GENEZA I ZAŁOŻENIA

EKOLOGII CZŁOWIEKA I

EKOFILOZOFII

Prezentację przygotowali:

Filip Aszteborski

Mateusz Granatyr

Damian Grudzień

CO TO JEST EKOLOGIA
CZŁOWIEKA?

Dział ekologii zajmujący się

problemami wzajemnego oddziaływania
na siebie środowiska i populacji
ludzkich (gatunku Homo sapiens).

DEFINICJA EKOLOGII CZŁOWIEKA
WEDŁUG WOLAŃSKIEGO:

Ekologia człowieka to interdyscyplinarna

nauka o człowieku, w tym jego kulturze
jako części ekosystemów. Ekologia
człowieka, bada go jako osobę ludzką,
populację jako gatunek i społeczeństwo.
Współczesne koncepcje oparte są na
badaniach biologicznych mechanizmów,
dostosowania się do środowiska (fizjologia
środowiska) i mechanizmów ewolucji
(genetyka populacyjna ewolucjonizmu).

GENEZA POWSTANIA:

Powstanie Ekologii człowieka wynikało

z szeregu potrzeb praktycznych
związanych z problemami
współczesności, a więc z racji kryzysu
środowiska, problemów ekologicznych
współczesnych społeczeństw oraz
konieczności kontrolowania stosunków
między grupami ludzkimi, a w
szczególności rozwiązywania
sprzecznych interesów związanych z
relacjami społeczeństwo-przyroda.

PRZEDMIOT BADAŃ
EKOLOGII CZŁOWIEKA:

Przedmiotem badań ekologii człowieka

jest populacja ludzka, i jej
środowisko( biologiczne, społeczne i
kulturowe powiązania ludzi ze
środowiskiem ich życia).Oznacza to
powiązania materiałowe, energetyczne,
informacyjne, potrzeby organizmu i
sposób eksploatacji
środowiska.Ekologia człowieka
wykracza poza nauki, biologiczne,
wykształca obserwacje psychologiczne,
socjologiczne, etnologiczne.

Z JAKICH NAUK CZERPIE
EKOLOGIA CZŁOWIEKA?

-Geologia
-Geografia
-Botanika
-Zoologia
-Genetyka
-Etnologia
-Ekonomia
-Systematyka
-Antropologia
-Psychologia
-Mikrobiologia

ZADANIA EKOLOGII
CZŁOWIEKA:

Zadania Ekologii człowieka:
-rejestracja i wyjaśnianie mechanizmów zmian organizmu

człowieka i struktury populacji ludzkich pod wpływem
przemian środowiska <np. urbanizacja industrializacja
mechanizacja, i chemizacji rolnictwa, motoryzacji>

-ustalenie limitów największego dopuszczalnego stężenia

czynników szkodliwych nie tylko w miejscach pracy, ale i
zamieszkania oraz wypoczynku.

-przewidywanie ubocznych skutków oraz odległych

bezpośrednich konsekwencji przemian dokonywanych przez
człowieka w swym środowisku życia: zamieszkania, pracy,
wypoczynku.

-określenie możliwości i kierunków optymalizacji warunków

bytowych w związku z biologicznymi i kulturowymi
potrzebami człowieka.

-dokumentacja skutków przemian środowiska człowieka w

postaci stanu biologicznego populacji ludzkich.

OCHRONA ŻYCIA
ŚRODOWISKA CZŁOWIEKA:

Szczególnym kierunkiem ekologii człowieka jest

ochrona środowiska jego życia. W wielu krajach
istnieją specjalne służby ekologiczne, a także
społeczne Ruchy Zielonych. Zieloni kierują swoje
wysiłki przede wszystkim do walki z
zanieczyszczeniem zbiorników wodnych,
środowiska powietrznego, gleby, na ochronę lasów
i świata zwierzęcego. Poza tym protestują przeciw
próbom jądrowym, walczą o likwidację broni
jądrowej, chemicznej i biologicznej, zaprzestanie
używania min przeciwpiechotnych, kaleczących też
ludność cywilną i zwierzęta, o zakaz stosowania w
łowiectwie zwierząt futerkowych pułapek
zatrzaskowych, powodujących nadzwyczajne
cierpienia zwierząt.

CENTRALNY PROBLEM
EKOLOGII CZŁOWIEKA:

Centralnym problemem ekologii (w

sensie ogólnym) jest interakcja
organizmów żywych ze środowiskiem.
W ekologii człowieka jest to interakcja
człowieka z jego środowiskiem
naturalny, jak i społeczno – kulturalnym.

CO TO JEST
EKOFILOZOFIA?

Ekofilozofia stanowi samodzielną

naukę filozoficzną charakteryzującą się
określoną epistemologią i metodologią.
Jest to nurt filozoficzny, gdzie w
centrum zainteresowania znajduję się
środowisko przyrodnicze i społeczne, a
w szerszym ujęciu
cały ekosystem ziemski wraz z
otoczeniem.

GENEZA POWSTANIA:

Ekofilozofia to stosunkowo nowy dział
filozofii, który powstał pod koniec XX wieku.
Pojawienie się tej dyscypliny naukowej nie
stanowiło przypadku, gdy było wynikiem
narastających zagrożeń związanych z
dramatycznie pogarszającym się stanem
środowiska naturalnego.

CZYM SIĘ ZAJMUJE?

Dziedzina ta zajmuję się badaniem

istoty i natury środowiska społeczno-
przyrodniczego wraz z jego
właściwościami ilościowymi i
jakościowymi oraz dwustronnymi
związkami przyczyno-skutkowymi
pomiędzy środowiskiem,
a antroposferą.

STRUKTURA PRZEDMIOTOWA
EKOFILOZOFII:

1. Ogólnofilozoficzne związane z istotą i naturą środowiska

społeczno-przyrodniczego, jego właściwościami ilościowymi i
jakościowymi wraz z zachodzącymi w nich zmianami.
Pogłębione rozważania w tym ujęciu stają się podstawą do
oceny aktualnego stanu środowiska, jego przemian i wpływu
na życie i zdrowie człowieka.

2. Antropologiczne dotyczące demografii, ontogenezy, migracji

ludności, a także pozostałych zagadnień z tej dziedziny tj.
nauka, technika, technologia, sztuka i religia.

3. Aksjologiczne będące wynikiem wartościowania ludzkiego

życia i zdrowia. W ramach koncepcji ekofilozofii życie i
zdrowie człowieka ujmowane jest jako wartość najwyższa, ale
nie absolutna, natomiast środowisko społeczno-przyrodnicze
stanowi wartość podstawową i dobro wspólne.

4. Edukacyjne traktujące o takim wychowaniu sozologicznym w

rodzinie, szkole, środkach masowego przekazu, ośrodkach
wiary i edukacji, które umożliwia kształtowanie wrażliwości
na wartości środowiska społeczno-przyrodniczego.

TEORETYCZNE PODSTAWY
EKOFILOZOFII:

Źródeł teoretycznych Ekofilozofii upatrywać można w:

1.

Filozofii ekologii, która ujmowana jest jako podstawowa teoria i
metodologia ekologii.

2.

Ekologii człowieka, która stanowi syntezę antropologii
przyrodniczej, ekologii i nauk medycznych.

3.

Ekologii humanistycznej, będącej analizą życia człowieka w jego
aspekcie ludzkim i osobowym.

4.

Ekologii głębokiej stanowiącej analizę zagadnień związanych z
kryzysem i katastrofami ekologicznymi, a także z upadkiem
wartości moralnych człowieka.

5.

Filozofii kryzysu ekonomicznego, która stanowi syntezę zagadnień
z zakresu etyki, prawa, polityk i ekonomii w odniesieniu do
kryzysu ekologicznego.

6.

Ujęciu systemowo informacyjnym ekorozwoju interpretowanym
jako prognoza rozwoju człowieka i rozwoju zrównoważonego
środowiska.

7.

Praktycznej filozofii przyrody ujmującej szereg zagadnień
praktycznych i bioetycznych z zakresu kryzysu ekologicznego.

DZIĘKUJEMY
ZA UWAGĘ! 