Choroba von

Willebranda

( vWD )

Zakład Genetyki i
Patomorfologii PAM

Choroba von Willebranda

 najczęstsza !!!

dziedzicznie
uwarunkowana

przyczyna zaburzeń
krzepnięcia

Choroba von Willebranda

częstość szacunkowa*

1%

*

na podstawie nieprawidłowych

wyników

testów krzepnięcia w populacji

ogólnej

Częstość w populacji:



choroba von Willebranda - 1%

 hemofilia A - 0,02%

 hemofilia B - 0,0025%

 niedobór cz. VII - 0,0003%

Choroba von Willebranda

Dziedziczenie

AD

lub

AR

Choroba von Willebranda

gen VWF

lokalizacja genu 12p

Czynnik von Willebranda

(vWF)

1) Czym jest?

2) Gdzie jest wytwarzany?

3) Jakie pełni funkcje?

Czynnik von Willebranda

glikoproteina



multimery łańcuchów o

różnej

masie cząsteczkowej

megakariocyty

Czynnik von Willebranda

Komórki
śródbłonka

syncytiotrofoblast

Tk. łączna
podśródbłonko
wa

Czynnik von Willebranda

osocze

Płytkikrwi

Czynnik von Willebranda

(vWF:Ag)

prawidłowy poziom w osoczu

~10 mg/L

(4 - 20 mg/L)

Funkcje czynnika von

Willebranda

 ułatwia adhezję płytek krwi do

komórek endotelium w
miejscu
uszkodzenia naczynia

 agregacja płytek

 tworzy kompleks z czynnikiem

VIII,
chroniąc go przed degradacją
proteolityczną ( aktywny cz.
VIII )

Choroba von Willebranda

Objawy:

- przedłużone i nadmierne krwawienia z
błon
śluzowych jamy ustnej i nosa
- skłonność do powstawania siniaków
śródskórnych
- nadmierne krwawienia miesiączkowe
- krwawienia i krwotoki po urazach i
zabiegach
operacyjnych
- w ciężkiej postaci samoistne krwotoki
do jam ciała i jam stawowych

Choroba von Willebranda

Częstość rozpoznań

na podstawie objawów

klinicznych

125 / 1 000 000

(0,0125%)

Choroba von Willebranda

Najczęściej przebiega

BEZOBJAWOWO

Choroba von Willebranda

Kiedy bezobjawowa, łagodna

odmiana

choroby może stać się

poważnym

problemem lekarza????



Choroba von Willebranda

Po dużej utracie krwi

rozcieńczenie krwi płynami

krwiozastępczymi powoduje

znaczne zmniejszenie stężenia

vWD w osoczu

MASYWNE KRWOTOKI

Choroba von Willebranda

typ I (AD)

najczęstsza postać vWD

- struktura cząsteczki vWF prawidłowa
- obniżenie poziomu antygenu (vWF:Ag)
i aktywności (vWF:RCo) czynnika vWF
poniżej
50% normy
- wydłużony lub prawidłowy czas kaolinowo-
kefalinowy(APTT)
- obniżone stężenie aktywnego cz. VIII
(VIII:C)
- czas krwawienia prawidłowy lub nieco

obniżony

Choroba von Willebranda

typ II (AD lub AR)

nieprawidłowa budowa multimerów

czynnika vW

- aktywność vWF (vWF:RCo) obniżona
- poziom vWF:Ag prawidłowy lub
obniżony
- stosunek vWF:RCo do vWF:Ag < 0,7
- stężenie VIII:C i APTT norma

lub

VIII:C obniżony i APTT przedłużony
- czas krwawienia wydłużony lub norma

Choroba von Willebranda

typ II

PODTYPY

 2A - brak ciężkich łańcuchów

multimerów

( brak wielkocząsteczkowych- HMW )

 2B - brak ciężkich łańcuchów

multimerów

( brak wielkocząsteczkowych- HMW )

 2N - brak lekkich łańcuchów

multimerów

( HMW norma, ale nieprawidłowa

budowa )

 2M - brak lekkich łańcuchów

multimerów

( HMW norma, ale nieprawidłowa

budowa )

Choroba von Willebranda

typ III ( AR)

brak vWF - najcięższa postać

vWD

- brak vWF:Ag
- brak aktywności vWF (vWF:RCo)
- stężenia VIII:C poniżej 10% normy
- APTT przedłużony
- czas krwawienia wydłużony

Choroba von Willebranda

Diagnostyka

- wywiad
- czas krwawienia
- czas kaolinowo-kefalinowy (APTT)
- aktywność prokoagulacyjna czynnika VIII
(VIII:C)
- aktywność vWF badana przy użyciu
ristocetyny
(vWF:RCo)
- poziom vWF:Ag w osoczu
- analiza multimerów vWF - elektroforeza

Choroba von Willebranda

Leczenie

( jest uzależnione od typu vWD)

Typ 1

- desmopresyna - spray donosowy ( w
Polsce
niedostępny)
- szczyt uwalniania po 1
godz.
- desmopresyna - wlew dożylny
- szczyt uwalniania po 1
godz.,
okres półtrwania
czynników vWF
i VIII:C w osoczu - 12
godz.

Choroba von Willebranda

Leczenie

( jest uzależnione od typu vWD)

Typ 2

-

podtypy 2A, 2M, 2N

- łagodne krwawienia

mogą
być leczone desmopresyną - ale nie zawsze
skuteczna
( konieczna ocena skuteczności- oznaczenie
vWF:RCo
-

podtyp 2B

- desmopresyna przeciwwskazana

- może
powodować małopłytkowość związaną z
aglutynacją
płytek
- koncentraty czynnika VIII zawierające HMW

Choroba von Willebranda

Leczenie

( jest uzależnione od typu vWD)

Typ 3

- koncentraty czynnika VIII
zawierające
wielkocząsteczkowe multimery cz.
vW (HMW)

( nie wszystkie koncentraty

rekombinowanego
cz. VIII zawierają HMW)

Choroba von Willebranda

Leczenie wspomagajace

-

leki antyfibrynolityczne

dożylnie lub doustnie - w krwawieniach z
błon
śluzowych
- przy
ekstrakcjach zębów
-

spongostan nasączony roztw. trombiny

miejscowo - przy krwawieniach z nosa
- do wypełnienia zębodołu
po
ekstrakcji zęba
-

leki hormonalne

zmniejszajace u kobiet krwawienia
miesiączkowe

Uwaga !

Choroba von Willebranda

U kobiet w III trymestrze ciąży
może wzrasnąć poziom vWF
wartości normy

5-7 doba po porodzie poziom
vWF spada do wartości sprzed
ciąży

Uwaga !

Rzekomy zespół von Willebranda

( opisano 36 przypadków)

przyczyna autoimmunologiczna -
przetoczony egzogenny czynnik
vW ma krótszy okres półtrwania