Hierarchia i cele rehabilitacji:

Rehabilitacja jest całością starań podejmowanych wobec osoby niepełnosprawnej.

Przyśpieszenie powrotu do zdrowia, zapobieganie trwałej utracie funkcji chorego
układu ( rehabilitacja medyczna)

Zaakceptowanie przez chorego samego siebie w zmienionych niekorzystnych

warunkach życia

• Umożliwienie osobie niepełnosprawnej optymalnego poziomu funkjonowania
• społecznego.

• Zapewnienie osobie niepełnosprawnej godziwego życia w poczuciu pożyteczności
• społecznej, zawodowej i bezpieczeństwa społecznego.

• Mobilizuje i rozwija istniejący potencjał psychofizyczny, dąży do całkowitego

włączenia niepełnosprawnego w normalne życie.

Udzielenie pomocy osobie niepełnosprawnej musi obejmować działania o charakterze
socjalnym, psychologicznym, pedagogicznym, medycznym i technicznym, słowem:
ma być obecna we wszystkich obszarach życia. W przeciwnym razie chory bardzo

szybko podda się zwątpieniu i nie będzie widział sensu dalszych wysiłków.

Kiedy pacjent osiągnie już zamierzony stan, z równie dużym zaangażowaniem trzeba

dbać o to, aby

efekty

pracy rehabilitacyjnej zostały utrwalone i utrzymywane.

Podejście fizjoterapeuty do pacjenta

Fizjoterapeuta pracuje z ludźmi, którym pomaga poprzez
ćwiczenia ruchowe. Nie wystarczająca jest w tym zawodzie tylko
wiedza o tym, jakie ćwiczenia należy wykonywać w konkretnych przypadkach .
Ważna jest także:

•

•

-         Chęć niesienia pomocy pacjentom

•

-         Psychologiczne podejście fizjoterapeuty do
pacjenta

•

-         Umiejętność nawiązywania kontaktu z pacjentami, którzy w większości przypadków nie
potrafią pogodzić się z

tym, co

ich spotkało. Czasami izolują się od świata, zamykają w sobie, albo

obwiniają innych za swoje nieszczęście.

•

-         Fizjoterapeuta powinien posiadać zdolność empatii,

•

-         Powinien zrozumieć pacjenta, uszanować jego uczucia i
odczucia

•

-   

•

     

Ka

żdy pacjent jest inny, w każdym przypadku należy dobrać indywidualne ćwiczenia

i

zabiegi, co pewien czas je

weryfikując.

•

Fizjoterapeuta powinien motywować pacjentów do ćwiczeń - niektórzy potrzebuj

ą

pochwał,

dobrego

słowa, pocieszenia, na innych działa tylko ostre słowa.

•

Fizjoterapeuta w stosunku do pacjenta powinien być cierpliwy, kulturalny, taktowny

•

Powinien budzić zaufanie pacjentów

•

Fizjoterapeutę obowiązuje tajemnica zawod

owa

.

•

Powinien być wrażliwy na innych ludzi,

Wytrzymałość(psychiczna i fizyczna)

OSOBA REHABILITOWANA JAKO PODMIOT

 

- podmiotowe, a nie przedmiotowe traktowanie osoby niepełnosprawnej
•

-         osobie rehabilitowanej zapewniona jest fachowa pomocy, której mu udziela tzw. zespół
rehabilitacyjny (należy do niego: lekarz specjalista w rehabilitacji, fizjoterapeuta, psycholog, asystent
socjalny, pedagog specjalny)

•

-         każdej osobie, której grozi trwała niepełnosprawność, należy ustalić indywidualny program
rehabilitacji

•

-         osoba rehabilitowana powinna

być otoczona opie

ką psychologa, który pomoże choremu pogodzić się

z nieodwracalnością swojego kalectwa

•

-         osoba niepełnosprawna powinna

mieć zapewnione

godziwe życie w poczuciu pożyteczności

społecznej i zawodowej

•

-         zaakceptowanie osoby niepełnosprawnej przez rodzinę, środowisko i otoczenie

•

-         możliwość powrotu osoby niepełnosprawnej do życia w społeczeństwie

 
społeczeństwo powinno ułatwić takiej osobie włączenie się w codzienne życie społeczne. Na pewno nie

powinno izolować i odpychać tej osoby od siebie.

 
•

-         możliwość powrotu osoby niepełnosprawnej do pracy

•

-         pomoc w planowaniu i wstępnym organizowaniu życia osoby niepełnosprawnej po powrocie ze
szpitala

•

-         udzielenie pomocy osobie niepełnosprawnej i jego rodzinie ( m.in. zapewnienie egzystencji
materialnej)

•

-         likwidowanie barier architektonicznych, które uniemożliwiają osobie niepełnosprawnej poruszanie
się wózkiem lub innym sprzętem ortopedycznym

możliwość poruszania się na osiedlu, w mieście, po drogach I WE WŁASNYM MIESZKANIU

•

-         osoba niepełnosprawna powinna mieć możliwość nauki i korzystania z dóbr kultury

- wyzbycie się przez społeczeństwo stereotypów na temat osób niepełnosprawnych

 

ZASADY DOBORU ŚRODKÓW,FORM I

METOD W MASAŻU

MASAŻ

• Masaż -jest to ściśle określone oddziaływannie

bodzcami mechanicznymi na tkanki organizmu żywego
przy biernym zachowaniu się masowanego. Masażem
nazywamy zespół różnych zabiegów maualnych,które w
sposób mechaniczny przez powierzchnię ciała działają
na:

• -skórę
• - tk.podskórną
• -mięśnie
• - torebki i więzadła stawowe
• - także w postaci zmian odruchowych na ukł. krążenia,
• nerwowy, wewnątrzwydzielniczy ,do narządów

wewnętrznych włącznie.

OGÓLNE PRZECIWWSKAZANIA DO MASAŻU

KLASYCZNEGO:

          Ciąża i menstruacja
          Brak zlecenia lekarskiego
          Hemofilia
          Żylaki
          Miażdżyca
          Skaza naczyniowa
          Krwawienia, krwotoki lub możliwość ich  wystąpienia      
          Nadciśnienie
          Wszelkie stany zapalne (RZS w okresie zaostrzenia

choroby)

          Choroby o podłożu bakteryjnym,

wirusowym i

pasożytniczym

WSKAZANIA   OGÓLNE DO MASAŻU

KLASYCZNEGO:

• ·         Zlecenie lekarskie
• ·         Masaż odchudzający i relaksacyjny
• ·         Psychonerwice
• ·         zaburzenia. statyki (......)
• ·         Masaż kondycyjny w sezonie martwym
• * U dzieci z krzywicą

W masażu klasycznym wyróżnia się 7

podstawowych technik, są to:

• Oklepywanie
• Wibracja
• Wstrząsanie
• Głaskanie - sprężyste odkształcanie tkanek naskórka.
• Rozcieranie - sprężyste odkształcanie tkanki łącznej.
• Ugniatanie - sprężyste odkształcanie tkanki mięśniowej.

• Niektórzy autorzy podają jako odrębną

(dodatkową) technikę wałkowanie lub mobilizację
stawów (ruchy bierno-czynne w stawach)

GŁASKANIE-

każdy masaż rozpoczynamy i kończymy

głaskaniem!

Przeciwwskazania:

-choroba Burgera

- przeciwwskazania do robienia masażu

• ROZCIERANIE

• Wskazania:

• -  przykurcze
• -  blizny
• - zrosty

• - stany pourazowe np.stłuczenia, nadwichnięcia,

skręcenia, wylewy krwawe, wysieki, zgrubienia

• torebki stawowej
• - w masażu sportowym rozcieranie ma zastosowanie

przy rozgrzewce stawów i mięśni

Przeciwwskazania:

• Rozcierań podłużnych nie wykonujemy w stanach

zapalnych ścięgien, pochewek ścięgnistych

• -          w miejscu obrzęku w stanach zapalnych zwłaszcza

podostrych

• -         choroba Burgera
• -         skaza naczyniowa
• -         przebyte zakrzepowe zapalenie żył
• -         świeżo podawane blokady
• przeciwwskazania do masażu

UGNIATANIA

• Rodzaj techniki ugniatania zależy od:
• -          kształtu mięśnia,
• -          powierzchni masowanej,
• -          wielkości mięśnia,
• -          stanu bólowego,
• -          wieku ,płci  i jednostki chorobowej.
•  
• Wskazania:
• -w leczeniu niedowładów, porażeń oraz zaników

mięśniowych

• -mięśnie zmęczone wysiłkiem fizycznym
• -blizny
• -zrosty w powięziach i ścięgnach

• Przeciwwskazania:

• - ugniatań podłużnych nie wykonujemy przy obniżonym

napięciu mięśni

• - ugniatań poprzecznych nie wykonujemy w rwie

kulszowej, u małych dzieci, w porażeniu

• spastycznym, choroba Heinego-Medina

OKLEPYWANIA

• Dobór sposobu oklepywania zależy od:
• -  okolicy stosowania masażu,
• -  od grubości tkanki masowanej,
• -  stanu fizjologicznego i patologii tkanki masowanej,
• - zadania jakie ma spełniać oklepywanie.

Przeciwwskazania:

• -   silny ból
• -   wzmożenie napięcia mięśniow

ego

• -   kruchość ścian naczyń krwiono

śnych

,

• -   żylaki
• -   po wzmożonym wysiłku fizyczny

m

,

• -   w spastyczności (w przebiegu p

oraże

ń spastycznych ),

• -   dyskopatie
• -   osteoporoza
• -   w przykurczach mięśniowych
• - w skoliozach po stronie przykurczonych mięśni.
• - otyłość
• - Obrzęki
• - Choroba Burgera
• - osoby starsze, u dzieci, po ciężkich zabiegach operacyjnych

WIBRACJA:

• Wskazania:
• -  w chorobach układu

oddec

howe

go

,

• -  w leczeniu sztywności karku,
• -  w wzmożonym napięciu mięśni,
• - w chorobie zwyrodnieniowej.
•  
• Przeciwwskazania:
• - porażenie spastyczne
• - choroba Burgera
• - choroba Raynauda
• - przeciwwskazania do stosowania masażu

WAŁKOWANIE

• ma szczególne zastosowanie w m

asażu

ple

ców, ramion i ud. Robione wolno dział

a

uspokaja

jąco, a mocno i szybko-pobudzająco.

Ta

technika

masażu ma duże zastosowanie w

sporcie.

ZASADY DOBORU ŚRODKÓW,FORM I METOD

FIZYKOTERAPII

• Fizykoterpia - jedna z form fizjoterapii i część

medycyny fizykalnej, w której na organizm
oddziałuje się rozmaitymi bodźcami
fizycznymi, pobieranymi z natury lub
wytwarzanymi specjalnymi urządzeniami.

Działy fizykoterapii:

Elektroterapia - Stymulacja za pomocą prądu

elektrycznego stosowana jest do:

• - 

    

leczenie różnych stanów patologicznych tkanki nerwowo-

mięśniowej

• -         polepszania lokalnego krążenia i zdrowienia tkanek
• -         zmniejszenia bólu
• -         zwiększania zakresu ruchu i siły mięśniowej
•  
• Cele elektroterapii: działanie na objawy wtórne choroby lub

urazu w celu łagodzenia odczuć bólowych, poprawy ukrwienia,
zmniejszenia napięcia mięśni szkieletowych poprzecznie
prążkowanych i gładkich, pobudzenia skurczu mięśni
osłabionych i odnerwionych oraz osiągnięcia korzystnego
punktu wyjścia do rozpoczęcia zabiegów

Magnetoterapia

- metoda leczenia pulsującym

polem magnetycznym niskiej częstotliwości

• Wskazania:
• -choroby narządu ruchu (pourazowe, zwyrodnieniowe, zapalne),

-osteoporoza,

-schorzenia układu krążeniowego,

-nerwowego, oddechowego,

-choroby ginekologiczne i dermatologiczne

•  
• Przeciwwskazania:
• -cukrzyca,

-ciąża,

-nowotwory,

-ciężkie zaburzenia układu krążenia,

-rozrusznik serca,

-ostre choroby infekcyjne,

-gruźlica,

-nadczynność tarczycy

Leczenie Ultradzwiękami

- podczas zabiegu

wykorzystuje

się drgania mechaniczne o

częstotliwości 800-24000 kHz.

• Wskazania:
• -bóle poamputacyjne

-szczękościsk

• -nerwoból nerwu trójdzielnego
• -owrzodzenie goleni
• -choroba zwyrodnieniowa stawów
• -zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej

stawów szyjnego odcinka kręgosłupa
-bóle pleców i krzyża
-zespół bólowy rwy kulszowej
-blizny

Przeciwwskazania:

• -nowotwory
• -ciąża
• -czynne procesy gruźlicze
• -skazy krwiotwórcze
• -niewydolność krążenia
• -zaburzenia rytmu serca
• -wszczepienie sztucznego rozrusznika serca
• -zaburzenia ukrwienia obwodowego
• -zakrzepowe zapalenie żył
• -ostre procesy zapalne i stany gorączkowe
• -ciężki stan ogólny i wyniszczenie
• -nie zakończony zrost kości
• -stany po terapii RTG
• -obecność w tkankach metalowych ciał obcych

•

 -nerwicę wegetatywną znacznego stopnia

Laseroterapia

–

leczenie przy użyciu lasera.

Urządzenia laserowe dzielą się na dwie

podstawowe grupy:

   lasery wysokoenergetyczne zwane też chirurgicznymi
• lasery niskoenergetyczne zwane biostymulacyjnymi.

Wskazania:

• -Stany zapalne ścięgien, pochewek, kaletek
• -Zespół bolesnego barku
• Zespół łokcia tenisisty

• Zespoły bólowe kręgosłupa
• Choroba zwyrodnieniowa stawów

• Stany pourazowe
• Stany zapalne nerwów
• Utrudniony zrost kostny

Przeciwwskazania:

• -nowotwory
• -ciąża
• -menstruacja
• -wszczepiony rozrusznik serca
• -uogólnione choroby bakteryjne
• -choroby przebiegające z gorączką
• -epilepsja
• -stany uczuleń na światło
• -nie

wyrównana

cukrzyca

• -na

dczynność gr

uczołów dokrewnych

• -naświetlanie okolic oczodołów i gałek ocznych  

• Światłolecznictwo

- metoda leczenia światłem

wykorzystująca jego naturalne (helioterapia) lub sztuczne
źródła (aktynoterapia), emitujące głównie promienie
podczerwone (sollux), nadfioletowe (lampa kwarcowa) lub
skojarzone światło obu typów promieniowania.

• Promieniowanie podczerwone stosuje się w:
• -przewlekłych i podostrych procesach zapalnych i

reumatycznych stawów oraz części miękkich kończyn;

• -przewlekłych i podostrych stanach zapalnych jamy nosowej,

zatok przynosowych, ucha zewnętrznego i stawów żuchwy;

• -nerwobólach oraz zespołach bólowych; O stanach po

zapaleniu bakteryjnym,odmrożeniu i uszkodzeniu
promieniami rtg lub UV; O chorobach naczyń krwionośnych i
obwodowych np. choroba Reynaud;

• -naciekach i ropniach tkanek miękkich, naciekach po zbyt

płytko podanych zastrzykach;

• -jako zabieg przygotowawczy przed masażem, kinezyterapią

i niektórymi zabiegami z zakresu elektrolecznictwa, jak np.
jontoforeza.

• Przeciww

ska

zania do z

abieg

ów ze

świa

tłe

m podczerwonym:

• Czynna gruźlica płuc

• Nie wyrównane wady serca

• Niewydolność krążenia

• Zdo

lnoś

ć do krwawień

• Epilepsja

• Stany podciśnienia tętniczego

• Stany bardzo wysokiego ciśnienia

• Stany gorączkowe

• Menstruacja

• Nowotwory

•

Wskazania do stosowania promieniowania nadfioletowego:

•

-chorobach uszu, nosa, gardła, nawracających anginach, alergicznych nieżytach nosa,

przewlekłych zapaleniach oskrzeli;

•

-krzywicy;

•

-wszystkich anemiach z wyjątkiem złośliwych – niski poziom żelaza we krwi, zmniejszona ilość

hemoglobiny i erytrocytów;

•

-chorobach gośćcowych (wskazaniem będą wszystkie destrukcyjne i zwyrodnieniowe formy gośćca,

przeciwwskazaniem ostre zapalenie stawów);

•

-gośćcu tkanek miękkich, a więc powięzi, więzadeł, czy mięśni w najbliższym sąsiedztwie stawów;

•

-myalgiach;

•

-neuralgiach;

•

-stanach po półpaścu;

•

-trudno gojących się ranach;

•

-trądziku pospolitym;

•

-wyłysieniu plackowatym;

•

-utrudnionym zroście kości;

•

-niedoczynności gruczołów wewnętrznego wydzielania, jak tarczyca, jajniki.

•

 

•

Przeciwwskazania do stosowania promieniowania nadfioletowego:

•

-nowotwory złośliwe narządów wewnętrznych;

•

-zaawansowana miażdżyca;

•

-stany gorączkowe bez względu na pochodzenie;

•

-osoby powyżej 70 roku życia;

•

-fotosensybilizacja, obojętnie czym jest spowodowana;

•

-nadczynność tarczycy;

•

-cukrzyca wieku średniego i starczego;

•

-choroby psychiczne przebiegające z nadmierną pobudliwością;

•

-padaczka;

•

-niewydolność mięśnia sercowego;

•

-wodobrzusze;

•

-choroby nerek.

ZASADY DOBORU ŚRODKÓW, FORM i

METOD KINEZYTERAPII:

 

do kinezyterapii o działaniu ogólnym

zaliczamy następujące rodzaje ćwiczeń:

• 1.       ćwiczenia

ogólnousprawniają

ce

/

og

ólnok

ondy

cyjn

e

• 2.

      

ćwiczenia gimnastyki

porannej

• 3.

      

ćwiczenia w wodzie

• 4.       sport inwalidów

•

 ĆWICZENIA W WODZIE



         cele:

•

-          uzyskanie odciążenia, a przez to:

•

-          zmniejszenie nacisku powierzchni stawowych przy ruchach

•

-          zmniejszenie bólu przy ruchach

•

-          uzyskanie komfortu psychicznego



         wskazania:

•

-          upośledzenie wydolności ogólnej

•

-          osłabienie siły mięśniowej

•

-          zaburzenia koordynacji ruchowej

•

-          spadek wytrzymałości

•

-          patologiczne napięcia mięśni

wynikające ze

zmian ośrodkowego układu

nerwowego (napięcia

spastyczne)

•

-          zaburzenia chodu



         przeciwwskazania:

•

-          stany zapalne stawów i tkanek okołostawowych

•

-          stany bezpośrednio po zwichnięciach i innych urazach stawowych

•

-          stany zapalne żył

•

-          stany po zabiegach operacyjnych przed wyjęciem szwów (konsultacja z lekarzem)

•

-          występowanie bólu przy ćwiczeniach (silne nie ustępujące dolegliwości)

•

-          temperatura powyżej 38°

•

-          ciśnienie skurczowe powyżej 160 rozkurczowe powyżej 100

•

-          ogólny ciężki stan pacjenta

•

-          stan po tomografii komputerowej z kontrastem

•

-          stan po nakłuciu dolędźwiowym (np. pobieranie płynu mózgowo-rdzeniowego)

•

-          niewydolność układu krążeniowo-oddechowego

•

-          schorzenia internistyczne

•

-          ostre stany zapalne

•

-          owrzodzenia, otwarte rany grożące krwawieniem

•

-          grzybice

•

choroby przebiegające z utratą świadomości

•

ĆWICZENIA OGÓLNOKONDYCYJNE (OGÓLNOUSPRAWNIAJĄCE)

•

-          są to ćwiczenia kształtujące

•

-          wykonywane z przyborami, przy drabince, na ławeczce lub ze
współćwiczącym



         cel

•

-          podniesienie

ogólnej spraw

ności i wydolności fizycznej ustroju

•

-          kształtowanie

prawidłowej p

ostawy

•

-          poprawa

koordynacji ruchow

ej

•

-          nauka nawyku

celowości i płynności

ruchów

•

-         

zachowanie pełn

ego zakresu

ruchomości w stawach, długości, elastyczności oraz siły i

wytrzymałości mię

śni

•

-          wyrabia

nie

aktywności i samodzielności przez czynnik współzawodnictwa występujący

prawie zawsze w tej grupie ćwiczeń



         wskazania

•

-         

ćwiczenia

te powini

en

wykonywać każdy chory niezależnie od ćwiczeń specjalnych

dostosowanych do

konkretnej dysfunkcji narzą

du ruchu lub choroby



         przeciwwskazania

•

-          stany zapalne stawów i tkanek

okołostawowych

•

-          stany bezpośrednio po zwichnięcia

ch i innych urazach stawowych

•

-          stany zapalne żył

•

-          rany skóry, mięśni i tkanek miękkich

•

-          stany po zabiegach operacyjnych przed wyjęciem szwów (konsultacja z lekarzem)

•

-          występowanie bólu przy ćwiczeniach (silne nie ustępujące dolegliwości)

•

-          temperatura powyżej 38°

•

-          ciśnienie rozkurczowe powyżej 100 skurczowe powyżej 160 (spoczynkowe)

•

-          ogólny ciężki stan pacjenta

•

-          stan po tomografii komputerowej z kontrastem

•

stan p

o nakłuciu dolędźwiowym (np. pobieranie płynu mózgowo-rdzeniowego)

•

ĆWICZENIA GIMNASTYKI PORANNEJ

         cele:
•

-          pobudzenie funkcji ustroju po śnie

•

-          mobilizacja chorego do rozpoczęcia zajęć w ciągu

dnia

       wskazania:
•

-          ćwiczenia poranne powinien wykonywać każdy

chory, jeżeli lekarz

nie

stwierdzi przeciwwskazań

•

 

•

do kinezyterapii o działaniu miejscowym ( w której

wszystkie oddziały

wania

dotyczą bezpośrednio narządu zmienionego chorobowo )

zaliczamy

następujące

rodzaje ćwiczeń:

•

1.       ćwiczenia bierne

•

2.       ćwiczenia czynno-bierne

•

3.       ćwiczenia samowspomagane

•

4.       ćwiczenia czynne w odciążeniu

•

5.       ćwiczenia czynne wolne

•

6.       ćwiczenia czynne z  oporem

•

7.       ćwiczenia prowadzone

•

8.       inne formy ćwiczeń i oddziaływań:

•

a)       ćwiczenia redresyjne

•

b)       wyciągi redresyjne

•

c)       ćwiczenia synergistyczne

•

d)       ćwiczenia oddechowe

•

e)       ćwiczenia relaksacyjne

•

f)         ćwiczenia czynności samoobsługowych

•

g)       ćwiczenia w odciążeniu z oporem

•

h)             ćwiczenia sterowane

•

ćwiczenia manualne

•

ĆWICZENIA BIERNE



         zastosowanie:

•

-          siła mięśniowa 0 i 1

•

-          pacjenci akinetyczni (pozbawieni normalnej aktywności ruchowej)

•

-          u pacjentów u których ruch czynny jest przeciwwskazaniem



         cele:

•

 

•

-          zamiana ruchu biernego na czynny

•

-          poprawa trofiki tkanek miękkich objętych porażeniem

•

-          zapobieganie odleżynom (poprawa trofiki, działanie pompy mięśniowej)

•

-          utrzymanie fizjologicznych zakresów ruchu

•

-          utrzymanie prawidłowej elastyczności  i plastyczności mięsni, więzadeł i torebek

•

-          zapobieganie procesom osteomalacji

•

-           



         wskazania:

•

-          porażenia i niedowłady mięśni zarówno wiotkie jak i spastyczne

•

-          początkowy okres uruchomiania stawu po zabiegu operacyjnym

•

-          stan po długotrwałym unieruchomieniu kończyny

•

-          zła trofika tkanek miękkich (pacjenci nieprzytomni)

•

 



         przeciwwskazania:

•

-          przypadki pourazowe po złamaniach z niepełnym zrostem (zrost po 3-4 miesiącach)

•

-          stany zapalne stawów i tkanek okołostawowych

•

-          stany bezpośrednio po zwichnięciach i innych urazach stawowych

•

-          stany zapalne żył

•

-          rany skóry, mięśni i tkanek miękkich

•

-          stany po zabiegach operacyjnych przed wyjęciem szwów (konsultacja z lekarzem)

•

-          występowanie bólu przy ćwiczeniach (silne nie ustępujące dolegliwości)

•

-          temperatura powyżej 38°

•

-          ciśnienie rozkurczowe powyżej 100 skurczowe powyżej 160 (spoczynkowe)

•

-          ogólny ciężki stan pacjenta

•

-          stan po tomografii komputerowej z kontrastem

•

-          stan po nakłuciu dolędźwiowym (np. pobieranie płynu mózgowo-rdzeniowego)

•

ĆWICZENIA CZYNNO-BIERNE

         zastosowanie:
•

-          wykonuje się przy sile mięśniowej 2,3,4 i 5

         cele:
•

-          przerwanie błędnego koła bólu

•

-           

         wskazania:
•

-          stany po chirurgicznych zabiegach rekonstrukcyjnych głównie w obrębie narządu ruchu

•

-          stany po unieruchomieniu w opatrunkach gipsowych

•

-          unieruchomienie kończyn za pomocą wyciągów

•

-          stany atrofii tkankowej

•

-          demineralizacj kości

•

-          oparzenia większych części ciała

•

- inne zabiegi operacyjne nie koniecznie w obrębie narządu ruchu (np.: stan po mastektomii)

•

 

         przeciwwskazania:
•

- takie jak w ćwiczeniach biernych

•

-          w sytuacji gdy pacjent nie może dokonać czynnego rozluźnienia (napięcia spastyczne)

•

 

•

ĆWICZENIA SMOWSPOMAGANE

         zastosowanie:
•

-          u osób przewlekle chorych u których proces patologiczny spowodował nieodwracalne zmiany

•

-          jako rozgrzewka przed innymi zabiegami kinezyterapeutycznymi

•

-           

         cele:
•

-          zwiększenie zakresu ruchu w stawach

•

-          uzyskanie rozluźnienia nadmiernie napiętych mięśni

•

-          poprawa trofiki tkanek przez zwiększenie działania pompy mięśniowej

•

- zapobieganie niekorzystnym zmianom wynikającym z akinezji

•

 

         wskazania:
•

-          ograniczenie zakresu ruchu w stawach

•

-          przygotowanie do redresji wykonywanych przy współudziale fizjoterapeuty

•

- przygotowanie do ćwiczeń czynnych wolnych

•

 

         przeciwwskazania:
•

takie jak w ćwiczeniach biernych i czynno-biernych

•

ĆWICZENIA CZYNNE W ODCIĄŻENIU

         zastosowanie:
•

-          w odniesieniu do tych grup mięśniowych, których siła oscyluje od –2 do +2

•

 

         cele:
•

-     przeciwdziałanie zanikom mięśniowym

•

-     uzyskanie przyrostu siły mięśniowej do wartości umożliwiających swobodne
poruszanie kończyną  lub jej częścią  (doprowadzenie jej do poziomu na 3 wg.
Lowetta)

•

-     utrzymanie fizjologicznego zakresu ruchów w stawach poprzez systematyczne
odżywianie chrząstki stawowej

•

- umożliwienie wykonywania ruchu w stawach w pełnym zakresie , podtrzymując
tym samym prawidłową dotychczasową elastyczność mięśni zawiadujących
danym stawem, więzadeł i innych struktur

•

 

         wskazania:
•

-          zaniki i znaczne osłabienie siły mięśniowej

•

-          niepełny zrost kostny

•

-          zmiany zwyrodnieniowe

stawów

•

-          ograniczenia ruchomości w stawach

•

-          stany po unieruchomieniu

•

- zespoły bólowe w obrębie aparatu ruchu

•

 

         przeciwwskazania:
•

-          takie jak w ćwiczeniach biernych, czynno-biernych, samowspomaganych

•

ĆWICZENIA CZYNNE WOLNE



         zastosowanie:

•

-          przy sile mięśniowej na 3



         cele:

•

-          zwiększenie siły i wytrzymałości przede wszystkim określonej grupy mięśniowej

•

-          utrzymanie i zwiększenie zakresów ruchu w stawach

•

-          poprawa koordynacji ruchowej



         wskazania:

•

-          osłabienie siły mięśniowej (minimum 3)

•

-          ograniczenia zakresu ruch

omości

•

-          wzmożone spoczynkowe

napięcie mięśni

•

-          zaburzenia koordynacji

nerwowo-mięśniowej



         przeciwwska

zania

:

•

- jak w ćwiczen

iach

powyżej

•

ĆWICZENIA CZYNNE Z OPOREM

         zastosowanie:
•

-          przy sile mięśniowej na 4 i 5

•

 

         cele:
•

-          uzyskanie przyrostu siły mięśniowej

•

-           poprawa wytrzymałości mięśni

•

-          zmniejszenie do minimum

zaników mięśniowych

, szczególnie powstałych w wyniku

unieruchomienia

•

-          zmniejszenie do minimum zaników mięśniowych, powstałych w

następstwie

procesów

patologicznych

•

-          opóźnienie występowania zaników mięśniowych

•

-          uzyskanie kompensacyjnych przerostów siły

•

-          uzyskiwanie przerzutów napięć

kontralateralnych

do części

ciała znajdujących się

czasowo

w unieruchomieniu

•

-          uzyskanie poprawy koordynacji nerwowo-mięśniowej

•

- zwiększanie sygnalizacji aferentnej w celu rozszerzenia pól

pobudzenia w korze mózgu

•

 

         wskazania:
•

-          osłabienie siły mięśniowej

•

-          stany unieruchomienia (np.: opatrunek gipsowy)

•

 

         przeciwwskazania:
•

-          jak w ćwiczeniach powyżej

•  

• ĆWICZENIA REDRESYJNE
         zastosowanie:
• -          przykurcze tkanek miękkich
         cele:
• -          zniesienie ograniczenia zakresu

ruchów

w stawie

spowodowa

nego

przykurczem tkanek miękkich

• -          uzyskanie pełnej biernej ruchomości w stawie
         wskazania:
• -          ograniczenia ruchomości stawu na skutek przykurczu tkanek miękkich
         przeciwwskazania:
• - jak w ćwiczeniach powyżej
• dodatkowo:
• -     znaczne odwapnienie kości
• -     morfologiczne zmiany w kościach
• -     ograniczenie ruchomości stawu łokciowego

powstałe na skutek

złamania w

obrębie stawu

• wówczas gdy przywrócenie prawidłowego zakre

su

ruchu

w stawie

można uzyskać

poprzez ćwiczenia czynne wolne, ćwiczenia czynne z

oporem oraz stałe

posługiwanie się chorą kończyną

przy wykonywaniu codziennych

czynności

•

WYCIĄGI REDRESYJNE

         zastosowanie:
•

-          przykurcze tkanek miękkich

         cele:
•

-          zniesienie ograniczenia zakresu ruchów w stawie spowodowanego przykurczem tkanek

miękkich

•

-          uzyskanie pełnej biernej ruchomości w stawie

         wskazania:
•

-          ograniczenia ruchomości stawu na skutek przykurczu tkanek miękkich

         przeciwwskazania:
•

- jak w ćwiczeniach redresyjnycyh

•

dodatkowo:

•

-          zniszczenie powierzchni stawowych

•

-          choroby z zaburzeniami metabolizmu

•

 

•

ĆWICZENIA IZOMETRYCZNE

         zastosowanie:
•

-          osłabienie siły mięśniowej

         cele:
•

-          przeciwdziałanie zanikom mięśniowym

•

-          uzyskanie przyrosty masy i siły mięśni

•

-          utrzymanie aktywności mięśni w obrębie unieruchomionych odcinków ciała

         wskazania:
•

-          unieruchomienia

•

-          proste zaniki mięśni

•

-          przypadki w których ruch w stawach nie jest wskazany

         przeciwwskazania:
•

-          brak

•

ĆWICZENIA SYNERGISTYCZNE

         cele:
•

-          uzyskanie na drodze skrzyżowania odruchu fizjologicznego lub na

drodze pobudzenia

zespołów dynamicznych

, napięcia izometrycznego mięśni

         wskazania:
•

-         

unie

ruchomienie kończyny całkowite lub częściowe w opatrunku gipsowym

•

-         

ćwiczenie

przeszczepionych mięśni

         przeciwwskazania:
•

-         

niewydolność

krążenia

•

-         

niewydolność

układu oddechowego

•

- zły ogólny stan pacjenta

•

-          wysoka temperatura ciała

•

 

•

ĆWICZENIA ODDECH

OWE

         zastosowanie:
•

-          należą do podstawowych ćwiczeń w kinezyterapii, ponieważ sprawność układu

odd

echowego ma decydujący

wpływ na prawidłowe funkcjonowanie wszystkich układów

naszego organizmu

•

-          wchodzą w skład niemalże wszystkich programów usprawniania leczniczego

         cele:
•

-   nauczenie prawidłowego oddychania

•

- zwiększenie wydolności narządu oddechowego

•

- uzyskanie prawidłowego rozwoju klatki piersiowej

•

         wskazania:

•

-          podczas wszystkich ćwiczeń leczniczych

•

-          choroby układu oddechowego

•

-          stan przed i po zabiegach chirurgicznych

         przeciwwskazania:
•

ostry okres chorób narządu oddechowego i krążenia

•

ĆWICZENIA RELAKSACYJNE

         zastosowanie:
•

-          stany nadmiernego napięcia mięśniowego

•

-          stany bólowe

•

-          jako element wszelkich ćwiczeń leczniczy

ch

         cele:
•

-          możliwość świadomego i kontrolowanego

zmniejszenia

napięcia mięśni

         wskazania:
•

-          przed rozpoczęciem i w trakcie wykonywania ćwic

zeń

leczniczych

         przeciwwskazania:
•

-          brak

•

 

•

ĆWICZENIA CZYNNOŚCI SAMOOBSŁUGOWYCH

         zastosowanie:
•

-          u wszystkich chorych u których dysfunkcja ma

charakter trwały

•

-          są to przede wszystkim pacjenci neurologiczni

         cele:
•

-          poprawa jakości życia poprzez maksymalną do osiągnięcia samodzielność

         wskazania:
•

-          dysfunkcje o charakterze trwałym

         przeciwwskazania:
•

-          brak

•

ĆWICZENIA W ODCIĄŻENIU Z OPOREM



         zastosowanie:

•

-          osłabienie siły mięśniowej wynoszacej od +2 do 3 a nawet +3



         cele:

•

-          uzyskanie przyrostu siły mięśniowej osłabionych grup mięśniowych

•

-          wzmożenie torowania proprioceptywnego



         wskazania:

•

-          osłabienie siły mięśniowej



         przeciwwskazania:

•

-          jak w ćwiczeniach biernych

•

 

•

  ĆWICZENIA MANUALNE



         zastosowanie:

•

-          dysfunkcje w obrębie rąk



         cele:

•

-          poprawa czynności manualnych rąk

•

-          poprawa siły mięśniowej rąk

•

-          zapobieganie przykurczom oraz

poprawa zakresów

ru

chomości w obrębie rąk



         wskazania:

•

-          stany po urazach w obrębie rąk

•

-          RZS

•

-          zmiany zwyrodnieniowe

•

-          stany po leczeniu operacyjnym (np.: zespół cieśni nadgarstka) 



         przeciwwskazania:

•

-          przypadki pourazowe po złamaniach z niepełnym zrostem (zrost po 3-4 miesiącach)

•

-          stany zapalne stawów i tkanek okołostawowych

•

-          stany bezpośrednio po zwichnięciach i innych urazach stawowych

•

-          stany zapalne żył

•

-          zła tolerancja na ból

METODY KINEZYTERAPII

    

bardzo efektywne, specjalistyczne sposoby aplikowania, często rozbudowane o część

diagnostyczną, korzystające ze specyficznych technik, stworzone w oparciu o najnowszą wiedzę z

zakresu anatomii i fizjologii, biomechaniki. Opracowane z myślą o usuwaniu określonych

dysfunkcji:

-         PNF (odtwarzanie prawidłowej funkcji zaburzonej w przebiegu chorób neurologicznych

lub ortopedycznych)

-        

McKenzie (leczenie i diagnozowanie przyczyn bólów kręgosłupa (np.:

dyskopatia), stawów obwodowych i kończyn, z wykorzystaniem

dobranego indywidualnie dla każdego pacjenta zestawu ćwiczeń i

terapii manualnej)

-        

NDT- Bobath (stosowana przy rehabilitacji dzieci i dorosłych ze schorzeniami

neurologicznymi)

Vojty (stosowana przy rehabilitacji dzieci i dorosłych ze schorzeniami neurologicznymi)

TERAPIA MANUALNA:

• Terapia manualna- leczniczy zabieg manualny, polegający na

stosowaniu ukierunkowanych i specyficznych dla danej metody
bodźców mechanicznych lub kinetycznych, przekazywanych przez
leczącego bez pośrednictwa jakichkolwiek przyrządów- za pomocą rąk.
Formą zabiegu manualnego jest np. większość rodzajów masażu,
metoda PNF, NDT.

• Terapia manualna zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem, z

wykorzystaniem zabiegów manualnych, odwracalnych zaburzeń w
funkcjonowaniu narządu ruchu.

•