest na cenie nabycia,
która obejmuje opłatę początkową
ustaloną przez franszyzodawcę i
pozwalającą
na
otwarcie
przedsiębiorstwa,
oraz
wszelkie
dodatkowe
koszty
związane
z
zawarciem umowy.
• Stałe
opłaty
dokonywane
przez
franszyzobiorcę są odnoszone na
bieżące koszty operacyjne.
WNiP - Koncesje
• Koncesja jest decyzją administracyjną, uprawniającą do
wykonywania określonej działalności gospodarczej w
sposób i na warunkach określonych przez organ
przyznający to prawo.
• Koncesje powinny dokładnie określać:
- rodzaj i sposób prowadzonej działalności objętej
koncesją,
- okres ważności, wraz ze wskazaniem terminu rozpoczęcia
działalności,
- przestrzeń,
- cel, zakres, rodzaj i harmonogram prac związanych z
koncesją
- inne np. bezpieczeństwo, ochrona środowiska
Wycena koncesji:
- opłaty wnoszone jednorazowo stanowią cenę
nabycia koncesji, która będzie amortyzowana przez
prawny okres jej ważności
opłaty ratalne - problem wyceny:
• 1) ratalne opłaty nie mogą wpływać na zwiększenie
wartości WNiP, ponieważ nie powodują zmiany
wartości użytkowej, a więc należałoby je traktować
jako obciążenia wyniku finansowego (niezgodne z
koncepcją rzetelnego i wiernego obrazu)
• 2) wg wartości godziwej (suma globalnych opłat
koncesyjnych), a wartość koncesji składałaby się z
bieżącego zobowiązania płatniczego i zobowiązań
odroczonych.
Wartość firmy
• Wyceniana jest w momencie kupna-
sprzedaży przedsiębiorstwa i dlatego
mówi się o tzw. nabytej wartości firmy.
Wartość firmy może być wykazywana w
księgach rachunkowych nabywcy.
• Wartość firmy można w rachunkowości
traktować jako (specyficzna cecha):
• 1) dodatnią lub ujemną wewnętrzną
wartość firmy
• 2) dodatnią lub ujemną nabytą wartość
firmy
• 3) dodatnią lub ujemną
skonsolidowaną wartość firmy
• Dodatnia wewnętrzna wartość firmy
jest kategorycznie zabroniona do
ewidencyjnego wykazywania przez
MSR, Dyrektywę IV UE ponieważ:
a) brak możliwości jej identyfikacji
b) brak możliwości precyzyjnego jej pomiaru
c) brak możliwości ustalenia
prawdopodobieństwa określenia
przyszłych korzyści
• Wewnętrzna wartość firmy może zmienić się w
nabytą wartość firmy w momencie, gdy pojawi
się aktywny rynek i jednostka staje się
przedmiotem obrotu na rynku kapitałowym i
jest nabyta przez inną jednostkę gospodarczą.
• Dodatnia nabyta wartość jest „dodatkowym”
aktywem trwałym i jest amortyzowana i
wykazywana w sprawozdaniach w malejącej z
czasem wartości księgowej.
• Dodatnia nabyta wartość jest amortyzowana
w liniowo w okresie 5-20 lat
• Ujemna wartość firmy jest traktowana
jako swoista darowizna i ujmowana jest
rozliczenia
miedzyokresowe
przychodów, co oznacza, że będzie ona
w ustalonym przedziale czasowym
wpływała na wynik finansowy nabywcy.
• Okres rozliczania ujemnej wartości firmy
jest najczęściej średnią ważoną okresu
ekonomicznej przydatności nabytych i
podlegających amortyzowaniu aktywów.
Skonsolidowana wartość
firmy
• Związana jest wyceną udziałów
jednostki dominującej i innych
jednostek wchodzących w skład tej
grupy.
• Wartość tę kreuje porównanie
udziałów z proporcjonalną do praw
własności częścią wartości godziwej
aktywów netto jednostek
powiązanych kapitałowo.
Dodatnia
wartość
firmy
jednostek
podporządkowanych jest wyliczana jako nadwyżka
ceny nabycia udziałów nad odpowiadającą im
częścią wartości godziwej aktywów netto jednostki
zależnej.
• Przykład: J
ednostka dominująca A nabyła 30% akcji
jednostki zależnej C za 15.000,-. Godziwa wartość czystego
majątku jednostki C na moment nabycia udziałów wynosiła
40.000,-. Wyliczenie dodatniej wartości firmy jest następujące:
• Cena nabycia udziałów
15.000,-
• Wartość godziwa praw własności do czystego majątku
jednostki C wynosi (30%x40.000,-)
12.000,-
• Dodatnia wartość firmy 3.000,-
Ujemna
wartość
firmy
jednostki
podporządkowanej ustalana jest jako nadwyżka
odpowiedniej części wartości godziwej aktywów
netto jednostki powiązanej z inwestorem nad ceną
nabycia udziałów w tej jednostce.
• Przykład:
J
ednostka dominująca A nabyła 30% akcji
jednostki zależnej C za 10.000,-. Godziwa wartość czystego
majątku jednostki C na moment nabycia udziałów wynosiła
40.000,-. Wyliczenie dodatniej wartości firmy jest następujące:
• Cena nabycia udziałów
10.000,-
• Wartość godziwa praw własności do czystego majątku
jednostki C wynosi (30%x40.000,-)
12.000,-
• Ujemna wartość firmy
-2.000,-
• Ujemną wartość firmy jednostek
podporządkowanych
tzw.
rezerwa
kapitałowa z konsolidacji, wykazuje się
w
pasywach
skonsolidowanego
bilansu.
Traktuje
się
ją
jako
międzyokresowe
rozliczenie
przychodów i wlicza się do bieżącego
wyniku grupy kapitałowej sukcesywnie
przez okres wyliczony jako średnio
ważony
czas
ekonomicznej
przydatności nabytych przez inwestora
i podlegających amortyzacji aktywów
jednostki powiązanej z nim kapitałowo.
Środki trwałe
• Mogą być zakupione, wytworzone we
własnym zakresie lub otrzymane, sposób
pozyskania środka powoduje zmiany w
wycenie dokonanej pierwotnie (wstępnej).
Przyczyny zmiany wartości początkowej
środków trwałych:
- trwała utrata wartości obiektu
- dokonanie przeszacowania wartości obiektu
- ulepszenie środków trwałych
- zużycie ( amortyzacja związana z
eksploatacją środków trwałych)
Trwała utrata wartości powoduje w księgach
rachunkowych tzw. odpis aktualizujący i oznacza:
- przeznaczenie obiektu do likwidacji
- wycofanie z użytkowania na skutek
nieprzydatności gospodarczej
- wystąpienie niekorzystnych zmian w zakresie
wykorzystania obiektu
• Przeszacowanie – w praktyce traktowane jest jako
alternatywny sposób ich bieżącej wyceny
bilansowej. Polega on na wycenie środków
trwałych w wartości godziwej – przeszacowanej
wykorzystując do tego celu formułę:
• Wb
t
– wartość bilansowa obiektu na dzień przeszacowania
• WG
t
– wartość godziwa podobnych lub takich samych obiektów na dzień
przeszacowania
• ∑Aw
t
– zakumulowana amortyzacja obiektu po przeszacowaniu
• ∑OA
t
– późniejsze zakumulowane odpisy aktualizujące z tytułu utraty
wartości
n
t
n
t
t
t
t
t
OA
Aw
WG
Wb
1
1
• Ulepszenia to przedsięwzięcia polegające
na przebudowie, rozbudowie, modernizacji,
rekonstrukcji i in. W wyniku których wartość
użytkowa środka trwałego jest wyższa od
pierwotnej.
Ulepszenie to nie remont, który należy
rozumieć
jako
przywrócenie
dawnej
zdolności użytkowej, nie powoduje on nigdy
wzrostu wartości, lecz obciąża koszty
bieżącej działalności.
Środki trwałe w budowie (inwestycja
rzeczowa)
• Inwestycja rzeczowa (operacyjna) to taka, w
wyniku której powstają nowe środki trwałe oraz
ulepszenia w istniejących już obiektach.
• Przedsięwzięcie inwestycyjne – to złożona
inwestycja rzeczowa, obejmująca tzw. inwestycję
podstawową jak i inwestycje towarzyszące.
• Zadanie inwestycyjne – to możliwa do wydzielenia
najmniejsza część przedsięwzięcia
inwestycyjnego, które po oddaniu do użytku może
być prawidłowo wykorzystywane, mimo, ze całe
przedsięwzięcie nie jest jeszcze zakończone
• Wycena środków trwałych w budowie
odbywa się według kosztów poniesionych
zarówno bezpośrednich jak i uzasadnionej
części kosztów pośrednich.
• Te ostatnie rozlicza się na poszczególne
obiekty inwentarzowe środków trwałych w
proporcji do ich kosztów bezpośrednich.
Przykład: zakończone zadanie inwestycyjne obejmuje
budowę
dwóch
budynków
mieszkalnych.
Koszty
bezpośrednie środków trwałych w budowie wynosiły:
- budynek A – 900.000,-
- budynek B – 650.000,-
• Koszty pośrednie dotyczące dokumentacji projektowej i
kosztorysowej oraz wywłaszczenia terenu pod budowę
wynosiły 310.000,-
• Rozwiązanie:
1. ustalenie narzutu
2. koszt wytworzenia
• Budynek A 1.080.000,-
• Budynek B 780.000,-
%
20
000
.
650
000
.
900
%
100
000
.
310
Leasing – kredyt rzeczowy
• Rodzaje: pośredni, bezpośredni,
• Finansowy i operacyjny („suchy”, „mokry”)
• Zwrotny
• Lewarowy
• Zerowy
• Z punktu widzenia rachunkowości wyróżnia
się:
a) leasing operacyjny
b) leasing finansowy
• Podstawą klasyfikacji jest stopień w jakim
ryzyko i korzyści związane z przedmiotem
umowy przypadają w udziale finansującemu i
korzystającemu.
• Ryzyko dotyczy m.in.: poniesienia straty
związanej z utratą przydatności technicznej,
zmianami warunków ekonomicznych
• Korzyści to oczekiwane zyski związane z jego
użytkowaniem
lub
zyski
związane
ze
wzrostem wartości. O klasyfikacji leasingu
decyduje treść ekonomiczna, a nie forma
prawna (realizacja zasady przewagi „formy
treści nad formą”)
• Jeżeli
w
umowie
następuje
przeniesienie w zasadzie całego ryzyka
i korzyści z tytułu użytkowania danego
aktywu na rzecz korzystającego –
leasing finansowy.
• Zgodnie z zapisami UoR (art. 3, ust. 4)
umowa musi spełniać przynajmniej
jeden z warunków:
1) przenosi własność przedmiotu na korzystającego po zakończeniu umowy,
2) zawiera prawo do nabycia jej przedmiotu przez korzystającego, po cenie
niższej od wartości rynkowej z dnia nabycia,
3) okres, na jaki została zawarta, odpowiada w przeważającej części
przewidywanemu okresowi ekonomicznej użyteczności środka trwałego lub
prawa majątkowego, przy czym nie może być on krótszy niż trzy czwarte
tego okresu.
4) suma opłat, pomniejszona o dyskonto, ustalona w dniu zawarcia umowy i
przypadająca do zapłaty w okresie jej obowiązywania, przekracza 90%
wartości rynkowej przedmiotu umowy na ten dzień,
5) zawiera przyrzeczenie finansującego do zawarcia z korzystającym kolejnej
umowy o oddanie w odpłatne używanie tego samego przedmiotu lub
przedłużenia umowy dotychczasowej, na warunkach korzystniejszych od
przewidzianych w dotychczasowej umowie,
6) przewiduje możliwość jej wypowiedzenia, z zastrzeżeniem, że wszelkie
powstałe z tego tytułu koszty i straty poniesione przez finansującego
pokrywa korzystający,
7) przedmiot umowy został dostosowany do indywidualnych potrzeb
korzystającego. Może on być używany przez korzystającego, bez
wprowadzania w nim istotnych zmian.
Leasing w sprawozdaniach
finansowych:
• Leasing finansowy:
Korzystający:
1. w pasywach bilansu jako zobowiązanie leasingowe
wykazuje całą zagregowaną kwotę płatności równą
wartości godziwej przedmiotu leasingu, z podziałem
na zobowiązania krótkoterminowe (płatności w
przyszłym roku obrotowym) oraz długoterminowe
(płatności w kolejnych latach)
2. w aktywach wykazuje wartość użytkowanego
przedmiotu leasingu
3. w rachunku zysków i strat w działalności operacyjnej
bieżącą amortyzację i inne koszty związane z
użytkowanym obiektem, a oprocentowanie kredytu
leasingowego – w kosztach finansowych.
Leasing finansowy – w sprawozdaniach cd.
• Finansujący:
1. W aktywach bilansu wykazuje
należności leasingowe z podziałem
na
krótkoterminowe
oraz
długoterminowe
2. W rachunku zysków i strat ujawnia
bieżące oprocentowanie leasingu
Leasing operacyjny – ujęcie
sprawozdawcze
• W rachunku zysków i strat płatności
rat leasingowych traktuje się jako
koszty operacyjne u korzystającego,
a przychody operacyjne u
finansującego.
Płatności leasingowe -
ustalanie
• gdzie: R
t
– rata płatności leasingowej
• C
t
– wartość przedmiotu leasingu
• p=- roczna stopa dyskontowa
• n – liczba lat płatności leasingowych.
p
p
p
PAD
PAD
C
R
n
p
n
p
n
t
t
)
1
(
1
1
)
1
(
Przykład: Umowa leasingu zawarta na 4 lata,
wartość godziwa obiektu wynosi 12.500,- a
oprocentowanie kredytu leasingowego 10%
,
3585
1
,
0
)
1
,
0
1
(
1
1
)
1
,
0
1
(
12500
4
t
R
Rok
Roczne raty
płątnosci
leasingowych
Oprocentowani
e kredytu
leasingowego
Rozrachunki leasingowe
zmniejszeni
e
saldo
0
33585
-
-
12500
1
3585
-
3858
8912
2
3585
892
2693
6222
3
3585
622
2963
3259
4
3585
326
3259
14340
1840
12500
Obliczanie okresowego
ratalnego oprocentowania:
O
t
– oprocentowanie zawarte w racie płatności leasingowej
WO – globalna kwota oprocentowania leasingu
S
n
– suma rzędu cyfr
r
n
– liczba rat płatnosci leasingowych
n – liczba lat płatności
k – liczba rat płatnosci
k
n
S
r
S
WO
O
n
n
n
t
1
2
Przykład: umowa leasingowa obejmuje 4 lata i zawiera:
- sumę rat płatności leasingowych za ten okres, czyli
120.00
-wartość obiektu, czyli 80.000.
Rok
Roczne raty
płątnosci
leasingowych
Oprocentowani
e kredytu
leasingowego
Rozrachunki leasingowe
zmniejszeni
e
saldo
0
-
-
-
80.000
1
30.000
16.000
14.000
66.000
2
30.000
14.000
18.000
48.000
3
30.000
8.000
22.000
26.000
4
30.000
4.000
26.000
120.000
40.000
80.000