ZAGĘSZCZENIE

OSNOWY

PODSTAWOWEJ

ZAGĘSZCZENIE

OSNOWY

PODSTAWOWEJ

OSNOWA

GEODEZYJNA

POZIOMA

OSNOWA

GEODEZYJNA

WYSOKOŚCIO

WA OSNOWA

GEODEZYJNA

PODSTAWOWA OSNOWA

GEODEZYJNA

PODSTAWOWA OSNOWA

GEODEZYJNA

SZCZEGÓŁOWA OSNOWA

GEODEZYJNA

SZCZEGÓŁOWA OSNOWA

GEODEZYJNA

POMIAROWA OSNOWA

GEODEZYJNA

OSNOWĘ PODSTAWOWĄ

OSNOWĘ PODSTAWOWĄ stanowią

punkty wyznaczone w sieciach

geodezyjnych o najwyższej

dokładności, przy czym

rozmieszczenie ich powinno być

równomierne na obszarze całego kraju

OSNOWĘ PODSTAWOWĄ

OSNOWĘ PODSTAWOWĄ stanowią

punkty wyznaczone w sieciach

geodezyjnych o najwyższej

dokładności, przy czym

rozmieszczenie ich powinno być

równomierne na obszarze całego kraju

OSNOWA SZCZEGÓŁOWA

OSNOWA SZCZEGÓŁOWA stanowi

rozwinięcie osnowy podstawowej, przy

czym stopień zagęszczenia punktów

powinien być zróżnicowany w

zależności od charakteru terenu.

OSNOWA SZCZEGÓŁOWA

OSNOWA SZCZEGÓŁOWA stanowi

rozwinięcie osnowy podstawowej, przy

czym stopień zagęszczenia punktów

powinien być zróżnicowany w

zależności od charakteru terenu.

OSNOWA POMIAROWA

OSNOWA POMIAROWA stanowi

rozwinięcie osnowy szczegółowej, przy

czym dokładność, stopień

zagęszczenia i sposób rozmieszczenia

powinny być dostosowane do

konkretnych zadań geodezyjno -

kartograficznych i przyjętej

technologii ich realizacji.

OSNOWA POMIAROWA

OSNOWA POMIAROWA stanowi

rozwinięcie osnowy szczegółowej, przy

czym dokładność, stopień

zagęszczenia i sposób rozmieszczenia

powinny być dostosowane do

konkretnych zadań geodezyjno -

kartograficznych i przyjętej

technologii ich realizacji.

KLASA

Przeciętny

błąd

względny

długości

boku

Błąd

położenia

punktu

względem

nawiązania

md:d  510

-6

--------------------

mp: p 

0.05m

III

--------------------

mp: p 0.10

Osnowę wysokościową

Osnowę wysokościową tworzą sieci

niwelacji, których elementami

konstrukcyjnymi są:

poligony niwelacyjne

poligony niwelacyjne (zamknięte

lub otwarte) utworzone z linii

(ciągów) niwelacyjnych,

linie (ciągi) niwelacyjne

linie (ciągi) niwelacyjne,

utworzone z odcinków

niwelacyjnych, łączące punkty

węzłowe sieci,

odcinki niwelacyjne

odcinki niwelacyjne, łączące dwa

sąsiednie znaki wysokościowe

danej linii niwelacyjnej

Osnowę wysokościową

Osnowę wysokościową tworzą sieci

niwelacji, których elementami

konstrukcyjnymi są:

poligony niwelacyjne

poligony niwelacyjne (zamknięte

lub otwarte) utworzone z linii

(ciągów) niwelacyjnych,

linie (ciągi) niwelacyjne

linie (ciągi) niwelacyjne,

utworzone z odcinków

niwelacyjnych, łączące punkty

węzłowe sieci,

odcinki niwelacyjne

odcinki niwelacyjne, łączące dwa

sąsiednie znaki wysokościowe

danej linii niwelacyjnej

Rodzaj

osnowy

Technika

pomiaru

Klasa

Podstawowa

Niwelacja

precyzyjna

I, II

Szczegółowa

Niwelacja

techniczna

III, IV

Pomiarowa

Niwelacja:

techniczna,

trygonometrycz

tachimetryczna

Rodzaj

osnowy

Klasa

mm/km

Podstawowa

I, II

1.0
2.0

Szczegółowa

III, IV

4

10

Pomiarowa

± 20

lub ± 5cm

dla m

x) Dopuszczalna wartość średniego błędu wyznaczenia wysokości
punktu mH odnosi się do pozostałych technik pomiaru, poza niwelacją
techniczną. Średnie błędy osnowy (sieci) danej klasy wyznacza się przy
założeniu bezbłędności punktów nawiązania.

Osnowa pomiarowa stanowi

zagęszczenie osnowy państwowej z

przeznaczeniem do pomiarów

szczegółów sytuacyjnych lub

wysokościowych. Dopuszcza się, aby

na obszarze objętym pomiarem były

założone trzy rzędy osnowy

pomiarowej. Tworzą ją ciągi

sytuacyjne i linie pomiarowe. Ciągi

mogą tworzyć sieć dwurzędową, a

linie pomiarowe - trzyrzędową

Osnowa pomiarowa stanowi

zagęszczenie osnowy państwowej z

przeznaczeniem do pomiarów

szczegółów sytuacyjnych lub

wysokościowych. Dopuszcza się, aby

na obszarze objętym pomiarem były

założone trzy rzędy osnowy

pomiarowej. Tworzą ją ciągi

sytuacyjne i linie pomiarowe. Ciągi

mogą tworzyć sieć dwurzędową, a

linie pomiarowe - trzyrzędową

ZAGĘSZCZANIE OSNÓW

SYTUACYJNYCH

ZAGĘSZCZANIE OSNÓW

SYTUACYJNYCH

ZAGĘSZCZANIE OSNÓW

WYSOKOŚCIOWYCH

ZAGĘSZCZANIE OSNÓW

WYSOKOŚCIOWYCH

Ciągi osnowy sytuacyjnej mogą mieć

kształt wieloboku:

•

otwartego

otwartego, i wówczas są nazywane

poligonami (ciągami poligonowymi)

otwartymi,

•

zamkniętego

zamkniętego i wówczas są to ciągi

poligonowa zamknięte.

Każdy ciąg powinien być dwustronnie

nawiązany do osnowy wyższej klasy lub

wyższego rzędu. Wyjątkowo dopuszcza się

nawiązanie jednostronne, jednak ciągi

takie mogą składać się maksymalnie z

dwóch stanowisk, a ich długość nie

powinna przekraczać 300 m.

Ciągi osnowy sytuacyjnej mogą mieć

kształt wieloboku:

•

otwartego

otwartego, i wówczas są nazywane

poligonami (ciągami poligonowymi)

otwartymi,

•

zamkniętego

zamkniętego i wówczas są to ciągi

poligonowa zamknięte.

Każdy ciąg powinien być dwustronnie

nawiązany do osnowy wyższej klasy lub

wyższego rzędu. Wyjątkowo dopuszcza się

nawiązanie jednostronne, jednak ciągi

takie mogą składać się maksymalnie z

dwóch stanowisk, a ich długość nie

powinna przekraczać 300 m.

Punkty osnowy pomiarowej należy oznaczać

za pomocą rurek stalowych lub drenarskich

(ceramicznych), pali, prętów lub elementów

plastikowych. Punkty posiłkowe i

stanowiska robocze można markować

palami drewnianymi. Nie przewiduje się

znaków podziemnych dla zabezpieczenia tej

klasy osnów. W szczególnych przypadkach

punkty posiłkowe nie muszą być

sygnalizowane w ogóle. Szczegóły zawierają

wytyczne techniczne G1.9. Każdy

sygnalizowany punkt powinien mieć opis

topograficzny . Jest to dokument graficzno-

opisowy zawierający dane niezbędne do

odszukania punktu osnowy w terenie

Punkty osnowy pomiarowej należy oznaczać

za pomocą rurek stalowych lub drenarskich

(ceramicznych), pali, prętów lub elementów

plastikowych. Punkty posiłkowe i

stanowiska robocze można markować

palami drewnianymi. Nie przewiduje się

znaków podziemnych dla zabezpieczenia tej

klasy osnów. W szczególnych przypadkach

punkty posiłkowe nie muszą być

sygnalizowane w ogóle. Szczegóły zawierają

wytyczne techniczne G1.9. Każdy

sygnalizowany punkt powinien mieć opis

topograficzny . Jest to dokument graficzno-

opisowy zawierający dane niezbędne do

odszukania punktu osnowy w terenie

krzyz wyryty w skale

podloze ze skaly

krzyz wyryty w skale

podloze ze skaly

grunt mineralny zwarty

grunt bagnisty lub grzaski

grunt mineralny zwarty

grunt bagnisty lub grzaski

Związek liniowy to taki typ osnowy,

w którym elementami mierzonymi

są tylko długości boków. Z reguły

konstrukcje te stanowią osnowę

lokalną, tzn. nie są dowiązane do

osnowy państwowej. Przykładowe

związki liniowe przedstawiono

kolejnych slajdach. Mogą mieć one

kształt trójkąta, czworoboku

geodezyjnego, układu centralnego

lub złożenia kilku powyższych

elementów i linii pomiarowych.

Związek liniowy to taki typ osnowy,

w którym elementami mierzonymi

są tylko długości boków. Z reguły

konstrukcje te stanowią osnowę

lokalną, tzn. nie są dowiązane do

osnowy państwowej. Przykładowe

związki liniowe przedstawiono

kolejnych slajdach. Mogą mieć one

kształt trójkąta, czworoboku

geodezyjnego, układu centralnego

lub złożenia kilku powyższych

elementów i linii pomiarowych.

W trójkącie mierzy się

wszystkie boki i w miarę

możliwości wysokości, a w

czworoboku wszystkie boki

oraz obie przekątne. Długości

boków, podobnie jak linie

pomiarowe, nie powinny

przekraczać 400 m na ob

szarach zurbanizowanych i

600 m na terenach rolnych.

W trójkącie mierzy się

wszystkie boki i w miarę

możliwości wysokości, a w

czworoboku wszystkie boki

oraz obie przekątne. Długości

boków, podobnie jak linie

pomiarowe, nie powinny

przekraczać 400 m na ob

szarach zurbanizowanych i

600 m na terenach rolnych.

WCIĘCIA

WCIĘCIA to techniki pomiarów

geodezyjnych umożliwiające

wyznaczenie punktów nie tylko

metodą ciągów pomiarowych i

związków liniowych, ale również

metodą wcięć. Wcięcie jest

konstrukcją pomiarową, w

której są mierzone boki lub kąty

do sąsiednich punktów, o

znanych współrzędnych, w

liczbie niezbędnej do

wyznaczenia położenia punktu

wcinanego.

WCIĘCIA

WCIĘCIA to techniki pomiarów

geodezyjnych umożliwiające

wyznaczenie punktów nie tylko

metodą ciągów pomiarowych i

związków liniowych, ale również

metodą wcięć. Wcięcie jest

konstrukcją pomiarową, w

której są mierzone boki lub kąty

do sąsiednich punktów, o

znanych współrzędnych, w

liczbie niezbędnej do

wyznaczenia położenia punktu

wcinanego.

LINIOWE

KATOWE

KOMBINOWANE



































Zadanie to polega na

wyznaczeniu współrzędnych

dwóch nowych punktów (1,2),

w nawiązaniu do dwóch

danych punktów (304,303), za

pomocą kątów (1,2,1,2)

Zadanie to polega na

wyznaczeniu współrzędnych

dwóch nowych punktów (1,2),

w nawiązaniu do dwóch

danych punktów (304,303), za

pomocą kątów (1,2,1,2)

303

302

2



1







Pomiary szczegółów

wysokościowych stanowią drugą

grupę prac polowych

wykonywanych w celu

opracowania szczegółowej mapy

sytuacyjno-wysokościowej.

Niwelacja terenowa jest oparta na

osnowie pomiarowej stanowiącej

zagęsz czenie podstawowej i

szczegółowej osnowy

wysokościowej.

Pomiary szczegółów

wysokościowych stanowią drugą

grupę prac polowych

wykonywanych w celu

opracowania szczegółowej mapy

sytuacyjno-wysokościowej.

Niwelacja terenowa jest oparta na

osnowie pomiarowej stanowiącej

zagęsz czenie podstawowej i

szczegółowej osnowy

wysokościowej.

Najczęściej stosowaną metodą

pomiaru osnowy wysokościowej

jest niwelacja geometryczna,

wykonywana za pomocą

niwelatorów tzw. sposobem „ze

środka". Ciąg niwelacyjny

nawiązany do osnowy

wysokościowej wyższego rzędu

składa się z odcinków łączących

sąsiednie repery. Długość takich

odcinków nie powinna

przekraczać 500 m w terenie

zabudowanym lub 1500 m na

terenach rolnych i leśnych.

Najczęściej stosowaną metodą

pomiaru osnowy wysokościowej

jest niwelacja geometryczna,

wykonywana za pomocą

niwelatorów tzw. sposobem „ze

środka". Ciąg niwelacyjny

nawiązany do osnowy

wysokościowej wyższego rzędu

składa się z odcinków łączących

sąsiednie repery. Długość takich

odcinków nie powinna

przekraczać 500 m w terenie

zabudowanym lub 1500 m na

terenach rolnych i leśnych.

Ciągi wysokościowe niweluje

się dwukrotnie - w kierunku

głównym i powrotnym.

Stanowiska niwelatora należy

dobierać tak, aby długości osi

celowych, czyli odległości od

łat, były równe i nie dłuższe

od 50 m, a w wyjątkowo

niekorzystnych warunkach

wydłużone najwyżej do 75 m

Ciągi wysokościowe niweluje

się dwukrotnie - w kierunku

głównym i powrotnym.

Stanowiska niwelatora należy

dobierać tak, aby długości osi

celowych, czyli odległości od

łat, były równe i nie dłuższe

od 50 m, a w wyjątkowo

niekorzystnych warunkach

wydłużone najwyżej do 75 m

G-2 Wysokościowa osnowa

geodezyjna (z 1980r., ze

zmianą z 1983 r.).

G-2 Wysokościowa osnowa

geodezyjna (z 1980r., ze

zmianą z 1983 r.).

G-1 Pozioma osnowa

geodezyjna (z 1979 r.,

ze zmianą z 1983 r.)

G-1 Pozioma osnowa

geodezyjna (z 1979 r.,

ze zmianą z 1983 r.)