Marta Pawlak, Paulina
Marta Pawlak, Paulina
Pietras
Pietras
Ozonosfera
To warstwa zwiększonej koncentracji ozonu w
stratosferze, znajdująca się na wysokości ok. 20-50
km nad pow. Ziemi. Ozonosfera pełni funkcje
ochronne dla życia na Ziemi, gdyż pochłania część
promieniowania UV docierającego do Ziemi ze
Słońca, które jest szkodliwe dla organizmów żywych.
Dzięki niej jest możliwe życie na lądzie. Ozonosfera
przyczynia się także do wzrostu temperatury w
stratosferze, w wyniku pochłaniania promieniowania
UV.
Dziura ozonowa
Dziura ozonowa
To zjawisko zmniejszonego stężenia
ozonu (O3) w stratosferze, występujące
głównie w obszarach podbiegunowych.
Powstawanie dziury związane jest
zazwyczaj z emisją freonów
spowodowaną działalnością człowieka.
Po raz pierwszy dziurę ozonową
zaobserwowano w 1985 r. nad
Antarktydą. Doprowadziło to do
uchwalenia Konwencji Wiedeńskiej o
Ochronie Warstwy Ozonowej.
To zjawisko zmniejszonego stężenia
ozonu (O3) w stratosferze, występujące
głównie w obszarach podbiegunowych.
Powstawanie dziury związane jest
zazwyczaj z emisją freonów
spowodowaną działalnością człowieka.
Po raz pierwszy dziurę ozonową
zaobserwowano w 1985 r. nad
Antarktydą. Doprowadziło to do
uchwalenia Konwencji Wiedeńskiej o
Ochronie Warstwy Ozonowej.
KONWENCJA WIEDEŃSKA O
KONWENCJA WIEDEŃSKA O
OCHRONIE WARSTWY OZONOWEJ
OCHRONIE WARSTWY OZONOWEJ
Sporządzona w Wiedniu 22 marca 1985 r.
obowiązuje w krajach UE.
RP przystąpiła do tej konwencji 25 czerwca 1990 r.
Strony konwencji, świadome szkodliwych zmian w
warstwie ozonu wpływających na zdrowie ludzkie i
środowisko wymagają działań międzynarodowych, które
powinny opierać się na zabezpieczeniach naukowych i
technicznych
oraz
badaniach
i
systematycznych
obserwacjach.
Zobowiązały się one do:
Zobowiązały się one do:
•
badań i systematycznych obserwacji nad
•
procesami fizycznymi i chemicznymi, mającymi wpływ na warstwę
ozonową;
zmianami w warstwie ozonowej, w wyniku zmian w nadfioletowym
promieniowaniu słonecznym, mającym skutki biologiczne oraz dla
materiałów użytecznych ludzkości
skutkami klimatycznymi wynikającymi ze zmian w warstwie
ozonowej;
substancjami i technologiami alternatywnymi;
•
wymiany informacji na szczeblu krajowym i
międzynarodowym
•
podjęcia środków ustawodawczych lub administracyjnych
oraz wyznaczyć właściwe kierunki polityki w celu ochrony
warstwy ozonowej;
•
współpracy w rozwoju i transferze technologii przez:
dostarczanie niezbędnego wyposażenia i urządzeń do badań i
systematycznych obserwacji;
odpowiednie szkolenie personelu naukowego i technicznego.
Dodatkowo Konwencja ustala coroczną organizację konferencji stron w celu
dokonywania ciągłego przeglądu i nadzoru realizacji jej postanowień.
W wyniku przeprowadzonych badań i obserwacji ustalono, że modyfikacje w
warstwie ozonowej wpływają na zmiany wielkości nadfioletowego promieniowania
słonecznego ze skutkami biologicznymi (UV-B) oraz na zmiany struktury
temperatury atmosfery, z konsekwencjami dla pogody i klimatu.
W konwencji
zawarto spis substancji chemicznych
pochodzenia naturalnego i antropogenicznego, które
uważa się za mające potencjalny wpływ na zmiany
właściwości chemicznych warstwy ozonowej:
a) Substancje węglowe
• Tlenek węgla (CO) odgrywa główną rolę w procesach fotochemicznych
troposfery oraz pośrednią w stratosferze.
• Dwutlenek węgla (CO2) oddziałuje na ozon stratosferyczny przez wpływ na
termiczną strukturę atmosfery.
• Metan (CH4) wpływa na ozon w troposferze i stratosferze.
• Niemetanowe mieszaniny węglowodorów odgrywają bezpośrednią rolę w
procesach fotochemicznych troposfery i pośrednią w stratosferze.
b) Substancje azotowe
• Podtlenek azotu (N2O) odgrywaja istotną rolę w kontrolowaniu obfitości ozonu
w stratosferze.
• Tlenki azotu (NOx) odgrywają główną rolę tylko w fotochemicznych procesach
troposfery i pośrednią w stratosferze
c) Substancje chlorowe
• Chlorofluorowęglowodory (CFC; głównie freony) odgrywa istotną rolę w
procesach fotochemicznych ozonu, szczególnie w rejonie na wysokości 30-50 km.
d) Substancje bromowe
• Halony - wysoki potencjał niszczenia ozonu
e) Substancje wodorowe
• Wodór (H2) odgrywa małą rolę w procesach fotochemicznych stratosfery.
• Woda (H2O) odgrywa istotną rolę w procesach fotochemicznych troposfery i
stratosfery.
W ramach polskiego prawa uchwalono jeszcze
Ustawę o substancjach zubożających warstwę
ozonową z dnia 20 kwietnia 2004 r.
Określa ona:
1) zasady używania oraz obrotu substancjami zubożającymi warstwę
ozonową, zwanymi dalej "substancjami kontrolowanymi" (czyli SK),
oraz produktami, urządzeniami i instalacjami zawierającymi te
substancje;
2) obowiązki podmiotów używających SK oraz produktów, urządzeń i
instalacji zawierających te substancje;
3) organy i jednostki zajmujące się sprawami zw. z postępowaniem z
SK;
4) zasady stosowania produktów oraz eksploatacji urządzeń i instalacji
zawierających SK na statkach morskich.
Zastosowania substancji kontrolowanych:
instalacji chłodniczych (lodówki, chłodziarki, klimatyzacja),
produkcji spienionych tworzyw sztucznych,
środki gaśnicze,
gaz napędowy do pojemników ciśnieniowych (gaśnice,
kosmetyki, leków),
produkcji rozpuszczalników,
środków czyszczących (gł. preparatów do mycia urządzeń
elektronicznych i do odtłuszczania urządzeń klimatyzacyjnych),
w przemyśle motoryzacyjnym jako dodatek do lakierów.
Ewidencja i oznakowanie substancji
kontrlowanych
Podmiot używający SK na terytorium RP jest zobowiązany do prowadzenia ich
ewidencji oraz do przekazywania informacji wyspecjalizowanej jednostce.
Ewidencja SK obejmuje w szczególności:
1) rodzaj oraz jej nazwę chemiczną i handlową;
2) ilość używanej substancji w poszczególnych miesiącach;
3) źródło pochodzenia;
4) sposób używania.
Podmiot wprowadzający do obrotu na terytorium RP produkty, urządzenia i
instalacje zawierające SK jest obowiązany do ich oznakowania, a także do
oznakowania pojemników zawierających te substancje.
Użytkownik urządzeń lub instalacji zawierających powyżej 3kg SK
jest ponadto zobowiązany do założenia karty obsługi technicznej i
naprawy urządzenia lub instalacji oraz do regularnego ich serwisu.
Użytkownik urządzeń zawierających SK jest zobowiązany do
zapobiegania ich emisji do środowiska.
Minister określa:
1) sposób oznakowania produktów, urządzeń i instalacji
zawierających SK, a także pojemników zawierających te substancje,
2) wzór oznakowania, w zależności od rodzaju SK oraz stopnia
zagrożenia dla warstwy ozonowej.
Pozwolenia na wprowadzanie i obrót SK wydawane są
przez ministra na czas nie dłuższy niż rok i mogą one być
cofnięte.
Nadzór w zakresie postępowania z SK sprawuje minister za
pośrednictwem Inspekcji Ochrony Środowiska.
Zakazy, opłaty
Na terytorium RP zakazuje się:
1) obrotu produktami, urządzeniami i instalacjami zawierającymi
chlorofluorowęglowodory z wyjątkiem nieodzownych zastosowań określonych w
Protokole montrealskim (1987);
2) obrotu urządzeniami i instalacjami chłodniczymi, klimatyzacyjnymi i pompami
ciepła zawierającymi SK jako czynniki chłodnicze;
3) obrotu spienionymi tworzywami sztucznymi i wyrobami je zawierającymi
wyprodukowanymi przy użyciu SK;
4) rozbudowy urządzeń i instalacji chłodniczych i klimatyzacyjnych z
wykorzystaniem SK.
Ponadto
zakazuje
się
składowania
urządzeń
klimatyzacyjnych,
chłodniczych
lub
gaśniczych
zawierających
SK
i
będących
odpadami.
Podmiot
prowadzący składowisko odpadów jest obowiązany
odmówić
przyjęcia
na
składowisko
wymienionych
odpadów.
Opłatę za wprowadzanie na terytorium Polski SK ponosi
podmiot wprowadzający je po raz pierwszy do obrotu.
Substancjami tymi są:
1) wodorochlorofluorowęglowodory (HCFC), z wyjątkiem
wykorzystywanych do produkcji innych substancji,
2) chlorofluorowęglowodory (CFC), z wyjątkiem wykorzystywanych do
produkcji leków,
3) bromometan, z wyjątkiem zastosowań kwarantannowych i
przedwysyłkowych.
Minister określa wysokość opłaty za SK, uwzględniając ich
potencjał niszczenia ozonu w zależności od ich ilości
wprowadzanych do obrotu.
Pieniądze z tych opłat przeznaczane są na działania
związane:
1) ze zbiórką odpadów zawierających SK;
2) z odzyskiwaniem SK;
3) z gromadzeniem SK;
4) z unieszkodliwianiem SK.
Kary
Za produkcję lub wprowadzanie do obrotu SK na obszarze
UE wbrew zakazom wymierza się kary pieniężne. Ponadto
nielegalnie wprowadzone SK na obszar Wspólnoty
Europejskiej podlegają cofnięciu poza ten obszar, a gdy jest
to niemożliwe, traktowane są jako odpady i podlegają
unieszkodliwieniu na koszt osoby je wprowadzającej lub
przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki
Wodnej.
Stawka kary pieniężnej za 1kg SK wynosi pięciokrotność
opłaty za emisję do środowiska 1kg chlorowcopochodnej
węglowodoru
(CFC-12), ustalonej w przepisach prawa ochrony środowiska
(2001).
Podsumowanie
Badania stężenia ozonu w atmosferze ziemskiej
wykazały, że w ciągu ostatnich kilkunastu lat
zmniejsza się ono (średnio 0,2% rocznie),
natomiast uchwalenie Konwencji Wiedeńskiej i
przestrzeganie jej postanowień zahamowało proces
powiększania dziury ozonowej, w związku z czym
przyszłość zapowiada się
optymistycznie
. Emisja freonów powoli, ale
systematycznie maleje, jednak okres potrzebny na
odbudowanie warstwy ozonowej szacuje się na
kilkadziesiąt lat.