Odmienne systemy

mierzenia czasu

Kalendarze na świecie

Kalendarze na świecie

• Kalendarz aztecki;

• babiloński;

• bizantyjski;

• chiński;

• egipski;

• etiopski;

• juliański;

• gregoriański;

• Majów;

• Żydowski;

• muzułmański;

• szamijski:

• libijski;

• tunezyjski;

• dżahilijski.

Kalendarze na świecie

Kalendarz przedmuzułmański

Arabski kalendarz epoki przedmuzułmańskiej (Dżahilija) miał

miesiące oparte na obrotach Księżyca wokół Ziemi, natomiast

lata opierały się na obrotach Ziemi wokół Słońca.

Rok zawierał 12 miesięcy księżycowych, liczących po 29 lub 30

dni. Odpowiadało to pełnemu obrotowi Księżyca wokół Ziemi

(29 dni 12 godz. 44 min. 3,8 s.). Powstała różnica pomiędzy

rokiem księżycowym, a słonecznym wyrównywana była

poprzez dodawanie kolejnego, 13 miesiąca, zawierającego 5

do 6 dni, zwanych ajjam an-nasi (dni uzupełniające).

Pozostałe miesiące dzieliły się na tygodnie zawierające po 7

dni. Do czasów islamu nie liczono lat od jakiejś konkretnej

daty, lecz brały one swoje nazwy od najważniejszych

wydarzeń w nich występujących – np. rok w którym urodził

się Mahomet (570 n.e.) nazwano Rokiem Słonia, ponieważ

nastąpił w nim najazd wojsk etiopskich na Półwysep Arabski,

a używały one słoni bojowych.

Kalendarze na świecie

Reforma Mahometa i nazwy miesięcy

Mahomet zreformował kalendarz odrzucając trzynasty, dodatkowy

miesiąc, a więc odchodząc od kalendarza księżycowo-
słonecznego, jakim był dawny kalendarz arabski, na rzecz
prostego kalendarza księżycowego. Miało to ten skutek, że od
tego momentu miesiące przestały odpowiadać tym samym
porom roku. Miesiące zachowały jednak swoje stare nazwy,
związane z czasami przedmuzułmańskimi

Kalendarze na świecie

Kolejne miesiące:
1.

Muharram al.-haram (Muharram) (arab. ّمررح م), czyli 'zakazany' – wywodzi swoją nazwę

stąd, że przed islamem obowiązywał w tym okresie zakaz prowadzenia walk plemiennych.

Nazwa tego miesiąca znaczy „zakazany” – „święty”. Był to jeden z miesięcy, w którym

zakazane było prowadzenie walk. Pierwszego muharrama zaczyna się nowy rok

muzułmański. Na dziesiąty dzień tego miesiąca przypada najważniejsze szyickie święto

Aszura, obchodzone dla upamiętnienia śmierci Al-Husayna w 680 r.

2.

Safar (arab. رفصصص), czyli 'żółty' – wywodzi swą nazwę od żółtaczki, na którą najczęściej

zapadano właśnie w tym miesiącu, który przed reformą Mahometa przypadał w lecie. Drugi

miesiąc safar (29 dni) to "żółty" miesiąc. Został tak prawdopodobnie tak nazwany od

żółtaczki, na którą zapadano najczęściej właśnie w tym miesiącu. W miesiącu safar

obchodzono też niegdyś święto powrotu pielgrzymów z Mekki.

3.

Rabi al-awwal(Rabi I) (arab. أولصصا عيبر), czyli 'wiosna pierwsza' – dawniej przypadał na

jesień, a słowo 'rabi' oznaczało w czasach przedmuzułmańskich zarówno wiosnę jak i jesień.

Trzeci miesiąc rabi al-allal (30 dni), czyli "wiosna pierwsza". W tym miesiącu przypada

święto Narodzin Muhammada obchodzone w świecie muzułmańskim od 1207 roku. Według

tradycji muzułmańskiej Muhammad urodził się dwunastego dnia tego miesiąca w Roku

Słonia, tuż przed ukazaniem się na niebie planety Wenus.

4.

Rabi al - achira (lub Rabi as -sani) (Rabi’II) (arab.ناثلصصا عيبر أوأ رآخلصصا عيبر), czyli 'wiosna

druga' – pochodzenie nazwy analogiczne do miesiąca poprzedniego. Czwarty miesiąc to

rabi al-sani (29 dni) czyli "wiosna druga".

5.

Dzumada al- ula (Dżumada I) (arab.أولصصا ىدامج), czyli 'krzepnięcie pierwsze' – miesiąc

zimowy, swą nazwę wywodzący od zamarzania wody. Piąty miesiąc to dżumada al-ula (30

dni). Termin „dżumada” oznacza „twardnieć”, „zamarzać”.

6.

Dżumada al.-achira (lub Dżumada as - sani) (Dżumada II) (arab.ىدامج أوأ رآخلصصا ىدامج

ناثلصصا), czyli 'krzepnięcie drugie' - pochodzenie nazwy analogiczne do miesiąca poprzedniego.

Szósty miesiąc to dżumada al-ahira (29 dni). Miesiąc ten przypadał na okres chłodów.

Kalendarze na świecie

7. Radżab (arab.

بجر), czyli 'wstrzymać się' – podobnie jak muharram był miesiącem

nakazanego pokoju, i stąd jego nazwa. Siódmy miesiąc radżab (30 dni) -

"bezpieczny", był jednym z miesięcy, w których obowiązywał zakaz walk. W czasach

przedmuzułmańskich powstrzymywano się wówczas od wojen i wypraw grabieżczych.

8. Szaban (arab. نابعصصش) czyli 'rozchodzenie się' – nazwa wzięła się stąd, że miesiąc ten w

czasach przedmuzułmańskich poświęcony był wojnom i napadom grabieżczym. Ósmy

miesiąc kalendarza muzułmańskiego to szaban (29 dni). Był to czas kiedy plemiona

arabskie prowadziły wojny międzyplemienne.

9. Ramadan (arab. ناضمر), czyli 'palący' – nazwany tak od dokuczliwych upałów Dziewiąty

miesiąc to ramadan (30 dni). Na miesiąc ten przypada obowiązkowy post

muzułmański. Według tradycji muzułmańskiej w tym miesiącu objawiony został

Kur'an (Koran).

10. Szawwal (arab.

لصصاورصصش), czyli 'powodujący powstawanie, dosiadanie wielbłądów' –

nazwany tak ponieważ w tym miesiącu koczownicy opuszczali swoje czasowe

obozowiska. Dziesiąty miesiąc to szallal (29 dni). Nazwa oznacza "wyruszać na

wędrówkę". Na pierwszy dzień tego miesiąca przypada święto zakończenia postu

zwane Id al-Fitr (tureckie seker bayram).

11.Zu al – kada (arab. ةد عقلصصا أوذ), czyli '[miesiąc] postoju' – nazwany tak ponieważ w tym

miesiącu koczownicy zaprzestawali wędrówek. Jedenastym miesiącem kalendarza

muzułmańskiego jest miesiąc zu al-kada (30 dni). Nazwa ta oznacza „siedzenie”,

„przebywanie w jednym miejscu”. W okresie przedmuzułmańskim był czasem

zaprzestania wędrówek.

12.Zu al.-hidżdża (arab. ةجحلصصا أوذ), czyli '[miesiąc] pielgrzymki – nazwany tak ponieważ

był poświęcony pielgrzymce do centrum pogańskiego kultu plemion arabskich, Kaaby.

Ostatnim, dwunastym miesiącem jest zu al-hidżdża (29 dni). Nazwa pochodzi od

terminu „hadżdż” – „pielgrzymka”, w tym bowiem miesiącu ma miejsce rytualna

pielgrzymka do Mekki. Dziesiątego dnia kończy się pielgrzymka i na ten dzień

przypada największe święto muzułmanów Id al-Adha, Święto Ofiarowania.

Mahomet zachował znaczenie miesiąca pielgrzymki, ponieważ ostatecznie uznał świętość

Kaaby. Miesiąc ramadan uznał zaś za miesiąc postu.

Kalendarze na świecie

Arabski tydzień zaczyna się w niedzielę, która nosi nazwę al-

ahad (dzień pierwszy). I tak mamy kolejno:

1.

Al-ahad – dzień pierwszy (niedziela).

2.

Jaum al-isnajn – dzień drugi (poniedziałek)

3.

Jaum as-salasa– dzień trzeci (wtorek).

4.

Jaum al-arbaa – dzień czwarty (środa).

5.

Jaum al-chamis – dzień piąty (czwartek).

6.

Jaum al-dżuma– dzień zgromadzenia (piątek), który jest

świętym dniem muzułmanów, a swoją nazwę zawdzięcza

temu że w ten dzień gromadzą się oni na wspólnej

modlitwie.

7.

Jaum as-sabt – dzień sabatu (sobota), wywodzący swą

nazwę od dawnej nazwy semickiej.

Kalendarze na świecie

Zmiana w kalendarzu:

Pierwsi kalifowie po śmierci Mahometa kontynuowali reformę

kalendarza zapoczątkowaną przez niego.

Przede wszystkim wprowadzono ustanowienie nowej ery, na wzór

ery chrześcijańskiej, przez kalifa Umara. Nową erę muzułmańską

wprowadzono 17 roku hidżry (638 r.) za panowania tegoż kalifa

Umara (Umara ibn al-Chattaba), panującego w latach 634-644.

Pierwszy dzień ery muzułmańskiej został jednak ze względów

praktycznych przesunięty do najbliższego nowiu księżyca, tj. 16

lipca 622 roku. Za radą Alego ibn Abi Taliba uznano ten dzień,

pierwszy dzień roku księżycowego w którym odbyła się hidżra,

czyli emigracja, wyjście Mahometa z Mekki do Medyny, czyli 15

lub 16 lipca 622 roku (właściwy dzień hidżry to 24 września) za

pierwszy dzień ery muzułmańskiej. . Kolejne lata liczone są

zatem od tego roku, a dla odróżnienia od ery chrześcijańskiej są

one dzisiaj oznaczane jako A.H. (łac. Anno Hegirae). W roku

2008 kalendarza gregoriańskiego skończył się rok 1428 A.H. i

rozpoczął się rok 1429 A.H. Ponieważ długość roku wynosi

354,36 dnia, zatem początek roku przesuwa się w stosunku do

kalendarza gregoriańskiego, w cyklach po około 33 lata.

Kalendarze na świecie

W celu przeliczenia daty kalendarza muzułmańskiego na datę

kalendarza gregoriańskiego używa się następującego wzoru:

gdzie R jest datą kalendarza gregoriańskiego, H datą kalendarza

muzułmańskiego, zaś liczba 33 wyraża liczbę lat księżycowych,

podczas których kalendarz muzułmański wyprzedza

chrześcijański o jeden rok. Chcąc przeliczyć daty kalendarza

gregoriańskiego na datę kalendarza muzułmańskiego używa się

następującego wzoru:

Wzory te pozwalają przeliczyć daty z tolerancją do jednego roku, w

celu uzyskania dat zsynchronizowanych z dokładnością co do

dnia tygodnia potrzebne są specjalne tablice.

Kalendarze na świecie

Wykorzystano:
1.

Nazwy miesięcy podane są za: Jerzy Hauziński, Burzliwe dzieje kalifatu

bagdadzkiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa - Kraków, 1993,

s. 11, który stosował uproszczoną pisownię imion, nazw i terminów

arabskich zaproponowaną przez Bogusława R. Zagórskiego w: "Przegląd

kartograficzny", 172 nr 4, s. 157-164, chyba najczęściej stosowaną w

polskojęzycznych publikacjach poświęconych tematyce arabskiej.

Niemniej istnieją też inne transkrypcje, dla przykładu podaję tę

zastosowaną w: Jerzy Bielawski (red. nauk.) Mały słownik kultury świata

arabskiego, Wiedza Powszechna, Warszawa 1971. Oto ona: muharram,

safar, rabi' al-awwal, rabi' ath-thani, dżumada al-ula, dżumada al-achira,

radżab, sza'ban, ramadan, szawwal, dhu 'l-ka'da, dhu 'l-hidżdża.

2.

Józef Bielawski (red. nauk.) Mały słownik kultury świata arabskiego,

Wiedza Powszechna, Warszawa 1971.

3.

Jerzy Hauziński, Burzliwe dzieje kalifatu bagdadzkiego, Wydawnictwo

Naukowe PWN, Warszawa - Kraków, 1993, ISBN 83-01-10988-2

4.

Danuta Madeyska, Historia świata arabskiego. Okres klasyczny od

starożytności do końca epoki Umajjadów (750), Wydawnictwa

Uniwersytetu Warszawskiego 1999, ISBN 83-235-0096-7

Kalendarze na świecie

Kalendarz półónocnokoreański-

kalendarz Dżucze

Jest to kalendarz używany w Korei Północnej, oparty jest na

kalendarzu gregoriańskim. Lata w tym kalendarzu liczy się

począwszy od daty urodzenia Kim Ir Sena - 15. kwietnia

1912 roku - roku pierwszego Dżucze (nie ma roku

zerowego).

Kalendarz ten wprowadzono w roku 1997.
Data w kalendarzu Dżucze podawana jest za datą w

standardzie międzynarodowym.

Dla przykładu 25 lipca 2005 roku zapisywany jest jako 25

lipca 2005 roku Dżucze 94.

W koreańskich tekstach rok Dżucze podawany jest też na

początku daty.

Kalendarze na świecie

Kalendarz libijski

Kalendarz ten używany jest w Libii począwszy

od 1978 roku, kiedy to za początek rachuby

lat tego kalendarza uznano śmierć proroka

Mahometa (a nie "hidżrę" z 622 AD) czyli

datę 8 czerwca 632 roku.

Nazwy miesięcy to imiona wybitnych

osobistości historycznych (np. Hannibal,

Naser), elementy przyrody (np. ptak, woda)
czy nazwy pór roku (np. wiosna, lato). 

 

Kalendarze na świecie

Kalendarz etiopski

Kalendarz etiopski - nazywany też kalendarzem gyyz –
jest to kalendarz używany w Etiopii także jako kalendarz liturgiczny w

Erytrei: przez prawosławny kościół erytrejski, tamtejszych wschodnich

katolików i luterański Ewangelicki Kościół Etiopii Mekane Yesus.

Erę liczy się od daty narodzenia Jezusa – podobnie jak w erze

chrześcijańskiej, wyliczonej przez Annianusa z Aleksandrii na 9 r. n.e.

Zatem 12 września 2007r. w kalendarzu etiopskim rozpoczął się rok 2000.
Na oznaczenie daty wg systemu etiopskiego stosuje się skrót AM (od

ahmarskiego Amätä Məhrät - "rok łaski, rok miłosierdzia") i tak np.

oznaczenie 2002 AM oznacza gregoriańskie lata 2009/10.

Kalendarz etiopski bazuje na kalendarzu koptyjskim, który z kolei opiera

się na kalendarzu egipskim.

Wg kalendarza etiopskiego rok składa się z 12 miesięcy, liczących po 30

dni oraz jednego miesiąca grupującego pozostałe 5 dni (w roku

przestępnym 6 dni).

Doba zaczyna się nie o północy, a ze wschodem słońca.

Kalendarze na świecie

Kalendarz hinduski

Został opracowany przez specjalny komitet reformy

kalendarza. Zadanie komitetu polegało na ujednoliceniu

bardzo licznych systemów liczenia czasu występujących w

Indiach.

Kalendarz jest częścią Indian Ephemeris and Nautical

Almanac, kompendium zawierającego informacje

astronomiczne. Są w nim również dane i wzory pozwalające

określić czas potrzebny do sporządzenia religijnego

kalendarza hinduistycznego.

Oficjalnym początkiem kalendarza był 1 Chaitra, 1879 ery

Saka (Shaka), czyli 22 marca 1957 roku.

Lata liczy się według ery Saka ( od nazwy plemion plemion

Saków ), która zaczęła się (rok 0) w 78 r. Aby określić, czy

rok jest przestępny należy dodać 78 do roku ery Saka - w

rezultacie, jeśli rok jest rokiem przestępnym w kalendarzu

gregoriańskim, to jest przestępnym w erze Saka.

Kalendarze na świecie

Indyjski zreformowany kalendarz narodowy - jest oficjalnym,

urzędowym kalendarzem stosowanym w Indiach Jest

używany obok kalendarza gregoriańskiego przez Gazette of

India, w wiadomościach nadawanych przez radiostację All

India Radio oraz w komunikatach publikowanych przez rząd

Indii.

Jest to kalendarz słoneczny, w którym rok ma 365 dni (w

latach przestępnych 366 dni).

W latach przestępnych Chaitra ma 31 dni i zaczyna się 21

marca. Podobnie jak w kalendarzu perskim wszystkie

miesiące pierwszej połowy roku mają 31 dni, co odpowiada

wolniejszemu ruchowi Słońca po ekliptyce w tym okresie.

Nazwy miesięcy pochodzą ze zreformowanego kalendarza

księżycowo-słonecznego ery Wikrama z pewnymi różnicami

w ich wymowie, co bywa przyczyną niejasności, do którego

należą kalendarza .

Kalendarze na świecie

Kalendarz żydowski, lub hebrajski

Jest to kalendarz księżycowy (obecnie księżycowo-słoneczny),

używany był przez plemiona semickie od czasów
przedhistorycznych. Ostateczną formę uzyskał mu w roku
359 Sanhedryn pod przewodnictwem Hillela II.

Wg tego kalendarza rok hebrajski dzieli się na 12 miesięcy

liczących po 29 lub 30 dni, ponadto co dwa lub trzy lata dla
zrównania cyklu słonecznego z księżycowym dodawany jest
trzynasty miesiąc zwany adar bet, adar szeni (adar II) lub
weadar mający 29 dni. Drugi adar dodawany jest w ramach
19-letniego okresu, obejmującego następujące po sobie
lata, a dodawany jest zawsze do 3, 6, 8, 11, 14, 17 i 19 roku
tego okresu.

Kalendarze na świecie

Długość roku zwykłego wg kalendarza żydowskiego

może wynosić 354, 355 lub 356 dni.

Długość roku przestępnego może wynosić 383, 384

lub 385 dni.

Są to lata odpowiednio: ułomne, zwykłe i pełne.
W roku ułomnym heszwan ma jeden dzień mniej.
W roku pełnym kislew ma jeden dzień więcej.

Kalendarze na świecie

W kalendarzu tym rachuba lat zaczyna się od dnia

stworzenia świata 6 dni , które wg ustaleń

żydowskich autorytetów religijnych nastąpiło

6 października 3761 p.n.e., stąd np. w roku 2009

rozpoczyna się żydowski rok 5769/5770.

    Około 360 roku Żydzi przyjęli rok 3761 p.n.e. jako

rok stworzenia świata. Ta metoda rachuby

pochodziła od kalendarza księżycowego

opracowanego w piątym stuleciu naszej ery przez

greckiego poganina Meton`a. Wcześniej stosowali

między innymi metody liczenia czasu Józefusa.

Kalendarze na świecie

    

Poszczególne miesiące roku, oraz czas ich

trwania:

--

tiszrej ------- /wrzesień/październik/ ------ 30 dni

--- cheszwan --- /październik/listopad/ ------- 29 lub 30 dni

--- kislew ------- /listopad/grudzień/ ---------- 29 lub 30 dni

--- tejwet ------- /grudzień/styczeń/ ---------- 29 dni

--- szwat -------- /styczeń/luty/ --------------- 30 dni

--- adar --------- /luty/marzec/ --------------- 29 dni

--- nisan -------- /marzec/kwiecień/ ---------- 30 dni

--- ijar ---------- /kwiecień/maj/ -------------- 29 dni

--- sywan ------- /maj/czerwiec/ -------------- 30 dni

--- tamuz ------- /czerwiec/lipiec/ ------------- 29 dni

--- aw ----------- /lipiec/sierpień/ ------------- 30 dni

--- elul ---------- /sierpień/wrzesień/ --------- 29 dni

Kalendarze na świecie

Wykorzystano:
1.Alan Unterman "Encyklopedia tradycji i legend żydowskich", Książka i Wiedza

1994; BIM;

2. Joanna Brańska "Na Dobry Rok bądźcie zapisani", Warszawa 1997;

3. Leszek Hońdo "Święta żydowskie w interpretacji Franza Rosenzweiga".

4. Louis Goldberg "Our Jewish friends";

5. Małgorzata Naimska "Najważniejsze biblijne święta żydowskie", 1983/84;

6. Mieczysław Siemiański "Księga świąt i obyczajów żydowskich", Interpress 1993;

7. Modlitewnik hebrajsko-polski w tłum. Salomona Spitzera, Warszawa 1991;

8. Viktor Buksbazen "The Gospel in the Feasts of Israel".

Kalendarze na świecie

Kalendarz tunezyjski

W kalendarzu tunezyjskim przyjęto nazwy miesięcy

zapożyczone z języka francuskiego.

Kalendarze na świecie

Kalendarz szamijski (wschodni)

Kalendarz ten używany jest w Syrii, Libanie,

Palestynie, Jordanii
(z dawnymi semickimi nazwami miesięcy).
Podobne nazwy co w kalendarzu szamijskim
występują w kalendarzu żydowskim.

Kalendarze na świecie

Kalendarz chiński

Chiński kalendarz składa się z

sześćdziesięcioletnich cykli, które stanowią

kombinację dwunastu Ziemskich Gałęzi

(Ziemskich Konarów) reprezentowanych przez 12

zwierząt i pięciu Niebiańskich Pni ukazywanych

przez 5 żywiołów: wodę, ziemię, drewno, ogień,

metal – każdy w wariancie ying lub yang.

Kalendarz ten opiera się na precyzyjnej obserwacji

wysokości słońca oraz faz księżyca.

Według podań

kalendarz chiński wynalazł i ustanowił Żółty Cesarz w 2637

r. p.n.e.

Pory dnia Dzień Chińczycy dzielą na 12 części, a

każda z pór odpowiada jednemu zwierzęciu

(zwyczajowo pory te nazywane są godziną, mimo

że w rzeczywistości każda z nich trwa 120 minut):

• godzina szczura godz. 23-1

• godzina bawołu godz. 1-3

• godzina tygrysa godz. 3-5

• godzina królika godz. 5-7

• godzina smoka godz. 7-9

• godzina węża godz. 9-11

• godzina konia godz. 11-13

• godzina owcy godz. 13-15

• godzina małpy godz. 15-17

• godzina koguta godz. 17-19

• godzina psa godz. 19-21

• godzina świni godz. 21-23

Kalendarze na świecie

Kalendarz japoński

Od 1 stycznia 1873 w Japonii jest używany kalendarz

gregoriański, z lokalnymi nazwami miesięcy i w

większości stałymi świętami. Przed 1873 rokiem w

użyciu był kalendarz księżycowo-słoneczny,

stanowiący adaptację kalendarza chińskiego

W okresie od wprowadzenia kalendarza

gregoriańskiego w Japonii wykorzystywane były trzy

systemy rachuby lat:

• Zachodnie oznaczenie lat;

• Ery japońskie oparte na rządach danego cesarza

(rok 2005 to był Heisei 17);

• Rok imperialny oparty na mitologicznym założeniu

Japonii przez cesarza Jimmu w 660 r. p.n.e.

Dwa pierwsze sposoby rachuby lat nadal są w użyciu.

Kalendarz imperialny był w użyciu do zakończenia II

wojny światowej

Kalendarze na świecie

Miesiące
Współczesne japońskie nazwy miesięcy oznaczają

dosłownie "pierwszy miesiąc", "drugi miesiąc" itd.

Odpowiedni liczebnik jest łączony z przyrostkiem

-gatsu (miesiąc):

styczeń – (ichigatsu)
luty – (nigatsu)
marzec – (sangatsu)
kwiecień – (shigatsu)
maj – (gogatsu)
czerwiec – (rokugatsu)
lipiec – (shichigatsu)
sierpień – (hachigatsu)
wrzesień – (kugatsu)
październik – (jūgatsu)
listopad – (jūichigatsu)
grudzień – (jūnigatsu)

Kalendarze na świecie

Chiński Nowy Rok to dosłownie Święto Wiosny
Jest to najważniejsze święto w tradycyjnym kalendarzu chińskim

przypadające między końcem stycznia, a końcem lutego.

Od najdawniejszych czasów jest w Chinach najważniejszym

świętem publicznym i prywatnym, zapożyczyły je również

zamieszkujące w Chinach mniejszości narodowe.

Ostateczny kształt Święta Wiosny ukształtował się na początku

naszej ery w wyniku złączenia się kilku świąt. Tradycyjnie

trwa ono piętnaście dni i kończy się Świętem Latarni. Do dziś

pozostało najważniejszym świętem, pomimo wprowadzenia w

1912 roku w Chinach kalendarza gregoriańskiego. W

Chińskiej Republice Ludowej pierwsze 3 dni chińskiego

Nowego Roku są dniami wolnymi od pracy.

Wykorzystano:
Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. ISBN 83-05-13407-5. 
Wiesław Olszewski: Chiny. Zarys kultury. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2003. ISBN 83-232-1272-4

Kalendarze na świecie

Noworoczny targ w Singapurze

Chinese new year copenhagen 2006. JPG znajduje się w Wikimedia Commons

Kalendarze na świecie

Tradycyjny noworoczny korowód ze smokiem

Chinese new year copenhagen 2006. JPG znajduje się w Wikimedia Commons

Kalendarze na świecie

  

Japoński Nowy Rok (Shogatsu Sangaichi) poprzedzają generalne

porządki domowe, przydomowe, a nawet na stanowisku pracy.

Japończycy starają się pozamykać wszystkie sprawy, by nie

przenieść ich na nadchodzący rok. Zgodnie z tradycją

przystrajają swoje domy kodomatsu, czyli dekoracjami z

bambusa i sosny, oraz shimenawa, wykonaną ze słomy ryżowej

i papieru. Ustawione lub powieszone przy wejściu, mają chronić

dom przed wtargnięciem zła i sprowadzić dobrobyt. Bardzo

popularny jest zwyczaj palenia figurek Darumy lub

domalowywania mu oka.

   Wigilię Nowego Roku Japończycy spędzają w gronie

rodzinnym, oczekując na dźwięk Joya no Kane o północy, czyli

na sto osiem uderzeń w buddyjskie, świątynne dzwony, które

symbolizują złe ludzkie skłonności, od których bicie w dzwony

ma człowieka uwolnić. O północy lub w noworoczny poranek

większość Japończyków wybiera się do świątyni. W tym dniu

zazwyczaj obowiązują kimona i tradycyjne stroje. W Nowy Rok

zjadane są Osechi, czyli zestaw specjalnych potraw na zimno, i

Ozoni, czyli zupa podawana z ryżowymi kluskami mochi.

   Japończycy wysyłają ogromne ilości noworocznych kart z

życzeniami, które dostarczane są w noworoczny poranek.

Dzieci wraz z życzeniami otrzymują koperty z pieniędzmi

(otoshi-dama) od rodziców i rodziny, a nawet bliskich sąsiadów.

Dobry sen z 1 na 2 stycznia wróży Japończykom udany rok.

Kalendarze na świecie

Hinduski Nowy Rok  

W różnych rejonach Indii rozpoczęcie Nowego Roku różnie jest

celebrowane, jakkolwiek wszędzie bardzo uroczyście i z fanfarami,

przy bogato zastawionych stołach. Święto Ugadi, lub gdzie indziej

Gudi Padwa, oznacza rozpoczęcie Nowego Roku. Po rytualnej

kąpieli i modlitwach tradycja nakazuje spróbować specjalnej

mieszanki sześciu smaków jako symbolu przyjemności i cierpienia

w życiu, które muszą być przyjęte ze spokojem umysłu. W skład

tej mieszanki wchodzą pąki Neem (gorzkie), cukier, niedojrzałe

mango (cierpkie), sok z tamaryndy (kwaśny), sól, zielona papryka

(ostra). Następnie, zgodnie z tradycją, wszyscy gromadzą się, by

wysłuchać recytacji religijnego almanachu, prognoz i przepowiedni

na nadchodzący rok, oraz by czekać na błogosławieństwo.

Obecnie, szczególnie w miastach, ludzie zamiast udać się do

świątyni, częściej włączają telewizor. Telewizja oferuje tego

wieczora poezję, dyskusje o literaturze i rozmaite programy

kulturalne.

Kalendarze na świecie

Hinduski Nowy Rok jest świętem ruchomym, które teoretycznie

trwa pięć dni. Jednakże jego charakter powoduje, iż święto trwa

od przełomu września i października do przełomu października i

listopada. W ten czas, bowiem Hindusi odwiedzają wszystkich

swoich krewnych rozproszonych po całym kontynencie. Obchody

Nowego Roku można uznać za zakończone, gdy każdy członek

rodziny zostanie obdarowany słodyczami. Dipwali zwane też

Diwali, to w dosłownym tłumaczeniu rząd lamp, od słów: dipa -

lampa, awali – rząd, tłumaczone jest także jako Festiwal Światła.

W każdym regionie Indii Diwali świętuje się inaczej, jest jednak

jedna rzecz, która je łączy: oświetlanie migającymi lampkami

domów i ogrodów oraz zapalanie małych, glinianych lampek

oliwnych jako symbolu zwycięstwa światła dobroci i wiedzy nad

ciemnością zła i ignorancji. Jednocześnie zapalanie światła jest

ukazaniem wdzięczności za całe dobro, jakie spotyka Hindusów

w życiu, jest także oddaniem hołdu bogini Lakszmi.

Źródło:

Hinduski Nowy Rok

Sylwester w Indiach

Kalendarze na świecie

Nowy Rok żydowski to święto Rosz Hasazana, celebrowane

przez dwa dni i upamiętniające stworzenie świata, a także

przypominające o sądzie Bożym. W ten dzień synagogę

odwiedzają niemal wszyscy Żydzi, nawet ci na co dzień

obojętni religijnie.

Naród żydowski staje ze skruchą przed Bogiem, oczekując

przebaczenia i miłosierdzia, podczas gdy Szatan

przedstawia dowody grzechów Izraela. W tym czasie Bóg

otwiera księgi, w których zapisane są wszystkie czyny

człowieka, by wydać na niego wyrok.

   Żydzi składają sobie więc życzenia: "Abyście byli zapisani

na dobry rok". Podczas świąt odmawiane są dodatkowe

modlitwy Musaf i dmie się kilkakrotnie w szofar (róg barani).

Gdy nadchodzi wieczór rozpoczynający święto, podobnie jak

w szabat, w domach zapala się świece świąteczne, odmawia

odpowiednie błogosławieństwo i zasiada do uroczystej

kolacji złożonej z symbolicznych potraw. Podczas święta nie

wolno wykonywać żadnych codziennych prac. W niektórych

środowiskach następnego dnia obchodzony jest taszlich,

czyli symboliczne strząsanie do wody swoich grzechów.

Kalendarze na świecie

Rosz HaSzana upamiętnia także dzieło stworzenia, gdyż według

judaizmu Bóg rozpoczął dzieło stwarzania nieba i ziemi 1 Tiszri. 

Święto jest uważane za jom tov, obowiązuje więc zakaz pracy, z

wyjątkiem czynności niezbędnych do przyrządzania posiłku. 

Obchodzi się go pierwszego i drugiego dnia miesiąca Tiszri

(wrzesień/październik w kalendarzu gregoriańskim). Swym

charakterem jednak zdecydowanie różni się od Nowego Roku

powszechnie obchodzonego niemal wszędzie na świecie w

styczniu. Atmosfera radości miesza się tu z atmosferą grozy i

trwogi oraz skruchy przed Bogiem, zwanej tszuwa. 

Rosz HaSzana rozpoczyna Dziesięć Dni Pokuty (Aseret Yemei

T'szuwa), które mają za zadanie przygotować duchowo na

święto Jom Kippur przypadające 10-tego Tiszri. Tradycyjne

życzenia noworoczne: "Obyś został zapisany na dobry rok" mają

ścisły związek z faktem, że Rosz HaSzana jest uważany za Dzień

Sądu, a od osądu Boga, który zostaje zapisany w Jego Księdze

pamięci- zależy pomyślność i błogosławieństwo w przyszłym

roku. Dlatego Rosz HaSzana wraz z następującymi po nim

dniami i świętem Jom Kippur jest nazywane Jamim Noraim -

Dni Strachu

Kalendarze na świecie

Muzułmański Nowy Rok

Nowy Rok 1429 rozpoczął się 10 stycznia 2008, a kolejny 2009

rok rozpoczął się w grudniu, chociaż dokładne ustalenie

daty Nowego Roku jest uzależnione od pojawienia się

księżyca po nowiu, tradycyjnie więc nie podaje się jej z

wyprzedzeniem. Początek Nowego Roku zbiega się z

początkiem roku liturgicznego i obchodzi się go raczej w

ciszy i skupieniu, na modlitwach i czytaniach oraz refleksji

nad wędrówką Mahometa. Ostatnio w niektórych kręgach

ludzie przesyłają sobie kartki z życzeniami i wymieniają

podarunki z tej okazji.