PODRÓŻE

JULIUSZA

SŁOWACKIEGO

W EPOCE ROMANTYZMU

Wyk. Klaudia Maćkowska

Motyw wędrówki w literaturze romantyzmu jest szczególnie
rozpowszechniony.
Jest to okres gdy wielu artystów było zmuszonych do emigracji z kraju.
Dzięki tęsknocie za ojczyzną powstało wiele wybitnych dzieł, które
czytamy do dziś.

Podróż duchową –
po wiedzę życiową
odnajdujemy
w utworze
Juliusza
Słowackiego
„Kordian”

Dowiadujemy się o
złych nawykach
świata jak np.
dominacja
pieniędzy nad
uczuciami

Ukazana jest
również
tęsknota za
ojczyzną -
podróż na
chmurze do
ojczyzny z
Mont Blank.

Może ona
symbolizować
wzniosłe idee
bohatera.

W utworze „Grób Agamemnona” Słowacki będąc na jednej z podróży
kwestionuje działanie Polaków. Twierdzi, że nie są bohaterami, gdyż
nie walczyli jak Grecy.

Podróże

Juliusza Słowackiego

1829 – wyjazd do
Warszawy (dzięki czemu
mógł jako jeden z
nielicznych obserwować
powstanie listopadowe)

W niedługim czasie udał
się do Paryża

Po 1832 – wyjazd do
Genewy

1836-1837 – podróże
do Rzymu i Neapolu,
Grecji, Egiptu,
Palestyny

1838 - powrót do
Paryża

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ!

Wyk. Klaudia
Maćkowska