Wyższa Szkoła Bankowości i F
inansów w Bielsku -Białej
Finanse
przedsiębiorstw
Wykładowca:
dr Anna Pyka
WYKŁAD 8
Istota inwestowania. Ocena
opłacalności przedsięwzięć
inwestycyjnych
Podstawowe pojęcia: inwestowanie, inwestycja, okres
zwrotu, prosta stopa zwrotu, księgowa stopa zwrotu,
próg rentowności, wartość bieżąca netto, wewnętrzna
stopa zwrotu
Inwestowanie, inwestycje
Inwestowanie to działalność nastawiona na pomnażanie
kapitału.
Inwestycja (przedsięwzięcie inwestycyjne, projekt
inwestycyjny) oznacza konkretny sposób wykorzystania
kapitału.
Pełna definicja inwestycji musi uwzględniać fakt, że:
inwestowanie wiąże się z posiadaniem kapitału, tzn. wymaga
rezygnacji z bieżącej konsumpcji (lub pożyczania kapitału i
poniesienia związanych z tym kosztów w przyszłości),
wiąże się z ryzykiem,
niezbędny jest także czas, niejednokrotnie długi, który musi
upłynąć od momentu poniesienia nakładów do momentu uzyskania
efektów
.
Proces inwestycyjny
Proces inwestycyjny to celowy rodzaj
działalności gospodarczej o odroczonych
efektach
Cechą charakterystyczną procesu
inwestycyjnego jest:
-
niepewność skutków podejmowanych działań
-
ograniczoność zasobów finansowych, które
mogą być na ten obszar przeznaczone
Proces inwestycyjny
Realizując proces inwestycyjny należy brać pod
uwagę możliwości nakierowane na:
efektywne wykorzystywanie osłony podatkowej
outsourcing
efektywne zarządzanie zapasami,
należnościami oraz zobowiązaniami
pozyskiwanie tańszych źródeł finansowania
Cel inwestycji
Celem inwestycji może być:
poprawa efektywności działania,
umocnienie (utrzymanie) pozycji
rynkowej,
poprawa sytuacji ekonomiczno –
finansowej,
zapewnienie rozwoju w dłuższym okresie
czasu
Zakres decyzji
inwestycyjnych
Decyzje inwestycyjne to decyzje
dotyczące:
-
rodzajów inwestycji,
-
wielkości inwestycji,
-
struktury inwestowania w aktywa.
Inwestycje – wybrane
przykłady
Przykłady
podejmowanych inwestycji:
budowa nowych zdolności produkcyjnych i
zdolności sprzedażowych,
tworzenie sieci sprzedaży,
modernizacja posiadanego majątku trwałego,
szkolenia pracownicze (inwestycje w
posiadane zasoby ludzkie),
zakup krótko i długoterminowych papierów
wartościowych,
przejęcie innego przedsiębiorstwa,
tworzenie wizerunku firmy (reklama).
Inwestycje przekształcają, zmieniają i zwiększają
majątek przedsiębiorstwa, zarówno majątek
rzeczowy, majątek finansowy, jak i wartości
niematerialne i prawne.
Dlatego też inwestycje można klasyfikować jako:
-
inwestycje rzeczowe,
-
inwestycje finansowe,
-
inwestycje niematerialne.
Rodzaje inwestycji
Inwestycje rzeczowe to wszelkiego rodzaju wydatki na
zakup materialnych składników majątku firmy (maszyny,
urządzenia, budynki, środki transportu itp.) i wydatki na
kapitał obrotowy niezbędny do prawidłowej eksploatacji
zrealizowanego projektu (surowce, materiały itp.).
Inwestycje finansowe (nazywane także kapitałowymi)
dotyczą lokowania kapitału na rachunkach bankowych,
zakupu papierów wartościowych (np. obligacji, bonów
skarbowych) i zakupu udziałów w innych firmach.
Inwestycje niematerialne to nakłady na majątek
niematerialny i prawny (wydatki na badania i rozwój,
patenty, doskonalenie zawodowe, promocję i reklamę).
Rodzaje inwestycji
rzeczowych
Inwestycje rzeczowe realizowane przez firmy
produkcyjne dzieli się na ogół na następujące
kategorie:
Inwestycje odtworzeniowe (restytucyjne) - zastąpienie
istniejącego, ale zużytego środka trwałego takim samym
środkiem trwałym (w tym przypadku bez zmiany pozostają
zdolności produkcyjne firmy).
Inwestycje odtworzeniowo-modernizacyjne, polegające
na zastąpieniu zużytego majątku trwałego nowym, o lepszych
parametrach technicznych i ekonomicznych. Także w tym
przypadku zdolności produkcyjne firmy nie ulegają zmianie,
dąży się jednak do poprawy jakości wytwarzanych dóbr i
usług, obniżenia kosztów wytwarzania, poprawy warunków
pracy itp.
Rodzaje inwestycji
rzeczowych c.d
.
Inwestycje rozwojowe (innowacyjne, ekspansywne):
- związane z ekspansją dotychczasowych produktów na istniejących
rynkach; głównym celem realizowanych projektów jest zwiększenie
mocy produkcyjnych;
- związane z ekspansją nowych produktów i z ekspansją na nowych
rynkach; w tym przypadku możliwe są różnorodne działania:
zwiększenie mocy produkcyjnych (nowe maszyny i urządzenia lub
modernizacja), dodatkowe nakłady na kapitał obrotowy, na reklamę
i promocję, itp.
Inwestycje obowiązkowe (nazywane czasem mandatowymi),
związane z realizacją zobowiązań wynikających z przepisów
dotyczących
warunków
pracy,
bezpieczeństwa,
ochrony
środowiska.
Inwestycje inne, czyli te wszystkie rodzaje inwestycji, które są
realizowane przez firmy, a nie zostały wyżej wymienione (np. nowy
biurowiec, nowy parking); inwestycje te na ogół nie mają
bezpośredniego
wpływu
na
efektywność
działania
przedsiębiorstwa.
Zamiast tak rozbudowanej klasyfikacji wymienić
można trzy grupy inwestycji rzeczowych:
-
inwestycje
odtworzeniowo-modernizacyjne
(replacement),
-
inwestycje rozwojowe,
-
inwestycje inne.
Budżetowanie kapitału
Proces budżetowania kapitału, nazywany czasem
preliminowaniem inwestycji, to zespół działań mających
na celu wybór projektów inwestycyjnych zapewniających
maksymalny w danych warunkach przyrost wartości
firmy.
Najczęściej wymienia się następujące etapy procesu
podejmowania decyzji inwestycyjnych
:
1. Sformułowanie długofalowej strategii działania przedsiębiorstwa.
2. Identyfikacja możliwości i generowanie projektów inwestycyjnych.
3.
Zbieranie
informacji
i
szacowanie
strumieni
gotówki
generowanych przez te projekty.
4. Selekcja projektów za pomocą ogólnie przyjętych zasad.
5. Kontrola.
Zasady budżetowania
kapitału
1. Inwestycje realizowane przez firmy powinny być zgodne
z długofalową strategią działania tych firm.
2. Opracowanie programu inwestycyjnego wymaga
współpracy wszystkich działów firmy:
-
działu marketingu - rozpoznanie oczekiwań nabywców,
oszacowanie wielkości i struktury przyszłego popytu oraz
sposób dystrybucji;
-
działu produkcji oraz badawczo-rozwojowego - określenie
optymalnych parametrów przyszłych produktów i najlepszy
sposób ich produkcji;
-
działu rachunkowości - przeprowadzenie niezbędnej
analizy kosztów itd.
3. Inwestycje angażują olbrzymi kapitał, który może być
wykorzystany inaczej (np. na zwiększenie wypłat
dywidend).
Zasady budżetowania
kapitału c.d.
4
. Skutki decyzji inwestycyjnych są rozłożone na wiele lat.
Inwestycje zrealizowane w przeszłości określają aktualną
sytuację firmy, inwestycje analizowane obecnie decydują o
wartości firmy w przyszłości.
5. Inwestycje ograniczają elastyczność funkcjonowania firmy
w przyszłości, determinują bowiem wielkość, jakość,
strukturę i koszty przyszłej produkcji.
6. Rodzaj, struktura, wielkość i moment realizacji projektów
inwestycyjnych powinny być dostosowane do
antycypowanego popytu, który wystąpi na rynku w
przyszłości.
7. Program inwestycyjny firmy musi być skonfrontowany z
możliwością jego sfinansowania, firma musi wiedzieć, z
jakich źródeł kapitału będzie mogła skorzystać i jaki będzie
koszt niezbędnego kapitału.
Ocena inwestycji
Każda inwestycja powinna zostać
oceniona pod kątem:
spodziewanych korzyści,
ryzyka inwestycyjnego,
efektywności inwestycji - relacji
efektów (
wpływów z przeprowadzonej
inwestycji)
do poniesionych
nakładów.
Metody oceny przedsięwzięć
inwestycyjnych
Metody proste:
-
okres zwrotu
-
prosta stopa zwrotu
-
księgowa stopa zwrotu
Metody dyskontowe:
- wartość bieżąca netto inwestycji (NPV)
-
wewnętrzna stopa zwrotu (IRR)
Inne:
-
analiza punktu krytycznego (BEP)
-
analiza wrażliwości
Okres zwrotu nakładów
inwestycyjnych
Okres zwrotu nakładów inwestycyjnych
(payback time) to czas, w jakim następuje
odzyskanie (zwrot) poniesionych nakładów na
realizację przedsięwzięcia inwestycyjnego w
wyniku uzyskania z niego nadwyżek
finansowych
.
Nadwyżka finansowa to suma zysku netto i amortyzacji dla
kolejnych lat funkcjonowania obiektu (strumień gotówki), który
wpływa do firmy każdego roku – cash flow lub inaczej przyrost jej
kapitału z tytułu prowadzenia przez nią działalności operacyjnej
Okres zwrotu nakładów
inwestycyjnych
W przypadku corocznego generowania przez
projekt jednakowej nadwyżki, okres zwrotu (OZ)
jest ilorazem nakładów inwestycyjnych (IC) i
wysokości rocznej nadwyżki (NF):
OZ = IC / NF
Gdy nadwyżka finansowa jest zróżnicowana
w poszczególnych okresach, okres zwrotu
oblicza się poprzez kompensowanie kwoty
poniesionych nakładów wielkościami
planowanych corocznie nadwyżek finansowych.
Zalety i wady metody
Zalety:
Prostota obliczania
Kładzie nacisk na szybki zwrot kapitału (nakładów)
Wady:
Pomijanie zmian wartości pieniądza w czasie
Informuje o płynności nakładów, a nie jest miernikiem
ich rentowności
W stabilnych warunkach gospodarowania może
doprowadzić do wyboru mniej rentownych projektów
Nie uwzględnia wpływów po okresie zwrotu
Okres zwrotu nakładów
inwestycyjnych
a wartość pieniądza w czasie
Aby uwzględnić zmianę wartości
pieniądza w czasie należy poddać
dyskontowaniu strumienie pieniężne
(jeżeli stopa dyskontowa odzwierciedla
prawidłowo koszt kapitału niezbędnego
do sfinansowania analizowanych
przedsięwzięć, to można uznać
poprawność metody okresu zwrotu)
Prosta stopa zwrotu
Stopa zwrotu (zysku) z inwestycji:
to relacja dochodów uzyskiwanych z określonej
inwestycji do nakładów związanych z realizacją tej
inwestycji
opiera się na zysku bilansowym a nie na
strumieniach dochodów pieniężnych netto
Wyróżnia się:
-
prostą stopę zwrotu całości kapitału (własnego
i długu) zaangażowanego w finansowanie
przedsięwzięcia
-
prostą stopę zwrotu kapitału własnego
zaangażowanego w finansowanie przedsięwzięcia
Formuła prostej stopy zwrotu
całości kapitału
Prosta stopa zwrotu całości kapitału (Zn)
zaangażowanego w finansowanie
przedsięwzięcia:
R = (Zn + O / Kw + D ) * 100%
gdzie:
Zn – roczny zysk netto w normalnym roku
funkcjonowania,
O – roczne odsetki od długu,
Kw – wartość kapitału własnego,
D – wartość długu.
Formuła prostej stopy zwrotu
kapitału własnego
Prosta stopa zwrotu kapitału własnego
zaangażowanego w finansowanie
przedsięwzięcia (Rw):
Rw = (Zn / Kw) * 100%
gdzie: Zn – roczny zysk netto w normalnym roku
funkcjonowania,
Kw – wartość kapitału własnego.
Zalety i wady metody
Zalety:
Uwzględnia w pośredni sposób cały okres
funkcjonowania badanego przedsięwzięcia
Wady:
Trudności z ustaleniem normalnego roku
funkcjonowania, tzn. charakteryzującego się pełnym
wykorzystaniem mocy produkcyjnych
Opiera się na zysku bilansowym a nie na strumieniach
dochodów pieniężnych netto
Nie uwzględnia zmiany pieniądza w czasie
Formuła księgowej stopy
dochodu
Księgowa stopa zwrotu (KSD):
KSD = przeciętny roczny zysk netto /
przeciętne zaangażowanie kapitału
gdzie: przeciętny roczny zysk netto = przeciętny roczny
strumień
dochodów netto - amortyzacja
przeciętne zaangażowanie kapitału = nakład
początkowy –
0,5 amortyzacji
Wartość bieżąca netto
(
NPV)
Przez wartość bieżącą netto (NPV - Net Present
Value) rozumie się bieżącą wartość strumienia
przepływów pieniężnych zawierającego:
wydatki pieniężne związane z realizacją
inwestycji (strumień ujemny),
wpływy uzyskane w wyniku eksploatacji
inwestycji (strumień dodatni),
tzw. wartość rezydualną netto, czyli wartość
pozostałą po eksploatacji inwestycji.
Wpływy oraz wydatki realizowane w różnych okresach
doprowadza się do porównywalności, dyskontując je na
tzw. moment bazowy.
Formuła NPV
n
NPV = ∑ CF
i
/(1+WACC)
i
- IC
0
t= 1
gdzie:
CF
i
- wielkość wygenerowanej gotówki w i –tym okresie (Cash
Flow),
WACC – średni ważony koszt kapitału (Weighted Average Cost of
Capital) traktowany jako wymagana stopa zwrotu,
ICo - wydatki inwestycyjne (Invested Capital),
n - okres eksploatacji inwestycji.
NPV
Przyjmowana do obliczeń stopa zwrotu
zależy od:
od poziomu ryzyka prowadzonej
działalności,
kosztu kapitałów finansujących
projekt inwestycyjny.
Przepływy pieniężne
netto
Na przepływy pieniężne składają się wszystkie
wpływy pomniejszone o wydatki generowane przez
inwestycję
w trakcie jej eksploatacji, tj. od momentu
powstania pomysłu podjęcia inwestycji, aż do
momentu jej zakończenia.
Po skorygowaniu przepływów pieniężnych o
podatek dochodowy oraz wszystkie
faktycznie
poniesione w danym okresie wydatki uzyskuje się
tzw.
przepły
wy pieniężne netto (NCF - Net Cash
Flow).
Formuła NPV
Wartość
zaktualizowana
netto
to
suma
zdyskontowanych
za
pomocą
kosztu
kapitału
przepływów pieniężnych netto generowanych przez
przedsięwzięcie rozwojowe:
n
NPV =
NCF
t
/ (1 + WACC)
t
t=0
gdzie: NCF
t
- przepływy pieniężne netto w okresie t (Net Cash
Flow),
WACC – średni ważony koszt kapitału (Weighted Average
Cost of
Capital).
NPV a opłacalność
inwestycji
Gdy NPV > 0 – to oznacza, że stopa zwrotu z
inwestycji jest wyższa niż koszt pozyskania
kapitału
Gdy NPV < 0 – to oznacza, że stopa zwrotu z
inwestycji jest niższa niż koszt pozyskania
kapitału
Gdy NPV = 0 to oznacza, że inwestycja generuje
zwrot wystarczający tylko na pokrycie kosztów
inwestycji
Zalety i wady metody
Zalety:
Uwzględnia zmiany pieniądza w czasie
Daje możliwość objęcia całego okresu
funkcjonowania przedsięwzięcia
Wady:
Nie nadaje się do oceny projektów, które
wymagają różnych kwot nakładów
kapitałowych
Wewnętrzna stopa zwrotu (IRR)
Wewnętrzna stopa zwrotu to taka stopa
procentowa, przy której teraźniejsza wartość
netto rozpatrywanych projektów
inwestycyjnych równa się zeru, zatem:
n
NPV
n
= ∑ CF
i
/(1+WACC)
i
= 0
t=0
gdzie:
WACC – średni ważony koszt kapitału (Weighted Average Cost of
Capital) traktowany jako wymagana stopa zwrotu,
IC - wydatki inwestycyjne (Invested Capital),
n - okres eksploatacji inwestycji,
CF
i
- wielkość wygenerowanej gotówki w i –tym okresie (Cash Flow).
Wewnętrzna stopa zwrotu (IRR)
Formuła wewnętrznej stopy zwrotu:
IRR = r
1
+ [NPV
1
(r
2
- r
1
)] / (NPV
1
+ |
NPV
2
| )
gdzie:
IRR– wewnętrzna stopa zwrotu
r
1
– stopa procentowa, dla której NPV jest bliskie zeru, ale dodatnie
r
2
– stopa procentowa, dla której NPV jest bliskie zeru, ale ujemne
NPV
1
– poziom NPV obliczonej na podstawie r
1
NPV
2
- poziom NPV obliczonej na podstawie r
2
|
| - symbol wartości bezwzględnej
Wewnętrzna stopa zwrotu
(IRR)
Do realizacji powinny zostać
dopuszczone wszystkie projekty,
dla których wewnętrzna stopa
procentowa jest wyższa od
kosztów kapitału niezbędnego do
ich sfinansowania, czyli IRR >
WACC
Zalety metody
Zalety:
Uwzględnia zmiany pieniądza w czasie
Daje możliwość objęcia całego okresu
funkcjonowania przedsięwzięcia
Bezpośrednio pokazuje stopę rentowności
badanych przedsięwzięć
Analiza progu rentowności
Analiza progu rentowności (punktu krytycznego)
pozwala określić wpływ zmian wielkości
sprzedaży i produkcji, cen oraz kosztów na zyski
przedsiębiorstwa
Wynik finansowy przedsiębiorstwa zależy od:
wielkości produkcji i sprzedaży
wielkości produkcji i sprzedaży
wielkości kosztów i ich struktury z podziałem
wielkości kosztów i ich struktury z podziałem
na koszty stałe oraz zmienne
na koszty stałe oraz zmienne
cen sprzedaży
cen sprzedaży
Ilościowy próg rentowności
Ilościowy próg rentowności (BEP- Break Even
Point) to wielkość sprzedaży (wyrażona w
jednostkach fizycznych – szt., kg. itp.), przy której
przychody ze sprzedaży zrównują się z całkowitymi
kosztami, czyli próg, po przekroczeniu którego
przedsiębiorstwo osiąga zyski
Koszty stałe
BEP = ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
Cena jednostkowa –Jednostkowe koszty
zmienne
Wartościowy próg
rentowności
Wartościowy próg rentowności (BEP- Break Even Point) to
wartość sprzedaży, przy której przychody ze sprzedaży
zrównują się z całkowitymi kosztami, czyli próg, po
przekroczeniu którego przedsiębiorstwo osiąga zyski
BEPw = BEPil * c = [Ks / (c – Kjz) ] * c
gdzie: BEPil – ilościowy próg rentowności,
BEPw - wartościowy próg rentowności,
Ks – koszty stałe,
kjz – jednostkowy koszt zmienny,
c – cena.
Zalety i wady metody
Zalety:
Prostota
Przydatne zwłaszcza w bieżącym zarządzaniu
Wady:
Nie uwzględnia zmiany wartości pieniądza w
czasie
Wszystkie wartości obliczeniowe są wyrazem
przewidywań
Analiza wrażliwości
Analiza wrażliwości pozwala ustalić jaka
maksymalna zmiana poziomu
poszczególnych czynników jest
dopuszczalna z punktu widzenia
badanego projektu inwestycyjnego
Dziękuję za
uwagę