ROŚLINY MOTYLKOWATE
STOSOWANE
NA UŻYTKI ZIELONE
Systematyka botaniczna – rośliny
motylkowate drobnonasienne
Rodzina motylkowate (bobowate) –
Fabaceae Lindl. (Papilionaceae Hall.,
Leguminosae Juss.)
Znaczenie roślin motylkowatych
na użytkach zielonych
Niezbędny składnik roślinności łąk i pastwisk
racjonalnie użytkowanych
Kilkakrotny, duży plon zielonej masy w okresie
wegetacji
Symbioza z bakteriami brodawkowymi (Rhizobium) -
wiązanie N atmosferycznego (1% udziału w runi =
2,5-3 kg związanego N)
Uruchamianie trudnodostępnych dla innych roślin
składników pokarmowych z głębszych warstw gleby
(związki fosforu, wapnia i potasu)
Zwiększanie żyzności gleby (próchnica) - dobry
przedplon dla wielu gatunków (zaw. N w resztkach
1,6-2,2%)
Duża wartość paszowa;
wysoka zawartość białka (18-25%)
(korzystny skład aminokwasowy)
niższa zawartość włókna (szczególnie
ligniny i hemicelulozy)
dobra strawność i wolniejsze tempo
starzenia się roślin
wysoka zawartość Ca, P, i K oraz
mikroelementów i witamin: B, C, D i K
oraz prowitaminy A (karotenu).
dobra smakowitość
Dobre zacienianie gleby przeciwdziałające
rozwojowi chwastów
Korzystny wpływ na strukturę gleby (długie
korzenie palowe, zacienianie gleby)
Ochrona gleby przed erozją
Wykorzystanie w zagospodarowaniu terenów
trudnych
Wykorzystanie w systemie agro-leśnym –
poprawa wartości paszy ograniczenie
pożarów
Wady roślin motylkowatych
Nadmierne przesuszanie gleb
Duże wymagania pH gleby
Możliwe duże straty podczas
konserwacji
zielonki
Charakterystyka
morfologiczna
roślin motylkowatych
Korzeń
Korzeń palowy z licznymi korzeniami bocznymi (u koniczyny
białej krótki)
Wytwarzanie szyjki korzeniowej z pąkami (zgrubiała część
łodygi przechodząca w korzeń)
Różowe zabarwienie brodawek świadczy o procesie wiązania
azotu
Największa intensywność wiązania występuje przed
kwitnieniem
Łodyga
Pędy wyprostowane,wzniesione, półleżące lub leżące,
rozgałęzione, owłosione lub gładkie
Kwiatostany
W formie główki (koniczyny, komonice, lucerna nerkowata)
Rośliny motylkowate
stosowane na użytki
zielone
B. Rutkowska
Atlas roślin łąkowych
i pastwiskowych
PWR i L
Warszawa 1984
KONICZYNA ŁĄKOWA
Trifolium pratense L.
• Występuje na
glebach
żyznych,
umiarkowanie
wilgotnych.
• Wysiewana
w mieszankach
z trawami
na łąki trwałe i
przemienne
KONICZYNA BIAŁORÓŻOWA
(SZWEDZKA)
Trifolium hybridum L.
• Występuje na glebach
średnio wilgotnych
i wilgotnych, żyznych.
Wysiewana
w mieszankach z trawami
• na wilgotne łąki i
pastwiska
trwałe
• na użytki przemienne,
w uprawie polowej
KONICZYNA BIAŁA
Trifolium repens L.
• Roślina o małych
wymaganiach
siedliskowych.
• Wysiewana w
mieszankach
na pastwiska trwałe,
użytki przemienne
oraz w uprawie polowej.
KOMONICA ZWYCZAJNA
Lotus corniculatus L.
• Występuje w
siedliskach
okresowo
posusznych, gl.
mineralne, zasobne w
wapń.
• Wysiewana w
mieszankach
na łąki trwałe,
w uprawie polowej,
czasem na pastwiska.
KOMONICA BŁOTNA
Lotus uliginosus L.
• Występuje na
wilgotnych
łąkach, gl. torfowe i
mineralne
• Wysiewana
sporadycznie
na łąkach trwałych
(brak
nasion).
LUCERNA NERKOWATA
Medicago lupulina L.
• Występuje
na glebach mineralnych,
zasobnych w wapń,
suchych i średnio
wilgotnych,
ciepłych i przewiewnych.
• Stosowana w
mieszankach
na łąki i pastwiska trwałe
(niskie plony).
Użytki przemienne
LUCERNA
SIEWNA
LUCERNA
MIESZAŃCOWA
LUCERNA
SIERPOWATA
Rośliny motylkowate
dziko
rosnące
Koniczyna rozdęta
• Występuje na mało
żyznych pastwiskach,
na glebach zasolonych
•Bardzo niskie plony,
słabo odrasta
Koniczyna
drobnogłówkowa
• Występuje na łąkach
ekstensywnie
użytkowanych
• bardzo niskie plony,
•słabo odrasta,
• ustępuje pod wpływem
nawożenia
Groszek żółty
• Występuje na
łąkach
ekstensywnie
użytkowanych
• niskie plony,
• wymaga rośliny
podporowej,
• ma gorzki smak
Wyka ptasia
• Występuje na
łąkach
ekstensywnie
użytkowanych
• niskie plony,
• wymaga rośliny
podporowej,
Wilżyna bezbronna
• Występuje na
ekstensywnych
pastwiskach,
gl. mineralne, suche i mało
żyzne, zasobne w wapń
•Roślina bezwartościowa
• Ograniczanie
występowania:
częste i niskie koszenie
intensywne nawożenie
racjonalny wypas
kwaterowy
Dziękuje za uwagę