Metoda Zadaniowa

Powiesz – zapomnę
Pokażesz – zapamiętam
Przeżyję, doświadczę-
zrozumiem

Metoda zadaniowa (motywująco-

prowokująca)

• polega na powierzaniu dzieciom i

młodzieży zadań, których
wykonywanie prowadzi do zmian ich
zachowań i postaw , także do
wzbogacenia ich wiedzy i
doświadczenia w określonej dziedzinie
działalności. Chodzi tu o szeroko pojętą
działalność prospołeczną. (Łobocki)

 

Muszyński i Konarzewski

• Przydzielanie funkcji i ról społecznych –

wychowawca powinien wdrażać dziecko do
pełnienia przydzielonej roli lub funkcji odwołując
się do jego inicjatywy, a unikając przymusu,
powinien zapewniać mu maksimum swobody.

 
• Istotą tej metody jest uruchamianie własnych

działań wychowanka za pomocą odpowiednich
sposobów .W metodzie tej wychowawca tworzy
realne sytuacje będące dla wychowanka
wyzwaniem.

Metodę zadaniową można stosować:

• w rodzinie np.:
wynoszenie śmieci, pielęgnacja roślin, robienie

zakupów artykułów żywnościowych itp.

• w szkole np.:
pomoc koleżeńska oraz: Dbałość o czystość w

klasie, Nieprzeszkadzanie sobie nawzajem,
organizowanie uroczystości i imprez klasowych

• poza szkołą i rodziną np.:
Wyraz troski, pamięci i szacunku dla ludzi

potrzebujących. pomoc w codziennych
czynnościach.

Zalety i wady tej metody:

Uczy:
• zastosowania zdobytej

wiedzy w praktyce

• planowania i organizacji

pracy

• samodzielności
• korzystania z różnych

źródeł

informacji
• Najczęściej ma charakter
Interdyscyplinarny –

integruje

wiedzę z różnych dziedzin
 

• Wysoka

nieprzewidywalność
efektów

• Długi czas realizacji
• Konieczność skrupulatnej

dokumentacji

• Różne tempo pracy

zespołów

• Kłopoty z dostępem do

źródeł

• Długi czas gromadzenia

informacji

Na czym polega stawianie

zadań?

• Na wprowadzeniu nowej wizji alternatywnej 
• Na wprowadzeniu lub powiększeniu rozbieżności

między ustalonym i zaakceptowanym celem, a
odpowiadającym mu stanem faktycznym;

• Na modyfikacji pola zadaniowego i ma

zastosowanie wówczas, gdy osoba już
zaangażowała się w jakieś zadanie, a
wychowawca chce rozszerzyć lub zmienić jej
działanie.

 

Kryteria doboru zadań:

• Wiek
• Płeć
• Poziom rozwoju jednostki
• Wielkość grupy
• Środowisko

Rodzaje zadań:

• Klasyfikacja według:

1. treści
2. struktury
3. funkcji wychowawczej:

• Zadania, które są stawiane wychowankowi z myślą o zmianach w

strukturze jego wiedzy; kontakt z dziedzinami, które są
niedostatecznie lub nieadekwatnie reprezentowane w jego
pojęciach; cel może być różny od funkcji wychowawczej.

• Zadania, które mają wzbogacić repertuar technik adaptacyjnych

wychowanka; rozwinięcie określonych umiejętności; funkcja
pokrywa się z celem.

• Zadania, które mają doprowadzić do zmian w systemie postaw

wychowanka; prowadzi do konfliktu wartości i do opowiedzenia
się za jedną z nich.

• Oprócz tego wyróżniamy zadania: A. indywidualne; B. grupowe

UMIEJĘTNOŚCI, JAKIE KSZTAŁTUJE W WYCHOWANKU

TA METODA:

• pewność siebie,
• planowanie działań,
• rozwiązywanie problemów,
• twórcze i analityczne myślenie,
• współpraca,
• odpowiedzialność,
• wytrwałość,
• umiejętność dawania i dzielenia się z innymi,
• podejmowanie ryzyka.

WARUNKI SKUTECZNOŚCI TEJ METODY:

• umiejętne formułowanie zadań,
• zaangażowanie,
• stopniowanie trudności,
• obiektywna ocena działalności

wychowanka,

• pogłębianie samodzielności

wychowanka.

Najważniejszymi cechami metody projektu są:
-powierzanie dziecku zadań
- zerwanie z zasadą dominacji nauczyciela,
- samodzielne planowanie i przeprowadzanie pracy
przez uczniów,
- uczenie się poprzez rozwiązywanie problemów,
- zdobywanie wiedzy z jednoczesnym jej
wykorzystaniem w praktyce,
- korzystanie z różnych źródeł informacji,
- interdyscyplinarność.