PRAWO DO DOBREJ
PRAWO DO DOBREJ
ADMINISTRACJI
ADMINISTRACJI
POJĘCIE DOBREJ ADMINISTRACJI
POJĘCIE DOBREJ ADMINISTRACJI
Każda osoba ma prawo do tego, aby jej
sprawy były
załatwiane przez instytucje i organy Unii
bezstronnie,
rzetelnie i w rozsądnym terminie.
PRAWO DO DOBREJ ADMINISTRACJI ZOSTAŁO UJĘTE W
PRAWO DO DOBREJ ADMINISTRACJI ZOSTAŁO UJĘTE W
ROZDZIALE V ART. 41 KARTY PRAW PODSTAWOWYCH
ROZDZIALE V ART. 41 KARTY PRAW PODSTAWOWYCH
1 Każda osoba ma prawo do bezstronnego i sprawiedliwego rozpatrzenia
jej sprawy w rozsądnym terminie przez instytucje i organy Unii.
2 Prawo to obejmuje:
– prawo każdej osoby do bycia wysłuchaną, zanim zostaną podjęte
indywidualne środki mogące negatywnie wpłynąć na jej sytuację;
– prawo każdej osoby do dostępu do akt jej sprawy, z zastrzeżeniem
poszanowania uprawnionych interesów poufności oraz tajemnicy
zawodowej i handlowej;
– obowiązek administracji uzasadniania swoich decyzji.
3 Każda osoba ma prawo domagania się od Wspólnoty naprawienia,
zgodnie z zasadami ogólnymi wspólnymi dla praw Państw
Członkowskich, szkody wyrządzonej przez instytucje lub ich pracowników
przy wykonywaniu ich funkcji.
4 Każda osoba może zwrócić się pisemnie do instytucji Unii w jednym
z języków traktatowych i musi otrzymać odpowiedź w tym samym
języku.
KARTA PRAW PODSTAWOWYCH
KARTA PRAW PODSTAWOWYCH
to zbiór fundamentalnych
uchwalony i podpisany podczas zjazdu
w Nicei przez premierów
rządów wszystkich państw
.
Charakter prawny dokumentu został nadany
poprzez
podpisany
roku. Karta zacznie
obowiązywać od
roku, pod
warunkiem,
że
wszystkie
państwa
członkowskie UE ratyfikują Traktat.
HISTORIA
HISTORIA
•
Prace nad ustanawianiem fundamentalnych praw UE ruszyły w
roku, w
czasie posiedzenia
w
. Dokument ten miał zebrać
"wspólną część podstawowych praw obywatelskich, które w tej czy innej
formie są wpisane do konstytucji i innych aktów prawnych państw
członkowskich UE, aby stworzyć spójny zestaw norm dla tworzenia
przyszłego
prawa
UE".
Po
przegłosowaniu
pomysłu
w
zostało
zlecone zadanie
ustalenia kompromisowego tekstu Karty. Kartę tworzył 60-osobowy konwent
składający się z przedstawicieli szefów państw i rządów UE, parlamentów
krajowych, Parlamentu Europejskiego oraz Komisji Europejskiej.
•
W dniu
roku tekst Karty został przyjęty i podpisany przez
premierów rządów wszystkich państw UE na szczycie w
. Karta Praw
Podstawowych wchodziła w skład Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla
Europy (jako jego część II), który ostatecznie nie został ratyfikowany.
podpisany
roku nadaje moc prawną Karcie.
Traktat lizboński, a zatem także Karta Praw Podstawowych, zacznie
obowiązywać od
roku, o ile zostanie ratyfikowany przez
wszystkie
państwa członkowskie Unii Europejskiej
.
•
Rządy
i
ograniczyły dla swoich obywateli ochronę
prawną Karty Praw Podstawowych poprzez przyjęcie
,
będącego częścią Traktatu lizbońskiego
TREŚĆ KARTY
TREŚĆ KARTY
Nazwanie owego aktu "kartą" ma
charakter tradycyjny. W ten sposób
podkreśla się związek z aktami
historycznymi, np. angielską Magna
Charta Libertatum z 15 czerwca
1215 roku, której przyjęcie było
przełomem w kwestii prawa i
wolności.
Karta Praw Podstawowych składa się z
preambuły oraz 54 artykułów rozdzielonych
między 7 rozdziałów:
Godność człowieka (art. 1-5):
Wolności (art. 6-19):
Równości (art. 20-26):
.
Solidarnośći (art. 27-38);
Prawa obywatelskie (art. 39-46):
Wymiar sprawiedliwości (art. 47-50):
Postanowienia ogólne (art. 51-54):
KARTA PRAW PODSTAWOWYCH W
KARTA PRAW PODSTAWOWYCH W
POLSCE
POLSCE
4 października 2007 rząd Jarosława Kaczyńskiego
zdecydował, iż polscy obywatele nie będą podlegać
ochronie zagwarantowanej w Karcie Praw
Podstawowych tak jak obywatele pozostałych
krajów członkowskich Unii Europejskiej (z wyjątkiem
Wielkiej Brytanii). Polacy nie będą mogli dochodzić
praw zawartych w karcie przed Europejskim
Trybunałem Praw Człowieka. Decyzje przedstawiciel
rządu uzasadnił: Chodzi np. o to, żeby zapobiec
jakimkolwiek interpretacjom prawa przez Europejski
Trybunał Praw Człowieka, które doprowadziłyby do
zmiany definicji rodziny i przymuszały państwo
polskie do uznawania małżeństw homoseksualnych.
EUROPEJSKI KODEKS DOBREJ
EUROPEJSKI KODEKS DOBREJ
ADMINISTRACJI
ADMINISTRACJI
przyjęty przez Parlament Europejski w
dniu 6 września 2001 r.
Kodeks obowiązuje wszystkich urzędników i
pozostałych funkcjonariuszy w ich kontaktach
z jednostką, którzy objęci są statusem
urzędnika i w odniesieniu do których
obowiązują warunki zatrudniania pozostałych
funkcjonariuszy. Pojęcie "urzędnika" dotyczy w
dalszym ciągu zarówno urzędników, jak i
pozostałych funkcjonariuszy.
Do zasad tych należą:
1) zasada praworządności
2) zasada
niedyskryminacji
3) zasada
proporcjonalności
4) zakaz używania władzy publicznej w innym celu niż ją powierzono
5) zasada
bezstronności
6) zasada
obiektywności
7) zasada
uczciwości
8) zasada uwzględnienia słusznego interesu jednostki
9) zasada
uprzejmości
10) zasada
odpowiadania na pisma w języku obywatela
11) zasada
potwierdzania odbioru pism kierowanych do administracji
publicznej
12) zobowiązanie
przekazania sprawy właściwemu organowi w sprawie w
przypadku mylnego skierowania
13) prawo
wysłuchania jednostki przed podjęciem rozstrzygnięcia
14)
zasada
terminowości
15)
zasada
pouczenia o możliwości odwołania
16)
zasada
doręczenia rozstrzygnięcia
17)
zasada
ochrony danych
18) uzasadnienia decyzji
19) obowiązek udzielenia informacji
20) prowadzenia rejestrów poczty wychodzącej i przychodzącej
21) zaskarżenia wszystkich zaniedbań do Europejskiego Rzecznika Praw
Człowieka
KONIEC !!!
KONIEC !!!