Resuscytacja

krążeniowo-

oddechowa

w szczególnych

przypadkach

zatrzymania krążenia.

Porażony prądem elektrycznym,

zaburzenia metaboliczne, zatrucia.

Porażenie prądem



Rodzaj prądu:



prąd zmienny,



prąd stały,



Czas przepływu prądu,



Szlak przepływu,



Częstotliwość (50 – 60 Hz ),

Porażenie prądem



Natężenie prądu (25 – 80 mA ),



Napięcie prądu (200 – 800 V ),



Oporność skóry,



Powierzchnia kontaktu,



Urazy współistniejące.

Mechanizmy urazu

elektrycznego.



Bezpośredni kontakt,



Łuk elektryczny,



Błysk elektryczny,



Napięcie krokowe,



Uraz mechaniczny.

Efekty działania prądu
na organizm.



Oparzenia,



Tężcowy skurcz mięśni,



Niewydolność oddechowa,



Niewydolność mięśnia
sercowego,



Martwica mięśnia sercowego,

Efekty działania prądu
na organizm.



Migotanie komór / Asystolia,



Zaburzenia rytmu serca,



Uszkodzenia układu nerwowego,



Rabdomioliza,



Wtórna niewydolność

wielonarządowa,



Śmierć.

Postępowanie.



BEZPIECZEŃSTWO!



Przerwanie narażenia,



Usunięcie tlącego się ubrania,



Ocena stanu poszkodowanego,



Udrożnienie dróg oddechowych przy
stabilizacji kręgosłupa szyjnego,



Wdrożenie odpowiedniego
postępowania w zależności od
objawów,

Postępowanie.



Wczesna intubacja w przypadku
oparzenia elektrycznego twarzy i
szyi,



Wspomaganie wentylacji,



Tlenoterapia,



Agresywna płynoterapia,

Postępowanie.



Monitorowanie EKG,



Oparzenia zaopatrzyć jałowym
opatrunkiem,



Zaopatrujemy również inne
obrażenia,



Zabezpieczenie przed utratą ciepła.

Wskazania do hospitalizacji:



Zaburzenia sercowo – oddechowe,



Utrata przytomności,



Zatrzymanie krążenia,



Nieprawidłowości w zapisie EKG,



Uszkodzenie tkanek miękkich,



Oparzenia.

Postępowanie w SOR



Badania:



Morfologia,



Elektrolity,



Troponina,



CK, CK-MB,



Mocznik, kreatynina,



Badanie moczu,



EKG,



RTG,



CT głowy,

Postępowanie w SOR



Płynoterapia,



Leczenie objawowe,



Leczenie zakażeń,



Leczenie kwasicy (wodorowęglan sodu),



Zapobieganie niewydolności nerek

(mannitol, niskocząsteczkowy dekstran),



Leczenie obrzęku mózgu,



Cewnikowanie pęcherza moczowego,



Chirurgiczne opracowanie ran.

PYTANIA?

Potas



Wartości prawidłowe:



3,5-5,0 mmol/l,



Hiperkaliemia:



K >5,5 mmol/l,



K >5,5 mmol/l – ciężka hiperkaliemia,



Hipokaliemia:



K <3,5 mmol/l,



K <2,5 mmol/l – ciężka hipokaliemia.

Hiperkaliemia - przyczyny:



Niewydolność nerek,



Leki:



NLPZ,



Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE-I),



Agoniści receptora dla angiotensyny II
(ARB),



Diuretyki oszczędzające potas,



ß-blokery,



Trimetoprim,

Hiperkaliemia - przyczyny:



Rozpad tkanek:



Rabdomioliza,



Hemoliza,



Rozpad guza,



Dieta w niewydolności nerek,



Kwasica metaboliczna,



Choroba Addisona,

Hiperkaliemia – objawy:



Osłabienie,



Porażenie wiotkie,



Parestezje,



Osłabienie odruchów głębokich,



Zmiany w EKG,



Zaburzenia rytmu,



Zatrzymanie krążenia.

Hiperkaliemia - EKG



Blok przedsionkowo-komorowy I°,



Spłaszczenie lub brak załamka P,



Wysoki, spiczasty załamek T > R,



Obniżenie odcinka ST,



Połączenie załamka S i T,



Poszerzenie zespołu QRS >0,12 s,



Tachykardia komorowa,



Bradykardia,



Zatrzymanie krążenia: VT, PEA, asystolia

Hiperkaliemia -
postępowanie:



K 5,5 - 6,0 mmol/l – usuwanie:



Żywice jonowymienne:



calcium resonium 15-30 g,



Sulfonian polistyrenu 15-30 g w 50-

100ml 20%sorbitolu,



Diuretyki:



Furosemid 1mg/kg i.v. (powoli),



Dializy:



Hemodializa 25-30 mmol K /h,

Hiperkaliemia -
postępowanie:



K 6,0 - 6,5 mmol/l, bez zmian w
EKG – przesuwanie K do komórek:



Wcześniejsze metody,

oraz



Glukoza/insulina 10 j krótko
działającej insuliny i 50 mg glukozy
i.v. 15-30 min.,

Hiperkaliemia -
postępowanie:



K > 6,5 mmol/l, bez zmian w EKG
– przesuwanie K do komórek:



Wcześniejsze metody,

oraz



Salbutamol 5 mg nebulizacja,



Wodorowęglan sodu 50 mmol i.v. (5

min.),

Hiperkaliemia -
postępowanie:



K ≥ 6,5 mmol/l, ze zmianami w
EKG – ochrona mięśnia
sercowego:



Wcześniejsze metody,

oraz



Chlorek wapnia 10 ml 10% i.v. (2 – 5

min.),

Hiperkaliemia -
postępowanie:



Zatrzymanie krążenia:



RKO,



Chlorek wapnia 10 ml 10% i.v.

(bolus),



Wodorowęglan sodu 50 mmol i.v.

(bolus),



Hemodializa

Hipokaliemia - przyczyny:



Biegunka,



Leki:



Diuretyki,



Leki przeczyszczające,



Sterydy,



Choroby kanalików nerkowych,



Cukrzyca,

Hipokaliemia - przyczyny:



Dializa,



Zespół Cushinga,



Hiperaldosteronizm,



Zasadowica metaboliczna,



Niedobór magnezu,



Nieprawidłowa dieta

Hipokaliemia – objawy:



Pod koniec hemodializy,



W trakcie ciągłej hemodializy

otrzewnowej,



Wyczerpanie,



Osłabienie,



Drżenia mięśniowe,



Zaparcia,



Rabdomioliza,



Paraliż,



Zaburzenia oddechowe,

Hipokaliemia - EKG



Załamek U,



Spłaszczenie załamka T,



Zmiany odcinka ST,



Zaburzenia rytmu, szczególnie przy
przyjmowaniu digoksyny,



Zatrzymanie krążenia PEA, VT,
asystolia,

Hipokaliemia –
postępowanie:



KCl i.v. max 20 mmol/h,



Zaburzenia rytmu:



2 mmol/min (10 min.),



10 mmol (10 - 15 min.),



Uzupełnienie niedoborów magnezu.

Hipoglikemia (< 50 mg%)



Objawy nieswoiste:



Pocenie się,



Kołatanie serca,



Nadciśnienie,



Obwodowe rozszerzenie naczyń,



Hiperwentylacja,



Tachykardia,



Zaburzenia oddychania,



Bladość powłok,



Drżenie ciała,

Hipoglikemia (< 50 mg%)



Objawy neurologiczne:



Parestezje,



Ubytki neurologiczne,



Podwójne widzenie,



Gwałtowne drgawki,



Przemijające niedowłady połowicze,

Hipoglikemia (< 50 mg%)



Objawy psychiatryczne:



Zaburzenia pamięci,



Zmiany osobowości,



Wojownicze zachowanie,



Zmęczenie,



Ból głowy,



Bezsenność,



Zaburzenia widzenia,



Katatonia,



Ospałość.

Postępowanie:



Oznaczenie poziomu glukozy,



Założenie wkłucia i.v.,



Farmakoterapia:



Glukoza 50%, 40%, 20%, 10% i.v. (25 g),



Glukagon 1-2 mg i.m., s.c.,



Tiamina 100 mg i.v., i.m. (alkoholicy
przed podaniem glukozy – zespół
Wernickiego-Korsakowa)

Hiperglikemia > 300 mg%



Kwasica ketonowa – objawy:



Nudności,



Wymioty,



Bóle brzucha,



Poliuria,



Polidypsja,



Oddech Kussmaula,



Zapach acetonu z ust,



Sucha skóra i śluzówki,

Hiperglikemia > 300 mg%



Nieketonowa śpiączka hiperosmolarna:



Polidypsja,



Poliuria,



Zaburzenia stanu psychicznego,



Osłupienie,



Śpiączka,



Odwodnienie,



Drżenia mięśniowe,



Połowicze zaburzenia czucia,



Porażenia połowicze,

Hiperglikemia > 300 mg%



Diagnostyka:



Glukoza,



Gazometria,



Elektrolity,



Ciała azotowe surowicy,



Kreatynina,



Mocz,



Ciała ketonowe,



EKG,

Hiperglikemia > 300 mg%



Leczenie:



0,9% NaCl i.v. 1l/h,



Insulina 5 - 10 j/h,



Potas 20 mEq/l

TRUCIZNA

SUBSTANCJA, KTÓRA PO

WCHŁONIĘCIU DO ORGANIZMU
LUB PO PRZEMIANIE W
ORGANIZMIE, POWODUJE
ZABURZENIA JEGO FUNKCJI I
ŚMIERĆ.

ZATRUCIE

PROCES CHOROBOWY,

WYWOŁANY PRZEZ
DZIAŁANIEM SUBSTANCJI
TOKSYCZNEJ NA ORGANIZM.

DROGI WNIKANIA
TRUCIZN



ODDECHOWA,



POKARMOWA,



PRZEZ SKÓRĘ,



BEZPOŚREDNIO DO
KRWIOBIEGU.

STATYSTYKA

STATYSTYKA C.D.



34-37% - ZATRUCIA
SAMOBÓJCZE



24-29% - ZATRUCIA
WYWOŁANE NADUŻYWANIEM
SUBSTANCJI CHEMICZNYCH

Postępowanie
przedszpitalne



Oczyścić i udrożnić drogi oddechowe,



Ocenić oddech i tętno,



Unikać prowadzenia wentylacji usta–usta
- zatrucia cyjankami, siarkowodorem,
ziwązkami fosfoorganicznymi oraz
substancjami żrącymi,



Tlenoterapia,

Postępowanie
przedszpitalne



Zatrucie parakwatem - wysokie

stężenie tlenu może zwiększyć

uszkodzenia tkanki płucnej,



Pacjentów nieprzytomnych, bez

zachowanych odruchów z tylnej

ściany gardła - szybko zaintubować z

zastosowaniem ucisku na chrząstkę

pierścieniowatą,



Wykonanie kardiowersji w leczeniu

zagrażających życiu zaburzeń rytmu,

Postępowanie
przedszpitalne



Płynoterapia,



Zbadać otoczenie,



Ustalić czas przyjęcia trucizny,



Zabezpieczyć opakowania,



Prowokować wymioty

tylko u przytomnych,



Zmierzyć temperaturę ciała,



Postępowanie objawowe.

Ocena kliniczna i

resuscytacja SOR



Ocena stanu świadomości,
podstawowe badanie neurologiczne,



Zabezpieczenie dróg oddechowych
i wentylacja,



Hemodynamika: BP, HR, krążenie
obwodowe, diureza,



Temperatura ciała

Ocena kliniczna i

resuscytacja SOR

Badanie powierzchni ciała:



objawy urazu czaszkowo-
mózgowego, pęcherze skórne, ślady
igieł, zanieczyszczenia powierzchni
ciała, zapach z ust, wygląd wymiocin,
moczu i krwi.

Badania laboratoryjne SOR



Mocz, krew, treść żołądkowa: toksykologia



Mocz: badanie ogólne,



RTG klatki piersiowej: zachłyśnięcie,

obrzęk płuc,



Jonogram, kreatynina,



Osmolarność osocza (alkohole

niespożywcze),



Gazometria!!!

Kwasica metaboliczna
występuje w zatruciach:



Salicylanami,



Metanolem,



Glikolem etylenowym,



Aldehydami,



Fenforminą,



Żelazem,



Izoniazydem.

Metody działania na
substancję trującą



Zmniejszenie wchłaniania: wymioty,

płukanie żołądka, węgiel aktywowany,



Eliminacja z organizmu: forsowana

diureza, manipulacja pH, dializa,

hemoperfuzja, plazmafereza, masywna

biegunka,



Wpływ na metabolizm trucizny

(alkohole, paracetamol),



Specyficzne odtrutki.

Węgiel aktywowany



Przyspiesza eliminację:

barbituranów, salicylanów,

benzodiazepin, glikozydów

nasercowych, teofiliny,

karbamazepiny,



Nie wpływa na eliminację: metali,

pestycydów, silnych kwasów i zasad,

cyjanków.

Manipulacja pH



Alkalizacja: pH moczu 7-8,



Przyspiesza wydalanie
barbituranów, salicylanów,
pomocna w leczeniu zatrucia
trójcyklicznymi lekami
przeciwdepresyjnymi.

Manipulacja pH



Zakwaszanie: 1-2% roztwór chlorku
amonu,
pH moczu 5,5-6,5;



Przyspiesza wydalanie fencyklidyny,
amfetaminy,
methylenedioxymetamfetaminy
(ecstasy)

Pozaustrojowe metody
eliminacji trucizn



Hemodializa: skuteczna wobec substancji
o niskiej masie cząsteczkowej i słabym wiązaniu
z białkami (alkohole, glikol etylenowy, lit).



Hemoperfuzja na kolumnach żywiczych
i węglowych: szczególnie skuteczna wobec
substancji rozpuszczalnych w tłuszczach, o
dużym wiązaniu z białkami (barbiturany,
karbamazepina, wodzian chloralu, fenytoina,
teofilina).

Pozaustrojowe metody
eliminacji trucizn



Plazmafereza: zatrucie grzybami,



Transfuzja wymienna: zatrucia, w
których występuje wysoki poziom
methemoglobiny).

Wpływ na metabolizm
trucizny



Alkohol etylowy: uniemożliwia
metabolizm metanolu do
toksycznych metabolitów,



N-acetylocysteina: donor grup –SH,
wiążących toksyczne metabolity
paracetamolu.

Antidota



Digoksyna: fragmenty Fab przeciwciał
monoklonalych,



Alfa-blokery: leki alfa-adrenergiczne,



Beta-blokery: glukagon,



Sintrom: Vit. K, osocze FFP,



Środki fosforoorganiczne:
pralidoksym,



Opioidy: nalokson,



Benzodiazepiny: flumazenil.

Leczenie objawowe



Monitorowanie i podtrzymywanie czynności
życiowych (wentylacja, układ krążenia),



Ogrzewanie chorego,



Leczenie ewentualnego zachłyśnięcia,



Zapobieganie drgawkom,



Leczenie zaburzeń rytmu,



Płynoterapia, uzupełnianie elektrolitów,
leczenie żywieniowe,

Kryteria przyjęcia pacjenta
zatrutego do OIT



Konieczność intubacji,



Drgawki,



Brak odpowiedzi na bodźce słowne,



Paco2 > 45 mmHg,



Zaburzenia rytmu,



Blok II lub III stopnia,



QRS > 0,12 s,



Ciśnienie skurczowe < 80 mmHg.

Najczęstsze
zatrucia

Trójcykliczne leki
antydepresyjne



Objawy antycholinergiczne,



Ciężkie zaburzenia rytmu z
wydłużeniem QT i QRS,



Leczenie: podtrzymujące,
pomocne zakwaszanie moczu,
nawet przy braku kwasicy.

Barbiturany



Działają na: OUN, układ krążenia,
układ oddechowy,



Może dojść do ciężkiej hipotensji i
względnej hipowolemii,



Rokowanie zależne od wieku i
obciążeń chorobowych,



Pomocna alkalizacja moczu.

Benzodiazepiny



Powszechnie spotykane zatrucie,



Rokowanie zazwyczaj dobre,



Antidotum: flumazenil.

Glikozydy nasercowe



Zaburzenia rytmu wszelkiego rodzaju,
hipokaliemia,



W ciężkich zatruciach hiperkaliemia
oporna na leczenie,



Leczenie: wyrównanie elektrolitów,
fenytoina 250-500mg / 10 min,
elektrostymulacja, swoiste przeciwciała.

Tlenek węgla



Typowy obraz kliniczny,



PaO2 i SaO2 mogą być prawidłowe,



Leczenie: komora hiperbaryczna, gdy
COHb > 25% lub w razie zaburzeń
świadomości,



Wentylacja 100% tlenem.

Cyjanki

Leczenie:



100% tlenu,



Tiosiarczan sodowy 150 mg/kg, a
następnie infuzja 30-60mg/h,



Hydroksykobalamina,



Azotyn amylu.

Glikol etylenowy, metanol



Ciężka kwasica metaboliczna,



Niewydolność wątroby, nerek,

uszkodzenie OUN,



Możliwy okres latencji 12-18 godzin,



Leczenie: 10% etanol iv przez 10-12

h lub doustnie 0,6 g/kg.



W ciężkich przypadkach: hemodializa.

Paracetamol



Centralna martwica zrazików wątrobowych

po zpożyciu ok. 10g paracetamolu,



Nudności, wymioty, bladość w 1 dobie,



Objawy niewydolności wątroby po

3-6 dniach,



Zatrucie polega na nieodwracalnym

uszkodzeniu enzymów komórkowych przez

toksyczne metabolity.

Paracetamol



Leczenie:



Płukanie żołądka, węgiel aktywwowany,



N-acetylocysteina: 150 mg/kg w 200ml
5% glukozy przez 15 min, następnie
50mg/kg przez 4 h, następnie 100mg/kg
przez 16h,



Leczenie skuteczne, gdy rozpoczęte do
10 h od zażycia leku.

Salicylany



Szum w uszach, utrata słuchu, hiperwentylacja,
wzrost temperatury ciała, pocenie,



Zasadowica oddechowa z kwasicą
metaboliczną,



Hipokaliemia, hipoprotrombinemia, obrzęk płuc,



Leczenie: alkalizacja moczu, w ciężkich
przypadkach hemodializa.

Amfetamina



Aktywacja receptorów dopa i

noradrenergicznych w OUN,



Pobudzenie układu współczulego: halucynacje,

pocenie, tachykardia nadciśnienie,

hipertermia, suchość skóry i błon śluzowych,



Leczenie: labetalol, esmolol, neuroleptyki,

benzodiazepiny, zakwaszanie moczu,



UWAGA! Możliwość rabdomiolizy. Wtedy

konieczna jest hemodializa.

OŚRODEK OSTRYCH

ZATRUĆ

ŁÓDŹ ul. Św. Teresy 8

Tel. [phone]

Informacja toksykologiczna:

631-47-24

Dziękuję za uwagę!