Pokolenie Kolumbów
Pokolenie Kolumbów (również
"pokolenie 1920") – nazwa pokolenia
młodych polskich poetów i
literatów, urodzonych około roku
1920, dla których okres wchodzenia
w dorosłość przypadł na lata II
wojny światowej.
To właśnie wojna była przeżyciem,
które ukształtowało ich twórczość w
największym stopniu.
Do pokolenia zalicza się
następujące osoby:
Jan Józef Szczepański (ur. 1919)
Gustaw Herling-Grudziński (ur. 1919),
Kamieńska (ur. 1920),
Machejek (ur. 1920),
Baczyński (ur. 1921),
Stroiński (ur. 1921),
Bratny (ur. 1921),
Borowski (ur. 1922),
Gajcy (ur. 1922),
Trzebiński (ur. 1922),
Czeszko (ur. 1923),
Hen (ur. 1923)
Gustaw Herling-
Grudziński
ur. 20 maja 1919 w
Kielcach,
zm. 4 lipca 2000 w
Neapolu
– polski pisarz,
eseista,
krytyk literacki,
dziennikarz, żołnierz,
więzień łagrów
i obozów NKWD.
Jan Józef Szczepański
ur. 12 stycznia 1919 w
Warszawie, zm. 20 lutego
2003 w Krakowie
– polski pisarz, reporter,
eseista, scenarzysta
filmowy i tłumacz,
taternik, podróżnik.
Był prezesem Związku
Literatów Polskich i
Stowarzyszenia Pisarzy
Polskich.
Witold Zalewski
ur. 4 stycznia 1921
w Siedlcach,
zm. 4 lutego 2009 w
Warszawie
– polski pisarz,
publicysta,
scenarzysta,
reportażysta,
uczestnik powstania
warszawskiego.
Krzysztof Kamil Baczyński
(ps. Jan Bugaj, Emil, Jan Krzyski, Krzysztof, Piotr
Smugosz, Krzysztof Zieliński, Krzyś; ur. 22
stycznia 1921 w Warszawie, zm. 4 sierpnia
1944 tamże) – polski poeta czasu wojny,
podchorąży, żołnierz Armii Krajowej,
podharcmistrz Szarych Szeregów, jeden z
przedstawicieli pokolenia Kolumbów, w czasie
okupacji związany z pismem „Płomienie” oraz
miesięcznikiem „Droga”. Zginął w czasie
powstania warszawskiego jako żołnierz
batalionu „Parasol” Armii Krajowej.
Krzysztof Kamil Baczyński
Tadeusz Różewicz
ur. 9 października 1921 w Radomsku, zm. 24
kwietnia 2014 we Wrocławiu) – polski poeta,
dramaturg, prozaik i scenarzysta, członek
Wydziału VI Twórczości Artystycznej Polskiej
Akademii Umiejętności; brat Janusza i
Stanisława, ojciec Jana.
Ważne dzieła:
-Kartoteka
-Ocalony
-Stara kobieta wysiaduje
-Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja
Tadeusz Różewicz
Tadeusz Borowski
ur. 12 listopada1922 w Żytomierzu,
zm. 3 lipca 1951 w Warszawie
– polski poeta, prozaik, publicysta.
Bohdan Czeszko
pseud. Agawa,
ur. 1 kwietnia 1923 w Warszawie,
zm. 21 grudnia 1988 w Warszawie
– pisarz polski, scenarzysta i
publicysta, poseł na Sejm PRL IV, V, VI
i VII kadencji.
Prawie wszyscy przystępowali do egzaminu
dojrzałości w 1939 roku. Ze względu na różne
losy i wynikające stąd doświadczenia pokolenie
to dzieli się na dwie grupy. Pierwsza grupa to
pisarze, którzy brali aktywny udział w
warszawskiej konspiracji i debiutowali w czasie
wojny w wydawnictwach podziemnych. Czerpali
z poetyki dwudziestolecia międzywojennego, a
w zakresie eseistyki wzorowali się na pokoleniu
1910. Wypracowana własna estetyka oraz
poruszane problemy nie były kontynuowane w
literaturze polskiej po 1945 roku. Żaden pisarz z
tej grupy nie przeżył wojny (Baczyński,
Stroiński, Gajcy i Trzebiński).
Grupa druga to pisarze, którzy zadebiutowali zaraz po
wojnie, a ich twórczość nie miała łączności z okresem
dwudziestolecia międzywojennego. Zwani byli
powszechnie "ocalałymi". Ich wspólnym przeżyciem
była walka zbrojna z okupantem niemieckim,
konspiracja, partyzantka i powstanie warszawskie.
Zaraz po przeżyciach obozowych lub po wyjściu z
partyzantki koncentrowali się na twórczości literackiej -
przeżycia wojenne zastąpiły im edukację w tym
zakresie. W trakcie trwania wojny panowało wśród nich
powszechne poczucie wspólnoty pokoleniowej, jednak
zaraz po wojnie to poczucie (ze względów politycznych)
zostało zerwane i każdy z pisarzy w konsekwencji
zadebiutował osobno. Głównym punktem odniesienia w
powstałej literaturze było poczucie "zarażenia śmiercią"
oraz to, że nastąpił koniec wszelkich wartości; II wojna
światowa odcisnęła swoje piętno na całej ich twórczości.
Pokolenie Kolumbów to ludzie. To młodzież
walcząca podczas II wojny światowej o
niepodległość swojego państwa, swojej
ukochanej
Polski.
Wojna
odebrała
wszystkim marzenia, możliwość do ich
realizacji i normalnego życia. Zmusiła do
patrzenia
na
krew,
łzy,
przemoc,
wyrządzane krzywdy, a przede wszystkim
na śmierć. Wspomnienie tego czasu
zmieniło zwykłych ludzi w bohaterów. Tych,
którzy oddali swoje serce, młodość, życie za
kraj.
ZA WOLNOŚĆ!