Ekologia człowieka

Ekologia

( oikos – dom, logos – nauka)
Jest to nauka o strukturze i

funkcjonowaniu przyrody, zajmuje
się całością zjawisk dotyczących
wzajemnych zależności między
organizmami żywymi i
nieożywionym środowiskiem.

Dziś wyróżnia się działy

ekologii

•Autekologia ( związki

organizmu ze środowiskiem)

•Synekologia ( ekologia

ekosystemów, zespołów i

populacji)

•Sozologia ( ochrona i

kształtowanie środowiska)

•Ekologia człowieka

( zależności między

człowiekiem i otaczającym go

światem)

•Ekologia społeczna(wykrycie

prawidłowości w zmiennych

wzorcach przestrzennego

układu ludności, bada

stosunki symbiotyczne

jednostek,grup ludzkich )

Ekologia człowieka -

human ecology

interdyscyplinarna nauka badająca dynamiczne procesy

biologiczne i społeczne zachodzące między ludźmi jako

jednostkami, populacjami czy społeczeństwami a

środowiskiem, w którym żyją (przyrodniczym, społecznym,

technicznym i kulturowym). W świetle tej nauki przyroda

staje się czynnikiem limitującym możliwości człowieka i

populacji ludzkiej. Toteż konieczne jest badanie wzajemnych

związków przyrody i człowieka i wykorzystanie tych badań w

jego gospodarczej działalności (technologia wytwarzania,

planowanie przestrzenne, urbanistyka, architektura itp), aby

nie powodowała ona degradacji środowiska przyrodniczego i

obniżania się jakości życia, lecz by możliwe stało się

rozsądne godzenie praw kultury z prawami natury i

wytyczanie właściwych kierunków rozwoju gospodarki.

[J. Penc]

Przedmiot zainteresowań

ekologii człowieka:

• osobnik i społeczeństwo jako dwa poziomy

organizacji; zawartość informacyjna układów

żywych i ich środowiska. Potrzeby biologiczne

istoty ludzkiej: pokarm, rozmnażanie,

interakcje środowiskowe. Populacja ludzka i jej

ograniczanie: przyrost populacji, kontrola

urodzeń, zjawiska demograficzne. Ekologia

zbiorowisk ludzkich: ewolucja kultury;

strategie ekologiczne społeczności ludzkich;

rolnictwo; urbanizacja; systemy

porozumiewania się; zdrowie publiczne;

ekologiczny wymiar zagrożeń środowiskowych.

We wszystkich definicjach

człowiek zajmuje

centralne miejsce, ale

równocześnie podkreślone

są wzajemne interakcje :

człowiek oddziałuje na

środowisko , które z kolei

oddziałuje na człowieka. Z

drugiej strony zaróno

człowiek jak i wszystkie

układy żywe w

otaczającym go świecie

podlegają prawom fizyki i

chemii.

• Wszystkim przejawom życia

towarzyszą zawsze przemiany
materii i energii
( krążenie materii i przepływ
energii)

• Człowiek w ciągu całego swojego życia

jest narażony na działanie szkodliwych
czynników obecnych w środowisku.

• Na organizm człowieka działają

czynniki:

• chemiczne
• biologiczne
• fizyczne

Człowiek nie jest

bezbronny na działanie

czynników

środowiskowych

• W zależności od rodzaju i natury

tych czynników wykształciły się
różne mechanizmy obronne.

Człowiek próbuje ulepszać

i modyfikować procesy

zachodzące w przyrodzie

w sposób naturalny(np..

uruchomił nowe cykle

obiegu pierwiastków)

• Z ekologicznego punktu patrzenia

zjawiska zachodzące w przyrodzie
należy rozpatrywać w skali
ekosystemu.

EKOSYSYTEM

• Jest to zespół organizmów żywych

tworzących biocenozę i wszystkie
elementy środowiska ożywionego i
nieożywionego, w których te
organizmy bytują.

• Schemat ekosystemu człowieka

został przedstawiony w 1974r.
jako „Mandala zdrowia”.

• Model ten odzwierciedla fakt , że

człowiek od momentu poczęcia aż
do późnej starości tworzy ze
środowiskiem jedną całość.

• Zrozumienie wpływu szeroko

rozumianego środowiska na ustrój
człowieka jest podstawą sztuki
medycznej.

• R