Położenie pierwiastka w układzie okresowym
Struktura elektronowa atomu – 1 s
1
Podobnie jak litowce zawiera 1 elektron na powłoce walencyjnej. Ze
względu na małe rozmiary atomu nie tak łatwo jak litowce się go
jednak pozbywa. I
H
= 13.6 eV i jest 2.5 razy wyższa od niż energia
jonizacji sodu.
Podobnie jak fluorowcom, atomowi wodoru brakuje 1 elektronu do
osiągnięcia struktury elektronowej najbliższego gazu szlachetnego.
Jednak przyłączenie dodatkowego elektronu do atomu wodoru daje
niewielki zysk energii - E
H
= - 0.72 eV. Przyłączenie elektronu do
atomu chloru daje zysk 5-cio krotnie wyższy.
Wniosek:
Wodór pod względem właściwości nie przypomina
pierwiastków żadnej grupy układu okresowego i jakiekolwiek
przyporządkowanie ma charakter czysto formalny.
Rozpowszechnienie i występowanie
Pierwiastek
% wagowy
% liczby atomów
Tlen
49.4
55.1
Krzem
25.8
16.3
Glin
7.5
5.0
Żelazo
4.7
1.5
Wapń
3.4
1.5
Sód
2.6
2.0
Potas
2.4
1.1
Magnez
1.9
1.4
Wodór
0.9
15.4
Tytan
0.6
0.2
Wodór jest najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem we wszechświecie.
Na podstawie analizy widmowej światła gwiazd szacuje się że jest go ponad
90%.
Na ziemi w stanie wolnym nie występuje.
Występuje w wielu związkach: woda, związki organiczne, kwasy, wodorotlenki
Otrzymywanie – metody przemysłowe
Zgazowywanie węgla:
3 Fe
(S)
+ 4 H
2
O → Fe
3
O
4
+ 4 H
2
półspalanie metanu:
CH
4
+ H
2
O → CO + 3 H
2
(katalizator Ni, temp. )
Przeróbka ropy naftowej
Produkt uboczny przy elektrolitycznej metodzie otrzymywania
NaOH
wodny
gaz
2
2
O
H
2
(g)
C
1000
(g)
2
(S)
2H
CO
H
CO
O
H
C
2
o
Otrzymywanie – metody laboratoryjne
Elektroliza wody (NaOH lub KOH)
anoda Ni: 4 OH
-
→ O
2
+ 2 H
2
O + 4 e
katoda Fe: 4 H
2
O + 4 e → 2 H
2
+ 4 OH
-
Reakcja aktywnych metali z kwasami:
2 H
3
O
+
+ Zn → Zn
2+
+ H
2
+ 2 H
2
O
Reakcja aktywnych amfoterycznych metali z mocnymi
zasadami:
2 Al + 2 OH
-
+ 6 H
2
O → 2 Al(OH)
4-
+ 3 H
2
Reakcja wodorków solopodobnych z wodą:
CaH
2
+ 2 H
2
O → Ca(OH)
2
+ 2 H
2
Wykorzystywanie procesów
biologicznych w pozyskiwaniu
wodoru
Z procesów tych można wyróżnić kilka grup. Jedną z nich jest
metoda fermentacyjna, w której następuje beztlenowa
fermentacja biomasy. Biomasę można pozyskiwać z produktów
odpadowych w rolnictwie oraz specjalnych, dających duże
przyrosty hodowli organizmów np.: glonów, bakterii. Proces ten
mogą przeprowadzić bakterie anaerobowe takie jak
Enterobacter, Citrobacter, Bacillius Clostridium. Produktami
reakcji są głównie wodór oraz dwutlenek węgla (w mniejszych
ilościach również metan, tlenek węgla, amoniak i siarkowodór):
C6H12O6 + H2O = 2CH¬3COOH + 4H2 + 2CO2
C6H12O6 = 2CH¬3(CH2)2COOH + 2H2 + 2CO2
Drugim sposobem jest bezpośrednia fotoliza wody przez
organizmy żywe. Proces ten jednak nie został jeszcze w pełni
opanowany na tyle, aby został uruchomiony na skale
przemysłową. Problemy wynikają z nieciągłości procesu oraz z
przygotowania (aktywacji) odpowiednich organizmów (np.: alga
Chlamidomonas reinhardtii). Inną metodą są zgazowanie bądź
piroliza biomasy.
Jak wykorzystać wodór?
Możliwości wykorzystania wodoru są bardzo duże. Ograniczają je w
tej chwili tylko ludzka pomysłowość i korporacje, które nie do końca
chcą ujawnić zakupione patenty i wyniki badań, jakie osiągnęły. Na
szczęście już w tej chwili wdrażane są w życie urządzenia zasilane
wodorem, dostępne dla „każdego”. Niestety dla „każdego” w tym
przypadku oznacza milionera, których nawiasem mówiąc jest
podobno coraz więcej. Potencjał wodoru jest tak ogromny, że często
nazywany jest on paliwem XXI wieku, a jego ceny kiedyś będą
bardziej konkurencyjne w stosunku do innych źródeł energii.
Obecnie wodór jest wykorzystywany:
w motoryzacji (do napędzania pojazdów)
do ogrzewania budynków
do ogrzewania wody
w palnikach kuchennych
w robotyce (np. jako źródło napędu protez)
Zalety i wady wodoru :
Zalety:
nie zanieczyszcza środowiska, produktem spalania jest woda
jest tańszy i łatwiejszy w magazynowaniu od energii
elektrycznej
jest praktycznie niewyczerpalny, gdyż jego zapasy znajdują
się w wodzie
ma małą energię inicjacji zapłonu, przez co spalanie jest
sprawniejsze
Wady:
tworzy mieszaninę wybuchową z powietrzem
podczas spalania tworzą się tlenki azotu
dyfunduje przez metale
Pierwsze dwie wady nie występują w bezpłomieniowym
spalaniu wodoru w ogniwach paliwowych, gdzie produktami
spalania jest woda i prąd elektryczny.
Cechy wodoru jako paliwa.
Wodór ze względu na swoją mała masę cząsteczkową oraz dużą wartość
ciepła spalania ma największy stosunek energii do masy, siła eksplozji
wodoru jest 2.5 razy większa niż konwencjonalnych paliw
węglowodorowych. Wodór cechuje się także dobrymi wartościami
charakteryzującymi paliwa takimi jak:
-temperatura zapłonu -253°C (dla porównania -188°C metan, -104°C
propan, -43°C benzyna, 11°C metanol)
-zakres palności jest szeroki od 4-75% V/V a wybuchowości 15-95 %V/V
przy czym zakres palności rośnie razem z temperaturą (dla porównania
5.3-15 % metan, 2.2-9.6 %, 6-36.5 % metanol, 1-7.6 % benzyna, 0.6-5.5
% benzyna (% jest objętościowy))
-temperatura samozapłonu 585°C (dla porównania 540°C metan, 490°C
propan, -385°C metanol, 230-480°C benzyna)
-energia zapłonu jest mała (0.02 mJ) o rząd wielkości mniejsza niż energia
zapłonu wyżej wymienionych paliw, dlatego wystarcza niewielka iskra,
żeby spowodować zapłon
-szybkość spalania, czyli szybkość z jaką płomień przesuwa się przez
palną mieszaninę gazów dla wodoru wynosi 2.65-3.25 m/s i jest o rząd
większy od spalania metanu czy benzyny.[1]
Największa zaletą wodoru jest brak emisji CO2 podczas spalania.
Problemami są skłonność wodoru do wycieku, zapalność i zapłon
mieszaniny wodorowej, wysoka temperatura płomienia wodoru, problemy
z przechowywaniem oraz z transportem.
Samochody napędzane
wodorem
Można wyróżnić dwa rodzaje silników. Pierwszym
rodzajem jest silnik spalinowy, gdzie wodór jest
dodatkiem do paliw zwiększającym ich kaloryczność
lub samym paliwem. Drugim rodzajem są ogniwa
wodorowe, są one bardziej efektywne. Wynikiem ich
działania jest wytworzenie prądu, który jest dalej
wykorzystywany do napędzania pojazdu.
Magazynowanie wodoru
Wodór w stanie gazowym
Najdłużej stosowaną metodą jest przechowywanie wodoru w
gazowym stanie skupienia. Gazowy wodór może zostać
sprężony do wysokiego ciśnienia, w celu podwyższenia jego
gęstości energii. Podwajając ciśnienie w zbiorniku z grubsza
biorąc podwaja się ilość zgromadzonej w nim energii. Obecnie
przechowywanie pod ciśnieniem 200-350 barów jest
technicznie możliwe. Jednakże, gęstość objętościowa
pozostaje wciąż około 10 razy niższa niż w przypadku benzyny.
W przypadku zastosowań komunikacyjnych to znacznie
ogranicza zakres działania. Wyjątkiem są autobusy miejskie,
które mogą często tankować. Prowadzone są prace nad
zastosowaniem lekkich materiałów kompozytowych, które
mogą znacznie obniżyć wagę i objętość zbiorników na wodór
gazowy. Rozwijana jest również technologia zbiorników krio-
ciśnieniowych, w których przechowywany jest sprężony wodór
w obniżonej temperaturze (od około -120 do -196 °C). Kilku
producentów samochodowych stosuje ciśnieniowy zbiornik
wodoru w swoich samochodach. 700 barowy system został
zbudowany we współpracy General Motors z Quantum Fuel
Systems Technology Worldwide, Inc.
Wodór w stanie ciekłym
Ciekły wodór musi być przechowywany poniżej -240,18 °C
(temperatura krytyczna wodoru), zazwyczaj jest to około -250
°C. Gęstość energii jest znacznie wyższa niż w przypadku
wodoru sprężonego, skroplenie i utrzymanie wodoru w stanie
ciekłym jest bardzo energochłonne. Pomimo tego, że
skomplikowanie układu czyni go bardziej odpowiednim do
dużych ilości, producenci samochodowi, jak BMW i General
Motors prowadzą badania nad samochodami wyposażonymi w
zbiornik z ciekłym wodorem oraz wodorowy silnik spalinowy
lub ogniwo paliwowe. Duża część badań nad skraplaniem
wodoru została przeprowadzona przy projektach kosmicznych,
gdzie wodór jest wykorzystywany jako paliwo do napędu rakiet
Porównanie zbiornika na wodór
ciekły i gazowy , sprężony pod
ciśnieniem 350 barów
Wodór jako napęd dla Jet
Pack
Oprócz konwencjonalnych urządzeń, w których tego typu
paliwo może być wykorzystywane, badano również jego
przydatność w maszynach typu Jet Pack. Są to urządzenia w
kształcie plecaka, które służą do latania. Były one
początkowe badane przez armię amerykańską dla
zastosowań wojskowych. Pierwsze prototypy skonstruowała
firma Bell Aerosystems w 1960 roku. Były one napędzane
nadtlenkiem wodoru (H2O2), jednak ze względu na krótki
czas działania, hałas oraz niebezpieczeństwo związane z
przechowywaniem nadtlenku wodoru armia amerykańska
wycofała się z projektów.
W roku 2007 został wypuszczony na rynek Jet Pack T-73
który w powietrzu może utrzymać się ok. 9 minut i pokonać
dystans 17.7 km. Działała on na specjalnym rodzaju paliwa
lotniczego Jet A, którego pali około 19 litrów. Model ten w
2007 roku kosztował 200 tysięcy dolarów. W roku 2008-2009
ukazał się następny model innej firmy, która wykorzystuje
obracające się turbiny umocowane podobnie jak plecak na
plecach pilota. Model ten kosztuje już mniej bo tylko 100.000
$.
Jet Pack