METABOLIZM FRUKTOZY
Alicja Śmigiel
Sześcio
węglowy
monosacharyd,
izomer glukozy
W stanie wolnym
wytępuje w :
owocach,
miodzie,
nektarze
kwiatów, źródło
energetyczne
dla plemników
W stanie
związanym w :
sacharozie,
rafinozie
Większość spożytej fruktozy dostaje się do
żyły wrotnej wątroby
Fruktoza ulega glikolizie szybciej niż
glukoza, ponieważ omija etap katalizowany
przez fosfofruktokinazę
Większość spożytej fruktozy(ok. 100g
dziennie) jest metabolizowana przez szlak
przemian fruktozo-1-fosforanu
Fruktoza na drodze glikolizy przekształca się w
pirogronian, który drogą oksydacyjnej
dekarboksylacji przechodzi w acetylo-S-CoA –
substrat zużywany m.in. do biosyntezy kwasów
tłuszczowych.
Aktywność fruktokinazy nie zmienia się pod
wpływem głodzenia i insuliny- u chorych na
cukrzycę frukoza znika z normalną szybkością.
Nadmierna podaż fruktozy w diecie powoduje w
wątrobie:
zwiększoną syntezę kwasów tłuszczowych
estryfikację kwasów tłuszczowych
wzmożone wydzielanie VLDL- może to
zwiększać stężenie
triacylogliceroli(triacyloglicerolemia) i cholesterolu
LDL(czynnik miażdżycotwórczy)
W pozawątrobowych tkankach heksokinaza
katalizuje fosforylację większości heksoz
Glukoza hamuje fosforylacje, ponieważ jest
lepszym substratem
Pewna ilość fruktozy jest dzieki temu
metabolizowana w mięśniach i tkance
tłuszczowej
Szlak sorbitolowy(poliolowy)
Odpowiedzialny za powstawanie fruktozy z glukozy
Nie zachodzi w wątrobie, jego aktywność wzrasta gdy
podnosi się stężenie glukozy w tkankach nie wrażliwych
na insulinę: soczewka oka, nerwy obwodowe, kłębuszki
nerkowe
Sorbitol nie dyfunduje przez błony komórkowe-
gromadzi się powodując szok osmotyczny, jednocześnie
zminiejsza się stężenie mioinozytolu
Znajdując się w soczewce oka fruktoza i sorbitol mogą
uczestniczyć w patogenezie zaćmy cukrzycowej
Zaburzenia metaboliczne
Samoistna fruktozuria- spowodowana niedoborem fruktokinazy w
wątrobie co powoduje wydalenie niezmienionej fruktozy z moczem.
Dziedziczna nietolerancja fruktozy- Spowodowana niedoborem
aldolazy B co uniemożliwia rozpad fruktozo-1-fosforanu którego
nadmiar działa toksycznie na wątrobę i nerki, hamując aktywność
fosforylazy glikogenowej. Zaburza to rozpad glikogenu, powodując
hipoglikemię. Związanie nieorganicznego fosforanu prowadzi do ubytku
ATP i hiperurykemii. Leczenie polega na eliminacji fruktozy, sacharozy i
sorbitolu z diety.
Z rozpadu ADP powstaje adenina, która następnie przekształca się w
kwas moczowy, następuje zwiększenie jego stężenia we krwi
(hiperurykemia) co prowadzi do powstania dny moczanowej.
Zespół złego wchłaniania fruktozy- spożyty cukier owocowy nie
zostaje wchłonięty z treści pokarmowej w jelicie cienkim w wyniku braku
lub inaktywacji białka transportującego. Niestrawiona fruktoza trafia do
jelita grubego gdzie ulega fermentacji za sprawą bakterii jelitowych do
kwasów i gazów – w głównej mierze do wodoru i dwutlenku węgla. Te
dwa gazy są główną przyczyną objawów takich jak, wzdęcia,
nabrzmiałość i bóle brzucha. Często występuje również biegunka
Bibliografia
Robert K. Murray, Daryl K. Granner, Victor W.
Rodwell: Biochemia Harpera Ilustrowana
Bańkowski Edward: Biochemia