Materiały pochodzą z Platformy

Edukacyjnej Portalu

www.szkolnictwo.pl

Wszelkie treści i zasoby edukacyjne publikowane na łamach Portalu www.szkolnictwo.pl mogą być wykorzystywane przez jego
Użytkowników

wyłącznie

w zakresie własnego użytku osobistego oraz do użytku w szkołach podczas zajęć dydaktycznych. Kopiowanie, wprowadzanie zmian,
przesyłanie,

publiczne

odtwarzanie

i wszelkie wykorzystywanie tych treści do celów komercyjnych jest niedozwolone. Plik można dowolnie modernizować na potrzeby
własne

oraz

do

wykorzystania

w szkołach podczas zajęć dydaktycznych.

Wiedza o społeczeństwie

Temat: Demokracja bezpośrednia i
pośrednia

Formy demokracji bezpośredniej

Referendum to powszechne głosowanie obywateli mających czynne
prawo wyborcze, w którym podejmują oni decyzje w ważnych dla nich
sprawach. Obecnie jest to najpopularniejsza forma demokracji
bezpośredniej.

PODZIAŁ REFERENDUM ZE WZGLĘDU NA:

Treść głosowania

• konstytucyjne – przedmiotem jest uchwalenie lub zmiana konstytucji,

• ustawodawcze – przedmiotem jest konkretny projekt ustawy,

• problemowe – dotyczy rozstrzygnięcia jakiejś konkretnej sprawy, np.
budowy dróg, najczęściej ma charakter lokalny,

• arbitrażowe – dotyczy rozstrzygnięcia sporu między najwyższymi
organami państwa,

• akcesyjne – dotyczy przystąpienia do organizacji międzynarodowych.

Zasięg terytorialny

• ogólnokrajowe,

• lokalne.

Formy demokracji bezpośredniej

Wymóg prawny przeprowadzenia

• obligatoryjne – jego przeprowadzenie jest konieczne, aby decyzje
podjęte przez władze można było uznać za ważne,

• fakultatywne – jego przeprowadzenie nie jest konieczne dla ważności
podjętej decyzji.

Moment przeprowadzenia

• zatwierdzające – odbywa się po uchwaleniu jakiegoś aktu przez
organy państwa,

• konsultacyjne – jest przeprowadzane przed uchwaleniem jakiegoś
aktu, aby poznać opinię społeczeństwa na dany temat.

Formy demokracji bezpośredniej

Inicjatywa ludowa to prawo części obywateli do zgłoszenia własnych
propozycji zmian w prawie. Ze względu na przedmiot inicjatywę
ludową dzieli się na:

• konstytucyjną,

• referendalną,

• ustawodawczą.

Weto ludowe to prawo obywateli do wyrażenia sprzeciwu wobec
ustaw uchwalanych przez parlament. Polega na tym, że na wniosek
określonej grupy obywateli domagających się zniesienia lub przyjęcia
jakiegoś przepisu jest przeprowadzane referendum. Obecnie instytucja
to nie jest zbyt popularna, występuje m.in. w Szwajcarii i niektórych
stanach USA.

Recall to prawo obywateli do odwoływania urzędników pochodzących
z wyborów powszechnych. Do odwołania wystarczy zebranie
odpowiedniej liczby podpisów (np. 1/3 mieszkańców danego okręgu).
Recall dotyczy najczęściej władz lokalnych. Obecnie ta instytucja
występuje w niektórych stanach USA oraz państwach Ameryki
Południowej.

Formy demokracji bezpośredniej

Plebiscyt jest definiowany bardzo różnie. W polityce
międzynarodowej pod tym pojęciem rozumie się głosowanie
mieszkańców danego obszaru decydujące o jego przynależności
państwowej. W polityce wewnętrznej jest to głosowanie, w którym
obywatele mogą wyrazić swoje poparcie lub dezaprobatę dla polityki
rządu. Najczęściej odbywa się na wniosek rządzących.

Zgromadzenie Ludowe to
zgromadzenie obywateli, na którym
podejmuje się najważniejsze decyzje
dotyczące jakiegoś obszaru. Obecnie
ta instytucja występuje w niektórych
kantonach Szwajcarii. Zgromadzenia
odbywają się kilka razy do roku w
stolicy kantonu, a głosuje się przez
podniesienie ręki.
W Polsce za formę taką można uznać
zgromadzenia mieszkańców wsi lub
osiedla, których są rozstrzygane
sprawy lokalne.

Polski plakat propagandowy z

okresu

plebiscytu na Górnym Śląsku

Formy demokracji bezpośredniej w

Polsce

Obywatelska inicjatywa ustawodawcza

• obywatelska inicjatywa ustawodawcza jest formą inicjatywy ludowej,

• prawo wniesienia projektu ustawy przysługuje grupie co najmniej
100 tys. obywateli Rzeczypospolitej mających prawo wyborcze,

• czynności związane z przygotowaniem projektu ustawy, zbieraniem
podpisów czy kampanią promocyjną wykonuje komitet inicjatywy
ustawodawczej,

• projekt ustawy nie może dotyczyć spraw, dla których Konstytucja RP
przewiduje wyłączną właściwość innych podmiotów, posiadających
inicjatywę ustawodawczą, np. sejmu i senatu,

• formą poparcia inicjatywy ustawodawczej jest złożenie podpisu pod
odpowiednim projektem,

• projekt wraz z listą podpisów składa się do sejmu pełnomocnik
komitetu. Sejm rozpoczyna pracę nad ustawą nie później niż trzy
miesiące po wniesieniu projektu.

Formy demokracji bezpośredniej w

Polsce

Referendum ogólnokrajowe

• referendum ogólnokrajowe ma charakter fakultatywny. Może
dotyczyć zmian Konstytucji, ratyfikacji umów międzynarodowych, na
mocy których organy państwa przekazują część swoich uprawnień
organom ponadnarodowym, a także innych spraw o szczególnym
znaczeniu dla państwa,

• referendum ma prawo zarządzić prezydent za zgodą senatu lub sejm
z inicjatywy własnej, Rady Ministrów, senatu lub obywateli.
Referendum z inicjatywy obywateli nie może dotyczyć wydatków i
dochodów państwa, obronności i amnestii. Obywatele muszą także
zebrać co najmniej 500 tys. podpisów pod wnioskiem dotyczącym jego
przeprowadzenia,

• referendum przeprowadza się w dzień wolny od pracy, ma charakter
wiążący, jeżeli wzięła w nim udział więcej niż połowa uprawnionych do
głosowania,

• prawo udziału w referendum mają obywatele polscy posiadający
pełnię praw publicznych, którzy ukończyli 18 lat,

• referendum przeprowadza Państwowa Komisja Wyborcza, komisarze
wyborczy oraz obwodowe komisje do spraw referendum.

Formy demokracji bezpośredniej w

Polsce

Referendum lokalne

• w referendum lokalnym mieszkańcy jednostki samorządu
terytorialnego wyrażają swoją wolę co do sposobu rozwiązania
określonej sprawy dotyczącej tej wspólnoty,

• referendum jest przeprowadzane z inicjatywy właściwych organów
samorządowych, na wniosek 10% mieszkańców gminy lub powiatu
albo 5% mieszkańców województwa. W wypadku referendum o
odwołanie organów lokalnych inicjatywa należy tylko do mieszkańców,

• w pewnych sprawach referendum ma charakter obligatoryjny, np.
samoopodatkowanie mieszkańców na cele publiczne mieszczące się w
zakresie zadań i kompetencji organów gminy,

• referendum jest ważne, jeśli wzięło w nim udział co najmniej 30%
uprawnionych do głosowania.

Zalety i wady demokracji

bezpośredniej

1. Demokracja stwarza obywatelom możliwość bezpośredniego

wpływu na bieg spraw państwowych.

2. Umożliwia opozycji wpływanie na bieg spraw państwowych.

3. Referenda pozwalają rozwiązywać konflikty i podejmować decyzje w

sprawach kontrowersyjnych, np. aborcji. Organy państwowe często
wolą pozostawiać takie decyzje obywatelom w obawie przed utratą
popularności

4. Demokracja bezpośrednia przedłuża proces decyzyjny.

5. Formy demokracji bezpośredniej, zamiast zwiększać wpływ

obywateli na bieg spraw w państwie, mogą wzmacniać i tak już
silną pozycję partii politycznych.

6. Przeprowadzenie referendum jest kosztowne i trudne do

zorganizowania.

Demokracja pośrednia - wybory

Wybory to proces wyłaniania przez ogół obywateli (elektorat) spośród
kandydatów osób, które będę piastować najwyższe stanowiska w
państwie (sejm, senat, głowa państwa, organy samorządowe).

Przysługujące obywatelom prawa wyborcze
dzieli się na:

• czynne – możliwość wybierania,

• bierne – możliwość bycia wybieranym.

Wybory są ważnym elementem
demokracji, ponieważ dają
społeczeństwu możliwość kontroli
nad osobami sprawującymi władzę.
Aby można je uznać za wolne i
demokratyczne, muszą spełniać
ściśle określone zasady.

Wybory w Afganistanie

Podstawową metodą dokonywania wyborów jest głosowanie. W Polsce
ustawa określająca sposób przeprowadzania konkretnych wyborów
nazywane jest albo ordynacją wyborczą, albo ustawą o wyborze np.
Prezydenta RP.

Zasady prawa wyborczego

Zasada powszechności
Prawo uczestnictwa w wyborach mają wszyscy pełnoletni obywatele,
którzy posiadają prawa obywatelskie. W przeszłości istniało wiele
ograniczeń tej zasady, nazywanych cenzusami.

Zasada proporcjonalności
Liczba mandatów otrzymanych przez partię w wyborach jest
proporcjonalnie uzależniona od liczby głosów. Często stosowanym
rozwiązaniem odmiennym od zasady proporcjonalności jest zasada
większościowa. Zgodnie z nią mandat uzyskuje osoba, która zdobyła
najwięcej głosów.

Zasada bezpośredniości
Obywatele wybierają swoich przedstawicieli bezpośrednio, oddając na
nich swoje głosy.

Zasady prawa wyborczego

Zasada równości
Każdy wyborca dysponuje taką samą liczbą głosów (równość formalna),
a każdy głos ma równą wagę (równość materialna). Naruszeniem tej
zasady były np. systemy kurialne, które przyznawały w wyborach do
parlamentu większą liczbę mandatów kuriom mniej licznym, lecz
obejmującym bogatsze grupy.
Zasada tajności
Wybory mają charakter anonimowy (karty do głosowania nie są
podpisane), głosowanie odbywa się bez udziału osób trzecich. Stwarza
to możliwość samodzielnego podejmowania decyzji i wyklucza
wywieranie nacisku.
Ważność wyborów
W Polsce ważność określa Sąd Najwyższy. Obywatel dysponuje
prawem zgłoszenia protestu. Podstawę do wniesienia protestu może
stanowić dopuszczenie się przestępstw przeciwko wyborom,
naruszenie przepisów ustawy dotyczących:
1) głosowania
2) ustalenia wyników głosowania
3) ustalanie wyników wyborów

Ograniczenia prawa wyborczego

W przeszłości w wielu krajach stosowano wiele ograniczeń praw
wyborczych, tzw. cenzusów.

Ordynacja wyborcza

Ordynacja wyborcza to ustawa, która reguluje ogół zasad, procedur i
instytucji związanych z organizacją i przeprowadzeniem wyborów w
państwie. Jednym z najważniejszych zagadnień uregulowanych w
ordynacji jest system wyborczy, czyli sposób ustalania wyników
wyborów.

Ordynacje wyborcze regulują zasady:

• tworzenia i działalności komitetów wyborczych,

• zgłaszania kandydatów,

• finansowania, prowadzenia oraz rozliczenia kampanii wyborczych,

• powoływania i działalności komisji wyborczych bądź innych
organów przeprowadzających lub nadzorujących wybory,

• oraz (budzącego najwięcej kontrowersji i często utożsamianego z
pojęciem "ordynacja wyborcza") sposobu przeliczania głosów na
mandaty, co ma szczególne znaczenie w wyborach
parlamentarnych.

Systemy wyborcze

System większościowy

• kraj jest podzielony na okręgi wyborcze, w których wybiera się jednego
kandydata (okręgi jednomandatowe),

• wyborcy głosują na konkretne osoby,

• zwycięzcą zostaje kandydat, który otrzymał najwięcej głosów,

• zaletą systemu większościowego jest silny związek kandydatów z
wyborcami. Wadą jest zaś zjawisko zmarnowanego głosu, kiedy znaczna
część wyborców jest pozbawiona swoich przedstawicieli,

• system większościowy występuje m.in. w wyborach do parlamentu we
Francji, w Stanach Zjednoczonych oraz Wielkiej Brytanii.

Systemy wyborcze

System proporcjonalny

• kraj jest podzielony na okręgi, w których wybiera się po kilku
kandydatów (okręgi wielomandatowe),

• wyborcy głosują na listy kandydatów zgłoszone przez partie polityczne
(wprawdzie najczęściej partie wskazują swojego kandydata, jednak to,
czy otrzyma on mandat, zależy od liczby głosów oddanych na całą listę),

• zaletą systemu proporcjonalnego jest większa reprezentatywność (do
parlamentu dostają się również mniejsze partie). Wadą jest zaś rozbicie
polityczne parlamentu, co utrudnia stworzenie rządu. Aby tego uniknąć,
zwykle stosuje się tak zwane progi wyborcze. Oznacza to, że w podziale
mandatów uczestniczą partie, które uzyskały określoną liczbę głosów,
np. więcej niż 5%,

• system proporcjonalny występuje m.in. w Polsce i Holandii.

Systemy wyborcze

System mieszany

• system mieszany łączy zasady ordynacji proporcjonalnej i
większościowej,

• każdy wyborca dysponuje dwoma głosami. Jeden oddaje na
konkretnego kandydata w okręgu jednomandatowym, a drugi na listę
partyjną. Do parlamentu wchodzą wszyscy kandydaci wybrani w
okręgach jednomandatowych oraz część kandydatów z list partyjnych,

• system mieszany z założenia ma eliminować wady pozostałych
systemów,

• system mieszany występuje m.in. w Niemczech.

Połowa posłów wybierana jest według zasad reprezentacji
proporcjonalnej, pozostali zwykłą większością głosów w
jednomandatowych okręgach. Co więcej, w podziale mandatów
uczestniczą tylko te partie, które uzyskały poparcie przynajmniej 5%
wyborców z wyborów proporcjonalnych lub 3 mandaty z wyborów
większościowych.

Zgromadzenia i manifestacje

Zgromadzenia oraz manifestacje to zbiorowe, publiczne wystąpienia
obywateli, które są formą wyrażania poparcia lub sprzeciwu dla
polityki władz.

Historia pokazuje, że jest to bardzo skuteczny sposób wywierania
nacisku. Prawo do zgromadzeń i manifestacji jest jednym z
podstawowych praw, jakie gwarantują swoim obywatelom konstytucje
państw demokratycznych.

Wolność organizowania pokojowych zgromadzeń opisana jest w art. 57
Konstytucji RP. Wolność zgromadzeń obejmuje wolność organizowania
pokojowych zgromadzeń i wolność uczestniczenia w nich.

Wolność organizowania zgromadzeń oznacza swobodę wyboru miejsca
i czasu zgromadzenia, ustalania przebiegu zgromadzenia i wolność
uczestniczenia w nich.

Podstawowe zagrożenie dla demokracji

DYKTATURA WIĘKSZOŚCI

Jedno z najpoważniejszych zagrożeń  związane jest z samą istotą
demokracji, w której decyduje wola większości. Poważnym
problemem jest ustalenie, w jakim stopniu  większość ma faktycznie
rację i w jakich sprawach nie należy się do niej odwoływać. Historia
zna wiele przykładów błędnych opinii większości.

System demokratyczny wykształcił mechanizmy
zabezpieczające przed zagrożeniem dyktaturą  większości.
Należą do nich przede wszystkim konstytucyjnie zagwarantowane
prawa mniejszości, a także ordynacja wyborcza zapewniająca im
odpowiednią liczbę mandatów w organach przedstawicielskich.
Istotną rolę odgrywa także złożony proces legislacyjny, który
wyklucza praktycznie wprowadzenie w życie prawa naruszającego
interes mniejszości.

W Polsce taką funkcję pełni między innymi Trybunał Konstytucyjny,
orzekający o  prawnych z ustawą zasadniczą. Ważnym
zabezpieczeniem jest wprowadzenie ograniczeń dotyczących  zmiany
konstytucji. Barierą dla  dyktatury większości są  podpisane i
ratyfikowane przez państwo konwencje i umowy  dotyczące ochrony
praw człowieka, a także umowy, a także umowy dwustronne z
sąsiednimi krajami o prawach mniejszości narodowych.

PRZYKŁADY

W hitlerowskich Niemczech jedynie znikoma część społeczeństwa
sprzeciwiała się
 eksterminacji ludności żydowskiej. W Republice Południowej Afryki
większość murzyńska odwzajemnia się białej mniejszości za lata
apartheidu. W Turcji większość odmawia mniejszości kurdyjskiej.

Podstawowe zagrożenie dla demokracji