Elementy 

Elementy 

biotechnologii

biotechnologii

Seminarium 8

1. Hydrobiometalurgia 

- Mechanizmy procesu
- Przykład technologii
- Procesy techniczne
- Bioremediacja 

2. Biogaz, biomasa, biopaliwa

- Charakterystyka
- Korzyści
- Zastosowanie

Biogeochemia 

(ługowanie 

mikrobiologiczne) 

wykorzystuje 

aktywność 

metaboliczną 

mikroorganizmów    w  praktycznym  celu  –  pozyskania 
rozproszonych  w  minerałach  lub  skałach  substancji 
nieorganicznych  lub  też  w  celu  wyizolowania  cennych 
pierwiastków ze skał i minerałów skałotwórczych.

Biogeochemia (1)

Biotechnologiczne metody pozyskiwania 

pierwiastków

Zdolność niektórych 
bakterii 
chemolitotroficznych do 
produkcji kwasów, które 
rozpuszczają zawarte w 
minerałach związki 
chemiczne (tzw. 
wymywanie).

Mikroorganizmy które 
wykazują swoiste 
powinowactwo z określonymi 
pierwiastkami akumulując je w 
swoich komórkach. W kolejnym 
etapie następuje wyizolowanie 
pierwiastka lub związku 
chemicznego z organizmu 
żywego.

Biogeochemia (2)

Mikroorganizmy stosowane do procesów ługowania:

-bakterie z rodziny Thiobacillus – zazwyczaj 
autotroficzne bakterie tlenowe, niektóre z nich 
posiadają zdolność do redukcji azotanów w 
warunkach beztlenowych

-bakterie chemolitotroficzne tlenowe z rodziny 
Thiobacillus (thiooxidans, ferrooxydans), które 
energie niezbędną na podtrzymanie metabolizmu 
czerpią w wyniku reakcji chemicznych: utlenienie 
siarki elementarnej lub siarczków, źródłem węgla 
jest CO

2

  

-drobnoustroje  przystosowane do życia w 
środowisku kwaśnym -  acidofile, zdolne do 
wytwarzania enzymów przy pH w granicach 2 - 3

Biogeochemia (3)

Mechanizm procesu

Ługowanie biologiczne opiera się na tworzeniu 
rozpuszczalnych soli metali w wyniku biologicznego 
utleniania (np. przekształcanie siarczków w 
siarczany).  

Metody ługowania biologicznego:
-ługowanie bezpośrednie – 

bezpośredni kontakt miedzy 

bakteriami a minerałem zawierającym pierwiastek lub związek 
chemiczny np. siarczek

-ługowanie pośrednie – 

czynnik ługowany jest wytwarzany lub 

regenerowany przez mikroorganizm

 

np. ługowanie rud uranowych

-ługowanie połączone 

– w przypadku występowania rud o 

złożonym składzie chemicznym wykorzystuje się obie metody: 
pośrednią i bezpośrednią

Ługowanie bezpośrednie

Przemiany enzymatyczne prowadzące do 

utleniania siarczków do siarczanów przebiega przez 
T. ferrooxidans: 

2 FeS

2

 + 7 O

2

+ 2 H

2

O

2 FeSO

4

 + 

2 H

2

SO

4

4 FeSO

4 

+ O

2

 + 2 H

2

SO

4

2 

Fe

2

(SO

4

)

3

 + 2 H

2

O

Powyższy mechanizm stosowany jest do utleniania 
siarczków: żelaza, miedzi, cynku, ołowiu, molibdenu, 
kobaltu, niklu, bizmutu.

Ługowanie pośrednie

Siarczki mogą być utleniane przez jony żelaza III i 
ługowane ze złoża bez udziału bakterii.

MeS + Fe

2

(SO

4

)

3

MeSO

4

 + 2 FeSO

4

 + 

S

Kationy Fe 

2+

 powstające w tej reakcji mogą być 

utlenianie do jonów Fe 

3+

 przez T. ferrooxidans i 

ponownie uczestniczyć w utlenianiu siarczków. 
Powstająca w przemianie siarka jest utleniana przez T. 
thiooxidans które zwykle występują w kolonii T. 
ferrooxidans

2 S + 3 O

2

 + 2 H

2

O

2H

2

SO

4

Bakterie T. thiooxidnas wytwarzając kwas siarkowy 
(IV) stymulują warunki do rozwoju T. ferrooxidnas i 
utlenianiu przez nie kationów żelazowych.

Techniki wymywania (1):

Techniki labolatroyjne:

- perkolator* – 

cylinder wypełniony rozdrobnioną rudą lub 

odpadem przemysłowym i wypełniaczem w postaci piasku, całość 
zalewa się płynem perkolacyjnym (pożywką bakteryjną ) i 
szczepem 

   bakteryjnym uprzednio 

wysterylizowanym . Pompa powietrzna 

       dostarcza 

sterylnego powietrza a przepływając

                

 

przez słup rudy napowietrza ją tak że metabolity produkowane        
       przez mikroorganizmy powodują wymywanie związków 
chemicznych

   

- hodowla wstrząsana – 

hodowla szczepu w 

płynnej pożywce z dodatkiem surowca np. rudy 
metalu, drobnoustroje produkują silne kwasy 
nieorganiczne np. H

2

SO

4

 lub HNO

3

-wymywanie pod ciśnieniem – 

w wywiercony otwór litego 

bloku rudy wprowadza się rurą połączoną z pompą ssąco – tłoczącą

 

pożywkę bakteryjną wraz ze szczepem. Dzięki ciśnieniu 
hydrostatycznemu drobnoustroje są rozprowadzane w całej objętości 
rudy wypłukując związki chemiczne.

Techniki wymywania (2):

Wymywanie pierwiastków ze złóż (warunki in stitu):

-technika wymywania niskoprocentowych rud prowadzi do 
koncentracji pozyskiwanych substancji z wycieku, który 
systemem rur jest tłoczony do miejsca w którym następuje 
izolacja związku chemicznego lub pierwiastka

-wymywanie surowca z odpadów poprodukcyjnych np. hałd  
specjalnie do tego przygotowanych. Górna cześć stosu 
ukształtowana jest w specjalne stawy umieszczone na 
asfaltowym podłożu zdrenowanym systemem rur. Do stawów 
wprowadzana jest pożywka zawierająca produkty 
metabolizmu bakterii, które wymywają związki chemiczne z 
rudy a materiał wymyty gromadzi się w kolektorze. 

Techniki wymywania (3):

Typy wymywania pierwiastków na skale przemysłową:

-metoda ‘hole – to – hole’ wiercenie wielu głębokich 
dziur w złożu i wtłaczaniu do brzegowych jego części 
roztworów pożywki, centrum służy do 
wypompowywania wymytego materiału

-metoda ‘hole – to – mine’ wokół głównego otworu 
wierci się wiele otworów którymi wpompowywuje  się 
pożywkę. Płyn penetruje złożę minerału i ścieka do 
głównego szybu, skąd odprowadzany jest na 
powierzchnie w celu ekstrakcji. Metoda ta stosowana 
jest np. do pozyskiwania uranu

Techniki wymywania (4):

- ługowanie stert – przebiega w specjalnie 
zbudowanych basenach betonowych . Są one 
wyposażone w system odprowadzania płynu 
ługującego poprzez  np. ‘podwójne dno’ . Pozostała 
procedura jest identyczna jak ługowanie hałd

- ługowanie w reaktorach z mieszaniem – ten typ 
ługowania jest łatwy do kontroli i gwarantuje jego 
wysoką wydajność (wysokie stężenie metalu w płynie). 
Wadą tej metody są wysokie koszty nadal nie 
adekwatne do uzyskiwanych minerałów, pierwiastków, 
związków chemicznych. 

Przykłady 
technologii (1)

Ługowanie 
miedzi:

Miedz zawarta w minerałach (np. chalkozyn, chalkantyt, 
malachit) wymywana jest sposobem pośrednim ze 
względu na niski zysk energetyczny jaki uzyskują 
bakterie chemolitotroficznym  podczas utleniania Cu

+

 do 

Cu 

2+ 

. Zwykle proces ten jest skorelowany z reakcjami 

utleniania towarzyszących miedzi: związkom żelaza i 
siarki.

2 FeS

2

 + 7 O

2

+ 2 H

2

O

2 FeSO

4

 + 2 H

2

SO

4

2 FeS

2 

+ 15/2 O

2

 + H

2

SO

4

Fe

2

(SO

4

)

3

 + 

H

2

SO

4

Cu

2

S + 2 Fe

2

(SO

4

)

3

 

2 CuSO

4

 + 4 

FeSO

4

 + S

Wytrącanie miedzi z roztworu jest również reakcją z 
udziałem mikroorganizmów: 

CuSO

4 

+  Fe 

2+

FeSO

4

 + Cu 

2+

cement 
miedziowy

Przykłady technologii (2)

Ługowanie cynku:

Cynk zawarty w minerałach tj. sfaleryt, cynkit, wilemit 
nie stanowi    dla bakterii autotroficznych źródła 
bogatego w energie potrzebą do przemian 
metabolicznych. Jeśli jednak w rudzie występują związki 
chemiczne zawierające żelazo lub siarkę to bakterie z 
rodziny              T. ferrooxidans utlenia siarczki żelaza 
do siarczanu żelazowego            a następnie reaguje z 
siarczkiem cynku

ZnS + 2 Fe

2

(SO

4

)

3

 + O

2

 

ZnSO

4

 + 4 FeSO

4

 

+ 2H

2

SO

4

Metoda ta wykorzystywana jest dość powszechnie ze 
względu na zapotrzebowanie cynku jako składnika 
wielu stopów.

Przykłady technologii (3)

Odsiarczanie węgla i ropy 
naftowej:

Proces wymywania związków siarki z węgla i z ropy 
naftowej przy udziale mikroorganizmów wymaga 
odpowiedniej ilości wody.          W warunkach niskiej 
wilgotności bakterie utleniają siarczki 

FeS

2

 + 3 O

2

 

FeSO

4

 

+ SO

2

Przy znacznym zawilgoceniu środowiska reakcje zachodzi 
z równaniem

2 FeS

2 

+ 7 O

2

 + 2 H

2

O 

FeSO

4

 + 2 H

2

SO

4

 

4 FeSO

4

 + 2 H

2

SO

4

 + O

2

 

2 Fe

2

(SO

4

)

3

 

+ 2 H

2

O 

Fe

2

(SO

4

)

3 

+

 

2 H

2

O 

2 Fe(OH)SO

4

 + 

H

2

SO

4

mikrobilogiczne 
utlenianie

hydroliza

Ropa naftowa zawierająca związki siarki oczyszczana jest przy 
wykorzystaniu bakterii Desulfovibrio, proces polega na 
utlenianiu siarczków do siarczanów grupy SO

3 

2- 

mniej 

agresywnych dla środowiska.

Zalety i wady metod bioługowania

-możliwość wykorzystania rud ubogich i 
odpadowych,

-wysoka sprawność wydzielania metali
-możliwość wykorzystania w przerobie różnych rud

Do zalet ługowania 
biotechnologicznego należą:

Do wad ługowania biotechnologicznego 
należą:

-względnie wolny przebieg procesu
-trudność kontroli i sterowania procesem,
-wrazliwość czynnika biologicznego
-trudność z zapewnieniem właściwego 
napowietrzenia

-trudność odzyskiwania metali z rozcieńczonych 
roztworów

Bioremediacja (bioodzysk) transformacja różnego 
rodzaju zanieczyszczeń przy użyciu mikroorganizmów 
lub układów biologicznych do form mniej szkodliwych.  

Bioremediacja (1)

W wyniku wydobycia rud i dalszych procesów 
związanych z wykorzystaniem wydobytego 
surowca powstają odpady często zawierające 
metale ciężkie np. Cd, Hg, Cr, Ag, Zn, Au, Sb, Sn. 

Bioodzysk jest zespołem zabiegów stymulujących 
charakterystyczne dla danego środowiska, 
mikroorganizmy do usuwania chemicznych 
zanieczyszczeń głównie z gleby, wód gruntowych

Mikroorganizmy wykorzystywane w 

procesach usuwania metali ciężkich, muszą 
charakteryzować się dobrą zdolnością 
namnażanie się i szeroką tolerancją na 
warunki środowiskowe. Należą do nich:
Bakterie
Drożdże,
Promieniowce,
Pleśnie
Glony 

Bioremediacja (2)

Usuwanie zachodzi dzięki 
mechanizmom: 1. 
Powierzchniowego wiązania 
metali przez reaktywne polimery i 
makrocząski występujące w 
osłonach komórkowych

2.Wewnątrzkomórkowe wiązanie 
metali

Bioremediacja (3)

Konwencjonalne metody oczyszczania gruntów i wód z 
pierwiastków metali ciężkich wymagają transportu 
dużych ilości gruntu skażonego. Zalety bioremediacji to:

-możliwość stosowania w miejscu skażenia (in stitu)
-nie wymaga stosowania skomplikowanych urządzeń
-może zachodzić w środowisku aerobowym lub 
anaerobowym

-jest ekonomiczna
-grunt nadaje się do użytku bezpośrednio po procesie

Ograniczenia bioremediacji:

-ilość skażeń wobec, których można stosować tę metodę

-czas w którym, zanieczyszczenie powinno być usunięte

-specjalne warunki jakie powinno spełniać miejsce 
oczyszczenia

Procesy bioremediacji

Biostymulacja – 

towarzyszy i przyspiesza proces remediacji  

zanieczyszczeń gleby 

dzięki wprowadzeniu z 

zmodyfikowanych warunków środowiskowych: 
temperatura, pH

Natlenianie –   

stosuje się w celu zwiększenia dostępności tlenu 

cząsteczkowego, 

przyspiesza biodegradacje różnych 

związków chemicznych

Bioaugmentacja – 

wzbogacanie zanieczyszczonego terenu w 

specjalne populacje 

       bakterii wykazujące aktywność w 

kierunku  biodegradacji 

       zanieczyszczeń 

Bioremediacja podstawowa – 

metoda nie wymaga 

dodatkowych interwencji, 

poza monitorowaniem 

procesu biodegradacji skażenia

Elektrobioremediacja – 

metoda oczyszczania gruntów 

wykorzystująca zjawiska 

  mikrobiologiczne, 

chemiczne, oraz elektroniczne np. pole 

  

elektryczne do przyspieszania procesów usuwania 

  zanieczyszczeń ze środowiska

Biopaliwa podzielić można na: 

-stałe, 

-płynne,

-biogaz występujący w postaci 
gazowej. 

Biopaliwa to paliwa do napędu silników powstałe z 
dodania do paliw otrzymywanych głównie z ropy naftowej 
( etylina, olej napędowy) pewnej ilości komponentów 
pochodzących z przetwórstwa produktów roślinnych - 
najczęściej etanolu lub przetworzonych olejów 
roślinnych*. Ilości te to zwykle zaledwie kilka procent.

Biopaliwa (1)

* używanie biopaliw pozwala na zmniejszenie importu i zużycia 
ropy, co może mieć korzystne skutki ekologiczne i gospodarcze. 
Z drugiej strony biopaliwa są zwykle droższe od benzyny i mogą 
być szkodliwe dla niektórych silników.

Biopaliwa stałe używane mogą być na cele 
energetyczne w procesach bezpośredniego spalania, 
gazyfikacji oraz pyrolizy w postaci: 

•drewna i odpadów drzewnych (w tym zrębków z 
szybko-rosnących gatunków drzewiastych tj.: wierzba, 
topola) 

•słomy jak i ziarna (zbóż, rzepaku) 
•słomy upraw specjalnych roślin energetycznych np. 
Miscanthus, 

•osadów ściekowych, 
•makulatury, 
•szeregu innych odpadów roślinnych powstających na 
etapach uprawy i pozyskania jak też przetwarzania 
przemysłowego produktów (siana, ostatek kukurydzy, 
trzciny cukrowej i bagiennej, łusek oliwek, korzeni, 
pozostałości przerobu owoców itp.) 

Biopaliwa (2)

Biopaliwa (3)

Biopaliw

o

Roślina

Proces 

konwersji

Zastosowanie

Bioetan
ol

Zboża, ziemniaki, 
pseudozboża, 
topinambur 

hydroliza i 
fermentacja

substytut i/lub 
dodatek do 
benzyny

 

Buraki cukrowe itp. 

fermentacja

substytut i/lub 
dodatek do 
benzyny

 

Uprawy 
energetyczne, słoma, 
rośliny trawiaste

obróbka 
wstępna, 
hydroliza i 
fermentacja

substytut i/lub 
dodatek do 
benzyny

Biometa
nol

Uprawy 
energetyczne 

gazyfikacja lub 
synteza 
metanolu

ogniwa paliwowe

Olej 
roślinny

Rzepak, słonecznik, 
itp.

-

sustytut i/lub 
dodatek do ON

Biodiese
l

Rzepak, słonecznik, 
itp.

estryfikacja

sustytut i/lub 
dodatek do ON

Bio-olej

Uprawy 
energetyczne 

pyroliza

substytut ON lub 
benzyny

ZZe względu na istniejącą sieć dystrybucji paliw 

najprostsze jest wykorzystanie:

- 

oleju  rzepakowego

  – 

przetworzonego  na  metylowy  ester 

rzepakowy,  który  może  być  stosowany  w  czystej  postaci  w 
przystosowanych  pojazdach  (Niemcy,  Austria  i  Szwecja)  lub 
mieszany z konwencjonalnym olejem napędowym w ilości do 30% dla 
wybranych  grup  pojazdów  (Francja,  Czechy)  albo  w  ilości  do  5%  w 
powszechnie  stosowanym  paliwie  do  silników  wysokoprężnych 
(Francja  i  Włochy).  Ponadto  ester  ten  może  być  stosowany  zamiast 
oleju opałowego lub jako dodatek do tego paliwa, czego przykładem 
jest ogrzewanie nowej siedziby Parlamentu Niemiec.

- 

alkoholu  etylowego

  - 

który  może  stanowić  komponent  benzyn 

lub  być  stosowany  jako  paliwo  w  czystej  postaci  (bioetanol). 
Większość  pojazdów    może  korzystać  z  paliwa  z  15%  dodatkiem 
etanolu bez żadnych modyfikacji silnika.  

Perspektywy biopaliw

Biomasa (1)

Biomasa - jest to substancja organiczna powstająca w 
wyniku procesu fotosyntezy. Przyrost biomasy roślin 
zależy od intensywności nasłonecznienia, biologicznie 
zdrowej gleby i wody. Zastosowaniem  biomasy z 
drewna i słomy jest produkcja energii cieplnej 
(wykorzystanie biopaliw stałych w instalacjach 
kogeneracji ciepła i elektryczności a tym samym w 
wytwarzaniu ciepła i elektryczności).

Biomasa (2)

Pod względem ekologicznym:

- biomasa jest lepsza niż węgiel gdyż podczas spalania 
emituje mniej SO

2

 niż węgiel,

- emisja CO

2

 jest zerowy ponieważ podczas spalania do 

atmosfery oddawane jest tyle CO

2

 ile wcześniej rośliny 

pobrały z otoczenia. 

 WNIOSEK: 

Biomasa jest o wiele bardziej wydajna niż 

węgiel,             a w dodatku jest stale odnawialna w 

procesie fotosyntezy.

Słoma żółta

14,3 MJ/kg

Słoma szara

15,2 MJ/kg

Drewno opałowe

13,0 MJ/kg

Trzcina

14,5 MJ/kg

Pod względem energetycznym:

 2 tony biomasy = 1 tonie węgla kamiennego

Korzyści z energetycznego 

        

wykorzystania biomasy: 

- wytworzenie energii tanim kosztem,
- efektywne zagospodarowanie bioodpadów ,
- obniżenie ujemnego wpływu na środowisko paliw 
kopalnych (emisja zanieczyszczeń, powstawanie 
odpadów, degradacja gleb i krajobrazu),

- zwiększenia przychodów dla rolnictwa, gospodarki 
leśnej czy sadownictwa 

- stworzenia nowych miejsc pracy w sektorze 
pozyskiwania i przygotowania biopaliw.

Biomasa 
(3)

Biogaz - powstaje w wyniku fermentacji biomasy. 
Substancje organiczne  rozkładane są przez bakterie na 
związki proste - głównie 

CH

4

 i CO

2

 

SKŁAD biogazu:  metan (CH

4

) - 55-70%, 32-37% CO

2

, 0,2-

0,4% N

2

 oraz H

2

S:  6g/100m

3

 przed odsiarczaniem i 

poniżej 0,01g/100m

3

 po wykonaniu tego zabiegu. 

Szybkość rozkładu zależy w głównej mierze od:

-charakterystyki i masy surowca, 
-temperatury (30-35 

0

C dla bakterii mezofilnych, 50-60 

0

C 

dla bakterii termofilnych) oraz optymalnie dobranego 
czasu trwania procesu 

Utrzymanie takich temperatur w komorach 
fermentacyjnych zużywa się od 20-50% uzyskanego 
biogazu  

 wydajność procesu wytwarzania biogazu to 

60%  

Biogaz (1)

Biogaz (2)

Biogaz nadający się do celów energetycznych może 

powstawać w procesie fermentacji beztlenowej
•odpadów zwierzęcych w biogazowniach rolniczych, 
•osadu ściekowego na oczyszczalniach ścieków, 
•odpadów organicznych na komunalnych wysypiskach śmieci. 

Odchody 
zwierzęce

Osad ściekowy

Odpad 
organiczny

Obornik >30%
Gnojowica 2-

10%
Gnojówka 0,5-

1%
Odcisk

BIOGAZOWANIE  

indywidualne/scentralizo

wane

FERMENTACJA BEZTLENOWA

Osad

Frakcja 

stała

kompos

t

Frakcja 

ciekła

nawóz

Biogaz CH

4

 > 

40%

Turbiny gazowe, 
silniki 
elektryczne

elektryczność, ciepło

MATERIAŁ

WYDAJNOŚĆ biogazu 

m3/kg SMO

Czas fermentacji 
dni

       słoma

0,367

78

liście buraków

0,501

14

łęty 
ziemniaczane

0,606

53

łodygi 
kukurydzy

0,514

52

     koniczyna

       0,445

28

          trawa

       0,557

25

 

Biogaz (3)

W Polsce około 10 gospodarstw rolnych 

wykorzystuje energię biogazu z odchodów 
zwierzęcych do produkcji ciepła. Szereg 
instalacji wykorzystujących biogaz, 
działających w oczyszczalniach ścieków, 
produkuje rocznie około 6,7 GWh energii 
elektrycznej i cieplnej. Energia ta jest zwykle 
wykorzystywana dla potrzeb własnych, 
obniżając koszty zaopatrzenia w prąd i ciepło 
a pochodzi z roślinnego materiału 
organicznego.  

Biogaz (4)

Schemat wytwarzania 
biogazu:

Biogaz o dużej zawartości metanu (powyżej 40%) 

może być wykorzystany do celów użytkowych, głownie 
do celów energetycznych lub w innych procesach 
technologicznych np.:

•produkcję energii elektrycznej w silnikach iskrowych 
lub turbinach, 

•produkcję energii cieplnej w przystosowanych kotłach 
gazowych, 

•produkcję energii elektrycznej i cieplnej w jednostkach 
skojarzonych, 

•dostarczanie gazu wysypiskowego do sieci gazowej, 
•wykorzystanie gazu jako paliwa do silników 
trakcyjnych/pojazdów, 

•wykorzystanie gazu w procesach technologicznych, np. 
w produkcji metanolu

Biogaz (3)

Inne biopaliwa 

1. Biodimetyloeter - odpowiedź na nadmierną emisję tlenków azotu i 
sadzy  w  silnikach  Diesla.  Biodimetyloeter,  a  właściwie  oligomer 
eteru  dimetylowego  w  warunkach  normalnych  jest  gazem  o 
temperaturze  wrzenia  wynoszącej  24,9°C,  łatwo  się  skrapla 
(podobnie jak amoniak, propan czy butan) pod ciśnieniem O,5 MPa w 
temp.  20°C.  Nie  jest  toksyczny  i  bywa  stosowany  jako  propelent  w 
preparatach 

aerozolowych. 

nazywany 

jest 

także 

eterem 

dimetylowym.

2. Biooil (Bio-olej) - powstaje w wyniku poddania pirolizie biomasy. W 
przypadku  gdy  drewno  jest  poddawane  procesowi  szybkiej  pirolizy 
Bio-olej  stanowi  70%  masy  produktów  reakcji.  Oprócz  niego 
powstają:  produkty  uboczne  w  postaci  gazów  (15%  masy)  oraz 
węgiel drzewny (15% masy). Bio-olej to ciekła odmiana biomasy.

3.  BioETBE  (ethyl  tertiary  butyl  ether)  powstaje  w  wyniku 
wymieszania  etanolu  pochodzenia  roślinnego  z  izobutylenem  a 
następnie  wprowadzeniu  tej  mieszaniny  w  reakcję  chemiczną  w 
temperaturze  i  przy  udziale  katalizatora.  ETBE  to  w  około  42% 
etanol. Podobnie jak etanol, ETBE, podnosi liczbę oktanową benzyny. 
Atuty ETBE jako paliwa to:

•etanol z uwagi na to ze bardzo łatwo absorbuje z otoczenia wodę i zanieczyszczenia, 

nie może być transportowany rurociągami. Takich niedogodności nie stwarza ETBE. 

Może on być mieszany (blendowany) z benzyną w rafinerii a następnie przesłany 

rurociągiem do miejsca wyładunku - logistyka. 
• wykazuje niskie ciśnienie jego par. W przypadku blendowania benzyny z etanolem, 

parowanie jest dość intensywne, co powoduje trujące emisje do atmosfery lub nakłada 

na rafinerie konieczność obniżania stopnia lotności par benzyn do których dodawany 

jest etanol.