Preparaty chemiczne
używane w trakcie leczenia
endodontycznego -
właściwości, zastosowanie i
sekwencja użycia.

Instrumentarium

•

Najczęściej strzykawki z cienkimi,

jednorazowymi igłami, prostymi bądź zagiętymi

•

Igły konwencjonalne - otwór na wierzchołku (nie

głębiej niż 2 mm przed granicą długości

roboczej, igłę należy skierować skośnie do ściany

kanału)

•

Igły z otworem bocznym w czterech rozmiarach

oznaczonych kolorami

•

Strzykawki Monoject 3ml z igłami montowanymi

za pomocą gwintu posiadająca otwór boczny

•

Strzykawki do wielokrotnej sterylizacji w

autoklawie

Technika płukania

•

Przyjmuje się, że ilość środka płuczącego
przeznaczonego do oczyszczenia jednego
kanału powinna wynosić ok. 10 ml

•

Należy wprowadzić igłę do kanału
korzeniowego do momentu oporu, lekko ją
wycofać, tak by się nie klinowała

•

Kontrolować głębokość wprowadzenia igły
do kanału, zakładając na nią ogranicznik,
a także ją zgiąć

Cechy idealnego środka
płuczącego

•

Działanie bakteriobójcze lub

bakteriostatyczne

•

Zdolność usuwania opiłków zębiny i innych

zanieczyszczeń

•

Zdolność rozpuszczania organicznej i

nieorganicznej zawartości kanału

•

Pomoc w opracowaniu kanałów wąskich i

zakrzywionych

•

Zmniejszenie niebezpieczeństwa

uszkodzenia lub złamania narzędzi w kanale

•

Działanie wybielające twarde tkanki zęba

•

Usuwanie warstwy mazistej

•

Brak cytotoksyczności

Podchloryn sodu

•

Stężenia 1 - 5,25% ( stosowany 1-3%, 1% gdy

nieuformowane korzenie, 5,25% gdy resorpcja wew.))

•

Najczęściej stosowany w stężeniu 5,25%

•

Ma działanie lityczne w stosunku do martwych i żywych

tkanek, rozpuszcza część organiczną warstwy mazistej.

Dotyczy to kanału głównego oraz kanałów bocznych, które

są niedostępne dla narzędzi.

•

Posiada właściwości czyszczące oraz działa wybielająco na

tkanki twarde zęba.

•

Podczas mechanicznego poszerzania kanału

usuwa resztki martwej miazgi.

•

Oczyszcza kanał, łącznie z usuwaniem

warstwy mazistej, aby odsłonić ujścia

kanalików zębinowych.

•

Zapobiega

przebarwieniu zębów, jakie mogłoby

nastąpić po wypełnieniu niewypłukanego

kanału.

•

Zalecany jest podczas płukania

kanałów korzeniowych z zapaleniem miazgi.

Podchloryn sodu

Przykłady preparatów:

•

Chloramina I 5%

•

Chloran 2% i 5,25%

•

ChloraXiD 2% i 5,25%

•

ChloroCid 3%

•

Hypochlorit 5,25%

3% woda utleniona

•

Działanie bakteriobójcze (zwłaszcza na

beztlenowce)

•

Działanie wybielające

•

Wydzielając tlen obficie się pieni usuwając

martwą tkankę i wióry zębinowe

•

Słabsze od podchlorynu właściwości

rozpuszczające substancje organiczną

•

Tylko nieznacznie drażni tkanek OKW

( zalecany w endodoncji wieku rozwojowego)

•

Po przedostaniu do tkanek OKW może

powodować odmę tkankową

Glukonian chlorheksydyny
CHX

•

Silnie bakteriobójczy i grzybobójczy

•

Stężenia 0,2 – 2% w postaci roztworu, żelu lub ćwieków

gutaperkowych

•

Skuteczne zwalczanie Enterococcus

faecalis

•

Substantywność – duże powinowactwo

i przyczepność do zębiny i hydroksyapatytu

– wydłużenie czasu działania

•

Synergistyczne działanie z wodą utlenioną

•

Bezpieczniejsza niż

podchloryn dla tkanek OKW

•

Nie działa litycznie na

substancje organiczną

•

Płukając podchlorynem i CHX pomiedzy

zastosować 0,9% NaCl ( bo po połączeniu

pomarańczowobrunatny osad)

Kwas cytrynowy

•

Do celów leczniczych w stomatologii zalecane

jest stosowanie roztworu w stężeniu 40%-50%.

•

Wspomaga mechaniczne oczyszczanie

kanału korzeniowego.

•

Usuwa warstwę mazistą ze ścian kanału

odsłaniając kanaliki zębinowe.

•

Umożliwia odsłonięcie, oczyszczenie

i dokładne wypełnienie kanałów.

•

Postępowanie: Preparat wprowadzić do

kanału za pomocą strzykawki z igłą tak

ustawioną, aby strumień płynu był skierowany na

ścianę kanału. Najlepiej, aby igła posiadała otwór

w okolicy szczytu na powierzchni bocznej.

•

Podczas przepłukiwania kanału korzeniowego nie

stosować zbyt silnego strumienia płynu, gdyż

może to spowodować przedostanie się płynu do

tkanek okołowierzchołkowych i spowodować ich

uszkodzenie.

Alkohol

•

95 % alkohol etylowy lub

70% alkohol izopropylowy

•

Stosowany jako ostatni środek

płuczący w celu zmniejszenia

napięcia powierzchniowego płynów

i uszczelniacza – pozwala na lepszą

ich penetrację w głąb kanalików

zębinowych

•

Wyparowując z kanalików osusza

powierzchnię zębiny, co zwiększa

penetrację uszczelniacza

•

Może dodatkowo zapobiec wytrącaniu się na

ścianach kanału kryształków podchlorynu sodu

Najczęściej polecana kolejność
stosowania środków płuczących

•

Podchloryn sodu

•

EDTA

•

Podchloryn sodu

•

Alkohol

Korzyści wynikające z płukania
kanału

•

Wspomaganie mechanicznego
opracowania

•

Rozpuszczanie zakażonych resztek miazgi

•

Usuwanie mas martwiczych z miejsc
niedostępnych dla narzędzi

•

Tworzenie „poślizgu” dla narzędzi

•

Działanie dezynfekujące

•

Usuwanie warstwy mazistej

•

Usuwanie wiórów zębinowych mogących
zaczopować światło kanału

Inne metody płukania

•

Ultradźwiękowe płukanie kanału –
końcówki służące równocześnie do
opracowania i płukania kanałów; większa
skuteczność wynika z podgrzewania
płynów i powstawania w nich wirów oraz
zjawiska kawitacji

•

Maszynowe płukanie kanału - np.
irygator Stropko przystosowany do
montażu z jednej strony z dmuchawką
przy unicie a z drugiej do umocowania
igły irygacyjnej;

Urządzenie do bezpiecznego
płukania kanałów
korzeniowych.

•

EndoVac w odróżnieniu od klasycznej strzykawki
podaje płyn irygacyjny od góry a następnie
odsysa jego nadmiar zarówno z części
koronowej zęba oraz równocześnie z poziomu
wierzchołka kanału za pomocą specjalnej
makrokaniuli i mikrokaniuli.

•

EndoVac umożliwia dokładne płukanie i
odsysanie płynu z kanału korzeniowego bez
ryzyka jego przedostania się do jamy ustnej
pacjenta oraz zmniejsza ryzyko przepchnięcia
materiału płuczącego do tkanek OKW.

EndoVac

EndoVac