Dyfuzyjne
techniki
separacji
membranowej
Dyfuzyjne techniki separacji
membranowej
Separacja
składników
rozdzielanej
mieszaniny
zachodzi pod wpływem
różnicy stężenia (C
i,N
> C
i,P
)
w
roztworach
ciekłych
po
obu
stronach
membrany
lub
różnicy ciśnienia cząstkowego
(p
i,N
>p
i,P
)
składników w przypadku rozdzielania
mieszanin gazowych:
2
Koncentrat
Retentat
Membrana
Permeat
Nadawa:
i,j
C
i,N
C
i,P
i
p
i,P
p
i,N
Jeden
ze
składników
mieszaniny
jest
preferencyjnie
transportowany
przez
membranę.
Dyfuzja
jest podstawowym mechanizmem
transportu substancji (masy) przez membranę.
C
i,N
> C
i,P
p
i,N
>p
i,P
Dyfuzja
Dyfuzja jest to zatem proces samorzutnego
przepływu (migracji) materii w kierunku
przeciwnym do gradientu stężenia w układzie
jednofazowym i dwu- lub wielo-składnikowym.
Zgodnie z II zasadą termodynamiki proces przebiega do
osiągnięcia stanu równowagi, tj. do wyrównania stężeń.
Ważną właściwością materii jest ruch molekularny w gazach i
cieczach, czyli transport substancji, czy też transport materii.
Proces ten nazywa się
dyfuzją
.
dC/dx - gradient stężenia
wzdłuż osi X
dC/dx
x
C
i
C
i
=0
strumień materii
- strumień materii, tj. liczba cząstek lub masa
przenoszona (m) przez metr kwadratowy (S) w jednostce
czasu (t)
Miarą szybkości dyfuzji jest jego
strumień
J
i
,
czyli
ilość
przechodząca
przez
jednostkę
powierzchni w jednostce czasu -
dt
dm
s
1
J
i
i
=
J
i
3
Przepływ
masy
składnika
i,
J
i
,
zmierzający do wyrównania stężenia
tego składnika w całym układzie, a więc
zmierzający
do
osiągnięcia
stanu
równowagi, jest wprost proporcjonalny
do
wielkości
gradientu
stężenia
składnika i:
D
i
– współczynnik dyfuzji [cm
2
/s], [m
2
/s];
oznacza masę substancji, która przedyfunduje
przez powierzchnię 1 cm
2
w ciągu 1 sek pod
wpływem gradientu stężenia: 1 g·cm
-3
/cm.
I prawo
Ficka:
dx
dC
D
J
i
i
i
-
=
4
Stosowanie pierwszego prawa Ficka w praktyce jest szczególnie
proste w tych przypadkach, gdy zachowana jest
stałość
gradientu stężenia
.
t
i
i
x
i
x
C
D
t
C
2
2
II prawo Ficka –
opisuje szybkość zmiany stężenia w
określonym punkcie układu w wyniku dyfuzji:
Zmiana stężenia w czasie w
określonym punkcie x jest równa
iloczynowi
pochodnej
gradientu
stężenia
względem
odległości
i
współczynnika dyfuzji.
Uzyskanie natomiast danych o przestrzennym i czasowym
rozkładzie stężeń umożliwia drugie prawo Ficka.
dC/d
x
x
C
i
C
i
=0
strumień materii
Dyfuzja
Współczynnik dyfuzji (D) kulistej cząsteczki o
promieniu r
jest powiązany w prosty sposób z
lepkością
()
zależnością
Einsteina-
Smoluchowskiego :
r
T
k
D
B
6
Rośnie natomiast znacznie ze wzrostem
temperatury
,
gdyż ze wzrostem temperatury zwiększa się energia
kinetyczna cząsteczek, a tym samym ich ruchliwość:
RT
E
0
a
e
D
D
k
B
– stała Bolzmana
T - temperatura
E
a
– energia aktywacji
(rozpuszczania, przeniesienia)
T – temperatura, R – stała gazowa
5
Czyli współczynnik dyfuzji (D) maleje ze wzrostem
promienia cząstki i
lepkością
.
Współczynnik dyfuzji w
niektórych roztworach
wodnych
NaCl 1,39·10
-5
m
2
/s
maltoza
0,42·10
-5
m
2
/s
białko osocza 0,06
·
10
-5
m
2
/s
ureaza 0,035
·
10
2
/s
D
0
- maksymalny współczynnik
proporcjonalności dyfuzji (w
nieskończenie wysokiej
temperaturze)
6
Dializa,
Separacja gazów/par,
Perwaporacja,
Kontaktory membranowe:
destylacja membranowa,
membrany ciekłe – ekstrakcja
membranowa,
absorpcja membranowa.
Dyfuzyjne techniki
separacji membranowej
Dializa
jest
procesem
rozdziału,
w
którym
wykorzystuje się
różnice
w
szybkości
dyfuzji
składników
roztworu
ciekłego
zgodnie
z
prawem dyfuzji Ficka,
Dializa
Dializa klasyczna –
substancja chemiczna dyfunduje poprzez
membranę
obojętną
dzięki różnicy stężeń roztworów po obu jej
stronach
.
Dializa dyfuzyjna
- (diffusion dialysis)
Proces separacji wywołany różnicą stężeń, wykorzystujący
różnicę szybkości dyfuzji rozdzielanych składników mieszaniny
w
membranie jonowymiennej.
Dializa Donnana
- (Donnan dialysis)
Proces usuwania/zatężania danego jonu z wykorzystaniem
monopolarnej
membrany
jonowymiennej
,
oparty
na
równowadze Donnana i
interdyfuzji
.
7
ale również różnice współczynników podziału w materiale
membrany. Jest to ogólna zasada
mechanizmu transportu
dyfuzyjno-rozpuszczalnościowego,
uwzględniającego
zarówno cechy dynamiczne cząsteczek rozdzielanych jak i
ich specyficzne oddziaływania z materiałem membrany.
Dializa klasyczna
Dializa klasyczna
– substancja chemiczna
dyfunduje
poprzez membranę
obojętną
dzięki
różnicy stężeń
roztworów po obu jej stronach.
Przez membranę porowatą
przenikają cząsteczki wody
oraz substancji małocząsteczkowych lub jony
,
natomiast
substancje
wielkocząsteczkowe
lub
koloidalne są zatrzymywane.
Roztwór oczyszczony
Dializat (woda)
membrana
Roztwór zasilający
Koloid + elektrolit
C
i,N
>
C
i,P
C
i,N
C
i,P
i
8
9
Od czego zależą parametry mające wpływ na szybkość i
selektywność w procesie dializy?
Od właściwości roztworów i membrany
- rozpuszczalność składników w membranie i
współczynnik dyfuzji
- fizykochemiczne właściwości przenikających
składników
- charakter materiału membrany
Od warunków prowadzenia procesu: temperatura,
ciśnienie i stężenie roztworów
- Regenerowana celuloza i octan
celulozy
- Alkohol poliwinylowy
- Kwas
poliakrylowy
i
inne
polimery
W dializie klasycznej
membrana
zbudowana jest z
hydrofilowego polimeru
obojętnego chemicznie, o
budowie symetrycznej, bez mierzalnych porów:
10
Dializa
jest
najczęściej stosowana
do
rozdziału
substancji
małocząsteczkowych
od
wielkocząsteczkowyc
h (mechanizm taki
jest oparty na różnicy
wielkości cząstek).
ZASTOSOWANIE DIALIZY:
HEMODIALIZA
–
(układ membranowy
stanowi
sztuczną
nerkę,
zdolną
do
usuwania
z
krwi
małocząsteczkowych
substancji
toksycznych
jak:
mocznik,
kreatyna,
fosforany,
kwas
moczowy. Stosuje się
membrany w formie
włókien kapilarnych z
materiałów które są
tolerancyjne
przez
składnik krwi.
OCZYSZCZANIE ŁUGU SODOWEGO
OD HEMICELULOZ W PROCESIE
WISKOZOWYM
USUWANIE ALKOHOLU Z PIWA
OCZYSZCZANIE ROZTWORU CUKRU
W JEGO PRODUKCJI PRZEMYSŁOWEJ