Magurski Park

Narodowy

Położenie geograficzne

Park leży na granicy

województw małopolskiego i
podkarpackiego w samym
sercu Beskidu Niskiego.
Obejmuje zalesiony grzbiet
Magury Wątkowskiej oraz
pojedyncze pagóry
rozczłonkowane dolinami
źródłowych potoków Wisłoki.
Południowa granica parku
biegnie wzdłuż granicy ze
Słowacją. Jest jednym z
dwóch parków narodowych
na Podkarpaciu.

Powierzchnie i granice Parku:

Utworzony 24 listopada 1994
funkcjonowanie rozpoczął 1 stycznia 1995 r.

- województwo podkarpackie: 17435,2 ha(89,9%)
- województwo małopolskie: 2003,7ha[10,3%]
- powierzchnia otuliny MPN: 22969 ha
- najwyższe wzniesienie: Wątkowa 845,94 m n. p. m.
- długość granic: 204 km
- w tym granica państwa 14 km
- powierzchnia całkowita: 19438,9 ha
- powierzchnia leśna: 18571,7 ha
- powierzchnia nieleśna: 829,1 ha
- wody: 38,1 ha

Unikalny w skali Karpat obszar przejściowy między

Karpatami Zachodnimi i Karpatami Wschodnimi.
Ponad 90% powierzchni zajmują lasy. można wyróżnić

dwa piętra roślinne: pogórza i regla dolnego.
Piętro pogórza, zajmujące około 43% powierzchni

parku i sięgające 530 m n.p.m., to głównie

drzewostany sztuczne z przewagą sosny. Znajdują się

też liczne łąki i pastwiska, a także torfowiska.
Piętro regla dolnego, zajmujące około 57%

powierzchni parku i sięgające od 530 m n.p.m.

wzwyż ,głównie naturalne lasy bukowe (udział lasów

sztucznych jest tu zdecydowanie mniejszy) z

domieszką jedlin i rzadko występujących w Karpatach

jaworzyn.
Istnieją tu trzy obszary ochrony ścisłej: Magura

Wątkowska (1189 ha), Kamień (378 ha) i Zimna Woda

(841 ha), jest rezerwat skalny Kornuty, i pomnik

przyrody Diabli Kamień.

Logo Parku Magurskiego

Symbolem Parku i drugim pod względem
liczebności ptakiem drapieżnym jest orlik
krzykliwy. Gatunek ten jest umieszczony w
Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt - gnieździ
się na tym terenie w liczbie około 31 - 35 par.

Flor

a

O bogactwie przyrodniczym obszaru Parku świadczy
występowanie 759 gatunków roślin naczyniowych –
w tym 70 gatunków chronionych, z których
szczególnie interesująca jest obecność m.in. 18
gatunków storczyków.
m. in. omieg górski, modrzyk górski, przywrotnik
płytkoklapowy, knieć błotna górska, żebrowiec
górski, cebulica dwulistna , kozłek trójlistkowy,
ciemiężyca zielona, czosnek niedźwiedzi, żywiec
gruczołowaty, miesiącznica trwała, paprotnik Brauna,
przetacznik górski, turzyca zwisła, wierzbówka
nadrzeczna, września pobrzeżna.

Zimowit jesienny

Czosnek niedźwiedzi

Kosaciec syberyjski

storczyk

Cebulic
a

dwulist
na

Buławik mieczolistny

Miesiącznica trwała

Kruszczyk błotny

Fauna

Park jest jedną z najbogatszych w Beskidzie Niskim ostoją
fauny. Na jego terenie występuje 137 gatunków ptaków, w tym
108 lęgowych (głównie leśnych), wśród nich wiele gatunków
rzadkich i zagrożonych jak np: orzeł przedni, orlik krzykliwy,
puchacz i trzmielojad; oraz ptaki, które mają liczne populacje:
bocian czarny puszczyk uralski i dzięcioł białogrzbiety.
Żyje tu 35 gatunków ssaków, a wśród nich duże ssaki
drapieżne jak niedźwiedź brunatny, (stale zachodzący ze
Słowacji i Bieszczadów), ryś, żbik, wilk i wydra. W faunie
wodnej na podkreślenie zasługują: pstrąg potokowy i głowacz
białopłetwy. Park i jego otulina obfitują w liczne gatunki
płazów i gadów: salamandra plamista, traszki: kumak górski,
żmija zygzakowata, gniewosz plamisty i zaskroniec zwyczajny.
W grupie bezkręgowców dominują owady, wśród których na
uwagę zasługują gatunki rzadkie i zagrożone motyli: niepylak
mnemozyna, paź żeglarz, paź królowej oraz chrząszczy:
nadobnica alpejska i koziróg bukowiec. Do osobliwości należy
występowanie skalnika prozerpiny (gatunek
południowoeuropejski). Szacuje się, że na terenie parku
występuje około 200 gatunków zwierząt objętych ścisłą
ochroną gatunkową.

bóbr

żbik

ryś

łoś

kuna leśna

borsuk

niedźwiedź

wilk

popielica

ryjówka aksamitna

kląsawka

puszczyk
uralski

strumieniówka

Ropucha zielona

Kumak górski

Rzekotka drzewna

Salamandra plamista

Traszka karpacka

Traszka
górska

mieniak strużnik

modliszka
zwyczajna

zaskroniec

żmija zygzakowata

jaszczurka zwinka

Ochrona przyrody

W MPN ochrona ścisła objęte jest 12 % powierzchni. Obecnie
funkcjonują trzy obszary ochrony ścisłej:
- Magura Wątkowska (pow. 1188,69 ha)
- Kamień (pow. 377,93 ha)
- Zimna Woda (pow. 841,11 ha)
W obszarach tych dominują starodrzewy o typowo puszczańskim
charakterze oraz drzewostany o wysokich i bardzo wysokich walorach.
Znajdują się w nich ostoje rzadkich zwierząt lśnych: niedźwiedzia, rysia,
żbika, kuny leśnej, wilka, borsuka oraz ptaków – orła przedniego, orlika
krzykliwego, myszołowa, bociana czarnego, dzięcioła białogrzbietego,
muchołówki.

W parku występuje prawie 800 gatunków roślin i prawie 200 gatunków
zwierząt (nie licząc owadów). Wśród roślin 59 gatunków objętych jest
ochroną ścisłą, 11 częściową, a 12 wpisanych jest do Polskiej Czerwonej
Księgi Roślin.

Wyk.