Metoda wczesnej nauki czytania
i pisania w systemie pedagogicznym
Marii Montessori
Maria Montessori
1870 - 1952
lekarz i pedagog
Stworzyła system wychowania dzieci w
wieku przedszkolnym kładący nacisk na
swobodny rozwój dzieci. Montessori
uważała, że głównym zadaniem
pedagogiki jest wspieranie spontaniczności
i twórczości dzieci, umożliwianie im
wszechstronnego rozwoju fizycznego,
duchowego, kulturowego i społecznego.
Podstawowe założenia:
Wspomaganie naturalnych zdolności
dziecka rozwijanie jego motywacji do
nauki, podnoszenie samooceny i
pewności siebie, umożliwiające szybszy
rozwój całej osobowości.
Czynnikiem rozwoju i podstawą
wychowania jest aktywność,
stanowiąca naturalną potrzebę dziecka.
Należy pamiętać, że dziecko uczy się
przez doświadczenie.
Kształcenie językowe
Program kształcenia umiejętności czytania i
pisania wraz z ćwiczeniami językowymi stanowi
integralną część programu wspierania rozwoju
dziecka.
Podstawowa zasada to powiązanie mowy z
konkretnymi działaniami dziecka i dorosłych.
Okres od 3 do 6 r. ż. jest szczególnie korzystny
dla rozwoju myślenia symbolicznego
(zainteresowanie słowami i ich znaczeniem) – 4
r. ż. to najbardziej odpowiedni okres
wprowadzenia pisma.
Według koncepcji Montessori nauka pisania
poprzedza naukę czytania.
Etapy procesu nauki czytania i
pisania:
1.
Przygotowawczy
2.
Techniczny
3.
Czytania i pisania słów
4.
Czytania i pisania zdań i
dłuższych tekstów
Etap przygotowawczy:
Ważny rozwój wszystkich procesów
psychicznych i motorycznych.
Ćwiczenia z wykorzystaniem
materiałów sensorycznych oraz inne
zajęcia, w trakcie których dziecko uczy
się mówić i poszerza zasób słownictwa
poprzez skojarzenia z konkretnymi
działaniami, zabawy rozwijające
zdolność do słuchowego wyodrębniania
głosek oraz zabawy w odgadywanie
nazw przedmiotów.
Etap przygotowawczy c.d.
Ćwiczenia przygotowujące dziecko do pisania
mają na celu przede wszystkim doskonalić
sprawność manualną, doskonalić precyzję ruchu
dłoni.
Ćwiczenia te polegają na właściwym chwytaniu
przedmiotów ( np. chwytanie trzema palcami tzw.
palcami do pisania główek drewnianych cylindrów),
na obwodzeniu palcem kształtów przedmiotów, na
odrysowywaniu kształtów ( np. metalowe matryce
- umożliwiają właściwe trzymanie i prowadzenie
kredki), zakreskowywanie powierzchni (dziecko
trzyma się pewnych granic, wyczuwa siłę i
kierunek pracy ręki)
Etap techniczny:
Zapoznanie dzieci z literami pisanymi (do tego
celu służą litery wycięte z szorstkiego papieru
naklejone na drewniane tabliczki).
Robi się to w trzech etapach:
1.
Skojarzenie postrzegania zmysłowego i znaków pisma.
2.
Rozpoznawanie litery.
3.
Wywołanie litery z pamięci.
Następnie za pomocą ruchomego alfabetu uczeń
tworzy słowa, przekazuje proste informacje, podpisuje
ilustracje i przedmioty.
Etap czytania i pisania
słów
Dziecko odczytuje napisane przez nauczyciela nazwy
przedmiotów, dokonuje klasyfikacji określeń słownych i
ich organizacji.
Zabawa „koszyczek językowy”- Ćwiczenie z koszyczkiem
przebiega w następujący sposób: nauczycielka prosi
dziecko, aby wyjęło z koszyczka przedmioty i nazwało je.
Następnie prosi dziecko, aby podało jej to, co ona
napisze. Nauczycielka w obecności dziecka na pasku
papieru pisze nazwę przedmiotu. Dziecko w myśli
analizuje wyraz, jeśli położy kartonik przy właściwym
przedmiocie lub poda ów przedmiot wychowawczyni
oznacza to, że przeczytało a co ważniejsze przeczytało
ze zrozumieniem . Stosuje się również zabawy z krótkimi
poleceniami, które dziecko musi przeczytać i wykonać.
Etap czytania i pisania zdań oraz
dłuższych tekstów
Wykorzystywane są następujące materiały
dydaktyczne:
Materiały do podpisywania za pomocą alfabetu
ruchomego
Książki z krótkimi realistycznymi tekstami
Karty z dłuższymi poleceniami do wykonania
Karty eksperymentów (instrukcje)
Karty definicji pojęć z różnych dziedzin
Rozsypanki sylabowe, wyrazowe i zdaniowe
Książki zawierające zagadki, rymowanki, wierszyki,
opowiadania, baśnie, legendy
Słowniki i materiały do różnorodnych ćwiczeń
leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych,
syntaktycznych i innych
Ważne
Uwzględnienie zainteresowań dzieci, duża
swoboda w zakresie wyboru zajęć i materiałów.
W klasach Montessori nikt nie wymaga od dzieci,
by czytały na głos.
Jest kilka rzeczy, które możemy zrobić, aby
pomóc dziecku:
Możemy uważnie słuchać utrzymując
kontakt wzrokowy, mówić do dziecka głosem
pełnym szacunku. Możemy dać dziecku
stymulujące otoczenie, bogate w zmysłowe
doświadczenia i nowe doznania językowe.
Język nic nie znaczy, jeśli nie jest oparty na
doświadczeniu.
Bibliografia:
1.
Czelakowska Danuta „Metodyka
edukacji polonistycznej dzieci w
wieku wczesnoszkolnym”
2.
http://www.szkolnictwo.pl/inde
x.php?id=PU4305
3.
http://www.przedszkolak.pl/kac
ik/artykuly.php?pkey=115999453
7