BADANIE GINEKOLOGICZNE
ROLA BADAŃ
DIAGNOSTYCZNYCH
W GINEKOLOGII

Dr n. med. Renata Banach
Klinika Ginekologii Operacyjnej i Endoskopowej
ICZMP w Łodzi

Szczególny charakter badania
ginekologicznego



Klimat zaufania w kontakcie lekarz-
pacjentka



Badanie ginekologiczne zawsze
poprzedzone rozmową



Obecność osoby trzeciej przy badaniu
(zwłaszcza, gdy mamy do czynienia z osobą
nieletnią lub niezrównoważoną psychicznie)

2

2

Wyposażenie gabinetu

ginekologicznego



fotel ginekologiczny



leżanka



lampa



wzierniki typu Cuzco lub dwułyżkowe



zestaw do pobierania badań

cytologicznych i badań czystości pochwy



słuchawka położnicza



ciśnieniomierz

Badanie podmiotowe



Wywiad

- Wywiad miesiączkowy
- Przebyte ciąże i porody
- Przebyte operacje
- Choroby związane z narządem

płciowym

- Choroby ogólne
- Wywiad rodzinny

Badanie podmiotowe



Szczegółowy wywiad położniczy:

- liczba przebytych ciąż;
- czas ich trwania;
- sposób rozwiązania;
- liczba dzieci: ich masa i stan

urodzeniowy;

- powikłania przy porodach;
- powikłania po poronieniach.

Badanie ginekologiczne



Pacjentka znajduje się na fotelu
ginekologicznym z nogami zgiętymi

w stawach biodrowych i kolanowych

i odwiedzionymi;



Bardzo ważne dla komfortu badanej
jest rozluźnienie ciała.

Badanie przedmiotowe



Oględziny zewnętrznych narządów
płciowych



Badanie przy pomocy wziernika



Palpacyjne badanie dwuręczne
(zestawione)



Palpacyjne badanie brzucha



Badanie per rectum



Badanie piersi

Badanie przedmiotowe -

oglądanie



Ocena budowy:

- warg sromowych mniejszych i

większych;

- przedsionka pochwy, łechtaczki;
- ujścia cewki moczowej;



Stwierdzenie obecności zmian
zapalnych, przebarwień, wydzieliny z
pochwy i cewki moczowej

Badanie we wziernikach



Wziernik powinien być sterylny,
ciepły, ewentualnie nawilżony;



Zakładamy go po rozchyleniu warg
sromowych, wzdłuż palca
wskazującego, który uciska krocze;



Po rozchyleniu wziernika oglądamy
szyjkę macicy i pochwę;



Niezbędne dobre źródło światła.

Badanie we wziernikach



Oglądanie pochwy:

kolor ścian pochwy, obecność

wydzieliny,

ilość i zabarwienie wydzieliny,

obniżenie

ścian pochwy podczas parcia i w

spoczynku,

próba kaszlowa;



Zmiany w pochwie:

guzy, owrzodzenia, urazy,

zwężenia, przegrody i inne wady
wrodzone.

Badanie we wziernikach –

szyjka macicy



Oglądanie - ocena rozmiaru,
kształtu szyjki (walcowata,
stożkowata), ocena kształtu ujścia
zewnętrznego (okrągłe,
szczelinowate), pęknięcia szyjki,
powierzchnia (nadżerka);



Wydzielina z szyjki: zabarwienie,
zapach, ilość;



Krwawienie z szyjki: nasilenie,
lokalizacja.

Badanie we wziernikach –

szyjka macicy



Próba jodowa (test Schillera)

Służy do odróżnienia nabłonka

fizjologicznego pokrywającego tarczę
części pochwowej od patologicznego .

W kontakcie z płynem Lugola nabłonek

wielowarstwowy płaski zawierający
glikogen zabarwia się pod wpływem
jodu na kolor ciemnobrunatny.

Badanie we wziernikach –

szyjka macicy



Test z 3% kwasem octowym

Opiera się na odwracalnej ,

kilkuminutowej denaturacji białek i
kwasów nukleinowych zawartych w
komórkach.

Po naniesieniu na powierzchnię

tarczy szyjki miejsca pokryte
nabłonkiem prawidłowym różnią się
strukturą i zabarwieniem od ognisk
patologicznych.

Badanie palpacyjne pochwy



Badanie wykonuje się w jałowych
rękawiczkach palcem wskazującym
lub wskazującym i środkowym ręki
badającej;



Badanie przedsionka pochwy pod
kątem zgrubień, zniekształceń,
ocena stopnia obniżenia ścian
pochwy;



Ocena wielkości i kształtu szyjki ,
ocena drożności kanału szyjki.

Badanie dwuręczne

zestawione



Jedna ręka znajduje się w pochwie,
druga uciska powłoki brzuszne;



W pochwie znajduje się palec
wskazujący lub wskazujący i środkowy,
które wkładamy wzdłuż tylnej ściany
pochwy, unosząc ku górze szyjkę i
macicę, łokieć oparty na kolanie;



Z góry na powłoki uciskają palce drugiej
ręki, co pozwala na dokładną palpację
macicy i przydatków.

Badanie zestawione:

pochwa – per rectum



Palec środkowy ręki badającej
zostaje umieszczony w odbytnicy, a
wskazujący

w pochwie.

Umożliwia dokładne zbadanie

zatoki Douglasa, tylnej ściany
pochwy i odbytnicy.

Badanie ultrasonograficzne



Umożliwia ocenę struktur, których
nie można ocenić w badaniu
ginekologicznym, np. grubość
endometrium, strukturę jajników;



Standardem jest oglądanie narządów
rodnych i miednicy mniejszej przy
pomocy głowicy waginalnej;



Badanie przeprowadza się z pustym
pęcherzem moczowym.

Badanie sutków

Badanie w pozycji
stojącej/siedzącej:



ramiona luźno opuszczone wzdłuż

ciała



uniesione nad głowę



ręce oparte na biodrach

Badanie w ułożeniu na plecach:



ramiona ułożone wzdłuż ciała



uniesione nad głowę

Oglądanie sutków



symetria i kształt



powierzchnia skóry

(„skórka pomarańczowa”)



wciągnięcie brodawki



obecność wydzieliny



obrzęk skóry



rysunek żylny

Cytologia



W roku 1928 George Papanicolau publikuje
wyniki swoich badań nad składem
komórkowym wydzieliny pochwowej;



Od 1943 upowszechnienie rozmazu
cytologicznego i skali Papanicolau;

spadek zachorowalności o 50% i umieralności
o 70%;



Od 1988 roku klasyfikacja Bethesda.

Cytologia



Pochwową część szyjki oraz pochwę pokrywa
nabłonek wielowarstwowy płaski
nierogowaciejący (paraepidermoidalny);



W kanale szyjki znajduje się nabłonek
jednowarstwowy cylindryczny,
gruczołowy, produkujący śluz;



Pomiędzy nimi tzw. „strefa przejściowa”

tu najczęściej dochodzi do atypowego

rozrostu nabłonka.

Cytologia



Cytologia nie służy wykrywaniu raka
szyjki macicy



Ma na celu wykrywanie stanów
przedrakowych

Pobieranie rozmazu

cytologicznego



Rozmaz pobieramy przed badaniem
ginekologicznym, nie używamy żelu
do nawilżania;



Nie pobieramy wymazu w trakcie
miesiączki;



Pacjentka powinna przez 2-3 dni
powstrzymać się od współżycia;



Nie pobierać rozmazu w trakcie
leczenia globulkami dopochwowymi.

Pobieranie rozmazu

cytologicznego



Rozmaz pobiera się przy pomocy
szczoteczek lub drewnianych
szpatułek;



Nie należy pobierać rozmazu przy
pomocy pałeczki z watą;



Materiał powinien być pobrany z
tarczy, strefy przejściowej i kanału
szyjki (do ok. 1 cm w głąb kanału).

Pobieranie rozmazu

cytologicznego



Pobrany materiał rozprowadzamy na
szkiełku, bez pocierania i
nadmiernego dociskania szczoteczki;



Natychmiast utrwalamy poprzez
zanurzenie w 96% alkoholu lub
używając preparatu aerozolowego;

Ocena rozmazu



Rozmaz prawidłowy, gdy obecne są
komórki strefy przejściowej i komórki
endocervix;



Jeśli rozmaz jest prawidłowy,
powinien być pobierany raz w roku
do uzyskania dwóch wyników
negatywnych;



Następnie pobiera się cytologie raz
na trzy lata

Skala Papanicolau



I – norma



II – zmiany zapalne, odczynowe, reparacyjne



III a – zmiany dysplastyczne małego stopnia

CIN I



III b – zmiany dysplastyczne średniego stopnia

CIN II



IV – zmiany dysplastyczne dużego stopnia

CIN III



V – komórki raka szyjki macicy

Skala Bethesda



Określenie sposobu prawidłowego
pobierania rozmazów;



Standaryzacja sposobu
diagnozowania rozmazów;



Diagnoza opisowa.

Skala Bethesda



ASCUS – atypowe komórki nabłonka płaskiego
o nieokreślonym znaczeniu (Pap II)



AGUS - atypowe komórki nabłonka
gruczołowego o nieokreślonym znaczeniu (Pap
II)



LSIL – zmiany śródnabłonkowe małego stopnia
(Pap IIIa)



HSIL - zmiany śródnabłonkowe dużego stopnia
(Pap IIIb, IV)



HPV – obecność wirusa brodawczaka
ludzkiego

Interpretacja wyników



Rozpoznanie: zmian zapalnych,
odczynowych, ASCUS, AGUS, CIN I,
LSIL –

kontrola za 6 m-cy, ew. kolposkopia;



Rozpoznanie: CIN II, CIN III, HSIL –
badanie histopatologiczne;



Wyniki niejednoznaczne: kontrola za
1, 3 lub 6 m-cy, w zależności od
nasilenia zmian i obrazu klinicznego.

Rozpoczęcie badań

cytologicznych



Wraz z rozpoczęciem współżycia;



U kobiet niewspółżyjących ok. 20
roku życia;



W Europie wytyczne zalecają 64 rok
życia jako górną granicę
wykonywania badań przesiewowych;



Powyżej tej granicy cytologia ze
wskazań klinicznych.

Human Papilloma Virus



Większość kobiet aktywnych
seksualnie będzie zainfekowana HPV,
tylko u niewielu z nich ta infekcja
ulegnie progresji w raka szyjki
macicy;



Większość infekcji HPV jest
tymczasowa i zanika samoistnie;



Tylko infekcja HPV, która nie ulega
regresji przez dłuższy czas, może
prowadzić do raka szyjki macicy.

Human Papilloma Virus



Wykrywany podczas rutynowego
badania cytologicznego



Obecność koilocytów



Klinicznie brodawki skórne lub
kłykciny

Dodatkowe zalety cytologii



Rutynowe badania cytologiczne są
efektywną metodą wykrywania

Trichomonas vaginalis;



Odgrywa istotną rolę w diagnostyce
grzybic, aczkolwiek najważniejsza
jest hodowla;



Rutynowe badanie cytologiczne jest
w stanie zastąpić tzw. „badanie
czystości pochwy” na podstawie
preparatu bezpośredniego
barwionego met. Gramma.

Kolposkopia



Oglądanie tarczy szyjki macicy w
powiększeniu;



Celem kolposkopii jest zlokalizowanie i
opisanie nieprawidłowości w szyjce
macicy wykrytych podczas badań
przesiewowych, mających na celu
wykluczenie choroby inwazyjnej.

Kolposkopia



Kolposkop – dwuokularowy mikroskop
powiększający od 6 do 40 X ze
źródłem światła;



Pozwala zidentyfikować miejsca
„najbardziej podejrzane” na szyjce
macicy, w obrębie pochwy i sromu;



Dokładnie lokalizuje miejsce
podejrzane o patologię, ułatwiając
celowaną biopsję.

Postępowanie w przypadku

nieprawidłowej cytologii

Kolposkopia



Barwienie 3 – 5% kwasem octowym



Próba Schillera

Obszary nieprawidłowe ulegają

zbieleniu lub brunatnieją – z tych
miejsc pobieramy wycinki celowane.

Prawidłowy obraz szyjki w

kolposkopii



Gładka, różowa powierzchnia



Przejrzysta, śluzowa wydzielina



Ujście zewnętrzne:

- nieródka: okrągłe
- wieloródka: szparowate

Podejrzany obraz w kolposkopii



Ektropia – tzw. nadżerka



Stan zapalny



Łagodny guz, np. polip



Zmiany podejrzane o złośliwość:

- rogowacenie przerostowe
- nadżerka prawdziwa, owrzodzenie
- nieregularny, kalafiorowaty

rozrost,

owrzodzenie

Procedury diagnostyczne dla

trzonu macicy



Wskazania do diagnostyki
histopatologicznej błony śluzowej
macicy – endometrium:

- krwawienia po menopauzie
- obfite krwawienia z macicy
- nieprawidłowy obraz

endometrium w USG

Techniki pobierania materiału z

jamy macicy



Frakcjonowane łyżeczkowanie



Endorette



Sonda Novaka



Hysteroskopia diagnostyczna

Frakcjonowane łyżeczkowanie

kanału szyjki i jamy macicy



Zabieg w krótkotrwałym ogólnym
znieczuleniu dożylnym



Wziernik dwułyżkowy



Szyjka macicy uchwycona kulociągami



Sondowanie jamy macicy



Pobranie materiału z kanału szyjki małą
łyżką



Hegarowanie szyjki (jeśli konieczne)



Łyżeczkowanie jamy macicy



Ocena histopatologiczna

Biopsja aspiracyjna

endometrium

Histeroskopia diagnostyczna



Bezpośrednia, w dużym
powiększeniu, endoskopowa ocena
wyglądu endometrium, polipów,
mięśniaków podśluzówkowych



Umożliwia usunięcie zmian, pobranie
celowanych wycinków



Z reguły bywa łączona z
wyłyżeczkowaniem jamy macicy

Rozmaz mikrobiologiczny z

pochwy

„czystość pochwy”



Mikroskopowa ocena wydzieliny pochwy

i mikroorganizmów w niej występujących



Ujednolicona skala diagnostyczna Jiroveca-

Petera-Maleka:



I° i II° - stan prawidłowy



III° - zapalenie bakteryjne pochwy



IV – rzeżączka



V° - rzęsistkowica



VI° - grzybica

Rozmaz mikrobiologiczny z

pochwy

„czystość pochwy”



Wskazania do wykonania

badania:



Objawy toczącego się procesu

zapalnego (świąd pochwy, sromu,

upławy)



Kontrola leczenia przeciwzapalnego



Objawy stanu zapalnego dróg

moczowych

Rozmaz mikrobiologiczny z

pochwy

„czystość pochwy”



Wydzielinę z pochwy pobiera się przy pomocy ezy
lub wacika.



Wydzielinę z pochwy pobiera się w kilku
miejscach:

z ujścia gruczołów Skenego, Bartholina, cewki

moczowej, z przedsionka, sklepień pochwy

.

Pobrana wydzielina z pochwy jest następnie

odpowiednio przygotowywana w pracowni
mikrobiologicznej: rozprowadzana cienką warstwą
na powierzchni suchego i odtłuszczonego szkiełka
podstawowego po czym utrwalana i wybarwiana.

Wymaz z pochwy z posiewem



Pobranie, przy pomocy wacika,
wymazu z:

pochwy, sklepień pochwy,

ujścia kanału szyjki macicy, ujścia
gruczołów Skenego, Bartholina,
cewki moczowej



Materiał przenoszony jest na podłoże
transportowe (dla bakterii tlenowych,
beztlenowych, podłoża specjalne)

Kuldoskopia

Technika endoskopowa polegająca na wprowadzeniu
kuldoskopu do jamy otrzewnej przez tylne sklepienie
pochwy. Przydatna w ocenie:



Krwawienia do jamy brzusznej (np. ciąża ektopowa)



Stanów zapalnych otrzewnej miednicy mniejszej

Kuldoskopia umożliwia pobranie materiału do badania

mikrobiologicznego, cytologicznego oraz wykonanie

zabiegów operacyjnych

Laparotomia lub laparoskopia

zwiadowcza



Inspekcja jamy otrzewnej
umożliwiająca pobranie:



Wycinków z podejrzanych zmian



Płynu do badania mikrobiologicznego,
cytologicznego



Wymazów do badania cytologicznego,
mikrobiologicznego

Główne objawy chorobowe

w ginekologii



Krwawienia z dróg rodnych



Ból



Upławy

Krwawienia z dróg rodnych



Fizjologiczne krwawienia z dróg
rodnych:

- krwawienia miesiączkowe
- krwawienia owulacyjne
- rzadko: krwawienia z dróg rodnych
u noworodków płci żeńskiej w pierwszych
dobach życia pod wpływem estrogenów
matki

(reakcja Halbana)

Krwawienia z dróg rodnych

- zaburzenia cyklu płciowego,
- zaburzenia w obrębie narządów płciowych
(

np. nadżerka szyjki macicy,

endometrioza, polip szyjkowy, urazy,
choroby zapalne i nowotworowe

)

- krwawienie związane z rozwojem
elementów jaja płodowego i ciążą,
- krwawienia spowodowane chorobami krwi
i zaburzeniami układu krzepnięcia

Brak krwawienia

miesiączkowego



Pierwotny brak miesiączki:

- wrodzone wady rozwojowe narządów
płciowych

(zarośnięcie pochwy, macicy,

wrodzony brak pochwy, macicy);

- uwarunkowany genetycznie

(np. zesp.

Turnera);

- zaburzenia neuroendokrynologiczne

(podwzgórzyca młodzieńcza);

- przyczyny psychogenne

(jadłowstręt

psychiczny).

Brak krwawienia

miesiączkowego



Wtórny brak miesiączki:

- fizjologiczne

(ciąża, menopauza);

- zarośnięcie jamy macicy

(zesp. Ashermana);

- zaburzenia endokrynologiczne

(zesp.

Sheehana,

przedwczesne wygasanie czynności jajników,
hiperprolaktynemia, PCO);

- przyczyny jatrogenne

(operacja, radio-,

chemioterapia);

- przyczyny psychogenne.

Główne objawy chorobowe

w ginekologii



Ból

- umiejscowienie
- promieniowanie
- charakter
- cykliczność
- objawy towarzyszące bólowi

Lokalizacja bólu



Ból zlokalizowany głęboko w
miednicy, promieniujący do okolicy
krzyżowej i pochwy

(np.

endometrioza);



Uczucie rozpierania w podbrzuszu,
promieniujące do kości krzyżowej

(bolesne miesiączkowanie, zesp.
napięcia przedmiesiączkowego);



Ból rozlany, nasilający się przy ucisku

(stany zapalne w miednicy mniejszej)

Lokalizacja bólu



Ostry ból promieniujący do kości
krzyżowej o charakterze skurczów

(np. zapalenie przydatków);



Napadowy, przeszywający ból
podbrzusza

(torbiel jajnika w

skręcie);



Ostry, nagle rozpoczynający się ból,
jak od pchnięcia nożem

(pęknięta

ciąża pozamaciczna).

Charakter bólu



Ból kolkowy, często bez tkliwości

(skurcz

zatkanego mechanicznie rurowego narządu
trzewnego, np. jelita, moczowodu);



Nagły początek silnego, rozlanego bólu

(nagłe

przerwanie ukrwienia lub nagła perforacja
narządu z następowym wyciekaniem jego
zawartości do jamy otrzewnej);



Stopniowe narastanie bólu w ciągu kilku
godzin

(stan zapalny narządu trzewnego, np.

przydatków lub wyrostka robaczkowego).

Charakter bólu



Ból umiejscowiony

(dot. jednego z jajników

lub jajowodów lub ewentualnie części
macicy);



Ból obejmujący cały brzuch

(rozlane

zapalenie otrzewnej);



Ból z tkliwością wokół guzowatej masy w
przydatkach

(ropniak jajowodu, torbiel

jajnika);



Ból i wymioty

(zapalenie wyrostka

robaczkowego, rzadziej zap. przydatków lub
odmiedniczkowe zap. nerek).

Cykliczność bólu



Bóle cykliczne:

- bóle miesiączkowe
- ból owulacyjny
- endometrioza



Bóle acykliczne:

- stany zapalne pochwy i sromu
- guzy jajników
- ciąża pozamaciczna
- zrosty w miednicy mniejszej i in.

Diagnostyka różnicowa bólów

brzucha



Badania laboratoryjne

(beta-HCG, badanie ogólne moczu,

leukocytoza, CRP);



Ultrasonografia

(guzy w miednicy mniejszej, zmiany

w przydatkach,
obecność wolnego płynu)



Laparoskopia diagnostyczna

Główne objawy chorobowe

w ginekologii - upławy



Źródła upławów:

pochwa: nadmierne wydzielanie,

zakażenie;

szyjka macicy: nadżerka,

nowotwór, zakażenia, nadmierne
wydzielanie;

trzon macicy: zmiany

przerostowe/nowotwór, zakażenia,
ciało obce;

jajowody: zakażenia, rozrost.

Rozpoznanie upławów



Wywiad (czas trwania dolegliwości,
zapach, zabarwienie, przebyte operacje,
chemio-, radioterapia);



Badanie przedmiotowe (wziernikowanie
pochwy, badanie dwuręczne);



Badanie mikroskopowe wydzieliny
(podstawowe znaczenie w ocenie upławów);



Posiew wydzieliny z pochwy (w
przypadku przewlekłych, nawracających
zapaleń bakteryjnych).

Główne przyczyny upławów



Stany zapalne narządów płciowych

- zapalenie pochwy i sromu
- zapalenie szyjki macicy
- zapalenie endometrium
- zapalenie mięśnia macicy
- zapalenie przymacicz
- zapalenie przydatków



Nowotwory narządów płciowych



Czynniki mechaniczne



Czynniki psychiczne

ENDOSKOPIA

GINEKOLOGICZNA

Laparoskopia



Wykonanie laparoskopii umożliwiają
insuflatory wytwarzające odmę brzuszną;



Podczas laparoskopii używamy wielu
narzędzi służących do przecinania,
rozdzielania i koagulacji tkanek przy
użyciu koagulacji mono- i bipolarnej,
noża harmonicznego lub lasera;



Morcelatory tkankowe umożliwiają
wyjęcie dużych mas z jamy brzusznej
przez małe porty wejścia.

Ułożenie pacjentki do

laparoskopii

Narzędzia potrzebne do

wykonania laparoskopii



Kamera i monitor



Źródło światła



Insuflator



Optyki laparoskopowe



Igła Veresa



Trokary, tuleje redukcyjne, porty
wejścia

Kamera i monitor



Współczesna kamera endoskopowa
powinna:

- być lekka
- łatwo poddawać się sterylizacji
- posiadać zoom optyczny
- automatyczny balans kolorów
- automatyczną przysłonę

redukującą

nadmiar światła

Źródło światła



Najlepszym źródłem światła w laparoskopii
jest ksenon;



Charakteryzuje się małym efektem
termicznym, więc światłowód nie nagrzewa
się (ryzyko oparzenia pacjenta);



Światłowody są bardzo kruche, należy się
z nimi bardzo ostrożnie obchodzić
(uszkodzenie nawet pojedynczych włókien
może znacznie ograniczyć światło
doprowadzane do optyki laparoskopu.

Insuflatory



Zapewniają odmę otrzewnową
(CO2);



Zazwyczaj zabiegi wykonuje się przy
ciśnieniu wewnątrzotrzewnowym 10-
15 mm Hg;



Wyższe ciśnienie na początku
zabiegu podczas wprowadzania
trokarów;



Nowoczesne insuflatory podgrzewają
gaz, co zapobiega hipotermii i
zaparowywaniu optyki laparoskopu.

Optyki laparoskopowe



Optyki laparoskopowe mogą mieć
średnice od 1,8 do 12 mm;



Optyki zerostopniowe i kątowe (30-
stopniowe);



Laparoskop nie ma stałego
powiększenia, im bliżej tkanki, tym
obraz staje się większy;



Powiększenie może dochodzić do 40
razy;

Igła Veressa



Najbezpieczniejszy sposób
wytworzenia odmy brzusznej;



Igła długości 7 – 20 cm, grubości 2 –
6 mm;



Zewnętrzny płaszcz w postaci ostro
zakończonej tulei, wewnątrz obło
zakończona sprężynująca tuleja z
otworkami na bocznej ścianie;

Igła Veressa



Technika wejścia „dwóch kliknięć igły
Veressa”



Technika „open” albo
mikrolaparotomia



Próba kroplowa

Laparoskopia diagnostyczna



Jest najczęstszą procedurą
laparoskopową w ginekologii



Główne wskazania:

- niepłodność
- zespół bólowy miednicy mniejszej
- choroby zapalne miednicy
- podejrzenie guza przydatków
- podejrzenie ciąży ektopowej

Wskazania do laparoskopii



Uwalnianie zrostów



Ciąża ektopowa



Chirurgia jajowodów



Ubezpłodnienie



Guzy przydatków



Endometrioza



Mięśniaki



Wycięcie macicy



Limfadenektomia zaotrzewnowa



Chirurgiczna rekonstrukcja miednicy mniejszej

Zalety laparoskopii



Powiększenie



Dobry wgląd w operowaną okolicę, w miejsca
położone głęboko



Swoboda poruszania się w obrębie jamy brzusznej



Możliwość precyzyjnej hemostazy – małą utrata
krwi



Mały uraz operacyjny



Szybkie uruchomienie, gojenie i rekonwalescencja
– niskie ryzyko powikłań pooperacyjnych



Dobry efekt kosmetyczny

Wady laparoskopii



Ograniczone pole widzenia



Ograniczony zakres ruchów



Długa krzywa uczenia



Brak możliwości palpacji zmian



Utrudnione usuwanie dużych zmian



Długi czas operacji



Wysoki koszt operacji

Laparoskopia w onkologii?



Lepsza wzrokowa inspekcja otrzewnej (zwłaszcza
górnego piętra jamy brzusznej),



Mniejsza traumatyzacja tkanek (znaczenie
prognostyczne),



Możliwość niemal natychmiastowego wdrożenia chemio-
i radioterapii



Możliwość wielokrotnej oceny jamy brzusznej,



ocena skuteczności zastosowanego leczenia,



ocena możliwości wtórnej cytoredukcji,



zaproponowanie nowego leczenia gdy odpowiedź
na aktualne leczenie jest słaba.

Laparoskopia w onkologii?



Appendectomia



Omentectomia



Colostomia



Splenektomia



Wprowadzenie implantów do brachyterapii



Przemieszczenie jajników u młodych pacjentek
zakwalifikowanych do brachyterapii



Limfadenektomia okołoszyjkowa /
okołomaciczna (parametrectomia)



Laparoskopowa identyfikacja węzła
wartowniczego

Powikłania laparoskopii



Odma podskórna i
śródpiersiowa



Odma opłucnowa



Zator dwutlenkiem węgla



Uszkodzenie dużych naczyń



Uszkodzenia układu moczowego



Zakrzepica

Mięśniak macicy

Wyłuszczenie mięśniaka

Wyłuszczenie guza jajnika

Ciąża pozamaciczna

Histeroskopia



Histeroskopia to procedura
diagnostyczna lub operacyjna
polegająca na wprowadzeniu układu
optycznego przez szyjkę do jamy
macicy (średnica 3-6 mm);



Histeroskopy pracują w środowisku
wodnym lub gazowym.

Histeroskopia



Diagnostyczna:

- nieprawidłowe krwawienia z dróg

rodnych

- poszerzone endometrium
- niepłodność

Histeroskopia operacyjna



Usunięcie polipa



Wycięcie mięśniaka



Wycięcie przegrody macicy



Leczenie zespołu Ashermana



Destrukcja endometrium

Histeroskopia