Polityka

konkurencyjności

sektorowej

prezentację przygotowali:

Magdalena Milewska

Anna Jaszczuk

Ewa Kasznia

Polityka gospodarcza i społeczna. Styczeń 2015r.

Spis treści:



Polityka konkurencji, sektorowa,



Ochrona polityki konkurencji w Polsce



Cechy,



.



.



.



Podsumowanie i wnioski

Polityka konkurencji



Zapewnienie przez państwo funkcjonowania systemu wolnorynkowego.



W Polsce politykę konkurencji prowadzi urząd antymonopolowy – Urząd
Ochrony Konkurencji i Konsumentów.



W UE za politykę konkurencji odpowiedzialny jest komisarz ds.
konkurencji.



Narzędzia potrzebne do stworzenia sytemu wolnorynkowego:

1.

Ustawy antymonopolowe,

2.

Nakładanie kar finansowych za praktyki monopolistyczne,

3.

Równe obciążenia podatkowe,

4.

Znoszenie subwencji,

5.

Blokowanie fuzji,

6.

Podział firmy,

Komisarz ds. konkurencji



Wchodzi w skład komisji UE,



Realizuje zakaz tworzenia praktyk kartelowych,



Realizuje zakaz nadużywania silnej pozycji na rynku,



Zapewnia jednakowe traktowanie przedsiębiorstwom prywatnym i
państwowym,



Kontrolowanie fuzji oraz krajowych subwencji.

System ochrony konkurencji w Polsce



Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów – centralny organ
odpowiedzialny za ochronę konkurencji na terenie RP.



Prezes UOKiK chroni konkurencję w układzie horyzontalnym (wszystkie rynki,
w 4 płaszczyznach)

1.

kontrola koncentracji — działania ex ante, zapobiegające monopolizacji rynków, polegające na
ocenie wpływu planowanych połączeń przedsiębiorstw na konkurencję i nakładanie odpowiednich
środków zaradczych;

2.

monitorowanie pomocy publicznej — działania ex ante, zapobiegające zniekształcaniu warunków
konkurowania, polegające na ocenie wpływu udzielanej pomocy publicznej na warunki konkurencji;

3.

ściganie antykonkurencyjnych porozumień między przedsiębiorcami — działania ex post,
przeciwdziałające kartelizacji i zniekształcaniu konkurencji, polegające na

4.

ściganie praktyk polegających na nadużywaniu pozycji dominującej — działania ex post,
przeciwdziałające monopolizacji rynków, zniekształcaniu konkurencji i eksploatowaniu
konsumentów przez podmioty posiadające szczególną pozycję na określonych rynkach właściwych.

System ochrony konkurencji w Polsce
cd.



Prezes Urzędu Zamówień Publicznych ochrona w układzie
horyzontalnym, odpowiedzialny za:

1.

właściwe funkcjonowanie konkurencji między przedsiębiorcami w obszarze zamówień
publicznych.



Prezes UZP posiada kompetencje w zakresie:

1.

tworzenia optymalnych ram prawnych

2.

unkcjonowania konkurencji w obszarze zamówień publicznych,

3.

kontroli prawidłowości stosowania prawa zamówień publicznych,

4.

działań edukacyjnych skierowanych do zamawiających i wykonawców.

System ochrony konkurencji w Polsce
cd.



Regulatorzy sektorowi, a więc centralne organy administracji
państwowej nadzorujące konkretne rynki. Należą do nich



Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (UKE)



Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (URE)



Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego(ULC)



Prezes Urzędu Transportu Kolejowego (UTK)



Komisja Nadzoru Finansowego (KNF)



Nadzoru wymagają w szczególności tak zwane rynki sieciowe (takie,
gdzie świadczenie usług odbywa się w oparciu o pewną infrastrukturę
sieciową, której powielanie jest ekonomicznie nieuzasadnione.)

System ochrony konkurencji w Polsce
cd.



ministrowie właściwi do spraw sektorów regulowanych (przygotowanie
aktów wykonawczych mających wpływ na działalność regulatorów
sektorowych, oraz sprawują bezpośredni nadzór nad działalnością
odpowiednich organów centralnych)



Prezes Rady Ministrów (sprawuje ogólny nadzór nad działalnością
organów administracji rządowej i powołuje szefów urzędów centralnych
tworzących trzon systemu ochrony konkurencji)



Sądy powszechne (oceniające zaskarżone czynności wymienionych
wyżej centralnych organów administracji publicznej)



Komisja Europejska(zapewnia spójność orzecznictwa krajowych organów
chroniących konkurencję z prawem europejskim)

Cele polityki konkurencji państwa



Celem głównym polityki konkurencji jest zapewnienie warunków do
funkcjonowania konkurencji w gospodarce wszędzie tam, gdzie może
ona wpływać na zwiększenie efektywności gospodarowania i
innowacyjności.



Polityka konkurencji na lata 2014–18 zawiera trzy cele cząstkowe, a
każdy z nich cele szczegółowe.

Cele polityki konkurencji państwa cd.



Cel cząstkowy I : Ochrona konkurencji;

Cel szczegółowy A: Zwalczanie nadużywania przez przedsiębiorców
pozycji dominującej;

Cel szczegółowy B: Zwalczanie zawieranych przez przedsiębiorców
antykonkurencyjnych porozumień;

Cel szczegółowy C: Przeciwdziałanie koncentracjom przedsiębiorców,
których skutkiem byłoby znaczące ograniczenie konkurencji na rynku, w
szczególności poprzez powstanie pozycji dominującej;

Cel szczegółowy D: Monitorowanie pomocy publicznej, udzielanej
przedsiębiorcom pod kątem ich wpływu na konkurencję.

Cele polityki konkurencji państwa cd.



Cel cząstkowy II: Tworzenie warunków do rozwoju konkurencji;

Cel szczegółowy A: Przeciwdziałanie negatywnym skutkom działań
dominantów i monopolistów dla uczestników rynków, na których
konkurencja nie może występować;

Cel szczegółowy B: Usuwanie barier dla powstawania konkurencji na
rynkach, gdzie do tej pory nie występowała;

Cel szczegółowy C: Regulacyjne oddziaływanie na rozwój konkurencji na
liberalizowanych rynkach.

Cele polityki konkurencji państwa cd.



Cel cząstkowy III: Wspieranie rozwoju konkurencji

Cel szczegółowy A: Tworzenie prawnego otoczenia gospodarki, które nie
ogranicza, a tam gdzie jest to możliwe, wspiera rozwój konkurencji;

Cel szczegółowy B: Wspieranie prokonkurencyjnych i wolnorynkowych zasad
działania gospodarek krajów z regionu jako warunku rozwoju konkurencji w
handlu międzynarodowym, komplementarnym elemencie konkurencji na
rynku wewnętrznym;

Cel szczegółowy C: Kształtowanie świadomości i postaw interesariuszy
(samorządów lokalnych, administracji, organizacji pozarządowych, placówek
naukowych i oświatowych, etc.), mogących mieć pozytywny wpływ na rozwój
konkurencji w kraju;

Cel szczegółowy D: Kształtowanie świadomości i postaw samych
przedsiębiorców i konsumentów, dotyczących pozytywnej roli konkurencji w
gospodarce oraz wpływu jej ochrony na funkcjonowanie społeczeństwa i
gospodarki;

Cel szczegółowy E: Edukowanie i informowanie przedsiębiorców i
konsumentów co do ich praw wynikających z prawa konkurencji i
możliwości przeciwstawiania się praktykom antykonkurencyjnym.