Staw krzyżowo –
biodrowy
Budowa stawu
•
Staw płaski utworzony przez kości krzyżową i
biodrową. Powierzchnie stawowe tworzą:
powierzchnia uchowata kości biodrowej oraz
powierzchnia uchowata kości krzyżowej.
•
Powierzchnie stawowe pokryte są przez
chrząstkę włóknistą, a między nimi znajduje
się wąska szczelina stawowa.
•
Niewielki zakres ruchomości w stawie
Bierna stabilizacja stawu
•
Staw posiada torebkę stawową o krótkich włóknach, która w
niewielkim stopniu blokuje kości przed przemieszczaniem się.
•
Z tego względu wewnątrz stawu występują dodatkowe więzadła
krzyżowo-biodrowe międzykostne (całkowicie przykryte i
zrośnięte z w. biodrowo – krzyżowymi grzbietowymi)
•
Na zewnątrz stawu występują odpowiednio więzadła
krzyżowo-biodrowe brzuszne oraz więzadła biodrowo-
krzyżowe grzbietowe.
•
Pośrednio staw wzmacniają więzadła:
-biodrowo-lędźwiowe,
-krzyżowo-guzowe,
-krzyżowo-kolcowe.
W. krzyżowo-
biodrowe
brzuszne
W. krzyżowo
-biodrowe
grzbietowe
W.
biodrowo -
lędźwiowe
W. krzyżowo
-guzowe
W. krzyżowo-
kolcowe
Czynna stabilizacja stawu
krzyżowo - biodrowego
•
Do najważniejszych grup mięśniowych
stabilizujących należą:
-taśma powierzchowna tylna,
-taśma funkcjonalna tylna,
-układ boczny,
-taśma funkcjonalna przednia.
Taśma
powierzchowna tylna
Odpowiada układowi podłużnemu głębokiemu, a
przebiega ona następująco:
podeszwowa powierzchnia palucha i palców
->
rozcięgno podeszwowe i krótkie zginacze
palców
->
pięta
->
ścięgno Achillesa
->
mięsień
brzuchaty łydki
->
kłykcie kości udowej
->
mięśnie kulszowo-goleniowe
->
guz
kulszowy
->
więzadło krzyżowo-guzowe
->
kość krzyżowa
->
powięź piersiowo-
lędźwiowa
->
mięsień prostownik grzbietu
->
guzowatość potyliczna
->
czepiec ścięgnisty
->
powięź czaszki
->
brzeg nadoczodołowy.
Taśma funkcjonalna tylna
Wg. Diane Lee jest analogiczna do pasma tylnego
skośnego, którae przebiega następująco:
guzowatość piszczelowa
->
ścięgno podrzepkowe
->
rzepka
->
mięsień obszerny boczny
->
trzon
kości
udowej
->
mięsień pośladkowy wielki
->
kość krzyżowa
->
powięź krzyżowa i piersiowo-
lędźwiowa
->
mięsień najszerszy grzbietu
->
trzon
kości ramiennej.
•
W mechanizmie działania dużą rolę odgrywa mięsień
pośladkowy wielki, którego włókna wplatają się w
powięź piersiowo-lędźwiową i włókna mięśnia
najszerszego grzbietu.
•
Aktywność taśmy odgrywa znaczącą rolę w kompresji
stawowej, podczas chodu i ruchów skrętnych.
Układ boczny
Utworzony z mięśnia pośladkowego
średniego i małego oraz mięśni
przywodzicieli uda po stronie
przeciwnej. Pomimo braku
bezpośredniego oddziaływania na
ryglowanie wymuszone stawu
krzyżowo biodrowego to odgrywają
one dużą rolęw działaniu miednicy w
trakcie stania i chodzenia.
Automatycznie blokowany w wypadku
niestabilności stawów.
Taśma funkcjonalna
przednia
Częściowo odpowiada układowi
przedniemu skośnemu tworzonemu przez
mięśnie skośne brzucha. Przebiega
następująco:
kresa chropawa kości udowej
->
mięsień przywodziciel długi
->
guzek
kości łonowej i spojenie łonowe
->
boczny brzeg mięśnia prostego
brzucha
->
chrząstki 5 i 6 żebra
->
boczny brzeg mięśnia piersiowego
większego
->
brzeg kości ramiennej.
Ryglowanie strukturalne
i czynnościowe
*Model stabilizacji stawów krzyżowo-biodrowych opracowany przez
grupę holenderskich naukowców z Uniwersytetu Erazma w
Rotterdamie. Ich własność intelektualna kosztuje 12 Euro, w związku z
czym nie przeczytałam pełnej wersji artykułu, a jedynie posłużyłam się
streszczeniem.
•
Model ten uwzględnia istnienie dwóch ściśle
powiązanych ze sobą mechanizmów
umożliwiających zachowanie stabilności
wspomnianych stawów: zamknięcia
strukturalnego oraz zamknięcia siłowego
•
Ryglowanie strukturalne (samoistne) - realizowane
jest dzięki nieregularnemu ukształtowaniu powierzchni
stawów krzyżowo-biodrowych oraz ich specyficznemu
ustawieniu w przestrzeni, które uniemożliwia
przemieszczanie się centralnego elementu ku dołowi.
•
Ryglowanie siłowe (wymuszone) - biorą w nim
udział liczne więzadła oraz mięśnie tworzące
charakterystyczne mięśniowo-powięziowe taśmy
stabilizacyjne. Centralny element układu pozostanie
stabilny jedynie gdy zadziałają siły poprzeczne
zwiększając tarcie. Jest do tego potrzebny nakład
energii.
W wyniku współdziałania tych obydwu mechanizmów w
obrębie miednicy uzyskuje się tzw.
efekt autoryglowania stawów krzyżowo-biodrowych.
Ryglowanie samoistne
Ryglowanie wymuszone
Autoryglowanie stawów krzyżowo - biodrowych
•
Poprzez anatomiczne uwarunkowania
budowy stawu, w pozycji wyprostnej na staw
działają siła ścinająca, zorientowana
równolegle do powierzchni stawu i
zorientowana prostopadle siła
kompresyjna.
•
Siła kompresyjna powoduje, zwiększenie
zawartości stawu i zmniejszenie jego
ruchomości, co zabezpiecza go skutecznie
przed podwichnięciem – zwiększenie
obciążenia powoduje zwiększenie stabilności
•
W zrównoważeniu siły ścinającej istotną rolę
odgrywa budowa powierzchni stawowej
(płaska/pofałdowana) oraz struktura
chrząstki wyścielającej jamę stawu
(gładka/szorstka).
•
Siły poprzeczne powodują przesunięcie
elementów kostnych względem siebie, aż do
momentu zadziałania oporu struktur
ograniczających staw biernie (więzadeł) lub
czynnie (mięśni).
•
Istnienie sił poprzecznych stwarza ryzyko
wystąpienia urazów, w związku z zachwianą
liniową orientacją członów kostnych. W
wypadku stawu kulistego taka możliwość nie
istnieje ze względu na kształt powierzchni
stawowych.
•
Siła zginająca spowoduje przesunięcie,
które będzie przechyleniem bocznym jednego
z elementów kostnych. Dojdzie tym samym
do niesymetrycznego rozszerzenia szpary
stawu po jednej stronie. Położenie punktu
kontaktu kości zaś, przemieści się na
krawędź ich powierzchni.
•
By zapobiec hypermobilności, staw ten posiada
silny układ mięśniowo – powięziowo –
więzadłowy. Mechanizm zamknięcia
strukturalnego optymalizuje funkcjonalność
działania mechanizmu zamknięcia siłowego.
•
Siły ścinające działające na staw są
równoważone przez duże grupy mięśniowe, które
wytwarzają siły prostopadłe do powierzchni
stawu, przez co zwiększają kompresję i tarcie. To
zapewnia skuteczność zamknięcia siłowego.