Rafał Amelian

POZYCJE WYJŚCIOWE I

ĆWICZEBNE

Pozycja ta zapewnia obciążenie

kręgosłupa do ucisku osiowego co sprzyja
przyjęciu pozycji skorygowanej. Należy
jednak zwrócić uwagę na proste ułożenie
ciała, symetryczne ustawienie głowy (wzrok
w górę). Nacisk podłogi na szczyt
kifozy piersiowej sprzyja zmniejszeniu tej
krzywizny kręgosłupa

Leżenie tyłem



Pozycja ta zapewnia obciążenie kręgosłupa do
ucisku osiowego sprzyjając uzyskaniu korekcji. Ciało
powinno być ułożone prosto, symetrycznie w
stosunku  do linii środkowej. Dzieci nie powinny
opierać się na łokciach, gdyż powoduje to
pogłębienie lordozy lędźwiowej.  Ręce powinny leżeć
ugięte na podłodze. Dłoń – na dłoni, broda oparta na
dłoniach, a klatka piersiowa przylegać do podłogi.
W większości ćwiczeń w leżeniu przodem pod
brzuch, w okolice  pępka, podkłada się zrolowany
kocyk, by zabezpieczyć lordozę przed jej
powiększaniem w trakcie ćwiczeń.

Leżenie przodem



Pozycja ta jest często wykorzystywana w
gimnastyce korekcyjnej. Zapewnia obciążenie
kręgosłupa od ucisku osiowego, umożliwia
hiperkorekcję nadmiernej kifozy piersiowej i
lordozy lędźwiowej, a przez zmianę kąta
między tułowiem, a nogami pozwala na
indywidualny dobór umiejscowienia szczytu
hiperkorekcji. Dzięki wyciągnięciu rąk po
podłodze w przód, uzyskuje się również
elegancję kręgosłupa oraz rozciągnięcie aktonu
dolnego mięśnia piersiowego wielkiego.

Pozycja niska Klappa 



Zapewnia ona podobnie jak pozycja niska
Klappa, odciążenie kręgosłupa do ucisku
osiowego, hiperkorekcję nadmiernej kifozy
piersiowej i i lordozy lędźwiowej z
możliwością doboru umiejscowienia szczytu
hiperkorekcji. Ponadto zapewnia korekcję
ustawienia łopatek – zbliżenie ich do
kręgosłupa i przyciśnięcie do klatki
piersiowej, a także sprzyja rozciągnięcia
aktonu środkowego mięśnia piersiowego
wielkiego.

Pozycja średnia Klappa  



Zwany jest także pozycją klęku podpartego.
Pozycja ta odciąża kręgosłup od ucisku
osiowego i zapewnia swobodę ruchu
kręgosłupa. Występuje tu jednak tendencja
do pogłębiania lordozy lędźwiowej,
wysuwania barkówko przodu i rozsuwania
łopatek, co się sprzyja utrzymaniu pozycji
skorygowanej.

 
Pozycja wysoka Klappa



W tej pozycji trudno utrzymać korekcję
postawy. Nie ma tu odciążenia kręgosłupa,
brak jest stabilizacji odcinkowej, występuje 
tendencja do pogłębiania lordozy lędźwiowej.
Jedynie stopy są odciążone. Polecając dziecku
przyjęcie tej pozycji należy zwrócić uwagę
na wciągnięcie brzucha, elongację kręgosłupa,
wypuklenie klatki piersiowej, ściągnięcie
łopatek i poprawne ustawienie głowy. Pozycja
ta powinna być stosowana w końcowym
okresie procesu korygowania postawy.

Klęk prosty 



Pozycja ta jest chętnie przyjmowana przez
dzieci. Dziecko może ją utrzymać przez
dłuższy czas. Kręgosłup jest obciążony osiowo
i występuje tendencja do pogłębiania lordozy
lędźwiowej. Należy zwrócić uwagę na
wciągnięcie brzucha, elongację kręgosłupa,
wypuklenie klatki piersiowej, ściągnięcie
łopatek i poprawne ustawienie głowy. W
pozycji tej stopy powinny być skierowane
palcami do wewnątrz Szerokie ustawienie pięt
jest szczególnie korzystne przy ich koślawości.

 
Siad klęczny



Pozycja ta powoduje likwidację lordozy
lędźwiowej, a nawet kifotyczne ustawienie
tego odcinka kręgosłupa. Zapewnia to
stabilizację odcinka lędźwiowego, jednak
sprzyja pogłębianiu kifozy piersiowej,
wysunięciu barków i głowy do przodu.
Pozycję tę powinno się wykorzystywać do
ćwiczeń korygujących odcinek piersiowy w
przypadkach, gdy zależy nam na stabilizacji
odcinka lędźwiowego. Nie powinno się jej
stosować w przerwach ćwiczeń.  

Siad skulny



Jest pozycją często wykorzystywaną w
zajęciach gimnastyki korekcyjnej. Powoduje
podobnie jak siad skulny, likwidacje lordozy
lędźwiowej i zapewnia stabilizację odcinak
lędźwiowego kręgosłupa. Stopień tej
stabilizacji zależy od wielkości ugięcia nóg.
Siad ugięty, w odróżnieniu od skulnego nie
powoduje pogłębienia kifozy piersiowej.
Można je dodatkowo zapobiegać polecając
dziecku oparcie dłoni za sobą.

Siad ugięty



Jest pozycją często stosowaną w zajęciach
korekcyjnych, łatwą do przyjęcia i
akceptowaną przez dzieci. Powoduje
zmniejszenie lordozy lędźwiowej, sprzyja
korekcji koślawych kolan i koślawych pięt.
Dłuższe przebywanie w tej pozycji może
sprzyjać pogłębianiu kifozy piersiowej.

Siad skrzyżny



Pozycja ta powoduje zmniejszenie lordozy
lędźwiowej. U dzieci z przykurczem kifoza
odcinka lędźwiowego kręgosłupa i tendencje
do pochylenia całego ciała do przodu.
Oparcie dłoni za sobą sprzyja 
wyprostowaniu pleców i wypukleniu klatki
piersiowej.

 
Siad prosty



W pozycji tej kręgosłup jest odciążony i
ulega elongacji. Zmniejszają się krzywizny
kręgosłupa i ulegają rozciąganiu mięśnie
przykurczone zwłaszcza piersiowe.
Jednocześnie jednak następuje oddalenie
łopatek od kręgosłupa i rozciąganie mięśni
ściągających łopatki. Z tego powodu zwis
bierny powinien być stosowany z rozwagą i
przez krótki czas.

Zwis bierny



W zwisie tym głowa jest wyciągnięta w
górę, obojczyki ustawione  prawie  
poziomo, a łopatki utrzymywane bliżej
kręgosłupa. Pozycja ta  zapewnia korzystne
dla postawy obciążenie, elongacje
kręgosłupa poprawniejsze ustawienie
łopatek. Ten  rodzaj zwisu powinien być 
preferowany w zajęciach gimnastyki
korekcyjnej.

Zwis czynny



Jest pozycją osiowo obciążającą kręgosłup. Występuje tu
tendencja do pogłębiania krzywizn kręgosłupa, czemu
sprzyja dodatkowo brak stabilizacji. Pozycje tę powinno się
stosować w końcowych etapach procesu korekcji postawy,
gdyż dziecko potrafi już przyjmować, utrzymywać i
kontrolować postawę. Stanie dodatkowo obciąża stopy i z
tego powodu nie jest pozycją polecaną dla dzieci z
płaskostopiem. Myśląc o profilaktyce płaskostopia należy
polecić dzieciom podczas stania równoległe ustawienie stóp,
podwinięcie palców bez odrywania ich od podłogi i lekkie
przeniesienie ciężaru ciała na zewnętrzne krawędzie stóp. U
dzieci z tendencja płaskostopia należy unikać pozycji stojącej
w rozkroku, która obciąża głównie przyśrodkowe brzegi stóp,
sprzyjając obniżeniu łuków podłużnych dynamicznych.

Postawa zasadnicza