ŻYWIENIE A

CHOROBY

DIETA

ANTYRAKOWA

OGROMNE ZNACZENIE WŚRÓD

PRZYCZYN NOWOTWORÓW
MAJĄ ZWYCZAJE ŻYWIENIOWE
I SPOSÓB PRZECHOWYWANIA
PRODUKTÓW SPOŻYWCZYCH.

•

Jelito grube i odbytnica

•

Żołądek

•

Prostata

•

Piersi

KARCINOGENY(CZ.RAKOTWÓRCZE):

1.Nitrozoaminy
2.Nadmiar tłuszczów
3.Substancje konserwujące(m.in.saletra)
4.Aflatoksyny(wytwarzane przez pleśnie)
5.Nadmiar soli
6.Alkohol

INICJATORY I PROMOTORY (składniki

zwiększające ryzyko nowotworów):

•

tłuszcze smażone i zjełczałe

•

przypalona żywność

•

niektóre składniki kawy

•

fluorokumaryny(seler,pasternak,figi)

•

hydrazyny(grzyby)

•

teobromina(herbata,kakao)

•

chinony i pochodne

WSKAZÓWKI DIETETYCZNE:

•

nie przejadać się

•

wybierać produkty o wysokiej wartości
biologicznej a niskiej kaloryczności

•

urozmaicać pożywienie

•

jeść świeże owoce i warzywa

•

mniej tłuszczów

•

białko-poprzez spożywanie nabiału,
prod. roślinnych,ryb,a w mniejszym
stopniu-mięsa

•

Ograniczyć spożywanie soli i środków
konserwujących zawierających sód

•

pić stosunkowo wiele napojów(nie
słodzonych)

•

starannie przechowywać produkty i
potrawy

•

spożywać produkty pochodzące z
upraw nie zniszczonych ekologicznie

•

potrawy przygotowywać w sposób
prosty, nie niszcząc ich wartości
biologicznych. Jeść dużo surówek.

WITAMINY ANTYRAKOWE:

•

WIT.A - hamuje wzrost i rozwój nowotworów
piersi, pęcherzyka żółciowego, skóry, płuc.

•

WIT.C- podanie tej wit. w trakcie leczenia
nowotworów korzystnie wpływa na przebieg
terapii.Zapobiega
nowotworom:gardła,j.ustnej,
trzustki,żołądka,piersi,odbytu,szyjki macicy.

•

WIT.E- antyoksydant; chroni przed nowotwo-
-rami i utratą równowagi psych. i ch.serca.

•

WIT.B - niedobór(szczególnie
kw.foliowego)

zwiększa ryzyko raka szyjki macicy.
Wit.B2 i B12- działanie ochronne przed

wystąpieniem choroby nowotworowej.

CELEM DIETY ANTYRAKOWEJ JEST

UAKTYWNIENIE ODPORNOŚĆI I

POPRAWA PRZEMIANY MATERII. NIE

TYLKO ZAPOBIEGA

NOWOTWOROM,MA RÓWNIEŻ DUŻE

ZNACZENIE W TRAKCIE TERAPII-

ZWIĘKSZA SZANSĘ WYLECZENIA.

CUKRZYCA

RODZAJE CUKRZYCY:

•

insulinozależna typu 1(IDDM)- produkcja
insuliny w kom.B jest niewystarczająca, a w
pewnych momentach nawet żadna.Na ten
typ cukrzycy zapadają częściej dzieci i
młodzież.

•

Insulinoniezależna typu 2 (NIDDM)- 80-90%
wszystkich chorych na cukrzycę.Dotyczy
osób starszych,najczęściej po 50r.ż. Otyłość
zwiększa insulinooporność,co powoduje,że
obok cukrzycy obserwuje się dużą liczbę
osób z upośledzeniem tolerancji glukozy

•

C. ciężarnych -najczęściej pojawia się w
drugiej połowie ciąży,czasem wymaga
leczenia insuliną.Ustępuje po porodzie.

•

C. Insulinoniezależna
młodocianych(MODY)

•

C.polekowa-leki stos. w chorobach
układu krążenia (np. tiazydy,leki
sterydowe)

•

C.związana z chorobami gr.
dokrewnych: zesp. Cushinga,
akromegalia, nadczynność tarczycy,...

DIETA:

•

TYP1: spożycie białka-umiarkowane, a u
chorych z nefropatią-ograniczone. Nie
ogranicza się węglowodanów złożonych, z
dużą zawartością włókien roślinnych(55-
60% wart. kalorycznej diety).

•

TYP2: dieta
małoenergetyczna:ograniczenie
jedzenia,głównie tłuszczów i
węglowodanów- ale nie
warzyw.Ważne:obfitość posiłków powinna
być duża, przy małej kalorycznosci.

LECZENIE CUKRZYCY

U OSÓB STARSZYCH I DZIECI

•

Choroba dziecka i osoby starszej

angażuje rodzinę.

•

Zorganizowanie stałej opieki

domowej dla pacjentów nie jest
przesadą, a wymogiem.

PRECZ Z ALKOHOLEM !!!

•Zaburzenia stężenia glukozy
•Wytwarzanie nieprawidłowych

produktów przemiany materii (ciała
ketonowe)

•Uszkodzenia serca, wątroby,

trzustki

•Podwyższenie ciśnienia tętniczego

krwi

•Pacjenci nadużywający alkoholu

z reguły zaniedbują leczenie

Leczenie cukrzycy powinno być

kompleksowe

1.kontrolować codziennie poziom cukru
2.nauczyć się samokontroli
3.oglądać systematycznie własne stopy
4.prowadzić styl życia sprzyjający zdrowiu
5.wiedzieć kiedy porozumieć się z

lekarzem

6.czytać broszury i książki o cukrzycy

POWIKŁANIA CUKRZYCY:

MIKROANGIOPATIE:

•

Retinopatia

•

Nefropatia

•

Neuropatia

ŚPIĄCZKA CUKRZYCOWA

•

Hiperosmotyczna

•

Hipoglikemiczna

OSTEOPOROZA

Definicja Światowej Organizacji Zdrowia

mówi: "Osteoporoza jest uogólnioną
chorobą metaboliczną kości,
charakteryzującą się niską masą kostną,
upośledzoną mikroarchitekturą tkanki
kostnej, a w konsekwencji zwiększoną jej
łamliwością i podatnością na złamania".

CZYNNIKI RYZYKA

•

zaawansowany wiek, płeć żeńska

•

rasa biała i żółta

•

przebyte uprzednio złamanie po
minimalnym urazie,

•

rodzinna skłonność do występowania
osteoporozy, manifestująca się złamaniami
kości po niewielkich urazach (lub bez urazu)

•

wczesna menopauza i długotrwały niedobór
estrogenów po menopauzie,

• utrzymujące się zaburzenia miesiączkowania

w każdym wieku kobiety

•nierodzenie

•niedobór androgenów (testosteronu) u
mężczyzn (hipogonadyzm),

•szczupła budowa ciała,

•długotrwałe stosowanie
glikokortykosterydów

•nadczynność tarczycy i nadnerczy

•mała podaż wapnia i mała lub
nadmierna podaż fosforu

•nikotynizm, alkoholizm, kofeinizm

•brak aktywności fizycznej

CZYNNIKI RYZYKA C.D.

ZAPOBIEGANIE

•

Spożywaj pokarmy bogate w wapń (mleko i
jego przetwory: jogurty, kefir) i wit. D (tran,
żółtko jaj) tak, żeby Twoje kości miały
odpowiednią ilość budulca.

•

Jeżeli uważasz, że nie jesteś w stanie zapewnić
swojemu organizmowi właściwej podaży
wapnia w diecie rozpocznij przyjmowanie
preparatów wapniowo-witaminowych.

•

Postaraj się osiągnąć i utrzymać prawidłową
dla swojej płci, wieku i wzrostu masę ciała.