4 robaki płaskie

background image

Robaki płaskie:

przykłady pasożytów

układu pokarmowego i

krwionośnego

background image

Fasciola hepatica

Kosmopolityczna przywra występująca

na terenie Francji, Kuby i Portugalii.

W Polsce inwazje rzadkie.

Pasożytuje u zwierząt roślinożernych i

wszystkożernych (owca, koza, bydło,

świnia, dzik, koń osioł, zając, królik,

słoń, małpa, kangur)

Przypadkowo inwazji ulega człowiek

przywra pasożytuje w wątrobie i

drogach żółciowych

background image

Fasciola hepatica

Kolor szary z rdzawobrunatnymi
plamami

Powierzchnia ciała pokryta jest
nierównomiernie różnorodnymi
kolcami skierowanymi do tyłu

Motylica jest obojnakiem

Układ wydalniczy protonefridialny

background image

Fasciola hepatica

ZARAŻAMY SIĘ PRZEZ
SPOŻYCIE NIE GOTOWANYCH
WARZYW LUB WYPICIE NIE
PRZEGOTOWANEJ WODY Z
METACERKARIAMI

background image

Fasciola
hepatica

background image

Cykl rozwojowy Fasciola hepatica

background image

Fascjoloza

POSTAĆ OSTRA

PODWYŻSZONA TEMPERATURA

BÓLE MIĘŚNI I STAWÓW

NUDNOŚCI I WYMIOTY

POWIĘKSZENIE WĄTROBY I

ŚLEDZIONY (HEPATOSPLENOMEGALIA)

ŻÓŁTACZKA

NIEDOKRWISTOŚĆ

POKRZYWKA

background image

Fascjoloza

POSTAĆ PRZEWLEKŁA

ROZROST NABŁONKA ŻÓŁCIOWGO I

ZWŁÓKNIENIE PRZEWODU

ŻÓŁCIOWEGO WSPÓLNEGO

OSTRE BÓLE W NADBRZUSZU

POWIĘKSZENIE WĄTROBY

ŻÓŁTACZKA

ŚWIĄD

PODWYŻSZENIE TEMPERATURY CIAŁA

ROPNIE I MARSKOŚĆ WĄTROBY

background image

Fascjoloza

Sporadycznie inwazje do płuc,
ośrodkowego układu
nerwowego, mięśni, skóry oraz
gałek ocznych

background image

Wykrywanie Fasciola

hepatica

W FAZIE OSTREJ

Badanie serologiczne (odczyn

wiązania dopełniacza,

hemaglutynacja pośrednia,

immunofluorescencja pośrednia,

immunodyfuzja,

immunoelektroforeza,

przeciwbieżna elektroforeza, ELISA)

background image

Wykrywanie Fasciola

hepatica

W FAZIE PRZEWLEKŁEJ

Jaja w kale (najwcześniej po 8

tygodniu od zarażenia) lub w treści

dwunastnicy, we krwi obwodowej

zwiększona liczba krwinek białych,

wzrost komórek kwasochłonnych,

podwyższone stężenie

immunoglobulin klasy G,M i E

background image

Zwalczanie Fasciola

hepatica

Profilaktyka

odrobaczanie zarażonych

zwierząt i niszczenie żywicieli
pośrednich, unikanie spożywania
surowych roślin oraz picia nie
przegotowanej wody

background image

Leki w fascjolozie

Prazykwantel (Cesol)

Niklozamid (Yomesan)

Dehydroemetyna

Badania kontrolne po 1 miesiącu po

leczeniu

background image

Clonorchis sinensis

Przywra pasożytująca w drogach
żółciowych człowieka, kota, psa i
innych ssaków mięsożernych

Rozmieszczenie geograficzne –
południowo-wschodnia Azja

background image

Clonorchis sinensis

Budowa i rozwój

Postać dojrzała- 10-25 mm

Dwóch żywicieli pośrednich:

ślimaki,

ryby

Człowiek zaraża się po spożyciu surowej
nie dogotowanej lub źle uwędzonej ryby
zawierającej metacerkarie

background image

Jajo Clonorchis sinensis
powiększenie 2000x

background image

Cykl
życiowy
Clonorch
is
sinensis

background image

Clonorchis sinensis

KLONORCHOZA

STAN OSTRY

PODWYŻSZONA TEMP. CIAŁA
DRESZCZE BÓLE W

NADBRZUSZU

GORĄCZKA TKLIWOŚĆ WĄTROBY
BIEGUNKA ŻÓŁTACZKA

background image

Clonorchis sinensis

KLONORCHOZA

STAN PRZEWLEKŁY

TĘPE BÓLE BRZUCHA

UCZUCIE DYSKOMFORTU

POWIĘKSZENIE WĄTROBY

ŻÓŁTACZKA MECHANICZNA

NAWRACAJĄCE ROPNE ZAPALENIE

PĘCHERZYKA ŻÓŁCIOWEGO

NASTĘPSTWEM MOŻE BYĆ

PRZEWLEKŁE ZAPALENIA TRZUSTKI

background image

Clonorchis sinensis

Wykrywanie

- Wykrycie jaj w kale lub treści

dwunastnicy

- Diagnostyka serologiczna

(odczyn wiązania dopełniacza, test
hemaglutynacji pośredniej)

background image

Clonorchis sinensis

Zwalczanie

niszczenie żywicieli pośrednich

niespożywanie surowych, nie
dogotowanych lub niedostatecznie
uwędzonych ryb

background image

Clonorchis sinensis

Leki

Prazykwantel (Cesol)

Niklozamid (Yomesan)

Dehydroemetyna

Badanie kontrolne miesiąc po

leczeniu

background image

Paragonimus westermani

Przywra pasożytująca w płucach
człowieka oraz licznych zwierząt
(kot, tygrys, pantera, lew, pies,
wilk, świnia, szczur)

Południowo-wschodnia Azja

background image

Paragonimus westermani

Postać dojrzała- 7,5 –16 x 4-7 mm

Płaska od strony brzusznej

Pokryta łukowatymi kolcami

Jaja złocistobrązowe z wieczkiem

background image

Paragonimus westermani

Dwóch żywicieli pośrednich

Pierwszy - ślimaki, drugi - raki lub

kraby

Źródłem zarażenia człowieka są raki

lub kraby spożywane na surowo
zawierające metacerkarie

Postać dojrzała żyje 20 lat

background image

Jajo Paragonimus westemani

background image

Cykl
rozwojowy
Paragonim
us
westerma
ni

background image

Paragonimus westermani

Paragonimoza

Pierwszy okres

- ekscystacja metacerkarii w

dwunastnicy i przenikanie przez

ściany jelita

- może przebiegać bezobjawowo

background image

Paragonimus westermani

Paragonimoza

Metacerkarie przechodząc przez przeponę do

jamy opłucnej i płuc, wywołują nacieki z

komórek kwasochłonnych i

obojętnochłonnych

Wiele przebija się do oskrzeli uwalniając

jaja, pękająca torebka wywołuje kaszel

Jaja droga krwi mogą się dostać do wątroby,

ściany jelita, otrzewnej, mięśni, mózgu i

rdzenia kręgowego

background image

Paragonimus westermani

Paragonimoza

W przypadku lokalizacji w OUN (gł.
płat skroniowy i potyliczny) stwierdza
się podwyższona temperaturę, bóle
głowy z nudnościami, wymioty,
padaczką, zaburzenia widzenia,
osłabienie ruchowe, porażenie
połowicze lub całkowite, objawy
zapalenia opon, encefalopatia,
rzekomy guz

background image

Paragonimus westermani

Wykrywanie

Jaja w kale, plwocinie lub

popłuczynach oskrzelowo-płucnych

Metody serologiczne (OWD,

hemaglutynacja pośrednia,

immunoelektroforeza,

przeciwbieżna elektroforeza,

ELISA, antygeny w surowicy)

background image

Paragonimus westermani

Zwalczanie – profilaktyka

Zwalczanie żywicieli pośrednich

Unikanie spożywania surowego

mięsa krabów i raków

background image

Paragonimus westermani

Zwalczanie – leczenie

Prazykwantel (Cesol)

Dehydroemetyna

Badanie kontrolne 1 miesiąc po

leczeniu

background image

Schistosoma

haematobium

Przywra pasożytująca w splotach
żylnych pęcherza moczowego i
miednicy mniejszej człowieka

Występuje w Portugalii, krajach
Afryki, Bliskiego Wschodu

background image

Schistosoma

haematobium

Przywra rozdzielnopłciowa

10-15 mm długości

Brązowo-żółte jaja pozbawione
wieczka z prostym kolcem na jego
tylnym biegunie (cecha gatunku)

Samica składa jaja wewnątrz
pęcherza moczowego i miednicy
mniejszej

background image

Schistosoma

haematobium

Jeden żywiciel pośredni – ślimak

Pominięcie stadium redii

Cerkarie w postaci furkocerkarii

(długi rozwidlony na końcu ogon)

Z jednego miracidium powstaje ok.

250 tys. cerkarii

Człowiek zaraża się przez

wniknięcie

przez skórę cerkarii

background image

Cykl
rozwojowy
przywr z
rodzaju
Schistoso
ma

background image

Schistosoma

haematobium

Chorobotwórczość (Schistosomoza)

Faza skórna:

świąd i miejscowy odczyn zapalny,

ok. 36h. trwająca grudkowo-
plamista wysypka

background image

Schistosoma

haematobium

Chorobotwórczość (Schistosomoza)

Faza toksyczno – alergiczna

Podwyższona temperatura ciała,

dreszcze, skurcze oskrzeli, bóle

głowy, stawów i brzucha, biegunka,

powiększenie węzłów chłonnych,

wątroby i śledziony, obrzęki,

pokrzywka na skórze

background image

Schistosoma

haematobium

Chorobotwórczość (Schistosomoza)

Faza traumatyczna (narządowa)
okres wydalania jaj

Bóle w podbrzuszu, częstomocz,

krwiomocz

background image

Schistosoma

haematobium

Chorobotwórczość (Schistosomoza)

Następstwem zarażenia mogą być
miejscowe zmiany zapalne,
krwotoczne i przerostowe
brodawczakowate, zwapnienia,
zbliznowacenia i zezłośliwienia. Mogą
powstawać zatory naczyń żylnych

background image

Schistosoma

haematobium

Wykrywanie

Jaja w moczu (osad dobowej zbiórki moczu po

5 tyg. po zarażeniu), w kale lub zeskrobinach

błony śluzowej jelita grubego

Test wylegania miracidiów

Testy serologiczne (OWD,

immunofluorescencja pośrednie,

hemaglutynacja pośrednia,

immunoelektroforeza, ELISA antygeny krążące

w surowicy, znaczna eozynofilia krwi

obwodowej)

background image

Schistosoma

haematobium

Zwalczanie

Niszczenie żywicieli pośrednich

Nie oddawanie moczu i kału w
miejscach komunikujących się z
siedliskami ślimaków, zaniechanie
kąpieli w akwenach
zanieczyszczonych

background image

Schistosoma

haematobium

Leczenie

Prazykwantel (Cesol)

Niklozamid (Yomesan)

Dehydroemetyna

Nirydazol

Badanie kontrolne miesiąc po leczeniu

background image

Schistosoma mansoni

Przywra pasożytująca u człowieka
i niektórych innych ssaków
(pawian, koczkodan, szczur)

Bytuje w splotach żylnych jelita
grubego (żyła kreskowa dolna)

Nieco mniejsze rozmiary od
S.haematobium

Schistosomoza

(faza skórna,

toksyczno-alergiczna,
traumatyczna)

background image

Schistosoma mansoni

Leczenie

Prazykwantel (Cesol)

Niklozamid (Yomesan)

Dehydroemetyna

Nirydazol

Oksamnichina (Vansil)

Badanie kontrolne miesiąc po leczeniu

background image

Schistosoma japonicum

Przywra pasożytująca u człowieka
Pasożytuje w splotach żylnych krezki

(żyła krezkowa górna)

Schistosomoza

- najcięższa postać

W fazie

toksyczno-alergicznej

-

ciężki stan, nieregularna gorączka,

silne bóle brzucha, powiększająca

się wątroba, śledziona, żółtaczka

background image

Schistosoma japonicum

Schistosomoza

W fazie narządowej
-

postać mózgowa

(zaburzenia mowy,

utrata pamięci, napady padaczki,
niedorozwój umysłowy)

-

postać jelitowa

(biegunki,

krwawienia z przewodu
pokarmowego, niedokrwistość
marskość wątroby, wodobrzusze)

background image

Diphyllbothrium latum

Tasiemiec

Pasożytuje w jelicie cienkim
człowieka i ponad 30 gatunków
ssaków (niedźwiedź, foka, lis, pies,
świnia)

Osiąga do 20 m długości (wpływa na
nią wielkość żywiciela)

Dwóch żywicieli pośrednich

skorupiak i ryba

background image

Jajo

Diphyllobothrium
latum

(na jednym

biegunie wieczko na
drugim mały
guziczek)

Jeden tasiemiec
składa dziennie
ponad milion jaj

background image

Cykl życiowy
Diphyllobothriu
m latum

background image

Diphyllobothrium latum

Wikariat parazytologiczny

różne gatunki widłonogów

odgrywają rolę głównych żywicieli
pośrednich bruzdogłowca
szerokiego w różnych rejonach
geograficznych

background image

Diphyllobothrium latum

Pasożytnictwo parateniczne

Możliwość przechodzenia

plerocerkoidu z jednego gatunku
ryby, zwykle drapieżnej, do drugiego
bez zmiany postaci rozwojowej

background image

Diphyllobothrium latum

Difylobotrioza

Okresowa niedrożność jelit,

biegunka, bóle brzucha,
niedokrwistość megaloblastyczna
(złośliwa) wywołana niedoborem
witaminy B12

background image

Diphyllobothrium latum

Wykrywanie

W kale jaja lub proglotydy

Przetrzymywanie jaj w hodowli

wodnej do czasu uformowania się

onkosfery we wnętrzu koracidium

We krwi zwiększona ilość krwinek

białych i komórek kwasochłonnych

background image

Diphyllobothrium latum

Zwalczanie

Zaniechanie spożywania surowych i

półsurowych ryb

Unikanie kontaktu zbiorników wodnych z

odchodami

Gotowanie, mrożenie, solenie,

marynowanie

WĘDZENIE NIE NISZCZY PROCERKOIDÓW

background image

Diphyllobothrium latum

leczenie

Prazykwantel (Cesol) - kuracja jednorazowa po
lekkim śniadaniu 5-10 mg/kg. mc. lub na czczo
niklozamid (Devermin, Yomesan)

do 2 rż. 500mg

między 2 a 6 rż, 1g.

po 6rż. 1g i po 1godzinie następny 1g

Skuteczność leczenia ocenia się 1 i 3 mies. po

terapii

background image

Taenia saginata

Tasiemiec nieuzbrojony

Pasożyt jelita cienkiego człowieka

(człowiek jedynym żywicielem

ostatecznym)

Zwiększająca się ilość zarażeń w

Polsce związana za spożywaniem

surowego mięsa wołowego

Protandria - proglotydy męskie z

pęcherzykami jądrowymi

background image

Jajo
Taenia sp.
pow. ok.
1800x

background image

Cykl
rozwojo
wy
Taenia
saginata

background image

Taenia solium

Tasiemiec uzbrojony

kosmopolityczny tasiemiec jelita cienkiego
człowieka, głównego żywiciela
ostatecznego,

żywicielem ostatecznym może być gibon,
pawian

świnia jako główny żywiciel pośredni i wiele
gatunków zwierząt

człowiek może być poronnym żywicielem
pośrednim

w Polsce zarażenie tasiemcem uzbrojonym
300 razy rzadsze niż T. saginata

background image

Cykl
życiowy
Taenia
solium

background image

Taenia solium i Taenia

saginata

Cecha

T.solium

T.saginata

długość

2-8 m (śr.4m)

4-25m (śr

12m)

progloty

dy

800-1000,

hermafrodytyczne

zawierają 150-200

pęcherzyków jądrowych

1000-2000

Progloty

dy
maciczn

e

zawierają 30 000 d0 50

000 jaj
odrywają się po kilka

(5-6), pozbawione są
zdolności do

samodzielnego

poruszania się

odrywają się

pojedynczo i
mają zdolność

do

samodzielneg

o ruchu

background image

Cecha

T. solium

T. saginata

jajnik

trójpłatowy,
boczne odgałęzienia

głównego pnia macicy:

7-15

dwupłatowy,
boczne

odgałęzienia

głównego

pnia macicy:

15-35

skoleks

kulisty, zaopatrzony w

4 przyssawki i

wysuwalny ryjek,

podwójny wieniec
haków

gruszkowaty,

cztery

przyssawki,

ryjka i haków
brak

Żywiciel
ostateczn

y

Człowiek – główny,
niektóre małpy

Człowiek
jedyny

żywiciel

background image

Cecha

T.solium

T.saginata

Żywici

el

pośred

ni

Głównie świnie, ale

też inne gatunki

zwierząt (małpa,

dzik, lis i inne),

człowiek może być

poronnym

żywicielem

Bydło, zebu, owca,

renifer, koza

prawdopodobnie

antylopa

larwa -

wągier

cisticercus
cellulosae
(mięśnie

języka, żuchwy,

szyi, lędźwi, łopatki,

przepony, serca)

cisticercus bovis

(mięśnie języka,
żuchwy, szyi,

lędźwi, łopatki,

przepony,

międzyżebrowe,

serca, rzadko

wątroba, mózg,

płuca

background image

Cecha

T. solium

T. saginata

chorobo
-
twórczo
ść

Tenioza

- bóle

brzucha, bóle

głodowe,

nudności,

sporadycznie

wymioty,

zaburzenia

rozwoju

fizycznego dzieci,
brak łaknienia,

niedokrwistość,

niedrożność jelit

cysticerkoza

Tenioza

- bóle

brzucha, bóle

głodowe, nudności,

sporadycznie

wymioty, zaburzenia

rozwoju fizycznego

dzieci, brak

łaknienia,

niedokrwistość,
niedrożność jelit

background image

Cecha

T. solium

T. saginata

wykrywan

ie

proglotydy w

kale, rzadko

jaja,
test ELISA

(koproantygeny

w kale),
RTG, CT, NMR

proglotydy

poruszające się w

kale,
rzadko jaja

inwazyjne,
test ELISA

(antygeny)

background image

Cecha

T.solium

T.saginata

Zwalczanie

Tenioza

badanie mięsa, ochrona pastwisk,

mrożenie mięsa w temp.-10º C i

solanka 20-25% zabija larwy po 5
dniach, temp.70 º C - po 5 min

.

background image

Cecha

T.solium

T.saginata

leczeni

e

Tenioza

-

jednorazowo

Prazykwantel (Cesol)

po lekkim śniadaniu
Niklozamid na czczo
Albendazol,

Mebendazol
(2x dziennie przez 3

dni)
Mepakryna (Atabrina -

7 dni)

Tenioza

-

jednorazowo

Prazykwantel

(Cesol) po
lekkim śniadaniu
Niklozamid na
czczo
Albendazol,
Mebendazol (2 x

dziennie przez 3

dni)
Mepakryna

(Atabrina 7 dni

leczeni

e

Cysticerkoza

leczenie chirurgiczne

background image

Taenia solium i Taenia

saginata

Kontrolne badanie kału
przeprowadza się nie wcześniej
niż po miesiącu po leczeniu,
skuteczność ocenia się po 4
miesiącu; waha się od 80-90 %

background image

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bablowcowy

Tasiemiec pasożytujący w postaci dojrzałej w

jelicie cienkim psa, wilka, lisa, szakala, dingo,

kojota, hieny i jenota nieomal na całym świecie.

Występuje tak także u kotowatych, nie

osiągając dojrzałości płciowej

Liczba żywicieli pośrednich znaczna, obok

człowieka wiele gatunków i podgatunków

(owca, koza, bydło, żyrafa, wielbłąd, świnia,

koń, muł, osioł, królik, zając, lemur, małpiatka)

background image

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bablowcowy

Strobila ma 2-7 mm długości, składa się

najczęściej z 3 proglotydów, jałowy,

hermafrodytyczny i trzeci maciczny z jajami

jest dłuższy od reszty ciała tasiemca.

Skoleks z ryjkiem uzbrojonym w w dwa wieńce

haków

Proglotyd maciczny odrywa się od reszty i

samodzielnie wydostaje się przez odbyt na

powierzchnię żywiciela ostatecznego

Macica zawiera 400-800 jaj inwazyjnych

background image

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bąblowcowy krąży
wśród określonej grupy żywicieli
np. wśród zwierząt gospodarskich
– pies, domowe kopytne – owce,
bydło,świnie, kozy, konie, wielbłąd,
, znanych wiele cyklów wśród
zwierząt dzikich.

background image

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bablowcowy

Z połkniętych jaj, w żołądku lub jelicie żywiciela

pośredniego, wydostaje się

onkosfera

, która

przenika czynnie do naczyń krwionośnych lub

chłonnych jelita cienkiego, trafiając układem

żyły wrotnej przede wszystkim do wątroby

Larwy wędrując dużym krwiobiegiem trafiają do

narządów i tam przekształcają się w

cerkoida

typu bąblowiec (66% w wątrobie, 22% w

płucach, pozostałe do nerek, śledziony, mięśni,

mózgu, gałki ocznej, tkanki podskórnej, jamy

brzusznej i kości)

background image

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bablowcowy

u żywiciela pośredniego miesiąc po zarażeniu

powstają drobne guzki pod torebką wątroby

po 5-6 mies. młody bąblowiec osiąga 10 mm

średnicy rośnie i wytwarza płyn

torebki lęgowe pierwszego pokolenia z

których powstają protoskoleksy zwane sa

córczanymi

torebki te pękają i uwalniają torebki lęgowe

drugiego pokolenia (wnuczane)

protoskoleksy inwazyjne wytwarzane są po

upływie 12-24 mies.

background image

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bablowcowy

Protoskoleks jest to forma rozwojowa

całkowicie, zarówno morfologicznie, jak i

fizjologicznie, przygotowana do osiedlania

się w jelicie cienkim żywiciela ostatecznego

W protoskoleksie można wyróżnić – cały

skoleks

Z chwilą przedostania się ich do miąższu

wątroby lub do jamy brzusznej zamiast do

jelita wszystkie struktury ulegają

odróżnicowaniu (w procesie wezykulacji)

background image

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bablowcowy

Protoskoleksy zjedzone przez psa

lub innego żywiciela ostatecznego

wynicowują się w jelicie cienkim i

przytwierdzają do błony śluzowej

jelita przyssawkami oraz hakami.

Forma ostateczna tasiemca

powstaje po około 6-9 tygodniach.

background image

Echinococcus granulosus

Proces powrotu protoskoleksa do
potencji rozwojowej młodszego w
ontogenezie stadium nazywamy

wezykulacją
(pecherzykowaceniem)

background image

Echinococcus granulosus

Okres dojrzewania u 1 rocznego
psa trwa 36 dni, a u 12-letniego 50
dni. Jaja inwazyjne u starego psa
są mniej liczne

Przeżywalność postaci dojrzałej
tasiemca u psa określona jest
zwykle na kilka miesięcy, a larw u
żywicieli pośrednich na
kilkadziesiąt lat

background image

Cykl
życiowy
Echinococ
cs
granulosu
s

background image

Echinococcus granulosus

Chorobotwórczość

Echinokokoza

60% wątroba, 20% płuca, sporadycznie w
innych narządach,

Żółtaczka, zastoinowe zapalenie dróg
żółciowych, nadciśnienie wrotne, wstrząs
anafilaktyczny, wtórny rozsiew, kaszel,
skrócenie oddechu, bóle w klatce
piersiowej, niedodma

Objawy guza mózgu

background image

Echinococcus granulosus

Wykrywanie

Protoskoleksy w badaniu
biopsyjnym

RTG < USG < CT < NMR <
Odczyny serologiczne

We krwi obwodowej zwiększona
ilość krwinek kwasochłonnych

background image

Echinococcus granulosus

Zwalczanie

Oświata sanitarna, odrobaczanie
psów, zaniechanie karmienia psów
i lisów odpadkami poubojowymi

background image

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bablowcowy - leczenie

Operacyjne

Albendazol (Zentel))

Mebendazol (Vermox)

background image

Hymenolepis nana

Tasiemiec karłowaty jest kosmopolityczny,

pasożytuje w jelicie człowieka i gryzoni

(głównie myszy)

Częściej w klimacie ciepłym, w Polsce

sporadycznie

Długość strobili 2-6 cm, zależy od

intensywności inwazji

Rozwój monokseniczny lub

heterokseniczny

background image

Hymenolepis nana

Tasiemiec karłowaty

Kulisty skoleks z czterema

przyssawkami i krótkim ryjkiem

uzbrojonym w pojedynczy wieniec 20-

28 haków

Liczba proglotydów waha się od 100-

800 (cechą charakterystyczna jest

zawsze większa szerokość od długości

background image

Jajo
Hymenol
epis nana
pow.
ok.900x

background image

Hymenolepis nana

Rozwój monokseniczny

Wyeliminowanie żywicieli pośrednich:

przekształcenie onkosfery w następną postać

cerkoida

typu

cisticerkoid

w kosmkach

jelitowych żywiciela ostatecznego.

Onkosfera

nie przedostaje się przez ścianę

jelita lecz wnika tylko do wnętrza kosmka

jelitowego i przeobraża się po 93-96

godzinach w

cysticerkoida

Po następnych 9-50 godzinach przedostaje

się do światła jelita przez rozpad zarażonego

kosmka

background image

Hymenolepis nana

Cysticerkoid różni się od wągra, czyli larwy

typu cisticercus przede wszystkim tym, że

skoleks nie jest wnicowany do wnętrza cysty

wypełnionej płynem, lecz tylko „przykucnięty”

w cyście, która pozbawiona jest płynu

Skoleks przytwierdzony do błony śluzowej

jelita cienkiego szyjka wytwarza proglotydy i u

myszy osiąga dojrzałość po 11-14 dniach.

Przeżywalność postaci dojrzałej wynosi 5

tygodni, zarażenie utrzymuje się długo, dzięki

łatwości odnawiania się populacji pasożyta

background image

Hymenolepis nana

Rozwój od postaci onkosfery do

cisticerkoida w zmiennocieplnym

żywicielu pośrednim trwa pośrednim

trwa ok. 17 dni, czyli znacznie dłużej niż

w w przypadku rozwoju

monoksenicznego w żywicielu

ostatecznym stałocieplnym

Wobec braku żywiciela pośredniego

transmisja tego tasiemca może

przebiegać bezpośrednio człowiek-

człowiek

background image

Hymenolepis nana

Przeżywalność postaci dojrzałej
wynosi ok. 5 tygodni, zarażenie
utrzymuje się długo, dzięki
łatwości odnawiania się pasożytów
w środowisku

background image

Cykl
rozwojowy
Hymenole
pis nana

background image

Hymenolepis nana

Chorobotwórczość

Hymenolepidoza

Bóle głowy, zaburzenia równowagi, brak

łaknienia, anoreksja, wymioty, zaparcia,

biegunki na przemian

Wzmożona pobudliwość, zaburzenia snu,

upośledzenie rozwoju psychicznego i

fizycznego dziecka

W badaniu endoskopowym stwierdza się

zmiany zapalne jelita z martwica błony

śluzowej

Często przebieg zarażenia jest bezobjawowy

background image

Hymenolepis nana

Wykrywanie

Badanie kału na obecność jaj a
niekiedy proglotydów

background image

Hymenolepis nana

Zwalczanie

Zasady higieny i zabezpieczenie

środków spożywczych przed jajami

Niklozamid (Yomesan) - 2 g

pierwszego dnia, potem po 1 g przez

6 dni

Prazykwantel (Cesol) - terapię należy

powtarzać

Kontrolne badania kału po 2 tygodniach

i po 3 miesiącach po leczeniu


Document Outline


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Robaki płaskie
Robaki płaskie
4 Robaki płaskie pok i krwion
ROBAKI PŁASKIE, PWSZ, Parazytologia
robaki płaskie 1, położnictwo, parazytologia
Lekcja 6 Robaki Płaskie
Ćw 11 Robaki płaskie
robaki płaskie, Analityka semestr III, parazytologia
Robaki płaskie2
12 Robaki plaskie Cz II
Robaki płaskie 3
11 Robaki plaskie Cz I
robaki płaskie
Robaki płaskie
Robaki płaskie
4 Robaki płaskie pok i krwion

więcej podobnych podstron